Radio Grafisch: Week 10 – 2023

This is a conversation between two people discussing various topics. They mention the upcoming elections and the possibility of using A4-sized ballot papers. They also talk about Monroland, a company that is facing difficulties and will be cutting 140 jobs in Germany. They discuss the challenges faced by the printing industry due to the COVID-19 pandemic and the shortage of materials. They also mention the formation of a new association for the distribution of advertising materials and the potential changes in regulations regarding the distribution of printed materials. Lastly, they mention an interview with Igor Agarkov, a Ukrainian publisher who continues to publish his magazine despite being in a war zone. Hallo, je luistert naar Radiografisch, het is week 10, de tijd blijft onverminderd doorvliegen. En we gaan het nieuws van de afgelopen week doorspreken. Ik ben Alex Kunst. En ik ben Ed Bogaard. Ja, ik was net aan de andere kant van de lijst, Ed Bogaard. En het sneeuwt hier. Het sneeuwt hier? Ja, inhoud ik maar. Ja, ik zit in Brabant, geloof het of niet, en daar is het gewoon sneeuwt weer. Ja. En ja, we gaan het hebben over de afgelopen week. We zijn vers terug uit Zwitserland, Van Hunkel de Innovation Days, maar daar gaan we het eigenlijk nauwelijks over hebben. Dat komt later wel op de website in geschreven tekst, want er is heel veel gebeurd, ook op het andere gebied. De verkiezingen komen eraan. Ja, het is bijna zover. Ja, maar het A4 stembiljet gaan we nog steeds niet zien. Nee, nee. Ik dacht, ik duik er toch weer eventjes in. Twee jaar geleden denk ik voor het laatst even naar gekeken, want ja, eigenlijk zou toen een A4'tje, het formaat A4 voor een stembiljet zou misschien wel ingevoerd worden of in ieder geval mee geëxperimenteerd worden. Ja. Dat doen we overigens al jaren. Sinds 2013 zijn we daarmee aan de slag. Want ja, dat idioot grote stembiljet, wat je op allerlei manieren moet uitvouwen en weer terugvouwen, dat is toch eigenlijk voor niemand echt heel handig. Er bestaat al een stembiljet op A4-formaat, want Nederlanders die in het buitenland verblijven die krijgen al zo'n A4'tje en daar staan eigenlijk alleen de partijen op, met een stip ernaast. Dus je moet even een partij kiezen en daaronder staat een rijtje nummers met stipjes ervoor en dan moet je alleen het nummer van de persoon die jij in die partij jouw favoriet vindt, moet je even aanvinken. En dan is je stembiljet klaar. Ja. Dus het kan heel simpel. Ja. Maar ja, het komt er nog niet door op landelijk niveau in ieder geval, dus we staan ook volgende week toch weer met zo'n enorm badlaken van een stembiljet in de stemhokjes. Ja, redelijk zot voor een land wat prat gaat op Dutch Design. Vorige keer was het al een gedoe, omdat er door de coronacrisis via de post gestemd mocht worden. Ja. Toen zaten er meerdere formulieren in, één envelop, dat is ook eigenlijk de meest ingewikkelde oplossing ooit gekozen. Ja, dat was echt een draak van een oplossing inderdaad, met al die envelopjes en ja, dat was echt, ja. Maar goed, we hebben er in ieder geval een hoop drukwerk aan, de minister van Binnenlandse Zaken, Hanke Bruins-Slot, die was op bezoek bij Johan Enschede kort geleden om daar te kijken hoe de stembiljetten van de pers rolden. Ze was zwaarder onder de indruk. We hebben een linkje op de website staan naar het filmpje wat ze daar gemaakt heeft. Dus ja, op die manier zijn we er maar weer druk mee, met z'n allen. Nou, misschien bij de volgende verkiezingen, of bij de verkiezingen daarna, kunnen we met een A4 naar de stembus. Ja, dat zou je toch wel denken inderdaad, ja. En, ja, Monroland ondertussen, ja, die bracht slecht nieuws. Ja, nou ja, althans, ja, bij Monroland is het de afgelopen jaren niet al te best gegaan blijkt nu. Ze reorganiseren en er gaan in Duitsland 140 banen verloren. Ja, als je het rapport leest van, ze horen bij de Engelse, de Britse Langley Group, daar zijn ze onderdeel van en ja, als je dat jaarrapport leest. Ja, dan zie je toch dat het bij Monroland, ja, eigenlijk best wel beroerd is gegaan. Ze hebben erg veel last gehad van de nasleep van corona. De orderboeken vulden zich wel weer, maar ja, toen ontbraken de onderdelen om die machines te maken en toen in Duitsland uiteindelijk ook de coronamaatregelen werden afgeschaft. Dus schijnt het ziekteverzuim enorm te zijn gestegen. Dus ja, het is allemaal tegenslag op tegenslag, kosten zijn natuurlijk allemaal omhoog gegaan. Dus ja, bij Monroland wordt ingegrepen en gaan er 140 banen uit. Ik las ook een rapport van Heidelberg, die presenteerde laatst ook cijfers. Nou, die waren toch behoorlijk te spreken over waar ze stonden en ook bij Koningin Bauer lijkt dat het geval. Die komen ook binnenkort met definitieve cijfers over het afgelopen jaar. Maar ja, bij Monroland moeten ze even door een zure appel heen. Ik bedoel, bij Heidelberg en bij KBA hebben ze toch met dezelfde zure appels, of Koningin Bauer hebben ze toch met dezelfde zure appels te maken, denk ik, als bij Monroland? Ja, dat lijkt me ook. Dus ja, ik heb dat in ieder geval bij die andere twee niet zo teruggelezen. Ik zal daar nog eens induiken, zeker als er definitieve cijfers van Koningin Bauer er ook zijn. Want ja, als dat ziekteverzuim in heel Duitsland zo enorm gestegen is, dan moeten zij daar ook last van hebben gehad. En ja, ook alle duurde materialen en het gebrek aan onderdelen. Je zou denken dat dat iedereen treft, maar misschien hebben ze het toch anders georganiseerd. In ieder geval wordt het bij Monroland nu duidelijk dat dat niet ongemerkt voorbij is gegaan. Ja, nou, we gaan het volgen. Het was overigens wel leuk. Ik weet nog, laatst was ik bij de Binck, dus wat ik al een paar keer over verteld heb, bij het Open Huis. Ja, wel grappig om dan eens Monroland-machines te zien. Je bent zo gewend en altijd dezelfde Heidelberg. Ja, dat klopt, ja. Ja, en ineens ziet het er dan toch anders uit. Ja, het valt echt op. Ja, ze staan er wel degelijk. Of Camborië zie je heel vaak. Je weet ongeveer wat je kunt verwachten als je een drukkerij binnenloopt, maar Monroland is toch wel weer verrassend. Zeker, ja. Hopen dat ze er weer bovenop komen. Ja, ja. Ondertussen is er reuring in het land van de huis- en huisbladen. Ja, tenminste, het lijkt daar toch een beetje, ik weet niet precies natuurlijk hoe het zit. Ik heb laatst een heel stuk geschreven over de digitale brievenbussticker die Spotta aan het testen is en waarschijnlijk ook landelijk zal willen gaan invoeren als die test helemaal naar wensen verloopt. En nu kregen we bericht dat eigenlijk, ja, zeg maar de andere huis- en huisverspreiders, dus iedereen behalve Spotta, 15 van die verspreiders van ongeadresseerd reclame-drukwerk en van weekbladen, die hebben nu ook weer de krachten gebundeld, die hebben de vereniging van weekbladverspreiders opgericht. Ja. Eind vorig jaar is dat gebeurd, ze hebben daar nu pas eigenlijk wat rugbaarheid aan gegeven. De VWUV, nou ja, als je de lees gaat, is dat ongeveer op dezelfde manier belangenbehartigen van de branche, dus ze gaan zich ook met de stickers bemoeien en ook met andere afspraken die gemaakt worden, de zogenaamde reclame-codes. Ja, ik heb even bij Mail.db geïnformeerd of daar nu taken worden overgenomen, maar dat is niet de bedoeling, althans, dat zegt Mail.db. Er wordt wel samengewerkt en ze hebben al vorig jaar ook prima samengewerkt, zegt Thomas Hopman van Spota en Mail.db, en toch is er kennelijk die behoefte aan een eigen organisatie bij die verspreiders en ik vermoed, ik heb ze nog niet gesproken, maar dat dat vooral ook ligt in die digitale brievenbussticker, want toen Mail.db dat vorig jaar bekend maakte, toen waren eigenlijk al die verspreiders op Spota na daar helemaal niet gelukkig mee. Nee. Dus ik heb het vermoeden, en het komt ook niet voor in de doelstellingen bij de belangbehartiging die ze zich voorstellen, ze willen wel over stickers hebben, maar over die digitale sticker kennelijk toch niet. Ja. Nou ja, niet veel later, nog diezelfde week, maakte de NNP, en dat is dan weer een organisatie van eigenlijk de uitgevers van die weekbladen, die zeggen dat ze nu toch eigenlijk liever een eigen code willen ontwikkelen, dus tot nu toe was er sprake van één reclamecode of één code over het verspreiden van ongeadresseerd reclamedrukwerk, kort heet dat de code VOR. Nou, daar had eigenlijk iedereen zich bij aangesloten en afspraken gemaakt met de Stichting Reclamecode. Maar ja, daar gaat toch kennelijk misschien wel aan gerommeld worden, omdat die NNP, de huis- en huiskrantenmakers, die overwegen toch om eigen aparte afspraken te maken over de verspreiding van die kranten. Zeker op het vlak van die bezorgingen en die stickers is kennelijk van alles gaande, want er moeten nieuwe afspraken worden gemaakt, maar het veld lijkt zich opnieuw te verdelen, dus dat is wel iets wat we ook maar op de voet gaan volgen. Nou ja, het klinkt in ieder geval als reuring, alsof iedereen zijn positie aan het bepalen is in een markt die toch steeds meer onder druk komt te staan waarschijnlijk. Zeker, ja. Ja, en ze zijn natuurlijk allemaal heel bezorgd over het bereik wat ze uiteindelijk nog kunnen genereren met die folders. Dus ja, iedereen is inderdaad een beetje zijn positie aan het bepalen en of heroverwegen. Dus dat is, ja, daar hebben we natuurlijk als branche ook mee te maken. Dat komt ook omdat het allemaal gemeentelijke verordeningen zijn steeds, die ja-ja-stickers. Er is geen landelijk beleid, gelukkig, en er is ook geen richtlijn of iets dergelijks. Nee, ja, die code bestaat, die stickers, dat was eigenlijk, ja, dat is in feite een stuk zelfregulering van de reclamebranche, om het maar even kort samen te vatten. En ja, iedereen werkt daar dan mee en iedereen houdt zich daar dan aan. Nou ja, dat is natuurlijk een paar jaar geleden allemaal een beetje op de schop gegaan doordat ze in Amsterdam hun eigen sticker invoerden, de ja-sticker, en daarmee dat hele bezorgsysteem eigenlijk omdraaiden. Je moet nu toestemming geven om iets wel in de bus te krijgen, in plaats van nee zeggen als je het niet wil. Nou, steeds meer gemeentes en steden nemen dat over. Dus daarmee verandert inderdaad dat hele bereik en de effectiviteit van die bezorging en de oplagers. Dus ja, die wereld staat toch wel een beetje op z'n kop. Het is een rommeltje. Nou, het meest interessante item op de website vind ik jouw interview met Igor Agarkov. Ik heb geen idee hoe je het uitspreekt, maar Igor Agarkov schrijft in ieder geval de uitgeving van Print Plus Magazine in de Oekraïne. Ja. Uitgever in oorlogstijd en in oorlogsgebied zelfs. Ja, zeker. Ja, die heeft het niet makkelijk. Maar hij blijft z'n blad uitgeven. Ja. Z'n vakblad voor de graafische industrie. Ja, Print Plus Magazine. Volgens hem inderdaad het enige vakblad in de Oekraïne voor de graafische industrie. Je had natuurlijk eigenlijk overal wel dat moment van een jaar oorlog in de Oekraïne. Hoe staat het daar nu mee? Op allerlei manieren werd dat belicht. Eigenlijk was ik wel benieuwd naar hoe de graafische industrie daar treft. Een jaar geleden was daar nog wel wat aandacht voor. Je had op een gegeven moment Print Against War. Dat was een soort initiatief. Een portal waar ook verhalen verschenen over grafische overdrukkerijen in de Oekraïne. En hoe het er daar naartoe ging. Daarna werd dat eigenlijk een beetje stil. Dus ik was eigenlijk wel benieuwd. En toen ben ik gaan zoeken naar wie ik daarover kon benaderen. En toen kwam ik inderdaad bij dat magazine uit. En bij Igor. Dus per e-mail heb ik die benaderd. Ik heb eerst een artikel geschreven op basis van nieuws en berichtgeving vanuit de Oekraïne. En daarna heb ik contact via e-mail met Igor gehad. Ik heb hem wat vragen gestuurd. Die heeft hij zeer uitgebreid beantwoord. Hij heeft allerlei dingen verteld. Over drukkerijen die het toch allemaal volhouden ondanks alles. Maar ook drukkerijen die compleet verwoest zijn. Drukkerijen die zwaar beschadigd zijn. Drukkerijen die verplaatst zijn. Vanuit het echte oorlogsgebied. Toch in Kiev bijvoorbeeld opnieuw zijn begonnen. Om daar de productie weer op te starten. Of zelfs vanuit Polen of andere buitenlanden. Die industrie heeft het natuurlijk zwaar te verduren gehad. Zeker in het begin. Materialen waren niet te leveren. Reserve onderdelen. Dat soort dingen. De infrastructuur was natuurlijk helemaal naar de galamissen. Ze hadden veel stroomstoringen. Dus dat was ook knap beroerd natuurlijk. Hij vertelt dan toch hoe ondanks alles zo'n branche zich probeert te redden. En toch ook maar de blik op de toekomst probeert te houden. Ze zijn overtuigd van de overwinning en het herstel daarna. Maar het maakt wel heel duidelijk hoe hij onder die moeilijke omstandigheden overeind probeert te blijven. En dat ook lukt. Hij heeft zijn blad vorig jaar ook gewoon tien keer kunnen laten verschijnen. En ook dit jaar is het eerste nummer weer verschenen. Dus ja, we blijven gewoon verschijnen. Niet alles kan natuurlijk verschijnen. En vast ook niet alles helemaal op tijd is zoals hij had gewild. Maar hij blijft toch een soort bron van informatie voor die branche. En ook op social media hebben ze allerlei netwerkjes en chatgroepen waarbij ze elkaar informeren. Ook geld inzamelen om families bijvoorbeeld te ondersteunen waar de graficus verdwenen is of overleden is. Of aan het front is. Op allerlei manieren proberen ze toch ook de strijd te ondersteunen. Dat voel ik wel verpland. Sommige van die drukkerijen presteren dus ook nog om gratis drukwerk te maken voor het front. Ja, het gek is inderdaad. Er is eigenlijk natuurlijk veel te weinig werk. Dus die persen staan er dan. En die staan dan ook maar niks te doen. De eerste vrouw waar ik het over schreef was ook een drukkerij in Kiev. En die had ook zoiets van, hij zag gewoon 90-95% van zijn omzet verdwijnen. Toen had hij zoiets van, ik heb wel die machines. Dus ja, dan ga ik maar drukwerk maken om posters in de stad op te hangen. Om stickers te verdelen. Om toch eigenlijk het moreel een beetje hoog te houden en de strijd daarmee te ondersteunen. T-shirts maken, mokken maken. Ja, met toch de ondersteuning van de strijd. En ja, dat is inderdaad wonderlijk. Het is ook heel wonderlijk om dat op zo'n manier allemaal terug te lezen en te zien. En ook van Igor te vernemen. Het is een hele rare situatie die helemaal niet zo ver weg van ons is. Midden in Europa, zegt hij. Ja, midden in Europa en tegelijkertijd ook aan de grens van Europa. Het is echt een absurde situatie. Ik heb hem ook gezegd, ik hoop dat we contact houden. En dat we dit kunnen blijven opvolgen tot er betere tijden aanbreken. Het is in ieder geval echt een leestip dat interview op de Graafische Vakpers.nl. Ja, zeker. Even terug naar eigen land. Want ja, de continue story van Kruin van Gelder, dat is weer nieuws. Ze starten door onder IPEC, dat weten we inmiddels. Ja, we hadden het vorige week natuurlijk al over vanuit Lucerne. Op de beursvloer daar hadden we natuurlijk Kruin van Gelder al wel zien staan. En de mensen daar waren in goede stemming. Het zat er aan te komen dat daar nieuws over kwam. Dat kwam ook eigenlijk zoals afgesproken. Dat werd toen wij op de terugweg in de trein zaten. Overigens een prima treinrit. Ja, geweldig. Ja, dus nogmaals, de trein is echt aan te raden. Ik denk dat door Duitsland reden kwam het nieuws inderdaad dat Kruin van Gelder inderdaad door IPEC, die naam was al eerder wel genoemd, maar dat werd nu definitief bekendgemaakt. Wel leuk om te vertellen misschien dat ze op de beursvloer jou vertelden dat de papieren machines gewoon doordraaiden al die tijd. Nou ja, ze hebben er wel een tijd stilgestaan, eind vorig jaar en ook begin van het jaar volgens mij. Maar inderdaad, ik hoorde inderdaad al van ze dat de productie was inmiddels alweer opgestart. De eerste partijen papieren zouden alweer geleverd gaan worden. Er werd ook papier van Kruin van Gelder uit de plekken bedrukt. Op de nieuwe pers van HP bijvoorbeeld. Dus ja, eigenlijk was het bedrijf wel, het bedrijf was al doorgestart. Alleen moesten de curatoren dat allemaal nog eenmaal aftimmeren en definitief maken. Het is ook wel duidelijk waar bijvoorbeeld ook ongetwijfeld lang over gesproken is. En wat nu blijkt is dat de overnemende partij niet de CAO over neemt bijvoorbeeld bij Kruin van Gelder. Dus daar is bijvoorbeeld CNV de vakbond niet over te spreken. Ze zijn natuurlijk blij met het doorstart, maar niet met het feit dat die CAO die ze vorig jaar nog afspraken. Wel voor één jaar, maar dat die CAO nu van tafel is. En dat IPEC, een Amerikaans bedrijf, dat toch anders gaat oplossen. Dus ja, daar zijn mensen dan weer minder blij mee. Vooral ook omdat het eigenlijk niet helemaal duidelijk is hoe dan wel. De mensen krijgen nu natuurlijk allemaal nieuwe contracten. Maar er schijnt toch nog wel wat onduidelijkheid te zijn over wat de arbeidsvoorwaarden allemaal precies zijn. Ze hebben natuurlijk de beste schaakstukken nu even, IPEC. Omdat zij de boel weer op gang moeten helpen. Ja, zeker. Ik begrijp toch ook van de mensen daar wel dat ze op zich blij zijn met IPEC. Ik ben toch even gaan kijken. Want ook uit de persberichten en nieuwsberichten werd mij toch niet helemaal duidelijk wat IPEC Technologies nou precies is. Dus ik ben ook even gaan zoeken of ik daar wat meer informatie over kon vinden op internet. Maar er is eigenlijk niet zo heel veel over te vinden. Tenminste, niet veel dat echt heel veel duidelijker maakt. Ze hebben een website, uiteraard. En ik begrijp eruit, ze maken boeken. Of ze maken in ieder geval systemen waarmee je boeks on demand produceert. Maar steeds als je op die website iets meer informatie zou willen. Er staan ook testimonials op van tevreden klanten en partners. Maar die blijken elke keer achter een slotje te zitten. Dus je moet steeds inloggen. En inloggen gaat alleen maar als je een partner bent van IPEC. En je kan alleen een partner van IPEC worden als je een non-disclosure kennelijk ondertekent. Dus dan mag je niet vertellen waar het eigenlijk over gaat. Dus het is een beetje geheimzinnig, zeg maar. Als je wat verder zoekt, dan zie je dat IPEC wel de nodige patenten ook op zijn naam heeft staan. Dus toen ben ik maar eens bij de patenten gaan kijken. De eigenaar of CEO van IPEC heet Sascha Dobrovolsky. Die heeft verschillende patenten op zijn naam staan. Daaronder een methode en systeem voor het verwerken van gedrukte producten. En ook een methode en systeem voor het maken van gedrukte producten. Dan krijg je van die patenten omschrijvingen. Wat ik daaruit begrijp is in ieder geval, waar ze op focus zijn. Dat kun je ook wel een beetje teruglezen op de website. Dat is een volledige automatisering en robotisering van een printing-on-demand systeem. Dus ze maken boeken, maar wat steeds terugkomt is dat ze een non-linear productiemethode gebruiken. Alle stappen in het productieproces hebben ze allemaal los van elkaar gemaakt. En die koppelen ze allemaal met algoritmes, automatisering en software aan elkaar. Dus de hele productie is in stukjes opgebroken. Waardoor ze enorm snel boeken in oplage 1. Allerlei formaten door elkaar. Ik meen dat ze claim niet van elke drie seconden maken ze een boek. En de productiviteit van die machines streeft naar 100%. Dus je produceert altijd. Ze draaien altijd door. Tussendoor worden soms boekblokken of delen van boekblokken tijdelijk even aan de kant gelegd. En dan weer opgepakt. Eigenlijk wat ik ervan begrijp en wat het meest zichtbaar van werd. Ze hebben ook met Fujifilm op Drupal gestaan in 2016. Er was een samenwerking tussen Fujifilm en IPEC. Er staat nog een filmpje online waarbij je een beetje kan zien, denk ik. Want Fujifilm noemde dat zelf dan weer een smart factory. Ze hadden dus een samenwerking met Fujifilm digitale printsystemen. En dan die hele geautomatiseerde logistiek eromheen. En dat hebben ze daar wel getoond en gepresenteerd. Nu moet je zeggen dat het mij niet meer bijstaat. Ik heb dat kennelijk gemist of overgeslagen. Dat weet ik niet waar ik dan wel was. Want ik was wel toch twee weken op Drupal in 2016. Maar ja, dat kan zo maar op Drupal natuurlijk. Maar daar kun je een beetje zien hoe het gaat. Het is een soort razendsnelle hier een stapeltje. Daar weer snijden, dan weer aan de kant leggen, transport. Dus ja, een compleet systeem. En IPEC heeft ook met KNVG al samengewerkt bij de ontwikkeling. En de doorontwikkeling van inkjetpapier. En daar kennen ze elkaar van. Ze hebben samen aan de ontwikkeling van papier gewerkt. En IPEC neemt ook dat papier van KNVG af. En ook andere digitale drukkers natuurlijk die op dat inkjetpapier... Maar daar is dus de connectie tussen IPEC en KNVG. En dat inkjetpapier wordt in ieder geval een van de speerpunten van het nieuwe KNVG. Dat is een markt waar ze echt zwaar op willen inzetten. En daar willen ze ook eigenlijk, als ik het goed begrijp... De kennis en de techniek van IPEC eigenlijk allemaal... Als een soort compleet aanbod kunnen bieden aan de markt. En zich daarmee onderscheiden. Dus het is een bedrijf dat gelooft in het print en condiment? Ja, zeker. En eigenlijk, hoe zeg je dat alweer, een next level zoiets. Fujifilm noemde tijdens Drupal 5D printing. Dus niet 2D of 3D, maar 5D. Ik weet niet precies waar dat vandaan kwam. Maar in die termen moet je denken, dit is allemaal nog een stukje verder doorgevoerd... Dan we eigenlijk allemaal zo'n beetje voor ons zien. Dit gaat echt heel ver. Alleen, het is een beetje lastig om het dus te kunnen zien. Want het wordt eigenlijk allemaal best wel goed afgeschermd. Misschien als we binnenkort eens met Kraan van Gelder in gesprek raken... om toch eens even wat meer duidelijkheid daarover te krijgen. Want het lijkt me razend interessant. Ja, het is voor hun natuurlijk ook een mooie ingang in de Nederlandse markt. Ja, misschien zijn die er al. Geen idee, eerlijk gezegd. Ook dat is moeilijk te achterhalen. Dus dat lijkt me echt heel leuk om daar wat meer over te weten te komen. Maar voorlopig is het in ieder geval zo dat we papier blijven maken in Velsen. Ja, exact. Dat is zeker. Nou, dat was het zo'n beetje wat we aan nieuwtjes wilden doornemen. Ja, we hebben al heel wat verteld. Ga je nog wat leuks doen? Ja, precies. Wat ga je doen? O, wat ga ik doen? Ja, heb jij iets op het plan staan? Ja, ik ga bellen met Axel Fieser van NJD. Over ontienten. Dat had ik vorige keer al verteld geloof ik. In het ontieten van Intjet druk werd ik gedoken tijdens hun Color Innovation Days. Omdat iedereen daar zo best wel lastig over doet, denk ik. Nou, dat is vast een heel leuk onderwerp. En omdat Axel Fieser en NJD voortdurend genoemd worden als beroemd. Hij moet als het ware een soort van keurmerkstempel geven op bepaalde Intjet oplossingen. Ja, ik ga me eens vragen hoe dat nou zit. Wat ik wel interessant vind is, je hebt twee partijen. Je hebt de Intjet partij, met die afkorting. D, P, D, A, ik weet het niet meer. Je hebt er in ieder geval fel over geschreven op Erbogard Blocht in het verleden. Ja, dat speelt al jaren natuurlijk inderdaad. In 2009 schreef jij er voor het eerst over in Gravekes, volgens mij. Ja, dat zou allemaal kunnen zijn. Het is nu 2023, dus zo ontzettend snel gaat de techniek nu ook weer niet. Maar de grap is natuurlijk, de Intjet-lobby die allemaal zegt, het is niet allemaal, maar die partners die erin zitten, die vinden dat het te ontdekken is. En anderzijds heb je de papierlobby, en dat is Axel Fieser met zijn NJD. Dus ja, het is niet te ontdekken. Dus ik ben eigenlijk wel benieuwd. Ik heb al een aantal vragen kunnen opdoen op Hunkel. Ik zat ineens te denken, ja, misschien vinden die papierfabrieken ook wel helemaal niet leuk dat er Intjet bestaat. Per saldo is er toch heel veel minder papier wat er gebruikt gaat worden als iedereen overstapt op Intjet. Ja, dat is waar. Misschien is het daarom ook wel zo slim van Kraan van Gelder om daar nu vooraan bij te staan. Ja, precies. Maar misschien vinden de papierfabrieken het wel heel fijn dat het niet te ontdekken is. We hebben nog geen Alexander Moff. Of het niet heel goed uitkomt allemaal. Ondertussen, jij gaat een internationale reis maken. Ja, ik pak weer de trein. Ja, donderdag pak ik de trein naar Brussel. Daar ga ik naar een Integraaf seminar of bijeenkomst. Shaping the Future of Packaging. Daar gaan we ons in de verpakkingswereld duiken. Ze gaan in ieder geval vertellen over hoe het voorstaat met de verpakkingsindustrie. Maar vooral ook over de regelgeving die allemaal op de verpakkingsindustrie afkomt. Dat komt volgens mij ook iemand van de Europese Commissie erover vertellen. Want er zijn allemaal nieuwe regels aangekondigd die nogal wat gevolgen gaan hebben voor verpakkers en voor de verpakkingsmakers. Dat gaat over van ontwerp tot hoe je ze bedrukt en hoe je ze weer recycelt. Dus er komt nogal wat op de branche af. Ik zag ook al wel dat bijvoorbeeld de papier- en kartonfabrikanten bij CEPI daar toch niet helemaal gelukkig mee zijn. Dus ik ben benieuwd of dat ook nog naar voren gaat komen. Maar er komen ook ontwerpers van verpakkingen. Er komen mensen over duurzaamheid praten. Dus dat lijkt me interessant. Daar ben ik zeer benieuwd naar. Dus donderdag en vrijdag ben ik in Brussel bij dat programma. Volgende week doe ik nog Gorkum, de Print & Sign Expo. Zeker, volgende week is Sign & Print. En Bopen daar natuurlijk. We hebben ook nog het openhuis van Comori volgende week. Daar moeten we ook nog even langs. Dus ja, de agendas beginnen zeker weer lekker gevuld te raken. En genoeg dus te vertellen op de vakpers. Ja, dat hoor je allemaal volgende week. En zo is het. Tot zover. Bedankt voor het luisteren. En tot de volgende aflevering van Radiograaf. Tot de volgende.