6. Bekkur 2019

Hæ, við heitum Anna Katrín og ég er Óra Ágúst. Við krakkarum í Svettabæk að hljómað skemmt eitthvað næstu mínutöldnar með heimantilbúnum í jólásjöfum og bröndurum. Gjöru þetta vel! Ég heiti Óra Ágúst og ég ætla að lösa fyrir skur jólásjöfum. Jólinn í gemnum. 24. desember ár 2024 var komast að því að gemverður var í till. Þau jól fór gemfari út í gem. Hann haði sambandið því gemverður og spriðið hann hvort að hann mætti fara með þem að bal. Þau sagði já. Hann fór á bal með þeim og hafði gaman. Jólasjöfum kom og hann var götur í bleikan og guðan búning. Hann gaf ekkin gef. Þann svo nætti hinn úr vonduf og tókakla gjafnar að krakkarum. Gemfari fór eftir og myndi í ísús. Jólasjöfum setti gjafnar í törrapoka. Gemfari sá og hefði að jólasjöfum sæði törratýðlur til að orna pókan. Þegar jólasjöfum var farin fór gemfari náð pókanum og sæði törratýðluna. Svo tók gemfari pókan og fór á balið og gaf ekkin gjafnar og flög heim. Gemfari sæði öllum hvernig jólin hefði verið út í gem. Endis. Við heitum Anna-Katrin Desta og Þöldis. Og við erum að segja ekki við jólabrandara. Við erum að stjána. Jæja stjáni, hvað fekstu í jólakef? Stjáni, sér þannig glænið að reyða fyrir aðrið fyrir þetta? Við erum að stjána. Wow! Stjáni, sko, ég fekk bindi sem er alveg eins og litin. Þeir strengur, Desti og Afasinni með ömmu. Þeir koma því að þeir færa að svofa. Börjir Anna era að byggja svo hátt að hennast við öskraði. Ég byggðu nýtt jóli í jólakef. Við langarum nýja leikatarfu. Ég valdi að öskra eitthvað í nýtt vídeo. Af hverðu öskar að bæna í nænas? Spöðjaldur hvernig? Guður er ekki hilnalegs. Nei, en Amma er það. Mamman sagði við stelpan sinna. Ég sagði Jólasefnum að þú ert búinn að vera þeg í ár. Er það þessu stelpan? Já, og hann er ekki búinn að hætta hlægja síðan. Hvað kallar þið Stóran Ísbjörn? Alljá, þið hleypar í burtu. Hvað er uppbúlist þegar þú ert búinn? Ég veit það ekki. Nú, þegar þú ert nefnsins. Hvað gerist að hann til snjópálstæði var? Ég veit það ekki. Það verður bleiðir. Af hverð er allt að kalla jólunam? Ég veit það ekki. Af því að það er þegar sæðan brrr. Hvað kallar þið Jólasefnum með yrknaflývar? Ég veit það ekki. Hvað er það mér en hirfið kýðir? Hvað er það Jólasefnum með henni Jólasefnum? Jöfndagri. Trúar og fórk. Oppan. Hver er það? Gliði. Hvað er gliði? Gliði Jól. Við heitum Sara, Artís, Hanna og Júlía. Einuð sem voru þrjá Jólasefkur, þær voru frá söður hinsketinu. Þær hlutum Maria, Alexandra og Madhjalla. Þær hefðu henni hjálpsenguð í sengjaðslaðsar og bafumfótum. Þegar þetta er alveg len mjög gæðinar í borginni. Já, Jólasefnir frá söður hinsketinu er komað til Ísland. Sengjaðslaðsar átti Maria, Alexandra og Madhjalla. Maria var yngst og hún var þartanar. Alexandra var þartanar og Madhjalla var törtanar enn. Madhjalla finnst úr barnafíða að passa ótti hluti sér sýnar. Þýr sengjaðslaðsar voru fullafinnar fyrir Jólin. Þótt álfunni hjálpu. Ekkert að svengja hjálpa því hann lagði með spýtala og látt tíðindin úr bænum. Þerrspunna reyndu hjálpan þesst aðtöða garðskráf voru fyrir fullana álfa og auðvitað svengu. Tuttustið í desember. Þerrspunna fóri göngur um bænum svo að það komi nýtt bakir í, svo fóri það að fengjast heitt kaka og snúða. Að fórum við náttur í 2004. Það var allt hljótt til þess að gildi nátt í hátja bænum. Þar til við vorum bjöndan fóri gang. Þannig að ekki allir vinni með svengu á svond svengur. En þegar komum að vara verkstæði svenga þar sem alla kefarna byggðast að vara opnar, var það ekkert og engin. Engi paka byggða lengur. Árnir voru brjálæðir. Það var allt að rúst úr verkstæðin þess að svengjum eitthvað svæði. Hæ górni mín, ég flétta að pakanir hefur verið stolnir. Er það svo? Saði svengi. Já herra þið miður. Saði allir álur dabari bræði. Hei þetta annlita ekki heima á jólahátti við réttumissi. Við hefum eitt sól hengi til að rétta þessu. Koma þess að hiphop börjum að vinna. Saði svengi. Svenga fóri baka smákokur fyrir vinna áluna. Það fóri allir álur að svenga og svenga. Þau unna allan óttina og allan daginn. Jólaseitinn þurfti að tala við svengu áluna um eitthvað mikilvægt. Því hann er samkynniður. Ég þarf að tala við ykkur. Sko svo með mál með vexti að ég er samkynniður. Allir allarnir tókur anköf og svo kröpur allir því það er í leiðan samkynniður. Hei, við heitum þára. Ólaf. Þjálfsa. Mamman hafa verið að segja litlu síðan sínum. Hafa verið búin að vera mjög óþæg að setja áherst. Hvað ekkert í skóin? Grein ég er strafgrein. Jæja, segir mamman. Kanski áskrifur ég að svo barna einu bregð og segir honum að þetta er mjög leið og gefur hann eitthvað. Litlu drengurinn búrn í halvpísett og byrja á bregðinu. Hann byrja að skrifa afsökunar og lofa að vera góðir ekkert ámarslan tíma. Hvert bregðafættur árið kröpa hann saman hend og breytti. Tíman þannig að hann var stegt af stegti. Þannig að hann tingur gast án argur upp en fengt hugmynd. Hann hljópin stofið þess að hann líti líka hann að fjörsni betlegum. Það fjörlega hann stýrta margum eig, pakka hann í valleinsokk og kom hann í vandlega og hann skúfið þessir. Ástuna hann séð bláa bleið og byrja að skrifa. Kæri, ég er svo bæð. Það er alls einhvern nýtt að maður sér aftur. Gef mig þá einhver kvöld í skóin. Lækna, lækna. Ég hálfst á þessu jólabetla. Já, já, takk för þessu pillur og eitthvað ekki, skallu bara sýndja. Mamma er frá höndum jólinn. Nei, elska mín vil mamma kalkun, satt þér aðeins. Hvað eru eittu kvítu verið upp og niðurs? Veit það ekki. Jólusitt varst í luftu. Hvað gista jólaseunan en allt þess að þér hefur komað til að beða? Veit það ekki. Á H.H. Hoteli. Hvað er það fór stæðarútur? Veit það ekki. Það er raunarinn. Hvað síður er þér jólaseunin? Veit það ekki. Það er að þau eru pólískur. Við heitum Björgvin Þór, Björgvin Þór, Birkiratni og Sigurkýl Eirik og við ætlum að sjá ykkur jólusum sem okkar heitur kvikkurjól. Dagur eitt, 14. desember 2019, eftir tíu dagar koma jólinn. Ég og ég og mamma erum búin að sýta upp jólutíð. Mamma sæði að hún ætlaði að fara út í Korsko og kvipa jólastík og gós. Ég vilt ekki koma með. Ég var að plata með mamma. Ég var ykkur í maðun. Dagar tvö. Mamma kom sér en aldrei aftur heim. Ég var hættur. Ég fór út að leita. Og ég fann hann ekki. Ég held að ég fyrsti að fara utan bæjar og fæða drungulegt mjög dipt og þoka fulla trján. Ég fór bara heim að svoða. Dagar þrjú. Ég held banki í dýrunum. Um nátt viti menn. Þá verður hann. Hann var með húfunni á mömmu minni og hann vilti gefa henn hana. En ég sæði að mamma verður horfinn. Og ég tók hún að bara helfu með henni. Það stóf. Ég er áfur. Dagar fjör. Það voru fyrir mjög eldingar. Og ég sá jólusinn að flúa. Og ég sá eldingun að fara í hann. Og hann repaði til ég að verð. Ég fól út til hans og hálf mér skraða þar. Hann sæði að ég heiti Hörðarskakli. Ég bauð húnum heim til mín og hann sæði jál. Dagar fjöm. Þegar við komum heim þá skelti hann hörðinni mér brá. Ég sæði að mamma mín verður horfinn. Og hann sæði hvað heitir hún. Ég sæði hún heiti Dagmar. Dagar sex. Við fórum að ná í stíðan hans. Við vorum komnir. En þá voru fleintirinn horfinn. Við leitum. Við fundum allir nema eitt en við leitum og leitum. Svo fundum við þess að á endanum út í bylskunum. Dagar sjöm. Við setjum allir fleintirinn saman í band og byrjum að fljóa til Norðból. Ég var mjög nóttrautur þegar við komum á staðinn. Það voru mjög kallt. Þá sæði Hörðarskallir að hann voru með þekkan kultakalla. Dagar óttam. Þegar við komum inn þá sæði fullt af álum. En þá var eins og ég sæði hálfum. Ég fór þinn og sæði Dagumall. Dagumall ég. Og hún sæði já. Þá sæði ég mamma er þetta þú? Þá sæði hún já Viktor minn. Þá sæði hvert hosti? Ég fók í kosk og ég ætla að kaupa þekkan kultakalla og jólastyrkos. Þá kom jólasveit og sæði fullt af álum. Hún sæði já. Ó er það? Þá kom lögurkjömmar með húna þína. Dagar týgir það er að fungta þetta. Og ég get ekki byrjað mamma fekk leiðið að fara heim. Þá fórum við heim og þá allt í einu voru margir pakkar. Og þá endar að endur okkar hér. Við heitum Fröggir og Sammi. Og við ætlum að segja fyrir jólasveit. Snjókarlinn sem lifnaði við. Jólinn er að koma. Eitt vettur það fór allt okk fólk. Fólk fjóð fjölskyldinu Kára og Sýri og börn Skarra og Skarpa. Þau áttu heima í litlum kofa vannin. Þau voru mjög ánað með lífsit. Eitt dag ég voru bræðnir Skarra og Skarpa að búa til snjókarlinn. Þeir nefndu hann óðinn. Þegar þeir voru búinir með snjókarlinn skall snjóstormur á. Þeir flyttu sér inn með raði. Næsta dag þeir fóru út. Þau stóu hlinglót spór og snjókarlinn væri horfinn. Þeir ákveðu að fylgja spór. Þar sem eftir langanspör séir Skarri. Skarpi, ég ætla heim. Ok, ég ætla að halda áfram að leita, séir Skarpi. Eftir meira lap fann Skarpi meða einu spori. Hann tók meðan upp og las. Hæ, ég heiti Óðinn eins og þau nefndu mig. Já, ég er levandi. Ef þið viljið vera vinir mínir, þurfum þið að fylgja tveimur lóðum. Þið verið að passa að sjá með enginn og þið með ekki segja þessi levandi. Skarpi skildi þetta á allaf því að snjókarlinn var með spítuhendur. Skarpi flytti sér að nú skara. En þegar hann kom í kofan var Skarri súnaður. Hann reynda veginnan og neyta að vera fættur. Næsta mörgum flytti Skarpi sér að borða og kletta sér útið þauðin. Afgóðast að flytti að hann neyki segja Skarri. Kontu með mér og vitaði að segja Skarpi. Ok, ég kem með þér. Ég fóru þanga sem Skarpi fóðan meðan Skarpi kallaði átt. Óðinn! Já, heiði úr því að átta hann. Þið er kjöftið baka því að þið er sjökuð í góð. Aaaa! Þetta var snjókarlinn. Snjókarlinn, hann saði ekki að vera sættuðum með mig. Þegar ég núiði sæðan sem þróðinn sæða þetta. Þegar spurningan hvernig hann var úr lífið, hann sæða að fnjúst hann úr lífgaðan mig. Þegar hljóksveitir sé um, þannig að Skarri saði, er þú að fara að leika okkur? Jájá, saði Óðinn. Þegar ég ekkur liðalanga daginn, þannig að blöðirna átt áfra heim. Jájá Óðinn, því miður eru að fara að heim, segir Skarri. Við getum kannski að leika okkur aftur morgunn, segir Óðinn. Ókei, sjáumst að morgunn. Við heitum... Elsa. Og Orki. Við erlum að lesa jólagjöfin. Maður okkur, Elsa, þrikkjáður gamanli dóttur sinni, fyrir það að eigða hellir úl á giltum pappi. Ekki átti mikja peningum og reddist hann þegar barnin endur að skreita lítur boks og setja undir jólatríð. Yngumar síðum fariði niður þú stúlka föðu sín boksi á jóladags morgun og saði Þetta vunda þér, pappi. Við þetta skamraði farið stúlkun á sín, við augbröðs í daginn áður. En viði hann skauðs upp aftur þegar hann átti á sig að boksi var tónt. Hann kallaði þetta dóttur síðan. Vistu ekki, þegar þú gefur eitthvað fyrir að gefa þá verður eitthvað í henni. Líturstúlkan leitur til pappa sinn smitthauðnirinum og saði Ó, pappi, boksi er ekki tónt. Ég blýst fullt á kosunmiða bara fyrir þig, pappi. Fadinu var með í sýn. Hann tók utan líturstúlkunu sína og bara hann á fyrir gefur sér. Og það er sagt að árum sætuna þegar það faðir stúlkunu ljæst og hún fór í gegnum auður hans hafi hún fundið gylta boksi frá því á jólunum. Færið við rumstokinn hans, þar hafiði hann haft það allar tíð fyrir að hún leiði ekki vel. Gaðt hún tekið, ímyndið á kosu og minnst allar aftir barnið hans sem hafið gefið honum í ósætti boksir. Þetta er okkur. Hæ, ég heiti Þorstur Glóði og ég ætla að segja ykkur jólásög. Jólanótt þetta er það á mín. Einu sinnni á jólanótt er fólkið á bænum fórið með þessu. Átti Helga vinna kona á mjólka, laga til jólamatt og leggja á borð. Átti hún að gera þetta áður en fólkið kemja aftur á bæin. Eða Helga var á leiðni í fjósi þegar hún óbokað. Þegar þá Helga á tónin kemur þá stóra mikið þörður og spyr hann að hvað hann verð að gera. Hún sögður húnum að hann verð að mjólka, laga til jólamatt og leggja á borðið. Áður en fólkið kemja á bænum kemið og messu. Segir þá maður hann heiti Helgi og geti hjálpað henni við þetta á vörðu. Búin áður en fólkið kema aftur á bæin. Játaði Helga þessu og bauð hann um að vera um átt. Játar Helgi áll ykkur boðið. Helga og Helgi byrja nú að vinna. Klára stökk í fljótt og fólkið kemur heim. Þakkar húsbúnti Helga fyrir hjálpaðinu á að byrja nú að gifta á borðum einn. Hann þakkar vel fyrir fyrir 8. dagbúkinu og byrja að skrifa. En hvað jólun áður er góð þetta árið. Hann skrifar kæra dagbúk. Í dag, 2014, 1990. Hann affangið á snótt. Mér finnst Helga vinnur kona. Góð og mikil kona. Hann ákveður að byrja þessu fransu. Hann ákveður að byrja þessu fransu vinnumann og fá hýtt rum og góð mat. Húsbúnti tegur þessu vel endur. Ég heitir Mærtalina. Og ég heitir Natalia. Og við erum að sjekka jólablundar. Stammi, við fáum fullta jólablum á mér. Mamma, af hverju segir þú það? Stammi, að því fyrir að gráðsett ég fullta jólakonum. Jólarskyld, ég vildi orska eftir nofa pengar til að kaupa 8 hendir til viðbútar. Kona Jólarskyld, hvað hefur þú að gera með 8 hendir? Jólarskyld, ég vil ekki átta fleiri hendir. Bara efa pengi fyrir þig. Alvarinn, geð það, Jólarskyld. Hæði það, ég verð svo sættu fyrir að þú fyrir hortinum á þessu hend. Jólarskyld, það er ég líka. Þú skuld bara gera svo ég. Alvarinn, það er það. Jólarskyld, loka auðvonum. Hæ, ég heiti Jóhann og ég ætti að segja ykkur Jólarskyld. Jólamessan. Eitt góðan veð þetta, 23. desember, var starpa sem heitir Guðrún. Hún vart að syngja í messi fyrir fjölskyldarum jólinn. Hún var ekki búinn að finna neitt lag til að syngja. Guðrún hafði tvo klukkutíma til að vinna í takstænum fyrir hafnbólstæðingu. Næsti dagur. Hún hafði eitt klukkutíma fyrir messinu. Hún dreysi svo myggið að hún náði ekki að klára takstænum. Þegar Guðrún vart að syngja lagið sitt í messinu, verið tónum það vekki vegna þess að það var ekki tilbúið. Hún fór samt upp og sagði fólkinu að hún væri ekki búinn að klára lagið. Hún fór niður og gerk heim. Þegar Guðrún kom heim, hljópun beint upp í rum og fór að grata. Mamma hennan kom heim og fór til hennar og lét hann að hafa takstænum og sagði henni að flytja lagið fyrir fólkið í messinu. Guðrún fór tilbaka og syngi lagið sitt og þetta klöppið vel og lengi. Guðrún fór heim í fylgirni og ofna jólagjafinnar og borðaði góðan mat endur. Ég heiti Bjarti Snær og ég er það segjur jólasögu. Jólaframtíð. Náttina því þessu fjöruð definvert, 2100, vaknaði ég til að koma í hljóðum. Ég hugsa að memmi hverta var ég því. Ég lappa fram og satt á maður í reyndum byggsim. Ég leiti eftir hans og satt á velminni jólasögunarbúnin að stela pakkunum. Svo leiti út úr klikkan og sá sleðan hans. Ég lætti strafnjóðanni og ég fórsta hann að klætti mér í skona og urspu og sjóp út í sleðan og faldi mér og beigð eftir lóni. Loksins koma hann og fór í nästa hús. Ég beigði langan tíma og svo komum við náttúr heim til hans. Svo komum við heim til hans. Ég leiti út úr sleðanum og sá að þetta var ísleðahöllir. Ég fóra út úr sleðanum og sá velminn lappa eitt dimmt og drunkar þerbyggi. Ég eldi hann inn í herbyggi og sá mörg hundir pakka. Ég sá hann verða hlæðið pakkunum. Þegar hann var búinn hann hlæðið það við þeim mér. Lappaði hann út í sleðan og ég fór eftir hann. Þegar við komum aftur heim í Reykjavík, hljópi ég einn og fóra aftur að sofa. Svo fatta ég að þetta var draumjúls endir. Ég heiti Elín og ég heiti Húðrún. Og við ætlum að segja eitthvað um nákvæmur jólabrandar. Af hvort kleur það að jólarsvita nefið í gleirvækinn? Ég veit ekki. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Hvað er rekk, hvitt, rekk, hvitt, rekk, hvitt, rekk, hvitt, búm? Ég veit ekki. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Það er að sjá hvað það var hérna meginn. Þegar amma kemur þannig hróbuðu börnir kretti kaffið hana. Komið sæl blessu börnir mín. Velkominn amma sjöruðu börnir einum rómi. Þegar amma var komininn og setti hændarsvölum bóðu börnirna að segja sér ævintyri. Amma setti minnst að drengjarnar nýja sér og hofa málsit. Já nú er jólun komin aftur litlu vinur. Og það er undraverðan við jólun er það að þeir fylgja okkur allar ævi. Eins og gilt ævintyrabók sem engan endi hefur. Því að á hverjum jólum bæta jólægingalögnu nýjum blöðum við þessu og ævintyrabókim verður á síðustu þykri en bubli en á alltaf erið giltinnar. Hérna þegnaði amma andatak eins og hún var að sjöksa sér. Hvað ævintyri viljið þessu heyra í kvöld kæru börn? Um alveg sem dryfnaði þýrskunagröttnum eða prinsessunum sem var drottningi Hamengilandi. Ekkaðum pappa þegar hann var í ytil. Sæði þína, já um pappa sögði börnin eigin blómi. Amma brosti, ég kvöld skuldiði fá að heyra um það þegar pappa eitthvað viltitt í snjóriðinu og var næra að verðin úti. Á þeim árims snjóaði oft miklu meira en húnna. Ekki aðeins nokkur dagar heldur vikur og mánuði. Samflettháf voru skaplanir eru svo stórir að húsum voru komin á kaf. Þannig var þetta affangatars kvöld. Klurkafan var hann að ganga sex og úti var snjóriðin svo dimm að árandi var melli bæja. En okkur leiði velinni og vorum önnum karið með öndibúning hátíðarinnar. Aðvikar var að enda við að skreita hjólateri í stofinu og endið hennar ystur greininu voru gafirnar geimta eins og þá var vennja, já en þú ætti að vera að segja okkur frá pappa, sæði stína. Og amma sæði, þessa bóka skuldiði gæta velbörnin því hún er eitt af því dýrmætartar sem við flytjum á okkar lengu ferðum gegnum lífi. Hvert affangatars kvöld, þegar kisluklurkunar hingja og ljósinn lofaði á því hjólaterinu, þá fóð jólæðinum ná að gera. Þúsundra fagnandi vanglefi mennum rétta þeim kvitt óskluði blöð og begiða þá um að mála að þeir höfur jólæðin týri og jólæðin mála. Hérna þaknaði amma andartak og amma sæði frá hvernig þau meisti hvernig þau mitt í önnum fengu nýtt umhugsunar. Helgilegli var horfinn. Stags var leitaðum allt í kallaranum og loftinu í huganum en hvernig fannst það drengurum. Það var kvitt í fjósið luftunum og mennað næstu bæjum fengum við til að leita. Þetta reyðis í smáhauptum við snæfið sagt að gjörðuna þar sem jólórstormin þirdlaði snjónum. Þeir leitið klökkurstundum saman og snýrið þreyttur og vonuði sér heima aftur. Já, hvað var pappi þá? Já, hvað var hann? Meðan leitið mennaði listið með ljóskennum yfir snjóþartar breyðnar en þeir sem enni voru tölkti minnótunnar og byggði fullir örvættingum þá braust lífið drengur mútið hennan kallta austanstöfu. Svo hann sveiði í eironum og hann hefur glemt að kveipa jólagur handa pappasinum og jólaglegin góðbörn er nú ekki bundið með það. Þá fók gafur hendur einna að gefa og þegar hann allt í einu átt að hljáði að hann ekki hafði ekki hugsa fyrir neittin jólagur handa pappasinum þá fjöxt hann eftir að dum veðri heldur fór út í snjóbelin með tveggja krona peningi í annari hendin og stemta búð kveipmasins. En kveipma var búin að loka búðinni. Svo litlu angið með peningin hendin er snýr heima aftur í þungurskapi þegar litlu drengurum viltist og vissu ekki hvert hann fór og satu það þarstur í skaplanum. En hann var ekki einn út í veðranottinni. Lítill spörfugg var í fölgnið hannum, einna bóðbjörðum drottin sem alltá kom. Þegar einhver mannsál ráð var einni myrkli hann heyrði týsta við veðbrúnuna og tók hann eftir með slálfandi höndum. Fuggin var lítill viltur heimilslus aumingi eins og hann sjálfuð sem þráði að komast í skjál þannig fylgdur strengurnir og fuggleina í hinni kaldi veðranott og reyðvinnir. Hann fann lítna hérta fuggsin slá á reyslundir hinn ef þeður klæta að brefsti og samúrstundur glemdi hann að hans sjálf var frá villast í snjósiðinni og myrkurnir. Honu fann singja í kringin sem ósinnlegur herska það á englum. Snjókurnir eruð af álfum og gævidísun sem hljóttu honum mótið veðrinni. Anna hérta sló í tættu hans og eyið og gaf honum kjartil að berjast áfram. Og hvað svo, Anna? Já, hvað svo? Þá fóð hér kæribarna eins og svo aftur í lífinu þegar við glemum okkur að eyjum þjárningum vegna annara. Þá kveikir drottin á stjarninu sínum henni myrkurn nátt og leiður okkur heim. Þó að við höfum vilst, fylgdi við hans svo, Anna. Já, hann fannst Ajaxan fannan góðið tryggleindi hundun okkar sem pabbi hverð hæði oft leiðgísi við. Hann vildi ekki hætt að leiða hverð hann sem kalla var á hann. Þegar hann fann lilldrengin sem var lagstur við döðuppgjöfun í eigskablin. En hjálp fugglanum uppi í brjósti. Svo hjálpte maður jólinn, gæði ísasteykjum á brunnin og rýsgrángrötunum sjöngur. En það gerði ekkert til. Jólinn eru þú ekki bara matur en lillir fugglum. Lillir fugglum var besta jólögur en sem pabbi þá fekk það átt. Hann svaði búði við rúmans á náttinu og varfti hann á mordana með sínu einmjarsleiðu kvaki. Og þegar voru komu sólnsætt í ylverika geysla sinna, hefur hérna þá flöðan frálsutti sjálfkyni ekko móti hennu bláa hefni. Og þakka er fyrir lífið að ljósi með einnarsleiðu kvaki. Nú er viss búið að kveikja á jólögtunum endar sjöngur lókið. Ég heiti Grétar Páll Sigurstensson og ég veit það að segja söguna bóknarlið um jólinn. Það var affangadagskvöldjóla árið 1914. En svo flestir vita var þá ferið heimsturöldin í fugglum gangi. Og strísmenn úr öllum áttum komur til að berjast fyrir sitt land. Ekki einu sinni hafið var örögt. Út af nýri uppvinningu í Þískalandi, kalfbátanir, sem sögdu hverju skipi sem áttu leið um hafið. Og uppi á landi voru strísmenn sem þurftuð að halda sig í svokvöldliðum skotgröðum til að sleppa frá skotrýðum, spengingum eða öðrum vægtum strísens. Þetta kvöld komu postsendingar til þreittu og blöytu herrmannar sem sátu í skotgröðunum. Þetta var kannski eitthvað smá frá fjölskýrtunni sem úr jólakort, sukolaði eða eitthvað annað en sumundar tólti snjálfræði hug. Þeir tóku þáðil ítilræði sem þeir fengu, byggu til ítil jólatríð og settu upp á bakkan á skotgröðinni. Svo mennirnir í hínulíðinni gætu glaðast þegar þeir kýltu í sjónpipuna sem náði upp úr skotgröðinni. Breytarnir hafðu rétt fyrir sjörnu þetta. Því þjóður er fóru að syngja heimsum ból sem er til á öllum kristnum tungumálun. Þannig að breytarnir voru ekki lengi að syngja með. Nú ómæði heimsum ból um allan viðröðin. Nú er runnin upp 2015. des 1914. Þetta var nú bara venjulegur jóladagur á þessum erfiði tímum. Já, þar til eitt breytin fekk ná að kúltanum úr stríðinu. Eitt þjóðurinn í hinni skotgröðinni var að kýkja í sjónpipuna allt í einu ættiðan. Breytarnir koma. En þeir breytar sem hann sá voru ekki að þaukjast í stríðið. Því var ákveðið að sömja fröð en stríðið hljóðt áfram. Þegar breytarnir og þjóðurjarnir fóru að kynast komst í ljós að sömjir áttu speil eða myndavélar. Og kannski var rakar í hopnum. Það var gaman hjá þeim sem búið þarna og speiluði fórtbólta þanga til að stríðið byrjaði aftur. Þessi sæf er dagsön og fórtbólta laukurinn endaði með jöfntembri. Fríður og gjörðu. Hæ, ég heiti Kristof og ég eitthvað að segja ykkur brandur. Mamma, ég tegðu dagins og jólast feitt? Nei, alls ekki. En farfur nú? Það er okkar fyrr. Viltu svo hætta fessu? Há, hái. Ég heiti Tristaf Þórir og ég ætla að lesa fyrir ykkur jólasjöfu. Skrítum desember. Einu sinni var strákur sem var alltaf að stríða klun í böknum sinnum. Hann var alltaf að kalla það sem honum líkaði ekki við þessu halvitaðið astna. Tolsta desember þá seti hann skóinn sinn upp í glukka. Nesta dag þegar hann vaknaði fór hann strax á rúmunu sinni og kýpti í skóinn. En það var bara kartabla. Og hann að skraði kartabla hann fór og spurði pappa sinn afhverju. Þú þarfst að vera góður og stiltur. Þá færðu gjafir og dót. Það er það, sæði strákurinn. Hann fór í skólan. Hann fór í hjólið sitt og á leiðinni sá hann reyðan og stórum póka. Strákun fór til pókans og hann ofnaði hann. Í pókan var fullt af dóti og gefum. Hann sæði sjálfna sér hver á þennan póka. Hann stakk hendinu ofan í pókan og hann fann fyrir einhverju. Hann dróð þauð upp og hann öskur hans hátt og hann gaf æfón 11 pro. Þegar hann tók hann pókan upp og fór heimið hann. Svo kýpti hann inn um gluggan til þess að gaf hvert pappi hans var í heima. En pappi hans var ekki heima. Strákurinn sæði yes svo fór hann inn. En hann heyrði í einhverju. Hann kýpti eldu síðu og hann sá jólasveinin. Strákurinn rindi að leiðast fram hjónum strákurinn sá hann. Jólasveinin sæði hó, hó, hó en strákurinn stóð bara kyr. Jólasveinin fór til hann svo sæði pókimunn er þetta pókin þeim? sæði strákurinn. Jólasveinin sæði já og spurði hann hvar fannstuð hann. Strákurinn sæði ég fann hann út á götu. Jólasveinin þakkaði stráknum og sæði hann mætti yfa síðu mann. Endir. Ég heiti Kælmann og ég öll að lesa þegar ég eitthvað jólasauðu. Jólakvæmtum eitthvað. Einu sinum voru mann sem heiti Sigur Kalli. Þau voru að vinna fram á hána út þá heyrðu þau í byllu og sá fyrir snunum. Þeir aðtuga máli betur og þá kemur í ljós að þetta er stleiði jólasveinsins. Þeir fara í stleiðan og sjá jólasveinin koma þeir fela sig í stleiðanum. Þeir finna að það er taka loft og átti smástund er allt kyrst. Þeir fara úr stleiðanum og sjá verkstæði jólasveinsins. Þeir skoða sig um en gleima sér úr röstallu. Síðan kemur Alvur til jólasveinsins og segja að jólas er onnýtt. Sigur Kalli held að það líka. Jólasveinsins var að kom og var onnsveikinn þetta er verðan 2016. Það er ekki gott sig við verðum að taka til eftir okkur. Kalli fegjaði, Kalli svaraði allt í lægi. Við verðum að hjálpast að við að taka til allir Alvur og menn taka til. Lagsins erum við búinir og taka til. Strákar velgerðst. Við klúðurum allir en við gerðum allt vel að áfenga þetta. Komiðu þeir á jólaterið sem við að vitum en það var að pakka hendir. Ég heiti Ólver og ég ætla að segja brandara Pippa Sveinar að tala saman. Þetta byrjaði á voru hrengjöfningunni. Já, ég hætti jólaturna úti gegðs. Hæ, ég heiti Dustin Kark og ég ætla að segja ykkur jólarsu jóladrömmu. Einu sinni fyrir langa löngu var jólasvein. Hann átti heimi í norðrupólunum. Hann var að býja að samka til að álunir voru búinir að bú til dótanda börnunum. Eitt daginn var jólarsvein að fara nýr og kíkja á álunir. En álunir voru ekki þarna. Nefðu álunir verið ekki þarna þá eru enginn að fara að bú til dótanda krökkunum. Jólarsveinu var brjálar. Hann kýti allstar ennum í bæinn. Hann fóru í jólarslegan og flöði yfir bæinn en sjáu alltaf. Jólarsveinu galst upp. Allt börja demt og alltaf einu var hann í norðrupólunum. Hann var rosa íllt í hausnum og hann sjáu að álunir voru búinir að setja dóti í slegan. Einn álunir sagði komdum við um bara tól krökkutíma til að gefa alla börnunum gjafur. Og þá fatta hann að þetta var bara draumir endir. Ég heiti Öðun Atli og ég er að segja ykkur jólarsveinu. Jólars að snæfinn Einarsinni var góðum aður sem bara nátti snæfinni. Hann átti tvo sinni sem geti Jón Óli og Magni Þór. Þetta stáði 3. december. Fórur Jón og Magni útaf búið til snjókar. Þeir ákveða að skýra hann snæfinni eftir pappasinnum. Þeir fórur skó, vekninga og pípihatt á hann. Þeir fórur einn en í skunnum voru töfurar og við hvert skipti sem kom 3. december, löfnaði hann við en engin vissi það. Svo kom 3. december, allir krakkar neyr úti þegar hann löfnar við en engin sjá hann þegar hann strákunni komi að góðu á hann. Þá sjáu þeir hann lappa upp og niður brækuna. Þeir sjöðum honum að koma tilbaka þá snæfinni snjókvæð pissa þegar þeir hefði síða hann. Þá sæði snæfinni hæ getið þið síða mig. Þá sæði strákunni Jón og Magni samtíma já. Það sæði snjókvæðin óttir. Þá sæði Jón og Magni, heyri snæfinni, hvað segir þið ef við séum mellum viðnum okkar? Nei, ekki gera það sæði snæfinni. Þá sæði strákunni allir lagi en þá sæði snæfinni allir lagi. Strákunni fóru heim og sjöðu pappa sinum. Þeir fengu hitt kakku og fóru svo að svofa. Þeir fóru alla dagar eftir þetta að tala í snæfin en hann talaði ekki aftir við þá. Fyrsta janúar sá þeir hans snæfin snjókvæð aldrei aftir endir. Ég heiti Vigfús og ég ætla að segja ykkur brandar að við kunum voru að tala saman hvernig draugðars mákukunars vel keftir þess sjálf. Hæ, við heitum Emilur Katrin og ætla og við ætlum að lesa fyrir ykkur jólasjöfur. Stúfur fjörtat af þessu bergkommand. Stúfur í síðst þúsni í nót. Á, loksiði, síðst þúsni í nót. Ég ætla að kíkja á pakkan að sjá hvað krækinn heitir. Já, á, lína. Tegð dagbók. Það er fjörtat desember og ég held að jólsunin sem kemur fjörtata des heitir Stúfur og hann er lítir. Ó, ó, ég held hann er að koma bæ. Á, nú er ég búinn að setja ég síðst á skóinu í nót. Ég ætla að kíkja hvort þau settu mjölk og keps. Nammi, nammi. Þarna er hundra vaknað kúl. Být að ha Stúfur flöytar á jölkuðin. Rábært, ég þarf að fara til stús. Hvað ættu núna? Ég þarf þið. Það er hundur. Hvað? Þú hefur aldrei flöytið á mig út af hundi. Ókei, ókei. Jölköttur, mig kemur brauðan. Ég ætla á sofan. Ó, mjölk og keks. En hundurinn, ömm, mjölk og keks er að löpa. Ég vil mjölk og keks. Vinnur okkar Stúfur hefði átt að löpa. En hvað verður að gera núna? Ég er kominn. Takk, jölköttur. Lína, heyri, sempa. Hver er að honun? Ég heitir að kíkja vondi kemjur aftur lífandi. Lína var steinhinsa þegar hún sá að sempa var sofnaður eftir all þessi læti. Heyrina, sagði Stúfur. Jólusinnin, býtu, hvernu veistu náttun mitt? Ég er Jólusinnin. Ég veit allt. Ég er jólagjöfun þín. Ég hef öll að taka mjölk og keks og bæ. Og þá endar sagan hér endir. Ég heiti Rafnildur Brynja og ég heitir að brandara. Helga heimsúkt er nýlustasafn og vats ég er að starfsmanu sem stór nálagt henni. Þetta er líklegast eitt af þessu hryllilega verkum sem þið kallin útmjölist. Nei, frú, sagði starfsmanun. Þetta kallir við spegil. Hver segir o-o-o? Ég veit ekki. Jólusveit þegar hann lappar aftur og bakk. Hvað er í desember sem er ekki í neynum öðru mánu ásins? Hmm, ég veit ekki. Stafurinn D er bara í desember. Nú eftir við erum við að syngja tvö jólalur. Jólusveit þegar hann lappar aftur og bakk. Hvað er í desember sem er ekki í neynum öðru mánu ásins? Hmm, ég veit ekki. Stafurinn D er bara í desember. Jólusveit þegar hann lappar aftur og bakk. Hvað er í desember sem er ekki í neynum öðru mánu ásins? Hmm, ég veit ekki. Stafurinn D er bara í desember. Jólusveit þegar hann lappar aftur og bakk. Hvað er í desember sem er ekki í neynum öðru mánu ásins? Hmm, ég veit ekki. Stafurinn D er bara í desember. Jólusveit þegar hann lappar aftur og bakk. Hvað er í desember sem er ekki í neynum öðru mánu ásins? Hmm, ég veit ekki. Stafurinn D er bara í desember. Jólusveit þegar hann lappar aftur og bakk. Hvað er í desember sem er ekki í neynum öðru mánu ásins? Hmm, ég veit ekki. Náttur ég henni ef hún er stafurinn. Ég gæti alla neymi að hósti minni og það gerir ef hún er stafurinn. Konfiði ekki auðvitaði hósti líti ef ég nefni. Við hústu ósir á hún sem það sunar ef ég henni. Ef ég henni. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Alltaf hvað stærðum við dreyfum jáður í faðir. Þá maður sveigir hufa fóminu svaðir. Við höfum niður lajn og maður stóðust í fyrir. Neiður bara það frýta fyrir. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Jólin er að koma. Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld Íkvöld ÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅ� ÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅÅ�