Kuliah Iktikaf 14. Doa. 20.4.2023

Yn ddiweddaraf, rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. Rydyn ni'n gweithio'n dda iawn, ond rydyn ni'n gweithio'n dda iawn. As-salamu alaykum. Ini doa yang warik daripada Nabi SAW. Hadis ni hadis sahih. Sahabat yang melaporkan hadis ni berkata, Jangan pernah Nabi dalam majlis, Bila diadakan apa pun majlis, Kecuali Nabi SAW akan baca doa ni. Untuk sahabat-sahabat semua. Apa yang penting dalam perkara doa, Ialah diberi taufik oleh Allah SAW untuk kita berdoa. Bila seseorang tu diberi taufik, Dapat berdoa, Bermakna lambat laun Allah akan bagilah. Perkara tu. Lebih-lebih lagi perkara ukhrawi. Perkara yang diberi ikhtiar hamba sendiri. Diberi ikhtiar hamba sendiri Allah bagi. Tidak hamba kena buat sesuatu untuk dapat kebaikan ukhrawi. Dunia ni Allah bagi, Orang Islam atau orang tak Islam. Kadang-kadang orang tak kena Tuhan, Kadang-kadang orang yang ada haka pada Tuhan. Kadang-kadang orang lawan agama Tuhan, Rezeki melimpah ruah. Dan tak perlu doa pun perkara seperti tu. Mereka tidak meminta kepada Allah SAW untuk dunia. Kadang-kadang mereka meminta tentang dunia ni kepada selain pada Allah. Tapi yang baginya Allah. Perkara duniawi. Maknanya Allah ta'ala limpahkan begitu saja, Kerana tidak ada harganya duniawi ni di sisi Allah SAW. Mari kita baca beberapa hadis sebelum ni. Yang perlu kita minta ialah ukhrawi. Perkara-perkara yang dikira dibawa ikhtiar hamba. Hamba wajib berikhtiar untuk perkara ukhrawi. Tak boleh dalam perkara akhirat ni tunggu nasib. Tunggu taufik. Itu bukan cara betul, ia adalah bisikah syaitan. Tunggulah jika ada taufik, saya nak semayang. Tunggulah jika ada taufik, saya nak puasa. Tunggulah jika saya ada taufik, saya nak buat haji. Jadi tunggu-tunggu itu bukan sifat orang yang beragama. Sebab perkara agama wajib berikhtiar. Di antara perkara yang wajib, di antara ikhtiarnya ialah meminta hidayat. Meminta hidayat kepada Allah SAW. Itu wajib. Kesungguhan seseorang tu dalam meminta hidayat, Jujurnya, benarnya seseorang tu dalam minta hidayat, Allah SAW dapat tahu. Bagaikan seseorang tu minta hidayat. Cuma Allah SAW tidak akan menghampakan mana-mana hamba yang berikhtiar mengikut cara yang disyariatkan. Allah SAW tak hampakan. Mana Allah SAW tak akan jadikan ikhtiar dia tu sia-sia. Dia akan dapat tengok hasil daripada ikhtiar yang baik, nantijah yang baik. Sepertimana ikhtiar kita ialah minta hidayat. Disyariatkan kepada kita, diwajibkan kepada kita manusia ni minta hidayat kepada Allah. Itu ikhtiar. Dan selain daripada kita minta hidayat, kita kenapa minta? Apa saja yang diajar oleh Nabi SAW dalam doa-doa yang Nabi doa. Kita kena fahami satu persatu doa-doa yang Nabi pernah berdoa. Kerana dalam tu, isi kandungannya Nabi minta kepada Tuhan. Jika Nabi minta, mana penting? Jika Nabi minta, maknanya perkara tu sangat penting. Dan perkara yang Nabi minta, Nabi juga sarankan kepada umatnya. Bagi dorongan kepada umatnya, bagi galakan kepada umatnya, supaya sama-sama meminta. Apa yang Nabi minta. Jadi para sahabat mereka meyakini. Sungguh-sungguh. Doa-doa yang didoakan oleh Nabi itu makbul. Ataupun doa yang didoakan oleh Nabi itu sebaik-baik doa. Yang perlu digunakan oleh hamba-hamba yang lain untuk berdoa kepada Allah. Sebab Allah Ta'ala tak akan ilhamkan kepada Nabi kecuali yang terbaik. Kecuali yang terbaik. Nabi tidak bercakap daripada Nafsu. Nabi bertutur atas ilham dan wahyu. Jadi doa-doa yang disebut oleh Nabi, ia adalah yang terbaik. Jadi mana-mana umat, siapa-siapa di kalangan umat ini, ambil berat kepada doa-doa Nabi. Dan baca. Dengan ikhlas hati, baca dengan sungguh-sungguh. Dan saya doa-doa itu akan dikabulkan. Jadi doa-doa ini seperti peluru. Seperti peluru. Untuk sekurang-kurangnya lawan musuh. Satu doa, satu peluru untuk lawan musuh. Jadi peluru-peluru yang Nabi ajar itu, sebenarnya untuk kita baca untuk lawan musuh kita syaitan. Untuk lawan musuh kita yang mengganggu kita, menghalang kita untuk bertemu dengan Allah di syurga. Jadi kita baca doa yang diajak oleh Nabi, seperti mana kita guna peluru-peluru itu untuk melawan musuh. Jadi ini salah satu doa yang kita nak baca, salah satu doa yang Nabi biasa baca dalam majlis. Penutup majlis Nabi akan baca doa ini. Untuk Nabi sendiri dan untuk para sahabat yang hadir dalam majlis. Dan dalam kitab hadis kata, ulama' yang menulis syarah hadis ini. Dia kata doa-doa ini juga akan dibaca pada akhir-akhir malam. Pada akhir-akhir malam. Dan doa ini, dia ada sepuluh perkara lengkap dengan sepuluh perkara yang dikira sangat perlu, sangat penting bagi seseorang itu. Dalam ikhtiaranya semasa di dunia. Seandainya sepuluh perkara yang dia doa dalam doa ini, diketunaikan, disempurnakan oleh Allah. Memang betul orang berjaya dunia akhirat. Memang orang itu sudah berjaya dunia akhirat. Seandainya Allah telah terima ke sepuluh-sepuluh permohonan yang ada dalam doa ini, orang itu memang yakinlah berjaya waktu dunia akhirat. Dunia dia berjaya, akhirat pun dia berjaya. Cuma kita kena fahamilah doa. Sebab kita berdoa ini maknanya kita minta kepada Allah. Kita kena fahami apa yang kita minta. Riwayat ini daripada Ibn Umar RA. Dia kata Nabi kita SAW tidak bangun daripada mana-mana majlis kecuali Nabi akan baca doa ini. Sering kali, jarang tak baca. Maknanya apabila laporan begitu daripada Nabi, daripada sahabat Nabi tentang Nabi, maknanya kita pun kena selalu baca. Dan kita boleh baca sentiasa. Kita tengok susunan sepuluh dulu. Kita baca susunan sepuluh dulu. Apa dia sepuluh perkara dalam doa ini? Apa dia sepuluh perkara dalam doa ini? Pertama, Ini satu. Yang kedua, Yang ketiga, Yang ketiga, Yang ketiga, Yang ketiga, Yang kelima, Yang kelima, Yang ketujuh, Yang kelapan, Yang kesemilan, Yang kesemilan, Yang kesepuluh, Sepuluh perkara. Kita kena ingatlah. Ini sepuluh perkara sangat-sangat perlu susulan itu diberi, dikabulkan doa ini, kesepuluh-sepuluh ini pada dia. Kalaulah diterimalah, kesepuluh-sepuluh ini daripada seseorang hamba yang memohon doa, yakinlah orang itu berjaya dunia akhirat. Dunia dia selamat, akhirat dia selamat. Tidak ada sebarang musuh yang boleh memusuhinya. Tidak ada sebarang kerajaan yang boleh mengalahkannya. Dan tidak ada satu kesehatan dan kesejahteraan dalam hidup dia. Lebih daripada apa yang dia doa ini, kalau dia diterima oleh Allah. Jadi oleh kerana pentingnya doa ini dibaca, dan apabila berkali-kali baca dan baca pula dengan penuh yakin, Saya kita akan dapat kesemua sepuluh-sepuluh ini, Daripada Allah SWT. Daripada Allah SWT. Jadi kita tengok terjemahan. Sekarang ini kita baca, saya baca, lepas itu ikut. Ikut talaki lafzan. Talaki di segi bacaan. Kemudian kita terjemahan dan syarahan. Ya Allah, beri kami kekuasaan. Dari ketakutan, Yang berlaku antara kita, Dan antara kekosongan, Dan dari kebencian, Yang diberikan kepada kita, Dan dari ketakutan, Yang diberikan kepada kita, Dari ketakutan, Yang diberikan kepada kita, Dari ketakutan, Ya Allah, beri kami kekuasaan. Dari ketakutan, Dan dari kebencian, Yang diberikan kepada kita, Dari ketakutan, Yang diberikan kepada kita, Dari ketakutan, Yang diberikan kepada kita, Dari ketakutan, Yang diberikan kepada kita, Dari ketakutan, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada kita, Yang diberikan kepada mereka, Kemudian Rasulullah SAW, Ajar kepada kita, Doa untuk keselamatan duniawi, Takdir tiga-tiga ukhrawi tu, Didahulukan perkara ukhrawi, perkara akhirat, Khasyah tu perkara akhirat, Taat perkara akhirat, Yakin perkara akhirat, Kemudian yang keempatnya, Dapat guna, Bagilah kepada kami, Kemampuan untuk dapat guna, Seelok-eloknya, Akan segala pendengaran kami, Akan segala penglihatan kami, Akan segala kekuatan tubuh badan kami, Selama mana kami hidup, Makna tiga perkara kita minta, Supaya Allah tak tarik balik kemampuan dengar, Allah tak tarik balik kemampuan dapat lihat, Allah tak tarik balik segala kekuatan yang ada pada tubuh badan kita, Selama mana kita hidup, Kenapa disebut asma'ina, Kerana agama akan meresap dalam diri seorang tu, Melalui telinga, itu asal, Kalau pendengaran kita ini dah jadi tak sempurna, Jadi agama tak boleh masuk dengan sempurna pada hati kita, Jadi kita minta Ya Allah bagilah kepada kami, Kemampuan untuk dapat guna, Dengan sebaik-baiknya, Segala pendengaran kami, Yang mana pendengaran kami kalau kita boleh guna, Kalau kita dapat guna dengan sebaik-baiknya, Kita akan dapat faedah banyak, Dengan sebab dengaran inilah kita akan kenal Allah, Dengan sebab dengaran inilah kita akan dapat memahami banyak, Perkara dalam agama, Yang kedua, Penglihatan kami, Allah bagi kepada kita, Dapat lihat sesuatu yang boleh menyebabkan kita, Hampir kepada Allah, Lihat sesuatu yang menyebabkan kita hampir kepada Allah, Atau lihat sesuatu yang menyebabkan kita bertambah takut kepada Allah, Kita lihat orang yang takut, Kita akan bertambah takut, Kita lihat orang takat, Kita akan bertambah ingin, Melomba-lomba untuk melakukan apa, Jadi mata yang Allah bagi, Keistimewaan yang Allah bagi pada mata, Dapat merapatkan diri kita, Yang ada mata tadi untuk, Untuk melakukan sesuatu, Yang kita akan dapatkan daripada Allah, Dan wa quwatina ni selain daripada dua, Bagilah kepada kami, Kemampuan untuk dapat guna dengan sebaik-baiknya, Kekuatan itu berbadan kami, Kuwatina ni kekuatan, Kita panggil tenaga, Ada kaki dan tenaga kaki, Ada tangan tenaga tangan, Ada lidah tenaga dia, Deria tu boleh guna, Kadang-kadang kaki ada, Tak boleh jalan lumpuh, Tangan ada lumpuh, Deria tak boleh guna, Jadi kuwatina ni kekuatan, Pada badan kita, Yang kita boleh guna sepenuh-penuhnya, Sebaik-baiknya selama mana kita hidup, Tidaklah kata kaki ni ada, Tapi tak boleh guna apa-apa, Menyusahkan kita, Tangan tak ada tapi tak boleh guna apa-apa, Menyusahkan kita, tidak, Kesemua anggota-anggota yang Allah bagi, Lebih-lebih lagi pendengaran dan penglihatan, Kita minta Allah bagi, Bagi kita dapat guna sebaik-baiknya, Sehingga kehayatan kita, Maknanya tidak ada lagi, Sekian afiat dalam dunia sehebat ini, Allah tak tarik balik, Bila dia bagi, Dia akan jagalah kita, Dia akan bagi taufik kita akan dapat jaga, Kalaulah apa-apa penyakit yang menimpa kita, Dia ada kesembuhan, Sebab lulus doa ni penting, Sebab Allah jaga sendiri, Lulus doa ni penting, Sebab Allah boleh buat berlaku, Kita dah baca dalam Al-Quran, Macam mana Nabi Ibrahim, Macam mana Nabi Yahya, Berdoa, Nabi Zakaria berdoa, untuk dapat anak Nabi Yahya, Nabi Ibrahim berdoa, Sekian lama untuk dapat, Anak Nabi Ishak, Semua tu satu bentuk yang, Berlaku pada semua Nabi, Kasih berdoa masing-masing, Dan seterusnya, Jadilah pendengaran kami, Jadilah penglihatan kami, Jadilah segala kekuatan, Anggota-anggota kami tu, Yang mewarisi kami, Manakala kalaulah kami mati, Dia hidup lagi, Waris-waris maknanya yang tak mati, Kami dah mati tapi keselamatan, Anggota kami masih ada, Sampai tahap itu kita minta pada Allah, Jangan Allah tarik balik, Sebelum mati kita, Bahkan kita dah mati, Tapi kesehatan tubuh badan kita, Tetap ada, Soalnya, Pendengaran, penglihatan dan kekuatan, Tubuh badan kita itu, Dia yang mewarisi, Sampai tahap itu, Dia biarkan tak, Kita boleh guna sepuas-puasnya, Segala anggota yang Allah bagi, Jadi, Jadikanlah, Penglihatan, Pendengaran dan segala, Kekuatan tubuh badan kita itu, Dia yang mempersahkani kami, Sekiranya kami mati, dia masih hidup lagi, Itu tahap kemuncak, Orang yang berjuang, Tentu ada musuh, Kita bukan nak cari musuh, Tapi syaitan akan jadi musuh kita, Orang berjuang lawan syaitan ini, Musuhnya syaitan lah, Dan seramai-ramai manusia yang sudah, Menjadi geng dan geruk syaitan, Semua orang itu jadi musuh kita, Semua orang itu jadi musuh kita, Cuma orang-orang sama-sama syaitan ini, Dia bermusuh untuk, Menyebabkan Allah lebih murka, Orang fasik, Dia sama-sama dia bermusuh, Syaitan juga yang lagakan orang fasik ini, Terjual syaitannya, Terjual syaitan, Orang fasik ini berlagak dengan orang fasik ini, Orang fasik ini kata kepada orang fasik itu, Jadi segala-gala, Tipu daya syaitan, Kepada sama-sama fasik, Supaya orang itu diazak lebih teruk, Makin teruk kefasikannya, Makin teruklah azak pada anak-anak, Bermakna orang-orang kafir, Ataupun orang fasik sama-sama dia pun, Dia bertembung, Tapi syaitan maksud dia ni, Boleh masuk neraka, Seteruk-teruk keadaan, Dia tidak pernah berpuas hati dengan satu keadaan, Syaitan ni dia buat usaha, Sampai orang tu boleh masuk neraka kekal, Lepas tu azak paling teruk, Lepas tu lah dia lagak-lagakan sama orang fasik, Jadi sama-sama fasik pun dia lagak-lagakan, Apatah lagi, Orang yang beriman, Orang yang mana Allah kata syaitan ni musuh, Yang paling nyata, Jadi kita akan ada musuh, Setiap Nabi ada musuh, Mana setiap pengikut Nabi, Yang berjuang seperti Nabi, Akan ada musuh, Kita bukan cari musuh, Memang musuh tu akan jadi, Jadi orang yang tak mahu jadi musuh, Dia orang munafik, Orang tak mahu jadi musuh sebenarnya, Orang tu orang munafik, Dia tak akan jaga agama, Karena bagi dia manusia tu, Sebenarnya dia sanggup, Mempersendakan ayat-ayat Allah, Atau mempersendakan agama Allah, Kerana nak jaga hati manusia, Dia anggap manusia semua jangan jadikan dia musuh, Jangan bermusuh dengan dia, Perkara tu mustahil, Perkara tu mustahil, Jadi para Nabi semua ada musuh, Bila Nabi berjuang untuk menghidupkan agama, Nabi diajar oleh Allah, Aku cara hidup aku, kamu cara hidup kamu, Maknanya cara hidup tak sama, Bila cara hidup tak sama, Maka golongan yang tak sama cara hidup, Akan berusaha sampai akan bila-bila, Untuk menentang, Untuk melawan, Cara hidup yang dibuat oleh Nabi, Sebab ada dah satu kalimat, Sini pemutusan, Pemutusan sepakat, Pemutusan kemesraan, Pemutusan hubungan, Hubungan, Di antara agama dengan agama, Oleh kerana ada musuh lah kita dibelajar doa, Waja'al tha'arana ala ma'udhalamana, Dan jadikanlah wahi Tuhan, Sifat membalas kami, Tha'arana ni sifat membalas kami, Kepada orang yang menzalimi kami sahaja, Bukan semua orang, Jadikanlah sifat membalas kami, Terhadap musuh kami, Orang yang menzalimi kami sahaja, Kerana kalau kami balas, Kepada orang yang bukan musuh kami, Kami kena hukum, Kalau kami balas, Kepada orang yang memang musuh kami, Kami diberi pahla, Jadi waja'al tha'arana, Jadikanlah balasan yang kami tindakan, Di segi balasan yang kami buat itu, Hanya tertumpu kepada orang yang menzalimi kami sahaja, Maulah tindak balas itu tak dikena zalim, Maulah tindak balas itu setimpal, Maulah tindak balas itu, Tidak menjejaskan hubungan hamba dengan Allah, Tidak menjejaskan hubungan hamba dengan Allah, Seperti Nabi kita SAW, Kalau soal peribadi Nabi tak mikir, Kalau nak kata apa kepada Nabi, Dia tak mikir, Tapi bila dia sentuh hukum, Maka Nabi akan berjuang, Nabi akan bela, Jadi Nabi membela agama Allah, Sehingga berlaku perperangan pada Uhud, Ahzab, Itu kerana bela agama, Bukan peribadi, Kerana bela agama Allah, Jadi lawan musuh sehingga musuh mati, Lawan musuh sehingga musuh kena kepung, Lawan musuh sehingga musuh, Tidak ada tempat, kampung, halaman, Semua itu dibuat oleh Nabi, Tapi, Orang itu telah menzalimi kami terlebih dahulu, Bukan kami ganggu mereka, Mereka cuba nak mengganggu kami, Jadi jadilah, Tindak balas kami, Terhadap orang yang menzalimi kami sahaja, Jadikalah tindak balas kami, Ataupun, Perbaktan balas kami, Kepada orang yang menzalimi kami sahaja, Kalau kita buat tindak balas pada orang yang tak zalim kita, Kita kena hukum, Tak selamat, Dan hendaklah bantu dan tolong kami, Ya Allah, sentiasa, Kepada orang yang telah memusuhi kami, Orang yang memusuhi kami semua, Daripada syaitan, Daripada jin, Daripada manusia, Berbagai-bagai lapisan, Berbagai-bagai jenis, Sama-sama Islam pun ada, Sama-sama kafir pun ada, Sama-sama munafiq pun ada, Semua itu menjadi musuh kami, Tapi tak apa, Asal Tuhan tolong, Musuh paling banyak, Ujian paling besar, Tapi tak ada musuh, Berbanyak orang tidak melalui mujahidat yang besar, Sebab tu Nabi kita, Nabi Muhammad, Tempoh menjadi Nabi 23 tahun, Tapi darjat Nabi balik tinggi, Kerana ni sebab ada musuh, Musuh Nabi kita ramai, Daripada keluarganya, Daripada bangsa Arabnya, Daripada bangsa Yahudinya, Daripada Nasorahnya, Daripada Majusi, Satu dunia menjadi musuh Nabi, Tapi menghadapi semua tu, Nabi kita SAW sendiri berkata, Aku telah di uji, Susahan yang begitu banyak, Tidak ada Nabi lain di uji sesuai tu, Walaupun Nabi Nuh, Disusahkan dalam memperjuangkan agama, 950 tahun, Di segi tempoh, Tapi ujiannya tak besar, Sepertimana Nabi Muhammad SAW, Jadi yang pentingnya, Allah bantu, Wansurna dan bantulah kami, Sentiasa bantulah kami Wahi Tuhan, Alamau man'adana, Katas orang yang memusuhi kami, Katas sesiapa sahaja yang memusuhi kami, Kami nak engkau bantu, Musuh jenis mana sekalipun tak peduli, Ramai mana sekalipun tak peduli, Yang pentingnya engkau bantu kami, Jadi apabila Allah bantu, Tidak ada masalah, Yang jadi masalah, Musuh tak ramai, Kecil pun musuh, Tapi Allah tak bantu, Musuh satu orang sahaja, Contohnya, Tapi Allah tak bantu dia, Tapi satu dunia menjadi musuhnya, Allah buat keputusan dia nak bantu, Satu dunia, Tetap akan kalah, Satu dunia tetap akan merana, Sebab orang tu Allah tolong, Tengok 6 berus, Satu kerajaan dunia besar, Nabi Ibrahim, isteri, Nabi Lut, Tinggal sahaja manusia yang, Memiliki akidah tauhid yang sama, Semua masyarakat, Keluarga memusuhinya, Tapi apa jadi? Allah bantu, Nabi Lut, Dengan dua anak perempuan sahaja, Seagama, seakidah, Lain-lain semua tak, Allah bantu, Jadi asalnya bantuan, Kami wahai Tuhan, wahai Allah, Ala man'adana, Kepada siapa yang memusuhi kami, Di segi musuh tu Alhamdulillah, Sudah beres, Dalam penghayatan agama, Kadang-kadang kita ni, Dalam penghayatan agama, Jadi sukar, Berlaku kesukaran, Akidah tak boleh faham, Syirik dengan tauhid tak boleh faham, Bedaan dengan sunnah tak boleh faham, Dunia dengan akhirat tak boleh faham, Kalaulah cerita lagu dalam tiga-tiga ni, Orang tu walaupun tajuk agama, Tapi dia menderita, Dia kira orang yang, Menderita dengan sebab tak faham agama, Belajarlah agama, Lama belajar agama, Tapi tak boleh beza di antara syirik dan tauhid, Tak boleh beza di antara sunnah dan beda, Tak boleh beza di antara dunia dan akhirat, Dia akan menderita, Dalam perkara agama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Namun beragama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Lepas tu belajar agama, Orang tak rasih dalam ilmu, dia akan tergugat juga. Jadi, musibah tadi ialah Perkara yang boleh mengganggu Dalam beragama. Tak kira apa. Cuma ditulis dalam secara hadis, Silap di segi sok akidah. Silap di segi akidah. Musibah dalam agama. Silap di segi kepercayaan. Silap di segi kefahaman. Semua tu musibah dalam agama. Nampak macam beragama tapi tak ada nilai. Nampak macam istirahmat dalam agama Tapi tak ada harga. Di sisi Allah SWT. Perkara ini mudah sebenarnya. Bila kita jadikan ahli sunnah wal jemaah, Sahabat-sahabat Nabi itu, Bagai contoh. Dia mudah di faham. Tapi kalau kita jadi orang lain, Memang keliru sangat. Dia tak akan selesai masalah. Oleh kerana itulah, Bila Nabi kita SAW, Telah dipilih menjadi Nabi, Dan Allah telah pilih sahabat Nabi, Untuk menjadi sahabat Nabi, Itulah golongan yang dikira contoh. Agama boleh difahami dengan sangat-sangat baik, Bila Nabi dan sahabat dijadikan contoh. Suara-suara mereka itu lebih masin, Daripada suara-suara siapa pun. Maknanya suara-suara lain, Yang bertembung dengan suara sahabat Nabi, Kita boleh ketepikan dengan mudah sahaja. Orang ini cakap sahaja hebat, Tapi dia tak ada ruh apa-apa, Sebab dia bukan orang di jamin syurga. Belum tentu. Walaupun angkat dia sebagai orang itu, Orang ini tokoh itu, tokoh ini, Tapi jaminan syurga tidak ada padanya. Maka bila perkataannya bertemu dengan sahabat Nabi, Kita mudah-mudah sahaja ketepikan. Tak perlu dengar. Sahabat Nabi adalah orang di jamin syurga. Itulah. Bahawalah tidak ada musibah dalam perkara agama. Dan, Dunia adalah sebagai ujian yang sangat besar. Dunia sendiri. Tempat diuji kita inilah ujian Allah. Bekas ujian inilah ujian Allah. Syaitan akan guna dunia ini sebaik-baiknya untuk menyesatkan manusia. Syaitan akan guna dunia ini secukup-cukupnya, Semaksimal mungkin, Untuk menyesatkan kita. Jadi kita minta kepada Allah. وَلَا تَجْعَلِ الدُّنْيَا أَكْبَرُ رَحَمٍ Ya Allah, janganlah pula kamu jadikan dunia ini Sebesar-besar Maksud hidup kami. Apabila maksud hidup itu besar, Yang lain jadi kecil lah. Pagi-pagi apa yang dia fikir? Petang-petang apa yang dia fikir? Siang hari apa yang dia fikir? Malam hari apa yang dia fikir? Kalaulah fikir itu besar, Menguasai fikiran dia, Maka yang lain jadi kecil. Apabat mana besar? Apabila sesuatu terkira besar, Sesuatu lain akan dianggap kecil. Maka yang kecil ini boleh dikorbankan demi yang besar. Kalaulah dunia telah menjadikan kepala dia menjadi besar, Agama dia akan korbankan itu sahaja. Sebab agama lain kali pun boleh. Bila-bila pun boleh. Asalkan dunia yang merupakan akbar hammi, Sebesar-besar yang difikir, Sebesar-besar yang dirancang, Sebesar-besar yang dijadikan matlamat, Maka yang lain-lain semua akan jadi kecil. Jadikan dunia ini akbar hammi, Sebesar-besar masa hidup kami. Sebaliknya engkau jadilah agama sebesar masa hidup kami. Yang lain semua kecil apabila bertemu dengan agama. Yang lain semua boleh dikorbankan apabila bertemu dengan agama, Sebab agama itu akbar hammi, Sebesar-besar apa yang kami fikirkan. وَلَا مَا بِلَغُواْ عِلْمِنَا Janganlah jadikan dunia ini juga, Tahap kemuncak ilmu yang kami cari. Jadi ilmu yang kita pelajari rupa-rupanya nak pengaruh. Dan pengaruh itu dunia. Ilmu yang kita cari rupa-rupanya nak duit dan orang. Duit dan orang itu dunia. Ilmu yang kita cari itu rupa-rupanya nak dikuji. Oleh masyarakat. Atau apa sahaja. Jadi janganlah jadikan dunia ini, مَا بِلَغُواْ عِلْمِنَا Kemuncak ilmu yang kami tuntut. Sebab dunia akan bersama dengan orang yang duduk di atas dunia. Tapi apabila dia bukan maksud daripada ilmu, Yang penting daripada ilmu adalah mengenal Allah dan mentaati Allah. Maka mengenali Allah, mentaati Allah itu, Kemuncak bagi ilmu itu sendiri. Demi kerana untuk kenal dan rapat dengan Allah. Demi kerana untuk kita buktikan kita ni taat kepada Allah. Yang lain-lain dunia boleh kita ketepikan. Ia adalah sebagai sampingan. Yang boleh kita tinggalkan. Yang boleh kita korbankan. Bila-bila masa. Apabila bertemu di antara akhirat. Atau bertemu dengan sifat yang menyebabkan Allah reza. Ataupun perkara yang menyebabkan Allah reza. Maka perkara-perkara duniawi dia boleh abaikan. Dan terakhir. Jangan kamu bagi kuasa untuk memerintah kami. Orang yang tak kasihani kami. Tak kira pemerintah besar. Dunia. Pemerintah negara. Pemerintah negeri. Pemerintah tempat. Jangan bagi kuasa orang yang tak mengasihani kami. Berkuasa ke atas kami. Dalam kalimah ni maknanya. Allah ta'ala akan campak ke dalam hati pemerintah dunia. Gerun kepada kita. Rok buruk. Mana-mana takut dan gerun. Sepertimana Nabi kita SAW. Bila musuh nak nganyang. Musuh nak bertempur. Semula perjalanan tu Allah telah campak kepada hati musuh. Sifat rok. Takut serta gerun. Tak tengok lagi Nabi dan sahabat. Alat jahatah Nabi. Jum'ah bilangan sahabat Nabi. Dia tak tengok lagi. Tapi takut dah ada. Takut serta gerun dah ada. Jadi doa ni untuk semua. Tidak sekarang musuh. Semua. Dan jangan kamu beri kuasa ke atas kami. Untuk memerintahkan kami. Orang yang tidak kasihan kepada kami. Sebaliknya. Orang yang akan jadi ketua kami. Pemerintah kami. Mestilah orang tu. Orang yang memiliki sifat kesebelahan kepada kami. Yang tidak akan menganyakkan kami. Yang tidak akan menjadi susah kami. Yang tidak memperandakan kehidupan dunia dan akhirat kami. Jadilah ni segala-gala. Kesepuluh perkara ni. Kalaulah diterima oleh Allah Ta'ala. Orang tu sebenarnya telah memiliki dunia. Dan akhirat sekaligus. Kedua-dua. Kita tengok terjemahan. Ya Allah, berikalah kepada kami sifat takut. Yang sempurna kepada-Mu. Yang boleh menjadi penghalang di antara kami. Dan derhaka. Dan masyarakat serta penderhakaan kepada-Mu. Dan berikalah kepada kami sifat takat kepada-Mu. Yang boleh menyampaikan kami kepada syurga-Mu. Dan berilah kepada kami sifat yakin. Yang dapat melingankan musibah dunia yang kami hadapi. Ya Allah, berikalah kepada kami keseronokan dan keselesaan. Pada mengguna pendengaran. Penglihatan dan kekuatan. Daripada tubuh badan. Daripada anggota-anggota yang kau bagi kepada kami. Kekuatan sini ingatlah. Ada kemampuan daripada anggota ni untuk kita guna. Bukan anggota sahaja ada. Tapi tak ada kemampuan untuk guna. Jadi bagi kekuatan kepada kami daripada segala anggota kami. Selagi kami hidup. Selama mana kami hidup. Dan jadikalah kami mempersahakai segala nekmat yang ada pada anggota kami sehingga akhir hayat. Sebenarnya, jadikalah sifat-sifat tadi puaris. Sifat-sifat tadi puaris. Setelah kami mati. Maknanya bagilah sifat tadi ketang. Sehingga kami mati. Kami dah mati, sifat tadi tak mati lagi. Jadi kita hanya berpisah dengan sifat dunia. Kita berpisah dengan sifat ruh. Sudah dipisahkan. Sedangkan anggota kita masih boleh mampu. Tapi oleh kerana kita dah tak boleh duduk lama dalam dunia. Kita sudah dibuat persiapan untuk bertemu dengan Allah di syurga. Maka segala-gala persiapan untuk menyambut kita sudah dibuat dengan cara baik. Kita pun terpaksa berpisah. Maksudnya meninggal dunia. Ini berpisah di antara ruh daripada jasad untuk pergi ke sebelah sana. Sedangkan segala anggota kita, kita boleh guna lagi. Kalau seandainya ruh ada, semua kita boleh guna. Itu makna puaris. Jadikalah nekmat, pendengaran, penglihatan dari anggota semua puaris. Sekiranya ruh kami dijemput. Maka kekalkanlah sifat-sifat yang baik. Sifat-sifat yang ada pada anggota kami sampai akhir hayat kami. Dan engkau berikanlah pembelaan dan kemampuan untuk kami membela diri kepada sesiapa yang menzalimi kami sahaja. Jadi menzalimi kami sahaja ini penting. Sebab kita kalau bela kepada orang yang tak menzalimi kita, kita akan dihukum. Dan bantulah kami ke atas sesiapa yang memuslihi kami. Dan janganlah engkau timpakan musibah ke atas kami dalam menghayati agama. Menghayati agama dengan makna tak faham agama. Jadi musibah. Dan janganlah engkau jadikan dunia sebagai sebesar bersama telamat kami. Yang perkara lain dikorbankan kerananya. Sebab dia bersama telamat dalam beragama. Jangan pula engkau jadikan dunia sebagai kemuncak kami dalam menentuk ilmu. Kalaulah kemuncaknya hanya dunia, maka ilmu ini akan dikorbankan begitu sahaja kalaulah dia capai benda yang nak. Ilmu ini sebagai jalan untuk dapat benda itu. Bila dah dapat, ilmu ini korbankan kita. Ilmu sebagai tali sahaja untuk sampai kepada dunia. Bila dah dapat dunia, tali itu buang kita. Bukan. Ilmu dipelajari untuk supaya dapat jumpa Allah. Selama mana kita tak jumpa lagi Allah Ta'ala sebab tak mati, maka ilmu ini kita akan guna sampai akhir. Yang lain-lain kita boleh korbankan. Dan janganlah engkau biarkan kami dikuasai oleh pemimpin yang tidak mengasihani kami. Janganlah undang-undang, janganlah peraturannya yang tidak menyebabkan berpihak kepada kami. Atau yang tidak berpihak kepada kami atau yang tidak menyebabkan kami dirahmati. Adalah tiga sebelas. Jadi semua sepuluh perkara dalam satu doa. Jarang kali Nabi kita apabila ada sesuatu majlis, Nabi tak doa dengan doa ini. Doa-doa ini. Jadi sepatutnya kita juga apabila kita adakan apa-apa majlis, salah satu doa yang kita kena ambil dalam doa, doa seperti ini. Dan kita kena doakannya berkali-kali. Lebih-lebih lagi pada akhir malam. Nabi juga berdoa pada masa itu. Pada akhir malam, doa-doa seperti ini. Jadi apabila kita gunanya dan sentiasa gunanya, Allah akan zahirkan daripada doa ini, alamat-alamat doa ini diterima. Ini salah satu doa daripada doa Nabi yang kita cuba hafal lah. Dia ada sepuluh. Kalau kita hafal dalam sepuluh hari. Dia sepuluh sepuluh hari, kita hafal dalam sepuluh hari. Mudah-mudahan sepuluh hari kita boleh ingat semua. Tak jadi kelahiran, doa kita sentiasa. السلام عليكم.