lysboetiek in de podcast

Lisette Hutton started her own women's boutique a year ago in Ommen. She had a passion for fashion and decided to pursue her dream of owning a boutique. She carefully selected unique brands and focused on creating a mix of feminine and sporty styles. She wanted to offer clothing for all occasions and catered to self-confident, hardworking women between the ages of 25 and 50. Lisette visited showrooms in Amsterdam to choose the collections for her boutique, ensuring that she personally liked the styles and fabrics. Her mission is to make women feel empowered and invest in themselves by wearing beautiful, high-quality clothing. Hey, van harte welkom bij een nieuwe podcast van Strong for Life. En vandaag is met mij te gast Lisette Hutton en met haar ga ik in gesprek over haar nieuwe winkel die ze een jaar geleden gestart is en ja, ik ben natuurlijk ontzettend benieuwd hoe haar werk, privé, balans eruit ziet en wat zij doet om optimaal gezond en fit te blijven, helemaal als ondernemer. Dus luister lekker met ons mee. Zo, nou Lisette is inmiddels bij mij aangesloten en nou, we gaan even beginnen. Welkom Lisette. Ja, hi, welkom. Helemaal goed. Hey, ja eigenlijk mijn eerste vraag aan jou is, waar ik mee wil beginnen is, ja, jouw bedrijf. Want dat vind ik natuurlijk super interessant. Hoe is dat begonnen? Hoe is dat ontstaan? Kun je me daar wat meer over vertellen? Ja, nou ik heb dus een damesboutique en eigenlijk was dat altijd al wel een droom van mij. Ja. En ik was eigenlijk altijd met mode bezig, eigenlijk gewoon meer een passie. En ik werkte in het basisonderwijs en ja, naast gewoon mode was gewoon iets wat ik heel leuk vond. Maar het borrelde steeds meer in mij van, doe ik nog wat ik leuk vind? En ja, ik was eigenlijk wel wat meer bezig met mezelf. En toen op een gegeven moment dacht ik, ja, ik ga mijn eigen bedrijf starten en ik ga dit doen. Een bedrijf starten, ik heb even onderzoek gedaan. Ik denk, ik ga het gewoon doen. Goed. Ja. Ja. En dat klinkt natuurlijk wel heel makkelijk nu, van ik ga dat gewoon doen. Maar ja, ik heb wel onderzoek achter en kijk van, wat wil ik nou echt? En waar? Ja, waar de locatie, wat is gunstig. Maar ook, ik had een bepaalde visie, ik had een bepaalde merken. En ja, waar is het dan het meeste, waar is het meeste toekomst van mij in overzicht? Ja. Ja. Ja, en ik vind het super gaaf. Ik heb daar natuurlijk ook een stukje van mee te mogen krijgen. Want toen was je eigenlijk net met mij begonnen in de personal training. En toen kwamen al die dromen eigenlijk uit. En toen heb je mij daar ook wel al wat dingen over verteld. En ja, ik ben ook wel benieuwd hoe je dan bijvoorbeeld bij Ommen, hoe had je dat voor jezelf al in je hoofd, van ik wil naar Ommen? Nou, ik had eigenlijk wel dus dacht, ik wil wel relatief vrij in de buurt. Maar het moet natuurlijk ook zo zijn dat het wel interessant is om een soort van winkelcentrum te hebben. Ja. In Fransbergen. Ja, het is gewoon niet rendabel om daar een fysieke winkel te hebben. Het staat niet in wat ik wil. Je moet wel een beetje omloop hebben en aanloop. En Harderberg is natuurlijk ook wel toeristisch en ook leuk in trek. Alleen Ommen, die staat echt bekend om de mooie boutiquetjes. En vind ik echt wel eens een oude hand. Dus dat een beetje doet het aan. Dus dat past eigenlijk heel erg binnen mijn visie. Dat zijn mooie oude pandjes en heel veel zelfstandig ondernemers. Dus niet die grote ketens. En dat maakte dat Ommen voor mij, dat me daar heel erg telkens voelde. Dat ja, hier moet het zijn. Dat voel je soms wel van binnen. Ja. Dit is het. Toen dacht ik al wel naar Ommen. Vind ik gewoon heel interessant. Het is een prachtige plek. Prachtige stad. Toerisme is in de zomer gewoon echt booming. Het is echt heel bekend. En er is soms koppelopen. Dus dat is heel leuk. Het is gezellig. Veel restaurants en kroegjes waar je lekker buiten kunt zitten. Dus het heeft een bepaalde sfeer. Dat was leuk. Dat mij aantrok. En daarnaast ook in Ommen zaten de merken die ik graag wilde gaan verkopen. Dat zat er net niet. En het merkpakket wat ik heb is sowieso in de wijde omtrek niet zo samengesteld als wat ik heb. Dus dat is sowieso al uniek. En daarnaast is Ommen ook nog meer wat centraal. Ligt wat in Grijssewolle, Hoogsteen. Nou heb je best wel een mooie regio waar je nog wat grotere steden zit. En het leuke is, je draait nu natuurlijk een jaar, anderhalf jaar bijna. En ik merk ook dat mensen vanuit de scholen de grootste steden zelf nog ondertrekken. Omdat wij dus die bepaalde merken hebben. Ja, superleuk. Ja, echt heel gaaf. Ik vind ook heel gaaf dat jij je daar dus echt in durft te onderscheiden. Want als je met de massa mee zou gaan, dan zou je juist misschien kiezen voor andere merken. Maar ik vind het als ondernemer sowieso gaaf dat je je dan durft te onderscheiden. En jij doet dat dan met je merkkleding. Ik vind ook wel dat jij echt een bepaalde stijl hebt in je winkel. Kun je die een beetje onderscheiden voor jezelf? Wat voor stijl verkopen jullie? Ja, wij hebben een best wel breed assortiment. We spelen inderdaad in op de vrouw van de zelfbewuste vrouw. Hardwerkende vrouw tussen de 25 en 50. Maar het is niet dat het vaststaat. Dat moeten we absoluut loslaten. Je moet vragen waar je blij van wordt. Precies. Maar het is een vrouwelijk, maar ook wat stoer sportief. Dus we hebben daar een hele mooie mix in aanbod. Dus het is niet dat we echt alleen vrouwelijke kleding hebben. Maar je kunt bij ons ook sportief en wat chique. Eigenlijk kun je voor alle gelegenheden wel bij ons terecht. Het is ook echt voor een mooie feest. Dan heb je een wat chiquere stijl. Iedereen merkt zo dansen bijvoorbeeld. Maar ook lekker sportief kun je dat afstijlen. Ja, en ik vind het juist superleuk om dat weer te combineren. Bijvoorbeeld Colorful Rebel is echt wel een merk wat bij mij past. Bijvoorbeeld jouw jeans, Lois. Dat is ook wel echt een merk waar jij dan veel mee doet. Maar dat zijn wel echt... Ik hou van mezelf dan heel erg van... Casual, maar ook wel weer netjes en stijlvol. En ook wel een keer... Ja, oudere leeftijd. Oudere touch wel. Precies. Maar ook wel iets wat niet iedereen aan heeft. Dat vind ik ook altijd wel heel erg leuk. Gewoon een... Ja, ik wil mezelf daar ook wel in onderscheiden. Ja, precies. Dat niet iedereen... Dat je het standaard bent dat iedereen erin loopt, zeg maar. Precies. En dat vind ik dus ook juist heel belangrijk. Dat je het niet op elke spraakhoek kunt vinden. Nee. En dat je dan uniek bent met je kleding. Ja. Dat niet heel iedereen ontspreken met hetzelfde aanloopt. Precies. En als je bijvoorbeeld dan... Want jij koopt dan ook de kleding, zeg maar, in. Hoe gaat dat? Dan ga je naar zo'n concern en daar koop je dat in. Kun je dan de mode checken? Of kopen jullie dan wat jou het meest aanspreekt? Hoe doe je dat? Ja. Nee, snap ik. Want je ziet als je fast fashion, dat snelle handeling, kun je ook naar een heel groot centrum toe. Daar kun je gewoon snel inkopen. Waar wij kopen, omdat we met merken samenwerken, hebben we echt een afspraak in een showroom van dat merk. Ja. Dus de meeste merken waar wij mee werken zitten in Amsterdam. Het zijn ook veel Nederlandse merken waar we mee werken. En dan ga je naar de showroom toe en daar hangt dan de collectie van bijvoorbeeld 3 maanden tot een half jaar. Dus dat ligt een beetje aan het merk hoe zij dat doen. En dan koop je dus een bepaald seizoen in. Meestal koop je een half jaar tot driekwart jaar vooruit. Dus je gaat eigenlijk wel nadenken. Nu in de winter ga je al voor de zomer kopen. En krijg je dan ook iets van de catalogus of van tevoren al, voordat wij het eigenlijk weten, dan hebben jullie al wel binnen van dit wat nieuwe collectie? Ja. In principe wel. Dus we kunnen soms krijg ik het lookbook al te zien. En soms is het pas in de showroom, dat scheelt een beetje. En dan kun je al een beetje tussen tijden gaan bekijken, dat je al een beetje voorwerk doet. Maar ik ben ook heel erg van het gevoel. Dus ik vind het ook heel belangrijk dat ik gewoon er naartoe ga en de stoffen kan voelen en zien en de pasvormen en de desserts en zo. En dan ga ik gewoon echt kijken van wat wil ik zelf. Dus het is echt wat ik zelf mooi vind, dat hangt in de muziek. Het is niet dat het iets moet. Nee, dat je zoveel per se moet afnemen? Nee. Natuurlijk zeggen de merken wel dat je een bepaald beeld hebt. Dat de merken wel kunnen zien dat wij er liggen. Dat is ook heel logisch. Je moet wel bepaalden. Je moet wel een beetje erin glijden. Dit is al minimaal. Ja. Maar wel, ik mag wel heel erg op mijn eigen gevoel gaan. Dit vind ik niet mooi. Soms heb je ook wanneer dat je denkt, nee dit spreekt me niet aan. Dan koopt je dat hier gewoon wat minder in. Maar dan is het wel een andere keer wel weer. Dat je misschien juist wel denkt, yes dit is het. Precies. Ja, dus dat is heel fijn. Die vrijheid heb ik om daarin keuzes te maken. Cool. Ja, ik vind dat echt heel gaaf om te doen. Ja, dat lijkt mij ook erg. Ik wil wel een keer mee. Ja. Echt wel eens. Ja. Ik wil zo zeker eenmaal. Oh. Ja. Nee, dat is echt heel gaaf. Want je gaat eigenlijk al bepalen wat er over een half helf jaar, drie kwart jaar in de boutique gaat hangen. Wat dan eigenlijk de trends zijn. Ja. Ja, dus want soms heb je ook al wel dat je denkt, oh dit wil je nu hebben. Maar ja, dan moet je nog een half jaar, drie kwart jaar wachten. Ja, ik snap het. Maar ja, ik vind dat heel gaaf. En dan is het ook wat ik heel mooi vind, is om dan vervolgens in de boutique, als het er hangt, te zien dat mensen er ook heel blij van worden. En dan het zegt, oh dit is een mooie collectie hangen. Dan denk ik, yes. Dit hebben we goed gedaan. Dit doen we goed. Ja. Ja. Want je gaat wel deels op je gevoel af. Inmiddels weet ik wel een beetje al he. We hebben vaste klanten. Die trenden worden steeds groter. Dus je weet dan een beetje, dit zijn mijn klanten. Dit vinden ze leuk. Maar ik vind het ook heel belangrijk dat ik wel bij mezelf blijf. Ja. Ik heb een bepaalde visie. En dat moet ik niet vergeten. En dat heb ik ook continu in mijn hoofd. Als ik er zelf niet achter sta, ga ik het ook niet inkopen. Oh wat cool. Ja. En wat is dan, om me daar even op in te haken, wat is dan precies jouw visie met betrekking tot kleding? Dat vind ik ook wel een leuke. Ja. Mijn missie is, dat vind ik ook wel een visie, maar mijn missie is om alles aan dames te laten spraken. Ja. Dat doe je al heel goed. Dus ja. Yes. Ja. Dus dat is mijn missie. En mijn visie is dat ik, ik vind het gewoon heel belangrijk dat je mooie kwalitatieve kleding mag dragen. Dat je investeert in jezelf als vrouw. Want jij mag er zijn. Je bent bedraagd om in jezelf te investeren. Je werkt hard, je hebt een gezin. Al het tijd en ook vaak geld, kleding, gaat naar de kinderen of wat dan ook. En vrouwen vergeten zichzelf soms echt wel. Die stellen zichzelf weleens wat achter. Van nou, ik ben even niet zo belangrijk. Maar je bent wel belangrijk. Want als je goed voor jezelf zorgt, dan pas kun je voor een ander zorgen. Ja. Dat vind ik leuk. Dat vind ik heel erg. Dus ik denk ook met kleding, ja soms mag je echt wel investeren in mooie kleding. Want je voelt dat ook aan je lijf. Mooie stoffen. Ja, ik kan daar echt van genieten altijd. Je ziet het gewoon als je iets aantrekt. Dan zie je gewoon, voel je dat het mooi gemaakt is. Hoe het in elkaar zit. Hoe het om je lijf valt. Het gaat niet plakken op de delen waar je het niet wilt hebben. Maar mooie wat stevige stoffen of wat dan ook. Ik had dat toevallig dit weekend nog. Want ik heb dan ook, nou ik had gewoon een setje aan wat ik heel veel draag. En ik merkte gewoon wel zo aan mezelf, dat is zo mijn stijl. Ja. En dat voel je dan zo lekker, hè. Ja, dat hè. Dat is zo fijn. Ja, en ook dat je dat gewoon zo dan even uit de kast kan pakken. Zonder daar heel erg over na te denken. Want eerder moest ik altijd dan, kon ik heel erg de verkeerde combinaties kiezen. Dan had ik echt wel mooie dingen in de kast. Alleen ik koos met het verkeerde bij elkaar. Ja. Snap je wat ik bedoel? Ja, ja. Nu heb ik, ik ben gewoon wel iemand die kwaliteit moet dragen. Ik moet niet, niet om de onie, maar ik moet niet alleen maar onie aandoen. Een shirtje of zo is wel een keer goed. Ja. Maar ja, dan nu merk ik gewoon dat mijn kast gewoon, ja, soort van optimaal is. En dat ik dan ook sneller betere keuzes maak in wat ik aantrek. Ja, en omdat het misschien ook fijn voelt. Je voelt je er lekker in. Ja. Dan pak je het ook. Je trekt het aan. Precies. Ja. Ja. Die ene broek die zit zo fijn. Die kan ik echt wel elke dag aan. Ja, precies. Dat. Dus, ja. En die stijl die dan bij je past en bij je hoort. Ja, eerder was ik daar heel erg naar op zoek. Maar ja, de laatste tijd heb ik dat gewoon veel meer gevonden, denk ik. Ja. Maar ook door daarin te investeren. Want, ja, dat is dan ook belangrijk. Ja, precies. Ja. Ja, en ik denk ook dat wat jij zegt, dat dat een struggle is voor heel veel dames. Ja. Dat ze gewoon niet weten. Maar er is zoveel. Ja. Er is zoveel. En dan ook nog, ik denk dat wij als publiek, ik kijk heel erg naar de persoon. Wie ben jij? Wat past daar jou? Ja, natuurlijk. Als imagensteller lig ik nog wel dieper daarop in. Ik vind het heel mooi om daar, eigenlijk bied ik het al wel aan. Ja, maar het is niet zo bekend. Het is wel licht vanaf nu. Ja. Maar ik zou heel graag willen kijken naar, wie ben jij? Dat is echt verder dan alleen, wat vind je mooi? Maar ook even, wat past bij jou? En wat wil jij uitstralen? Ja. En ik denk voor heel veel dames is het een zoektocht. Ja, wie ben ik? Wat wil ik uitstralen? Ja. En ik denk als je daar goede, mooie kleding bij kunt vinden. Je weet wat jou goed staat. Waar je accentpunten moet leggen. En welke kleuren je misschien kunt hebben. Ja. En ook dat je dan denkt, ja dit is het. En dat je daardoor ook makkelijke combinaties kunt maken. Als je eenmaal wat gevoeld hebt. Absoluut. Ja. En dat je ook gewoon, ja ik denk dat het bij een vrouw ook wel eens wisselt. Hoe wij ons voelen, zeg maar. Absoluut, ja. De ene keer voel je je heel erg zo en zo. En dan wil je heel, nou soms wil ik helemaal uit het dak gaan. En de andere keer wil ik juist heel timide. Ja. En dat je ook gewoon combinaties in je kast kunt hangen. Die daarop aansluiten. Ja. Dat je weet hoe je het kunt combineren. Precies. En dat je ook een keer de overtreffende trap kan nemen. Maar ook gewoon een keer kan zeggen van, nee ik hou het lekker deze week. En dit vind ik fijn. Ja. Want ik denk dat dat ook belangrijk is. Je moet een soort basis hebben. Ja. En daaromheen ga je. Ja, spelen. Spelen. En wat sprekende items kiezen die je denkt, ja, daar kun je mee uitpakken. Ja. Ja. Maar de basis moet eerst goed zijn. Precies. Ja. Ja, leuk. Ja, en dat is wel super interessant natuurlijk. Want je kunt aan een vrouw denk ik al heel snel zien van, ja, wat vind je jezelf waard. Absoluut. Dat is, ja, en dat is niet altijd het geld uit te drukken. Maar meer van, ja, hoeveel durf jij te investeren dan ook in jezelf, hè? Ja. Ja. Ja, en ik vind ook niet, weet je, als jij de keuze maakt, ik heb het geld er nu natuurlijk maar niet voor, hoef je dat niet per se bij mij te kopen. Maar ik vind het wel belangrijk dat je voor jezelf kiest. En dat je wel af en toe en zeven iets voor jezelf koopt waarvan je denkt, hier, je wordt er gelukkig van. Precies. Ik denk dat het wel belangrijk is dat je dan ook eerlijk advies krijgt. En dat vind ik heel belangrijk in de boeziekers. Ja. Dit past niet bij jou. Dit accentueert juist de verkeerde punten, zal ik dat wel eerlijk tegen je zeggen. En ik denk dat als je in een grote keten bent, zoals de Zara of de Only, ja, dat zijn jonge daar meisjes die hier gewoon denken, verkopen, verkopen. Daar gaat het om. Dan kom je heel vaak dus met verkeerde items thuis die eigenlijk waarvan je denkt, ja, nee, het komt niet goed. Het komt gewoon omdat het niet bij je past. Maar daar staan niet de juiste mensen om jou te helpen. En ik denk dat wij dat juist wel bij je hebben. Ja, zeker. Absoluut. Dat is waar wij voor staan juist. Ja. En dat onderscheidt ons ook juist van de grote ketens en internet en alles. Ja. Ja. Ja, want dat is dan ook wel een mooie vraag, denk ik. Hoe is dat voor jou dat het internet ook zo booming is? Is dat heel moeilijk? Ja, en eigenlijk is het wel, van wat ik net ook wel aangegeven, ik denk dat wij van onze eigen kracht uit moeten gaan. Precies. Wat wij kunnen bieden. Absoluut. En dat kan een grote keten. Die kan dat dus niet bieden. Nee. Dat kan ook niet bieden. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja.