Kirsten (hele audio)

Kirsten, a psychology student, shares her experience of volunteering with refugees. She coached refugees who had received asylum in the Netherlands, helping them find work and make a fresh start. Despite language barriers, Kirsten learned to find creative ways to communicate and assist them. She gained valuable skills in collaboration, problem-solving, and effective communication. Kirsten also had supportive colleagues, both young and older, who helped her navigate her role. She previously volunteered in Greece, protecting sea turtle nests from disturbances. Oké, ik zit hier met Kirsten. Kirsten heeft in het verleden vrijwilligerswerk gedaan en in deze aflevering gaan we het daar over hebben. Over jouw ervaringen en wat je werkzaamheden waren. Dus welkom Kirsten. Dankjewel. Leuk dat je hier wilt zijn bij deze podcast. Zou je jezelf even kunnen voorstellen? Ja, ik ben Kirsten, 24 jaar. Ik doe momenteel studeren bij de hoogbepassende psychologie in Eindhoven. Ik zit in mijn laatste jaar, dus dat is wel druk. In mijn vrije tijd doe ik graag met vrienden afspreken en doe ik wel wat creatieve dingetjes zoals schilderen of sieraden maken. Leuk, leuk. Dus je hebt wel hobby's. Ja. Oké, en je zit dus in je laatste jaar van de hoogste studie dat je kan doen? De hoogste studie dat ik kan doen. Oké, en hoe gaat dat? Het gaat best wel goed. Ik heb een hele leuke opdracht. Ik ben een hele leuke opdrachtgever. En ja, ik kan daar mijn ei in kwijt ofzo. Ja, oké. Leuk. En je zit hier natuurlijk omdat je vrijwilligerswerk hebt gedaan. Daar gaan we het over hebben. Kun je uitleggen wat voor vrijwilligerswerk je hebt gedaan, wanneer dat was en hoe je werkzaamheden eruit zagen? Ja, even denken. Ik heb twee jaar geleden vrijwilligerswerk gedaan voor een half jaar samen met vluchtelingen. Ik deed toen de vluchtelingen coachen naar werk toe. Dat waren dan de mensen die al asiel hadden gekregen in Nederland of verblijfsvergunning. En die een nieuwe start mochten gaan maken. En daar heb ik ze bij begeleid. Oké. En een half jaar lang was het? Een half jaar, ja. Klinkt wel interessant. Ja, dat was het zeker. Heel veel geleerd daar. Ja. Dat was wel apart ook. Het was met een doelgroep waar ik niet zo snel in aanraking mee kwam. Dus dan kom je ook tegen obstakels aan die je niet zo snel zou verwachten. Dus ja, heel interessant. Ja. Kun je daar een voorbeeld van geven, van die obstakels? Ja. Nou, de taal is nummer één. En dan zou je denken, ah dat is toch logisch. Maar mij werd toen verteld dat ze toch wel al goed Nederlands zouden kunnen spreken. Dat het wel wat makkelijker was om ze te coachen. Want het ging vooral erom dat er gekeken werd naar de basis die ze al hadden van opleiding. En er ook gekeken werd, oké, wat kan hier dan in Nederland betekenen? Maar dat viel dan toch een beetje tegen, hoe goed ze de Nederlandse taal spraken. Ja. Dus dat was echt basis Nederlands en misschien nog minder. Waardoor je echt met handen en voeten moest gaan proberen om uit te leggen hoe het bijvoorbeeld in Nederland werkt. Om informatie uit te krijgen over wat voor werk ze al hebben gedaan, ervaringen. En wat ze graag wilden doen in hun leven. Dus dat was best wel lastig. Maar uiteindelijk ook wel leuk om daar weggetjes omheen te vinden. Om oplossingen te vinden. En lukte dat uiteindelijk dan wel? Google Translate was wel mijn grootste vriend. Dus dat hielp. Dat hielp erg, ja. En er stond ook een vertaler erbij. Dus dat kwam uiteindelijk wel goed. Maar het was wel iets wat ik niet had verwacht. Nee, dat begrijp ik. En je hebt het dus voor een half jaar gedaan. Hoe kwam je daar terecht? Het was voor mijn opleiding. Ik moest een stage hebben. Een vriendin van mij deed daar al stage lopen op een andere afdeling. Ze deed dan maatschappelijk werk. En ze zei, als je een stage zoekt, kom gewoon lekker bij ons meehelpen. En dat heb ik toen gedaan. En toen kwam ik op de coachingsafdeling. En dat was eigenlijk een hele goede keuze. En coachen, dat sluit ook wel een beetje aan bij jouw opleiding, denk ik? Ja, perfect. Dus dat vond je dan ook vooral leuk? Ik vond het leuk. En het heeft natuurlijk ook weer heel veel werkervaring gegeven daarin. Ja, inderdaad. Daar wil ik nog even op terugkomen. Want je zei aan het begin dat je er heel veel hebt geleerd. Kun je daar iets meer over vertellen? Wat zijn dingen, vaardigheden of dingen die je hebt geleerd, dat je denkt, daar heb ik echt wat aan gehad, nu nog? Samenwerken misschien? Ik denk vooral samen met die cliënt kijken wat het beste past. Wat ook weer heel logisch is. Want je bent iets aan het regelen voor die persoon. Maar er waren bijvoorbeeld heel veel obstakels. Bijvoorbeeld, iemand wilde graag een opleiding doen. Maar de opleiding lag verder weg. Diegene kon niet fietsen en had geen geld voor openbaar vervoer. Hoe ga je dat dan regelen? De wensen van die persoon qua... Bijvoorbeeld, als bouwvakker gewerkt of huizen gemaakt. Maar eigenlijk wilde die iets anders doen. Wat meer bij hemzelf lag, of zo. Ik heb vooral geleerd om samen in gesprek te gaan over wat diegene nou echt wil. En samen oplossingen te bedenken. En deed het alleen? Moest je dan alleen met die vluchtelingen in gesprek gaan en oplossingen vinden? Of werd je daarin begeleid? Ik kreeg hele goede begeleiding. De eerste paar keren kreeg ik mijn begeleider erbij van de stage. En eerst kon ik meekijken hoe hij de gesprekken deed leiden met de cliënt. Daarna deed ik het zelf. En zat hij er gewoon bij en zei hij niks. En gaf hij me dan feedback. En uiteindelijk was hij tevreden met hoe ik het deed. En vertrouwde hij me gewoon dat ik het alleen kon. Ook met de cliënten die ik dan al kende door de eerdere gesprekken. Dus je had wel het idee dat je goed begeleid werd. En dat je uiteindelijk ook wel klaar was om alleen die gesprekken te doen. Jazeker. En naast de gesprekken met de cliënten deed ik ook met mijn begeleider dan bespreken wat de volgende stappen waren. Welke ik wilde ondernemen met de cliënt. En gaf hij nog tips hier en daar. Of ik weet nog iemand. Dus dat ging heel goed eigenlijk. Oké, interessant. En hoe had je collega's daar bij het vrijwilligerswerk? Hoe zag een beetje die organisatie eruit? Ik had heel veel jonge mensen om me heen. Er waren meerdere die stage moesten lopen. En er waren ook heel veel vaste vrijwilligers. Er waren vooral wat oudere mensen. Die bijvoorbeeld hun hele leven lang binnen commerciële organisaties hebben gewerkt. En toen ze met pensioen gingen dachten, nou ik ga iets voor de mensheid doen of zo. Met die mensen kon ik het allemaal super goed vinden. Ze waren hele fijne mensen. Want ik kwam daar aan en ik wist helemaal niks over de organisatie of over mijn werk. Wat ik moest gaan doen. En hun hielpen me enorm. Ze stonden heel erg open voor mijn vragen. Niks was te dom om te vragen. Hun hebben wel echt de basis gelegd dat ik ook een beetje zelfverzekerd werd in het coachen van mijn cliënten denk ik. Ja, dat is wel erg leuk om te horen ja. Dus de collega's maakten het ook vooral leuk. Je kon goed op hun terugvallen zeg maar. Ja precies. Met de oudere vrijwilligers daar kon ik heel erg mijn professionele ei in kwijt of zo. Heel veel vragen stellen. En het was ook gezellig binnenkwam. Met de jonge vrijwilligers was het vooral gezellig. Ja precies. Oké en die jonge vrijwilligers waren allemaal van jouw leeftijd? Of verschilde het ook een beetje? Waren het ook zeg maar tieners? Nee, ze waren allemaal van mijn leeftijd. Allemaal voor een hogere opleiding zeg maar. En dus ook vaste vrijwilligers die wat ouder zijn. Waar het dus heel gezellig mee was. Super leuk natuurlijk. Maar merkte je ook dat er verschillen lagen tussen jou en de oudere vrijwilligers? Ja ik denk op het gebied van... Ik denk ook dat het het beste is gehaald worden. Ja hoor. Ik denk het verschil in hart voor de zaak. Hart voor de mensen. Want ik was daar net en ik was vooral bezig met het leren van hoe ik het vrijwilligerswerk moest doen. Maar hun deden het al jaren. En we hadden heel veel gezien al. Heel veel problemen bij de cliënten ook. Ze hebben heel veel verhalen gehoord over wat ze allemaal hebben moeten meemaken. Dus ik denk dat dat wel een heel groot verschil is. Dat ze makkelijk eruit konden halen van echt grote problemen en wat kleine problemen waren. Die zo opgewulst konden worden. En wanneer ze merkten oké dit kan een groot probleem worden. Dat ze wel ook meteen actie ondernamen meteen. Ja ze zagen de belangrijkheid ervan in zichzelf. Ja en waarschijnlijk heeft dat natuurlijk ook te maken omdat ze dus meer ervaring hebben daar bij dat vrijwilligerswerk. Dat ze wat sneller doorhebben wanneer iets misschien meer aandacht nodig heeft dan andere dingen. Daar had je dus heel veel van geleerd denk ik. Ja zeker. Door hun ervaring. Maar merkte je ook bijvoorbeeld verschillen in over het algemeen misschien vrijwilligerswerk. Dingen die zij bijvoorbeeld belangrijk vonden in de organisatie. Wacht ik stel hem even de vraag even opnieuw. Oké. Merkte je ook verschil tussen de oude en de jonge vrijwilligers in bijvoorbeeld de manier hoe ze hun werk aanpakten. Hoe belangrijk ze het vonden over het algemeen zeg maar. Hoe ze hun werk aanpakten. Ik probeer echt iets te zoeken maar het komt er niet uit. Maar het maakt niet uit. Oh een verschil of zo? Ja zeg maar dat ze bijvoorbeeld vinden dat je meer op tijd moet komen. Maar ik pak je later wel even serieus over die verschillen. Even kijken. Waar gaan we op door? Je hebt dus vrijwilligerswerk gedaan denk ik twee jaar geleden dan nu ongeveer. Voor een half jaar. Heb je in het verleden ook wel eens vrijwilligerswerk gedaan? Toen je bijvoorbeeld nog een kind was of nog wat jonger? Ja ik was achttien denk ik. Toen was ik net klaar op de opleiding. En toen was ik ook nog een kind. En toen was ik ook nog een kind. Ja ik was achttien denk ik. Toen was ik net klaar op de opleiding. Ja ik had mijn middelbaar school afgemaakt. Ik heb toen een tussenjaar gehad. Toen heel veel gewerkt. En toen dacht ik echt van oké. Ik moet uit Nederland. Ik moet iets doen voor de wereld. Voor de natuur. Zo'n gevoel had ik. Dus toen heb ik nog een tweede tussenjaar gepakt. En ben ik drie maanden naar Griekenland gegaan. Daar bij de stranden in Griekenland komen heel veel zeeschildpadden. En die leggen daar de nesten. En die nesten kunnen verstoord raken door toeristen of de wilde honden die die eieren opeten. Dus daar was een vrijwilligersorganisatie die dan de nesten deed beschermen met zo'n metalen hekje. Leuk? Ja heel leuk. Dus dat heb ik drie maanden lang gedaan. Op de camping daar gezeten. Heel veel nieuwe mensen. Internationale mensen leren kennen. En ontzettend veel geleerd over de natuur. Ik moest toen ook in een kiosk wat souvenirs verkopen. En vertellen over wat de toeristen beter konden doen. Met het beschermen van de natuur. Een beetje awareness. Bijvoorbeeld niet in een afvalwater slingen ofzo. Precies. Met hoeveel plastic je gebruikt. Dat je bewuste keuzes maakt. Als je toevallig een zeeschildpad ziet dat je die met rust spaart. Want die schildpadden daar hebben heel erg last van die toeristen. Is dat de reden dat ze beschermd moeten worden? Ja het is een beschermde diersoort. En de toeristen op het strand, ook de lokale mensen trouwens. Vinden het leuk om een kampvuur op het strand te maken. Heel gezellig. Is ook leuk ja. Maar het is daar niet handig. Want dan worden die eieren gekookt. Dus dan is het belangrijk dat we ze kunnen vinden. De nesten. Maar ook dat als de nest niet gevonden is. En ze ergens bijvoorbeeld een kampvuur maken. Dat dat wel gevolgen kan hebben voor de nesten. En als je bijvoorbeeld die toeristen daar wel serieus namen. Luisteren naar jou. Ja het leek wel alsof ze het belangrijk vonden. Ze waren heel geïnteresseerd. Bijna iedereen stelde dezelfde vraag. Wat doen jullie hier eigenlijk? En waarom is het nodig? Maar toen ze het eenmaal begrepen. Toen waren ze van. Kunnen we ook doneren? Dus ze lieten wel zien dat ze het belangrijk vonden. Ja. Oké. En je zei omdat je een tussenjaar wilde doen. Of je had een tussenjaar gehad en je wilde even uit Nederland. Omdat je ook houdt van de natuur en van dieren denk ik. Dus dat zijn allemaal redenen waarom je bent begonnen. Ja. En wat was de voornaamste reden voor jou? Ik wilde op avontuur. Oké. Even iets anders. Iets helemaal anders. Omdat ik zoveel had gewerkt in dat tussenjaar. Had ik ook wat geld opgespaard. En dacht oké ik wil naar het buitenland. Maar ik voelde echt. Ik miste iets van een doel. Een purpose of zo. En dat wilde ik even heel graag terug vinden. Ik zag op Instagram allemaal van z'n vrijwilligers reizen. En ik dacht nou ik ga gewoon eens googlen. En toen heb ik letterlijk ingetikt. Vrijwilligerswerk in het buitenland. En dan had je in Mexico lama's helpen. In Italië dofijnen redden. Maar die waren ook allemaal best wel duur. Dan had je voor een week dat je duizend euro moest betalen. Omdat je daarvoor blijf kreeg. En die in Griekenland was dan redelijk goedkoop. Ook omdat het camping was. Dus ja drie maanden van z'n vriezen. Maar je bent dus wel echt specifiek op zoek gegaan naar het vrijwilligerswerk. Want je had ook natuurlijk normaal werk kunnen doen. Wat maakte dan toch voor jou dat je na het vrijwilligerswerk ging? Ik denk een gevoel van samen staan voor een doel. Dat groepsgevoel dat leek me wel fijn. Dat je er samen zat te werken. En je hebt er zelf totaal geen profijt van. Uiteindelijk. Je krijgt er geen geld voor. De slaapplaats werd niet betaald. Je moest het allemaal zelf regelen. Uiteindelijk krijg je er wel internationale vrienden van. Heb je ontzettend veel geleerd. Maar iedereen had hetzelfde interesse. De natuur helpen. Dat bracht iedereen bij elkaar. Dat idee vond ik al zo fijn. Dat je samen echt een stukje bijdraagt aan een samenleving. Oké, dat vind ik wel heel mooi hoe je dat zegt. Ik had zo geen vraag. Ik ga er aan. Je zegt dat je bij deze organisatie ook veel hebt geleerd. Is dat vergelijkbaar met de dingen die je hebt geleerd bij je vluchtelingenwerk? Of zijn dat wel echt andere dingen die je hebt geleerd? Het zijn ook wel andere dingen. Bij het vrijwilligerswerk met de schildpadden leerde ik echt om assortief te zijn. En door te zetten. Bijvoorbeeld assortief met de toeristen aanspreken. Vind je dat lastig? Het lijkt me ook wel soms lastig als je zo jong bent. Ja, maar ik had het idee dat ik het ergens voor deed. Ik sprak hen aan met het doel. Dus ik had niet het idee. Ik vond het eerst wel spannend. Maar al snel merkte ik dat ik hun gewoon geoorloofd zo kan aanspreken. Je doet het met een reden. Ik doe het met een reden, ja. En met het doorzetten. Vooral wanneer we het strand af moesten gaan om het nest te zoeken. Dat was echt doorbijten soms. Omdat het drie kilometer strand was. En soms moest je wel twintig mogelijke nesten graven. Dat was heel intensief werk. Om al dat zand weg te krijgen. Het was heel fysiek. O, oké. O, dan wist ik helemaal niet dat dat zo was. Want die eieren zitten dan vijftig centimeter onder het zand. Die moeten we letterlijk zien en vinden. En dan kunnen we er iets van doen. Oké. Dus heel fysiek. En dan bij het werk met de vluchtelingen. Dat was heel interpersoonlijk of zo. Het directe contact met de mens werd bij mij verder ontwikkeld. Hoe je de juiste vragen deed stellen. Hoe je deed meedenken met de ander. Ik denk dat ik dat vooral daar heb geleerd. Ja. Dat is natuurlijk wel het verschil. Met de een ben je heel erg met mensen in contact. En de ander is de focus meer met dieren. Ja. Had je wel het idee dat je bij beide... Ik hoorde je zeggen in Griekenland. Dat je samen een doel hebt. Van behelpen deze schildpadden. En daarvoor doen we het. Had je ook heel erg dat gevoel bij dat vluchtelingwerk? Want ik kan me voorstellen dat het ook best wel... Ja, echt een gezamenlijk doel. Dat je echt iets bijdraagt van behelpen deze vluchtelingen. Had je dat daar ook? Ontzettend. Ja. Honderd procent. Het werd nog groter toen... Toen startte volgens mij net de oorlog in Oekraïne. En toen kwamen er ook veel vluchtelingen vanuit daar. Dus opeens kwam iedereen samen en ging zo... Oké, dit is een nieuwe situatie. Want de andere vluchtelingen, dat is al jaren aan de gang. En dat is bekend uit welke landen. En wat ze allemaal nodig hebben daarvoor. Oekraïne is een nieuwe situatie. Oké, wat kunnen we daarvoor doen? Daarom werden er hotels geregeld voor de Oekraïnse vluchtelingen. Er moesten vertalers komen. Er was heel veel onduidelijkheid. En ze hadden mensen nodig om dat duidelijk te maken. Dus je merkte opeens van... Oké, er is iets nieuws aan de hand. Wij hebben kennis daarvan. Wij gaan iets doen. En dat was heel mooi om te zien. En heel mooi om te ervaren dat ik daar een deel van was. Ja, dat vind ik best wel bijzonder. Dat je zo met z'n allen aanpakt. Een nieuwe situatie, we gaan deze mensen nu helpen. Ja, deze mensen hebben het nu nodig. Ja, wat een urgentie dan. Ja, zeker. Ze hebben hun land verlaten. Ze hebben misschien niet eens hun familie in de buurt. Wij gaan hen helpen om de situatie ietsje beter op te maken. Mooi, mooi. De vraag die ik wil bestellen. De dingen die je vertelt die je leert met de twee vrijwilligerswerken. De dingen die je vertelt wat je hebt geleerd van jouw ervaring met vrijwilligerswerk. Ik vind het heel mooi om te horen hoe je met mensen goed contact maakt. Hoe je ze kan helpen. En hoe je actief moet zijn. Dat soort dingen. Je hebt ook een normale baan gehad. Dus in betaald werk heb je ook gedaan. Wat is voor jou het verschil met de dingen die je leert? Met betaald werk versus vrijwilligerswerk. Ik denk dat bij betaald werk had ik het idee dat het waardigheden vergroten die ik ook later in mijn werk kon gebruiken. Dus ik moest met klanten spreken. Ik moest netjes blijven en zaken op een nette manier oplossen. Met producten werken. Ik had het idee dat ik al de waardigheden die ik leerde door professioneel te moeten zijn. Dat ik dat ook later kon gebruiken voor mijn werk. Dus ik vond het helemaal prima. Met het vrijwilligerswerk merkte ik dat het meer zelfontwikkeling was. Omdat het echt interesses waren die dicht bij mij lagen. Zoals het helpen van mensen en het helpen van de natuur. Waardoor ik merkte dat ik dichterbij kwam bij de persoon die ik wil zijn. Dus echt heel veel zelfontwikkeling daarin. Natuurlijk kan ik dat ook gebruiken in mijn professionele werkveld. Maar het deed me aanvullen als mens zijnde. Dus met betaald werk leer je waardigheden voor werk. En met vrijwilligerswerk leer je waardigheden ook voor jezelf. Ja, zeker. Oké. Nu heb ik de afgelopen tijd best wel veel met vrijwilligersorganisaties gepraat. En ook met jonge vrijwilligers, oudere vrijwilligers. Gewoon alles met vrijwilligerswerk. En ik merk wel dat het voor veel organisaties lastig is om vooral jonge vrijwilligers aan zich te binden. Of in ieder geval ze ook te vinden. Je weet het misschien ook te maken met dat er natuurlijk overal een personeels tekort is. Maar voor jou als persoon die dus vrijwilligerswerk heeft gedaan, een jong persoon. Wat zou een organisatie moeten doen om jongeren aan te spreken? Wat is voor jou dat je denkt dat helpt echt met het aantrekken van jongeren? Heel goede vraag. Ik denk dat we het overnemen. Oké. Frits, wat zou je denken als je van flexibele werktijden of verantwoordelijkheid verzoekt? Ik denk dat het heel erg zou helpen als de werktijden misschien flexibel kunnen zijn. Bij de soorten vrijwilligerswerk wat ik heb gedaan waren intensief voor een langere tijd. Heel veel uur waardoor ik het nou niet kan doen. Omdat ik bijvoorbeeld aan het afstuderen ben en het neemt heel veel tijd in beslag. En dat vind ik wel jammer want ik zou nu ook graag vrijwilligerswerk willen doen. Maar dat gaat niet. Dus ik denk misschien promoten van dat je maar een uurtje per week al kunt bijdragen. Of dat dat al voldoende is om te helpen binnen de organisatie. Want daardoor ligt de drempel ook wat lager. Ik denk dat mensen zich dan meer denken van dat uurtje heb ik wel. Of twee uurtjes of een halve dag. Dan kan ik op een vrijdagavond of een zaterdagochtend wel even snel doen. Dat zou jij ook fijn vinden? Ja zeker. Ik hoor dus dat je nu eigenlijk ook vrijwilligerswerk zou willen doen. Maar dat het gewoon qua tijd lastig is. Ja zeker omdat ik het idee heb dat als je vrijwilligerswerk doet dat dat dan meteen veel tijd in beslag neemt. Maar ik moet zeggen ik heb ook niet actief gezocht naar plekken die dan weinig tijd verrijzen. Maar ik denk als het meteen duidelijk is bij de organisatie. Met heel weinig tijd kan je al heel veel helpen. Dat dat zal helpen om jongere mensen aan te trekken. Ja klinkt logisch. Ik denk dat ik dat zelf ook wel fijn zou vinden. Dat je toch het gevoel hebt van ik kan iets bijdragen. Maar het hoeft niet per se voor best wel intensief te zijn. Ik ben er wel nieuwsgierig van. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat organisaties of oudere vrijwilligers denken. Maar die optie is er niet. Zo werkt het niet. Kun je je daarin vinden? Begrijp je dat er verschil ligt tussen jong en oud? Ik had een vraag in mijn bruin kwijt. Ah, wacht. Dat de optie genoeg was om... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...