Δ.Καρύδης: "Από το Ιόνιο στα βάθη της Ανατολής"

The speaker introduces a guest, pianist Dimitris Karydis, who will be performing a piano recital featuring music from Greece, Turkey, and Armenia. The goal of the recital is to demonstrate how music can unite people from different cultures and backgrounds. The speaker emphasizes the uniqueness of the recital and hopes that it will leave the audience with a sense of curiosity and a desire to explore different styles of music. The pianist also discusses the significance of combining traditional and classical elements in the recital, and how it can broaden the audience's perspective and create a deeper connection with the music. The speaker mentions a controversial song by Marina Satti that incorporates elements of traditional music, expressing their personal preference for the song and its ability to evoke different emotions in listeners. Είμαστε εδώ λοιπόν στο τελευταίο ημίωρο της εκπομπής μας για σήμερα και ήρθε η ώρα να υποδεχτούμε εδώ στην παρέα μας έναν καλεσμένο με αφορμή μια πρόταση που έχω να σας κάνω για αύριο το βράδυ. Γιατί εντάξει, έχουμε πει σήμερα είναι το αφιέρωμα της Eurovision γιατί μιλούν όλοι, ενδιαφέρονται πάρα πολύ για τον διαγωνισμό της Eurovision όμως ας πάμε λίγο πιο κοντά σε εμάς εδώ στο Ηράκλειο και τι θα έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε αύριο Σάββατο. Να καλωσορίσουμε λοιπόν στην παρέα μας τον πιανίστα Δημήτρη Καρύδη. Γεια σας Εκά. Καλό απόγευμα. Καλώς ήρθατε στην παρέα μας. Σήμερα σας φέραμε εδώ να το πούμε μεταξύ μας με αφορμή ένα ρεσιτάλ πιάνου το οποίο θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε αύριο στο Ηράκλειο Σάββατο 11 Μαΐου στις 9 στην αίθουσα συναυλιών του πολιτιστικού και συνεδριακού κέντρου Ηρακλείου. Όμως θέλω λίγο να κάνουμε μία εισαγωγή και να πούμε αρχικά ότι αυτό το ρεσιτάλ είναι λίγο πιο ιδιαίτερο από αυτά ίσως που έχουμε συνηθίσει γιατί είναι αυτό που το κάνει ιδιαίτερο. Ναι, νομίζω ότι είναι ιδιαίτερο ακόμα και όχι μόνο για τον κοινό που θα το παρακολουθήσει αλλά και για μένα προσωπικά γιατί έχει ένα αρκετά συγκεκριμένο θέμα. Ο κύκλος του είναι από το Ιόνιο Σαββάτη της Ανατολής. Οπότε είναι ένα ρεσιτάλ το οποίο θα ακουστούν μουσικές συνθετών από τρεις χώρες την Ελλάδα, την Τουρκία και την Αρμενία. Είναι τρεις χώρες που έχουν πολύ διαφορετική γλώσσα, θρησκεία, παιδεία, γεωγραφία βέβαια αλλά και κυρίως θυλώδης πολιτικές σχέσεις. Αλλά όμως η μουσική τους για ένα μαγικό τρόπο είναι πολύ κοινή. Και ο στόχος μου σε αυτό το ρεσιτάλ όταν διαμόρφωσε το πρόγραμμα είναι να δείξω ότι η μουσική ενώνει όλους τους λαούς ακόμα και αυτούς που ίσως δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις. Αυτός είναι ο στόχος μου και ελπίζω να το πετύχω αύριο. Ένα μουσικό ταξίδι λοιπόν το οποίο θα ξεκινήσει από το Ιόνιο θα καταλήξει στη Γεωργία όμως στις αποσκευές του θα έχει πολλά και διαφορετικά ακούσματα τα οποία με κάποιον τρόπο θα καταλήξουν τελικά να είναι πάρα πολύ γνώριμα όλα μεταξύ τους να έχουν έτσι ίδια χαρακτηριστικά. Ναι, το ταξίδι ξεκινάει όπως είπατε από το Ιόνιο και συγκεκριμένα από το νησί της Κέρκυρας. Η Κέρκυρα με πολύ μεγάλη πλούσια μουσική παράδοση θεωρείται και το νησί της μουσικής και είναι ίσως το μόνο έργο από το όλο πρόγραμμα που έχει πιο πολιτικές επιρροές. Όπως είναι γνωστό η Ιταλική μουσική έχει τις καντάδες, τις λερμονικές και γενικώς οι επιρροές της μουσικής του νησιού αυτοί είναι πιο πολιτικές κυρίως από την Ιταλία. Οπότε το πρώτο έργο το κέρκυραϊκό δεν προμηνεί τίποτα με τίποτα τι θα προκολουθήσει γιατί οι επόμενες φτάσεις όσο πάμε πιο ανατολικά τα ακούσματα είναι πολύ διαφορετικά και πολύ πιο κολκλόρ. Η σταθμή είναι η Κρήτη βέβαια μετά την Κέρκυρα, τα Ροδεκάνησε και μετά πάμε πιο μέσα στην Τουρκία, η Ζεστισμίνη, την Άγκυρα και καταλήγουμε στο Γιρεβάν και στη Φίδα. Να τολμήσω να ρωτήσω στην κάθε φτάση ξεχωριστά τι είναι αυτό που θα την ενώσει με την προηγούμενη, την επόμενη και συνολικά με όλες τις φτάσεις αυτές που θα παρακολουθήσουμε. Σε αυτές τις φτάσεις που θα κάνετε εσείς με τα δάχτυλά σας και τα πλήκτρα όλα αυτά που θα ακουστούν, τα διαφορετικά που θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε. Κάθε φτάση θεωρώ ότι έχει και κάτι ξεχωριστό που εξφράζει μουσικά τον τόπο που είναι η φτάση αυτή. Για παράδειγμα η φτάση της Κρήτης, το έργο είναι η κρητική γιορτή του Δημήτρη Μητρόπουλου και σε αυτό το έργο βλέπουμε με τη μουσική αυτή ουσιαστικά ένα σήμνο στην κρητική λεβεδιά. Το έργο του Κωνσταντινίδη αναφέρεται στα καγούδια και στους χορούς από τα Δωδεκάνησα που βλέπουμε πολύ οτομανικές επιρροές αλλά και επιρροές από τις Λυζαντινές Σαλμωδίες. Και ας πούμε υπάρχει μια σύνδεση των δύο στάσεων μεταξύ των Δωδεκανήσεων και της Σμύρνης γιατί ο συνθέτης που έγραψε για τα Δωδεκάνησα ο Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στη Σμύρνη γιατί τότε η Σμύρνη ήταν ελληνική. Και μετά πάμε και σε έναν άλλο συνθέτη που γεννήθηκε στη Σμύρνη αλλά δεν είναι Έλληνας, είναι Τούρκος. Οπότε υπάρχει μια σύνδεση. Αλλά αυτό που θέλω να πω εγώ γενικότερα είναι ότι η μουσική από όλες αυτές τις στάσεις μοιάζει. Και δεν έχει σημασία που βρισκόμαστε. Σημασία έχει ότι η μουσική μας ενώνει και όπου και αν βρίσκεται αυτή. Υπάρχει περίπτωση δηλαδή κάποιος που θα έρθει, θα παρακολουθήσει, θα ακούσει το ρεσιτάρι και να μην μπορεί να αναγνωρίσει από πού προέρχονται. Νομίζω ότι εκτός από το πρώτο έργο, το κυριαρχικό, ναι. Πιστεύω πως ναι. Και εγώ θα μπερδευόμουν. Οπότε αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί εμείς εδώ το τελευταίο διάστημα κάνουμε και έντονη συζήτηση και για την Eurovision όπως σας προείπα που ως το άκουστης είναι να αναδείξει πως όλοι μαζί ερχόμαστε πιο κοντά με τη μουσική, γινόμαστε ένα και μοιραζόμαστε στοιχεία διαφορετικά αλλά και τόσο κοινά τελικά όλοι μεταξύ μας. Συγγνώμη να πω ότι νομίζω ειδικά με τις αρτίστοις που είδατε όπως το φαγητό. Αν σας δώσω ένα ντολμαδάκι θα καταλάβετε είναι ελληνικό ή τουρκικό. Μάλλον πως όχι. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στη μουσική. Νομίζω ότι καμιά φορά ξεχνάμε πώς η πολιτισμικότητα κρύβεται πίσω από όλα αυτά που έχουμε στην καθημερινότητά μας είτε είναι μουσική είτε είναι το φαγητό που αναφέρατε κάτι πάρα πολύ απλό. Είναι ο καθέας που το λέμε ελληνικό ή τουρκικό. Το ίδιο πράγμα δεν είναι. Ναι, ναι έχετε δίκιο και είναι και τροφή για σκέψη καμιά φορά. Πώς βάζουμε ταμπέλες σε πολλά πράγματα αν όχι σε όλα στη ζωή μας, στην καθημερινότητα και τελικά δεν ξέρουμε τι ρίζες έχουν αυτές ταμπέλες που βάζουμε. Και να κάνει όσοι έρχονται στην Αυγία να φύγουν ερωτηματικά και να ψάξουν λίγο περισσότερο. Αυτό είναι και πάντα ένας στόχος σε μια στην Αυγία. Η τροφή για σκέψη για το κοινό. Είναι αυτός ένας στόχος που έχετε να δώσετε τροφή για σκέψη και να προβληματίσετε έτσι μέχρι σ' ένα σημείο βέβαια, αυτόν που θα ακούσει το ρεσιτάρι. Βέβαια, ο στόχος ενός παλιτέχνη όταν είναι στη σκηνή είναι να επικοινωνήσει με το κοινό του. Να το κάνει να γελάσει, να το κάνει να κλάψει, να το κάνει να συγκινηθεί και να το κάνει να φύγει με σκέψη στην επόμενη μέρα. Και ίσως να του κινήσει την περιέργεια να τα ξανακούσει αυτά τα ακούσματα που άκουσε. Δηλαδή, αν μου πει κάποιος την επόμενη μέρα τι ωραία που ήταν αυτό το έργο, το έβαλα και το έψαξα στο YouTube και το ξαναάκουσα, αυτό για μένα είναι μια επιτυχία. Σίγουρα. Από ό,τι καταλαβαίνω όμως, από αυτό που μας λέτε, πραγματικά αυτός που θα ακούσει αυτό το ρεσιτάρι, θα φύγει με την απορία και θα ακούσει και πολλά διαφορετικά ακούσματα που πιθανώς να μην το περιμένει και να προβληματιστεί. Ναι, γιατί συνήθως από ένα ρεσιτάλι πιάνου περιμένεις να ακούσεις, ακούγεται λίγο παλιό, ακούγεται λίγο πολύ κλασικό, όμως το συγκεκριμένο ρεσιτάλι είναι πολύ έντονο το παραδοσιακό στοιχείο, βέβαια πάντα παρουσιασμένο αμέσως από την κλασική μουσική, οπότε παρουσιασμένο με ένα άλλο πρίσμα, με μία άλλη οπτική, όμως έχει κάτι διαφορετικό αυτό το ρεσιτάλι. Και σας είπα, είναι πολύ διαφορετικό και για μένα τον ίδιο που το ετοιμάζω τώρα όλο αυτόν τον καιρό, γιατί είναι κάτι εντελώς καινούριο και για μένα. Αλλά ταυτόχρονα πολύ, μου προκειμεί μεγάλη χαρά και τα έχω αγαπήσει πάρα πολύ όλα αυτά τα έργα και νομίζω ότι για αυτό ελπίζω να βγει και στο σκήμα κοινό αύριο. Βέβαια νομίζω κανείς θα περίμενε, όταν ακούει για ρεσιτάλι πιάνου, μπαχ, έτσι κάτι λίγο πιο συνηθισμένο, μότσαρτ, ακούσματα, τα οποία δεν είναι πολύ κοντά ούτε σε εμάς εδώ στην Ελλάδα, όταν μιλάμε για μία στάση στην Κρήτη, στην Κέκυρα, αλλά ούτε και προς την Ανατολή, έτσι, λίγο άλλους ήχους, άλλα ακούσματα. Νομίζω ότι είναι λίγο διαφορετικά στο μυαλό μας το πιάνο και για μένα προσωπικά αυτό τώρα μου δημιουργεί απορία πριν καν ακούσω το οτιδήποτε. Για το τι αποτέλεσμα μπορεί να βγάλει ένα ρεσιτάλι πιάνου το οποίο έχει τέτοια διαφορετικά κατά τους πολλούς κοινά με περιοχές όπως είναι η Κέρκυρα, η Κρήτη, η Κιουτάχια, δηλαδή, δεν ξέρω, κάπως λίγο με εξτάρινε αυτό το πράγμα. Ωραία, σας προσκαλώ να έρθετε αύριο λοιπόν, αλλά μετά θα φύγετε και με περισσότερες απορίες. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, δυστυχώς αυτή τη φορά δεν θα μπορέσω να αποδεχθώ την πρόσκληση γιατί είμαι καλεσμένη αλλού, αλλά είναι από τις φορές που πραγματικά μας εναχωρεί που ακούμε τόσες ενδιαφέρουσες παραγωγές να έρχονται εδώ δίπλα μας. Κοιτάξτε, στο συγκεκριμένο ο Ρεσιτάλ βλέπουμε ένα πολύ έντονο παραδεσιακό στοιχείο, το οποίο αναμειγνύεται, υπάρχει μαζί με το κλασικό. Αυτά τα δύο, το παραδεσιακό και το κλασικό υπάρχουν μαζί. Και αυτός είναι ένας πρόπος που δίνει στον καλλιτέχνη, στον συμφέτη και στον ερμηνευτή, να βρει καινούργιους ορίζοντες που ανοίγονται καινούργιες πόρτες έκφρασης με τον τρόπο αυτό. Και επίσης είναι και ένας πρόπος για έναν καλλιτέχνη να διερευρύνει το κοινό του επίσης. Γιατί έτσι μπορεί να απευθύνεται και στους λάτρεις της παραδεσιακής και στους λάτρεις της κλασικής. Άκουγα πριν το τραγούδι, όταν ήμουν στην Παναμονή, άκουγα ένα τραγούδι των γυρωδίζων. Δεν ήταν αυτό που μου είχατε έβαλει? Το προηγούμενο, ναι. Ήταν από τη γυρωδίζων. Ας πούμε, σε αυτό το τραγούδι ήταν ξεκάθαρο ότι έχει πάρα πολλά διαφορετικά είδη μουσικής μέσα και νομίζω ότι αυτός είναι ένας πρόπος για έναν καλλιτέχνη να προχυγήσει περισσότερο κοινό. Και ίσως να αγγίξει και μία χορδή την οποία δεν είχε αγγίξει μέχρι η πρώτη μας, αλλά ακόμη και το κοινό που είχε. Έτσι είναι ακριβώς, έτσι όπως το λέτε. Δεν ξέρω να σας πω την αλήθεια, τώρα επηρεασμένοι και με την γυρωδίζων, έχουνε περιέργεια να σας ρωτήσω. Από τη στιγμή που έχετε κάνει αυτό το πάντρεμα, εδώ στο μουσικό αυτό ρεσιτάρι, πώς σας φαίνεται το τραγούδι της Μαρίνας Σάτης σαν πάντρεμα, γιατί νομίζω ένας άνθρωπος που ασχολείται με τη μουσική πιο εύκολα μπορεί να αναγνωρίσει τα διαφορετικά ακούσματα και να αναγνωρίσει και τα στοιχεία της παράδοσης που βρίσκονται σε αυτό το τραγούδι, που λίγοι είναι αυτοί που τα αναγνώρισαν με το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο άκουσμα. Ναι. Εκείταξε, αυτό το τραγούδι από ό,τι ξέρω είναι πολύ διαμφιλεγόμενο, εννοώντας ότι έχει για αυτούς που το υπεραγαπούν και από αυτούς που δεν τους αρέσει. Εγώ με ανήκω στην πρώτη κορυφαρία, μου αρέσει το τραγούδι αυτό. Και δεν είναι ότι μου αρέσει μόνο το τραγούδι, μου αρέσει κυρίως η τραγουδίστρια, γιατί τη θεωρώ πολύ ευθόρμητη και πολύ ειλικρινής. Και βάζει το αριετινό της αυτό και δεν προσποίηται καθόλου. Και αυτό βγαίνει και στην σκηνική της παρουσία και για αυτό μου αρέσει πάρα πολύ εμένα στην εμφάνιση της Ελλάδας στον διαγωνισμό της Ιεροδουλίας. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει αυθεντικότητα φέτος και υπάρχει έντονα το ελληνικό στοιχείο, άσχετα από πολλοί δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν, δεν μπορούν να το μεταφράσουν ίσως μέσα από όλα αυτά τα διαφορετικά ακούσματα που μπλέκονται μέσα σε αυτό το τραγούδι. Όμως πραγματικά νομίζω ότι εσείς μπορείτε να το καταλάβετε βάσει αυτού του πολύ δύσκολου συμπλέγματος στο ρεσιτάλ αυτό που έχετε επιλέξει, όλα τα κομμάτια που έχετε επιλέξει να παρουσιάσετε που το κάθε ένα έχει τη δική του δυσκολία φαντάζομαι και η σύνθεση βέβαια είναι ιδιαίτερη και εξεχωριστή και φέρει μαυστρία πραγματική για να καταφέρει κάποιος να τα συνδυάσει όλα αυτά και να φέρει ένα άρτοι οποτέλεσμα πάνω στη σκηνή. Και γιατί θα τα συνδυάσει με έναν τρόπο ανεπιπίδεστο που να κυλάει χωρίς πολλή προσπάθεια αυτή νομίζω είναι η δυσκολία. Να μην φαίνεται ότι πιέζεται όλο αυτό να γίνεται. Πρέπει να γίνεται με φυσικό τρόπο. Θα τολμήσω να σας ρωτήσω τώρα, εδώ συγχωρήστε με δεν τη γνωρίζω αυτή τη λεπτομέρεια. Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζετε αυτό το έργο? Αυτό το πρόγραμμα... Αυτό το πρόγραμμα. Είναι η δεύτερη φορά που το παρουσιάζω. Το παρουσιάζω για πρώτη φορά στην Αγγλία, στο Λονδίνο. Την προηγούμενη εβδομάδα, γιατί εκεί ζω ομώνυμα. Και το παρουσιάζω για πρώτη φορά την προηγούμενη εβδομάδα. Και ξέρετε, στην Αγγλία αυτό το folklore στοιχείο που έχει το πρόγραμμα κυρίως το ελληνικό δεν είναι γνωστό στο κοινό εκεί. Και όμως τα συμβόλαια που έλαβα μετά από τον κόσμο ήταν ότι έφτασε περισσότερο το παρουσιακό παρά το κλασικό. Γιατί είναι για αυτοί κάτι καινούργιο. Είναι κάτι εξωτικό για αυτούς. Οπότε της κίνησε πολύ την περιέργεια. Και αυτό με χαροποίησε πάρα πολύ. Στην Ηράκλη τώρα, αύριο, είναι η δεύτερη φορά που το παρουσιάζω. Και θα το παρουσιάσω και στην Αθήνα την επόμενη Παρασκευή στο πλαίσιο του Athens Piano Symphony στο Αμερικάνικο Κολέγιο. Πάρα πολύ ωραία. Και νομίζω αυτό που λέτε ειδικότερα στην Αγγλία σε ένα κοινό το οποίο δεν έχει επαφή με στοιχεία της παράδοσης που πιθανώς έχουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα και είμαστε πιο εξκοιωμένοι είναι ίσως και λίγο πιο... δεν θα πω καλή, κριτές. Είναι αυτοί που μπορούν να κρίνουν αυτό που θα παρακολουθήσουν χωρίς να έχουν εξωγενείς παράγοντες στο μυαλό τους και μία συγκεκριμένη εικόνα. Ναι. Ξέρετε, όποτε έχω παίξει στο εξωτερικό κάποιο ελληνικό έργο που έχει κάποιο παροδεσιακό στοιχείο πάντα αυτό μαγεύει το κοινό. Και μάλιστα το περιμένει από έναν Έλληνα καλλιτέχνη. Και όταν συμβαίνει αυτό του εξητάει την περίεργεια και την προσοχή. Και υπάρχουν ας πούμε και μαθητές πιάνου στην Αγγλία οι οποίοι μετά που ακούν αυτά τα έργα θέλουν να τα πιάσουν να τα μάθουν. Αλλιώς δεν θα είχαν ποτέ την περίεργεια να τα εξερευνήσουν. Οπότε για μένα αυτό μου προσθενεί ιδιαίτερη χαρά. Άγνωστη γη για κάποιους ανεξερεύνητοι που ανοίγει σιγά σιγά δρομάκια ώστε να τη μάθουν ακόμη περισσότεροι. Ναι, βέβαια. Σε κάθε περίπτωση είναι χαρά μας όταν υπάρχουν άνθρωποι σαν και εσάς που έχετε γεννηθεί εδώ στο Ιράκλιο έχετε γεννηθεί στην Ελλάδα παρόλο που ζείτε στο εξωτερικό έχετε βασιά σχέση και μάλλον έχετε γεφυρώσει τις σχέσεις ανάμεσα σε Ελλάδα και Αγγλία και καταφένετε με ένα μοναδικό ιδιαίτερο τρόπο να δείξετε στοιχεία της παράδοσης και όχι μόνο στους ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση απολύτως με τη χώρα μας. Ναι, αγαπώ και τις δύο τόπες ενώ μένω μόνοι μας στην Αγγλία δεν θα μπορούσα να κόψω το δεσμό μου με την Ελλάδα που πάρα πολύ έχουν και πάρα πολύ συχνά οπότε μοιράζομαι ουσιαστικά τώρα ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια μοιράζομαι το χρόνο μεταξύ των δύο τόπων γιατί μου αρέσουν και οι δύο. Και το έχω καταφέρει εδώ αυτό το τρόπο να το κάνω αυτό. Πάρα πολύ ωραία γιατί νομίζω ότι κάποιοι δεσμοί εκτός το ότι δεν θες να τους κόψεις δεν χρειάζεται κιόλας. Ναι, ναι, ναι. Φυσικά να πούμε και σε αυτό εδώ το σημείο ότι η καριέρα σας κρατάει εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια διεθνώς με πολλές εμφανίσεις τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική και φυσικά έχετε βάλει κι εσείς ένα πολύ μεγάλο λιθαράκι σε ό,τι αφορά το πιάνο εδώ στην Ελλάδα. Ναι, από μικρός ήμουνα είμαι πάντα σε αυτό αποθειωμένο και όπως είπατε προσπαθώ να δώσω ό,τι μπορώ ειδικά στον τόπο μου έχω δώσει και πολλά σεμινάρια και είμαι χαρούμενος πάρα πολύ που βλέπω πολλά νέα παιδιά να ασχολούνται με τη μουσική τώρα και υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι εξαιρετικοί νέοι ταλαντουργικοί ανήστες που είναι πάντα που με δοκιμάζουν γιατί είναι το μέλλον μας τα παιδιά. Σίγουρα. Και σε κάθε περίπτωση είναι πάρα πολύ θετικό όταν υπάρχει όρεξη για δημιουργία γιατί η τέχνη είναι δημιουργία από την αρχή μέχρι το τέλος είναι ένας τρόπος έκφρασης είτε ασχολείσαι με τη μουσική είτε ασχολείσαι με το χορό με οποιαδήποτε κομμάτι κι αν καταπιαστείς μπορείς να δείξεις και να δείξεις και να δείξεις και να δείξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις και να δειξεις