Details
Nothing to say, yet
Podcast
news
Comment
Nothing to say, yet
Listen to Η Μ.Αντωνακάκη για τις τιμές του καφέ στην εστίαση by Radio Me MP3 song. Η Μ.Αντωνακάκη για τις τιμές του καφέ στην εστίαση song from Radio Me is available on Audio.com. The duration of song is 13:23. This high-quality MP3 track has 1306.532 kbps bitrate and was uploaded on 25 Jun 2024. Stream and download Η Μ.Αντωνακάκη για τις τιμές του καφέ στην εστίαση by Radio Me for free on Audio.com – your ultimate destination for MP3 music.
Comment
Loading comments...
The speaker discusses the increase in coffee prices due to VAT and its impact on consumers. They express disappointment that despite efforts to prevent it, the VAT will be reinstated at 24% from July 1st. They mention that the increase will affect not only coffee but also other products associated with it. They speculate that consumers may limit their coffee consumption or seek lower-priced options like take-away. The speaker also highlights the challenges faced by businesses in the hospitality industry, such as high expenses and lack of personnel. They express concerns about the impact on tourism and the possibility of businesses closing early due to staffing issues. The speaker calls for government support and suggests that the dual employment system needs to be addressed. Λοιπόν, και επειδή πολλές φορές έχουμε συζητήσει, κυρίες και κύριοι, αυτό το καμπανάκι για τις αυξήσεις στον καφέ λόγω του ΦΠΑ και το τι μας περιμένει σε λίγες μέρες από τον 1η Ιουλίου, πόσο δηλαδή θα πίνουμε τον καφέ. Πάμε να καλημερίσουμε την κυρία Πρόεδρο, την κυρία Μαρία Αντωνακάκη, η πρόεδρος της Επιθυτισμού εδώ στο Ιράκλειο. Τι κάνετε, καλή σας μέρα κύρια Πρόεδρε. Καλή σας μέρα κύριε Ασταθολού, συγχαρητές σας. Λοιπόν, φαντάζομαι ότι υπάρχει αντίδραση για την επαναφορά του ΦΠΑ 24% από την 1η Ιουλίου στον καφέ, που σερβίρεται στα καταστήματα εστίασης, και βεβαίως φαντάζομαι ότι αυτή η αύξηση θα με μετακυλήσει, που άλλο, στον καταναλωτή. Δυστυχώς έτσι είναι και ήταν κάτι το οποίο δεν θέλαμε να φεύγει, γιατί καταλαβαίνετε ότι νιώθουμε και εμείς σαν επιχειρηματίες ότι ο κόσμος ζορίζεται και αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, όμως όταν η επαναφορά αυτή, παρόλη την πίεση που έχουμε κάνει προς την κυβέρνηση και γενικότερα οι φορείς όλοι στο να μην επανέλθει στο 24% ήταν κάτι το οποίο μας χασμιδίασε. Είχαμε την ελπίδα ότι ίσως παρατηνόταν για ένα διάστημα τουλάχιστον με όλη την τουριστική σεζόν, όμως η πραγματικότητα είναι ότι από την 1η Ιούλια επαναρχόμαστε στο 24%. Αυτό σημαίνει ότι ένας καφές ο οποίος αυτή τη στιγμή πωλείται 3 ευρώ θα πάει 3.90, 3.70, μπορεί και 4 ευρώ. Ναι, κάποιοι βέβαια τον έχουν ήδη 4 ευρώ. Και για τον Ακάκη υπάρχουν και κάποιοι που... Σε κάποιες περιπτώσεις ναι, γιατί δεν είναι μόνο η αύξηση στον καφέ ή το χρηστειά, είναι και γενικότερη αναθυμίστηση των προϊόντων και ό,τι συνοδεύεται με τον καφέ, δεν είναι μόνο καφές, είναι και άλλα προϊόντα τα οποία στην παροχή του καφέ μπαίνουν. Είναι τα μπισκότα, είναι η ζάχαρη, είναι το γάλα, είναι πολλά. Όμως σε κάθε περίπτωση εμείς προσπαθήσαμε να κρατηθούμε όλο το διάστημα χαμηλά σε τιμές, όμως κι εμείς σαν επιχειρηματές δεν μπορούμε να το εξέλθουμε στις υποχρεώσεις. Είναι πάρα πολλές νέτα πάγια άμμος έξοδα και όχι μόνο το φορολογικό, έχουμε την έλλειψη προσωπικού που υπολειτουργούμε, δεν μπορούν να βγουν οι βάρκες της επιχείρησης. Όλα αυτά λοιπόν και σε συνδυασμό με την άξηση της ανατιμίωσης των προϊόντων μας αναγκάζουν κι εμείς να μεταχειρήσουμε την άξηση στους καταναλωτές. Υπάρχει γκρίνια στους καταναλωτές. Έρχονται σας λένε ας πούμε ότι καλά τόσο πήγε τώρα ο καφές, θα πρέπει να κόψουμε και τον καφέ. Τι σας λένε, τι ακούτε. Γενικότερα κύριε Στάθμου λοιπόν υπάρχει γκρίνια και δεν είναι μόνο από τους τόπιους καταναλωτές, αλλά και από τους ξένους. Πρώτη φορά παρόλο που έχουμε μία σεζόν με έντονη κινητικότητα, με έντονη επισκεψιμότητα από πάρα πολλές χώρες, βλέπουμε πολλές φαιδελές καταναλώσεις, πολλή δυστοχία και γενικότερα αντιδράσεις, ακόμα και στα 50 λεπτά που μπορούμε να δούμε αύξηση σε κάποιο προϊόν. Αυτό δείχνει σε τι κατάσταση βρίσκονται οι καταναλωτές, κυρία Αντωνακάκη. Γενικότερα συμβαίνει αυτό, όχι μόνο εγώ, γενικότερα σε όλο τον κόσμο. Και οι Ευρωπαίοι έχουν θέμα, βεβαίως έχουν θέμα. Το θέμα είναι από εδώ και πέρα τι θα γίνει. Δηλαδή, ξέρετε, είναι και μία συνήθεια ο καφές που ο Έλληνας δύσκολα την κόβει. Βέβαια θα μου πείτε όταν θα πηγαίνει και θα πρέπει να πληρώσει τρία, μίση, τέσσερα, δεν ξέρω πόσο, τον καφέ. Σιγά σιγά νομίζω ότι και αυτή η συνήθεια... Απλά θα αναγκαστεί να περιορίσει τις καταναλώσεις του. Εκεί που έπαινε τρεις καφές την ημέρα, που οι περισσότεροι από εμάς ο καφές ήτανε πραγματικά αναγκαίο και κακό κάθε μέρα. Τώρα θα περιοριστεί σε ένα καφέ την ημέρα και θα προσέξει, θα αυκητάζει μάλλον πού θα πηγαίνει, πού θα έχει βρει και χαμηλότερη τιμή. Αν να βρει και χαμηλότερη τιμή, γιατί δεν πιστεύω ότι κανείς συνάδελφος θα αντέξει να χαμηλεύσει μέσα όταν μιλάμε για τέτοια ποσοστά. Οπότε των πραγμάτων θα περιορίσει τις καταναλώσεις του. Αν κάποιος θέλει να πάρει τον καφέ και να φύγει, το take away που λέμε, εκεί τι γίνεται, εκεί πάει ο Θηπιανός... Είναι οικονομικότερο, είναι 13% στο take away και στο delivery, είναι πιο χαμηλά η τιμή. Μάλιστα ήδη βλέπουμε κάποιος που κάνει στα μαγαζιά με τη λογική ότι είναι πιο χαμηλά η τιμή στο take away να ζητάει σε πλαστικό να φύγει τον καφέ, όχι σε γυάλινο κοτήρι όπως το μέσα προσφέρουμε. Ναι, αλλά για πείτε μου τώρα σας παρακαλώ, γιατί το παρατηρούμε τελευταία, ότι ειδικά τον τελευταίο μήνα, εκεί που ο καφές είχε στο 1,90, 2,2,10, τον βλέπεις τώρα τον καφέ και πάει 2,30, 2,40, 2,50 και στο take away. Ναι, εκεί υπάρχει μια μικρή άσκηση, όμως το Θηπιανός στα 13%, εκεί έχουμε ένα περιθώριο να κρατήσουμε για ένα διάστημα ακόμα εύλογο, τις τιμές χαμηλά. Αν αυξηθεί και εκεί που μπορεί... Εκεί γιατί υπάρχει αύξηση, εκεί γιατί υπάρχει αύξηση, δηλαδή ενώ βλέπαμε ότι ήταν ο καφές στο 1,90, 2,2,10, τώρα βλέπουμε τον καφέ στο take away στα 2,50 ευρώ σε πολλές περιπτώσεις. Γιατί σας λέω δεν είναι μόνο ο καφές, είναι τα πλαστικά ποτήρια, είναι η ζάχαρη, είναι τα προγαλά, είναι ό,τι οτιδήποτε έχει να κάνει με τον καφέ. Και τις ανατιμίες των προϊόντων. Είναι ένα θέμα και αυτό, είναι ένα θέμα και αυτό, σημαντικό. Φαντάζομαι ότι υπάρχει γκρινια και ένα μέσα σε εσάς τους καταστηματάρχες ενώ, στους ανθρώπους που δουλεύουν στην εστίαση, διότι δεν ξέρω από τον επόμενο μήνα πόσοι θα είναι και εκείνοι οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα, άλλοι που έπιναν και ένα και δύο και πηγαίνανε στα μαγαζιά σας και μπορούσαν να πιούν το καφέ τους. Αυτό σας είπα, ότι υπάρχει γενικότερα δυστυχία, αλλά κυρίως από εμάς οι επιχειρηματίες, γιατί δεν είναι τα πράγματα έτσι όπως φαίνονται. Αυτό που βλέπουμε κόσμο πολύ να πηγαίνει πάνω-κάτω, δεν είναι τα πράγματα έτσι. Ο κόσμος περιορίζεται κυρίως σε ξένοι επισκέπτες, στα ξανοδοχεία, στα όλοι οι κλούσσες που εκεί έχουμε παροχές και έχουμε κυρίως πακέτο, τα οποία συμπεριλαμβάνουν τα πάντα. Οπότε η μόνη πολυτέλεια τους είναι μία βόλτα στην αγορά, μία επίσκεψη στα μουσεία μας, στους αρχαιολογικούς χώρους και ξανά πίσω είτε στο κουραζιερόπλιο, είτε στο ξανοδοχείο τους. Και πολύ φοβάμαι ότι αυτό θα δικατοποιηθεί έντονα, με πολύ έντονη οικονομική δυσκέρια το χειμώνα, τους χειμερινούς μήνες. Αν δεν παραταθεί και ο τουρισμός μέχρι και το χειμώνα, ήδη εμείς οι φορείς προσπαθούμε να προσελκύσουμε και να φέρουμε κόσμο και τους χειμερινούς μήνες με κάποιο τρόπο, είτε με θρησκευτικό, είτε με τουριστικό τουρισμό, είτε με γαστρονομικό τουρισμό και να αναδείξουμε την πόλη ένα προορισμό γαστρονομικό, που τουλάχιστον εμείς μέσα από την εκκλησία μπορούμε να αναδείξουμε. Αν αυτό το καταφέρουμε, ίσως έχουμε κάποιο κέρδισμα και από το χειμώνα. Διαφορετικά θα είναι πάρα πολύ δύσκολο τα πράγματα. Δεν ξέρω πού θα οδηγηθεί αυτή η κατάσταση από εδώ και πέρα, κυρία Αντωνακάκη. Για να επανέλθω λιγάκι στο θέμα του ΦΠΑ, και στο κακάο γενικότερα, στο τσάι, στο χαμομύλι, και εκεί έχουμε την αύξηση στα 24% ή είναι μόνο... Και στα αυτοψίματα, μόνο τα ΛΙΝΑ TAKE AWAY είναι 13%. Ό,τι ακριβώς είναι και στα αναψυκτικά. Ό,τι είναι και στα αναψυκτικά. Να το γνωρίζει ο κόσμος. Αυτό είναι ένα θέμα επίσης εσείς εκεί με το προσωπικό. Από όσο γνωρίζουμε και εσείς δεν έχετε προσωπικό. Ένα έντονο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν έτσι τα καταστήματα εστίασης. Κύριε Αντωνακάκη. Το εργασιακό είναι το φυλακό θέμα. Σε εστίαση εδώ και πάρα πολύ καιρό. Έχει αλλάξει το ανθρωπίνο του κόσμου. Ιδίως το φαινόμενο το αντιμετωπίσαμε μετά την πανδημική κρίση. Δεν ξέρω για ποιο λόγο ο κόσμος δεν αναζητεύει τις επιχειρήσεις μας. Παρόλο που ήταν η πρώτη επιλογή του να δουλέψει κάποιο παιδί μετά που τέλειωνε το σχολείο του και να βγάζει τα μαρακάματά του μέσα από τα μαγαζιά εστίασης. Τώρα δεν ξέρω για κάποιο λόγο προτιμούν τα ξαναδοχεία τους επειδή έχουν γίνει και πάρα πολλές κλίντς. Πολλά ξαναδοχεία έχουν γίνει στο νησί μας. Ο κόσμος πολύς είχε αναζητήσει την πτήση του στο εξωτερικό. Έχει φύγει δηλαδή από το νησί, δεν ξέρουμε για ποιο λόγο. Σίγουρα πάντως δεν φταίει επιχειρηματίας όπως τα προηγούμενα χρόνια. Κάποιοι έλεγαν ότι γιατί και οι μισθοί το έχουν αυξηθεί και εμείς έχουμε λόγω της κατάστασης αλάξινοτροπή απέναντι στους εργαζόμενους. Δεν υπάρχει πίεση που υπήρχε κάποτε. Απλά και εμείς δεν σοκούμε γιατί δεν μπορούμε να τα απεξαρθούμε στις βάρκες που πολλές ώρες είναι κοσμετάρες. Γιατί και βλέπετε πάρα πολλά μαγαζιά να κλείνουν πολύ νωρίς, γιατί δεν μπορούν να τα απεξαρθούν. Γιατί δεν υπάρχει προσωπικό αυτή τη στιγμή. Και έτσι αναγκάζονται πολλοί επιχειρηματίες, πολλοί εστιατόρες να λειτουργούν και μόνοι τους τα μαγαζιά. Κύριε Αντωνακάκη. Βεβαίως και μόνοι τους. Και περισσότεροι από εμάς αυτό κάνουν. Και όχι αυτό μόνο, αλλά σας ξαναλέω, κλείνουν τα μαγαζιά πολύ νωρίτερα. Το βλέπαμε αυτό τα προηγούμενα χρόνια, κύριε Πρόεδρε. Τα προηγούμενα χρόνια όχι και μάλιστα υπήρξε πολύ έντονη επισκεψιμότητα γενικότερα και δεν ξέραμε πού να πρωτοπάμε. Θυμάστε έτσι όπως ζει η πόλη τώρα. Από τις 11 και μετά είναι τα πάντα, είναι δύο μαγαζιά, τρία από το πολύ να σας λέω που είναι ανοιχτά, που μπορεί κάποιος να πάρει ρίχνια δάση. Ειδικά στις μέρες τεχνής Παραχιδής, Σάββατο και Κυριακή βλέπουμε έτσι μια πιο πολύ κυρίως από νεολαία. Όμως η καθημερινότητα είναι πολύ δύσκολη. Και δεν είναι μόνο αυτό, είναι ότι εμείς πιέζουμε όλο αυτό το καιρό, αλλά δυστυχώς δεν ακουμβόμαστε ίσως, σε όλη την Ελλάδα, όχι μόνο στο τοπικό επίπεδο, γιατί μόνοι μας δεν μπορούμε, αν όλοι μαζί δεν πιέσουμε, την κυβέρνηση και λέμε να επιδοτηθεί εργασία και όχι ανεργία, γιατί τα ταμεία ανεργίας τώρα κατά κάποιο τρόπο κακομαθαίνουν. Στους εργαζόμενους κάθονται ένα μεγάλο διάστημα, δουλεύουν 6 μήνες, κάθονται 6 μήνες και με κάποια έξτρα μεροκάμματα που κάνουν, κατά τη λογία, ανταπαιξεύουν τις υποχρώσεις τους. Οπότε την πιερώνουμε εμείς. Ναι, αυτό βέβαια δεν είναι και κανόνας, αλλά υπάρχουν και κάποιες τέτοιες περιπτώσεις. Το θέμα είναι από εδώ και πέρα το σύστημα της διοίκησης. Η πλειοψηφία, κύριε Αστάθλου, είναι έτσι. Εμείς, τουλάχιστον όσους εργαζόμενους είχαμε στην εργασία στο παρελθόν, που πολλές φορές παίρνουμε τη διαδικασία να τους προτείνουμε ξανά στην εργασία, λένε όχι, εγώ είμαι στο ταμείο, είμαι μια χαρά, τουλάχιστον τους χειμενούς μήνες, το καλοκαίρι δουλεύουν κάποιες μήνες και μετά κάθονται στο ταμείο. Το ζήτημα της δυοσημότητας, από εδώ και πέρα, είναι ένα θέμα που νομίζω πολλές επιχειρήσεις και εδώ στην πόλη μας αντιμετωπίζουν, έτσι δεν είναι κύριε Αντανακάκη. Βεβαίως υπάρχει πρόβλημα στη δυοσημότητα και πολλές επιχειρήσεις κλίνονται όλες, το έχετε δει. Κάθε μέρα, δεν ξέρω να το παρακολουθείτε, αλλά μέσα στο μήνυμα βλέπουμε ότι συνέχεια αγγελίες από μαγαζιά, καφέ, ουζαρί, στατιές. Αυτό είναι πολύ λίπηρο, γιατί στο τέλος η πόλη μας θα είναι πάρα πολύ πατονική και δεν θα έχει ενδιαφέρον. Γι' αυτό θα πρέπει να στηρίζουμε τα μαγαζιά και θα πρέπει να πηγαίνουμε στα μαγαζιά για να υπάρχει και να μπορούν και αυτές οι επιχειρήσεις να τα αποξέλθουν. Και δεν είναι μόνο οι επιχειρήσεις, είναι και οι εργαζόμενοι που υπάρχουν μέσα σε αυτές τις επιχειρήσεις. Και οι εργαζόμενοι, εννοείτε. Μία επιχείρηση κλειστεί, αμέσως-αμέσως χειρεύουν οι θέσεις της εργασίας. Πόσες τέτοιες κλειστές επιχειρήσεις έχουμε και για τον Ακάκη αυτή την τελευταία χρονιά, αυτό το χρόνο? Πόσες? Πόσες κλειστές επιχειρήσεις, πόσα μαγαζιά έβαλε Λουκέτο στον επισκεπτισμό? Εγώ θα έλεγα ότι είναι ένα ποσοστό αρκετά μεγάλο, γιατί στο σύνολό του, σε όλο το νομό, δεν είναι δηλαδή μόνο μέσα στην πόλη. Αλλά υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό το οποίο έχει κλείσει από όλες τις ειδικότητες, δηλαδή, της ευθείας της. Κυρίως αυτά τα μαγαζιά που έχουν περισσότερη δουλειά, είναι τα μαζική ευθεία της, που έχουν να κάνουν με τους γάμους, με τις κοινωνικές εκδηλώσεις, όπου και εκ των πραγμάτων υπάρχει δουλειά και ο κόσμος, και εδώ στην Κρήτη κυρίως που είναι οπρεπή, είναι τέτοια και κάνουν πολύ μεγάλες εκδηλώσεις. Συνήθως το καλοκαίρι όμως πιο πολύ, νομίζω ότι μετά πέφτουν και το χειμώνα. Και το χειμώνα, και το χειμώνα. Αλλά το πρόβλημα είναι τα μικρά μαγαζιά. Αυτά τα οποία έχουν πρόβλημα με το προσωπικό, που έχουν πάρα πολλά λειτουργικά έξοδα, κυρίως μέσα στην πόλη που είναι πολύ ακριβά τα ηνίκεια, πολύ ακριβές τα πάγια, εκεί είναι πάρα πολύ δύσκολο. Και έχουμε δει και πολλά τελευταία τώρα μέσα στην πόλη να κλείνουν και για τον Ακάκη. Ικόνα έχετε, όχι μόνο για το κέντρο της πόλης, τι γίνεται με τα μαγαζιά προς τα έξω, δηλαδή είσαι συνοικημένη. Προς τα έξω, στις τουριστικές περιοχές, θα μου καταγραφεί όπως είναι ο αδέλφος, υπάρχει κόσμος, υπάρχουν ξένοι επισκέπτες, αλλά δεν καταναλώνουν αυτού που σας λέω. Περιορίζονται στα ξενοδοχεία τους. Έχουν πάρα πολλές επιλογές στα ξενοδοχεία, και να φάνε και να διασκεδάσουν και τα χάπινγκς που γίνονται. Και γενικότερα οπότε είναι πολύ λίγο στους κόσμους που προετοιμάει να διαγένειάξουν και να καταναλώνει. Στις περιοχές του Ηρακλείου, δηλαδή σε εκτός κέντρου. Περιφερειακά μπορώ να πω ότι υπάρχει έτσι μια κυντικότητα, γιατί εκεί τα μαγαζιά δεν έχουν και τα προβλήματα που έχουμε εμείς εδώ στο σώμα της κάθινωσης, που δεν βρίσκουν εύκολο πάρκινγκ στο κέντρο. Δεν υπάρχουν έλεγχοι ιδιαίτεροι, ούτε φορέλ κοντές και τέτοια. Επικεφέρονες που είναι πάρα πολύ ανώνακα. Οπότε πολλοί προετοιμάζουν στις γειτονιές μας. Ναι, καλό είναι αυτό. Καλό είναι αυτό. Όλα τα μαγαζιά θα πρέπει να δουλεύουν. Ίσως ο άλλος είναι η κυκλική οικονομία που λένε όταν δουλεύει ένας δουλεύουν όλοι. Και μακάρι να δουλεύουν όλοι, να υπάρχει δουλειά. Κύριε Αντωνακάκη, ποιος δεν το θέλει. Αλλά να υπάρχουν και καλές στιγμές για να βοηθήσει ο καταναλωτής να έρθει να καταναλώσει, να κάνει... Βλέπεις, τα νόσοι μπορούν, αυτό λέμε και το φωνάζουμε κιόλας, να μην αξίσουν τις στιγμές. Όμως ο θέλητος ανταγωνινός προκύπτει πολλές φορές και αναγκάζεται. Όταν ο διπλανός σου πουλεί το καφέ τέσσερα ευρώ, δεν μπορείς εσύ να έχεις τρία ευρώ. Αυτό μπορεί να φέρει στον κόσμο, στο μαγαζί, αλλά μετά δημιουργείται πρόβλημα τριν του ανταγωνισμού. Το καταλαβαίνετε. Πολλά τα ζήματα και πολλά τα θέματα, κύριε Αντωνακάκη. Να δούμε τι θα γίνει από την 1η Ιουλίου και κατά πόσο πια ο Έλληνας θα μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία, θα γίνει μία ή και δύο φορές να πίνει τον καφέ του ή τελικά θα το μπαίνει στο πλαστικό. Και είναι και θρηματολογικές συντέχειες που δεν υπάρχει πια καφέ. Συμπάνχονται στους περιορισμούς στην προσώπη της παραγωγής. Καφέ. Αυτό. Μεγάλο θέμα κι αυτό. Πολύ μεγάλο. Ξέρω ότι πρέπει να σας αποδεσμεύσω. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που ήρθατε. Να είστε καλά. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Να είστε καλά. Καλημέρα σας.
There are no comments yet.
Be the first! Share your thoughts.
