2. Bekkur jólaútvarp NFGB 2023

Ég heiti Örn Elgjars. Gríla ég tröllkelling leiðaljót með ferlega hönd og haltan fót. Svo maður berið að gríla hvað eftir Jóhannes og Götum, en við í Örnbæk ættum að fara með Ímurs hvaðu þeim grílu og syngja tölug um hana. Ég heiti Valdís Lilja. Í höfrunum bjókun og horði besvei var stundum mögur og stundum þeitt. Ég heiti Aleksandr og börnunum vald það hvað grílót er gott. Gótum fekk mat, ísen, boga og sinn pot. Ég heiti Aleksandr Sveif. Ef góð voru börnun var grílasyng og hreylaði ófagrann syldarsyng. Ég heiti Ígmurs. Eftir lang voru börnur verð gríla glöð og falma í pokan sinn fingra röð. Ég heiti Almaþór og skálmaður hamlunum heldu glauð og óðinn í bæjana beina leið. Ég heiti Sigrið. Þar tók hún hin á þegar langarskinn og botað þeim nýju pokan sinn. Ég heiti Svannstitt og heim til sín aftur. Svo hætt hún flótt undir potinnum fyrir þraði fram á nótt. Ég heiti Agathasól. Um annaf sem gerðist var engin veit en gríla var samstundur sött og fætt. Ég heiti Ölver. Hún sjóð svo að nutraði í hammararinni og kýrsti hann leppalúfa sinn. Ég heiti Sanja Björk. Svo var það eitt sinn um einhver jálf að börnur fengið buksur og kjálf. Ég heiti Kazmi Friðrik og þau varu öll svo undu góð að gríla var þraðn og hinsast ás. Ég heiti Björn Ágúst en við þetta lengi-lengi sæt í fjörtan daga hún bækk eigmat. Ég heiti Emelja Líf. Þá var þún svo mikil vestning svo að lóksins í bóli hún lagðist á þá. Ég heiti Árþarfur en leppalúfið í bólöpu og síðan fógnum þá í sumulegis. Ég heiti Rítturur Sjóður. Nú heitir þessu börnu þess einskjöpið. Þeir láta ekki hjúlefna við. Nú ætlir við að syngja gríla heiti Grettimæra fyrr Ómar Ragnarsson. Gríla heiti Grettimæri fógnum þessi víð. Hún höyner tjernið sæti hefið síðan æra og síð. Hún gæti rænti tjörn og fyrr með góðu liktum stjern. Hún ætti mennt og munna eftir mjög lára stjern. Ó gríla, ó gríla, ó gríla heiti ganga hættir. Þeir heiti börnu heima eftir nótt og tær. Þú heiti þarum heiti kitt með heilum heimtar þær. Það var kitt maður heiti líktu eftir þarum þættjörn. Þú horði þér samjóðar feyn og okkar fyrir þér. Ó gríla, ó gríla, ó gríla heiti ganga hættir. Já maður fyrir hjá gríla þau er geiti mikið streit. Hún ætti steyn og stórið, stækkið stærn og pötti með. Þau maður fyrir hún bríðið steyn og frítið stauðið mér. Ó heiti líktu stórið, stækkið steyn, stöðlaðið mér. Ó gríla, ó gríla, ó gríla heiti ganga hættir. Ó gríla heitir maður aftur og myndir um straffið. Þeir maður fólum okkar aftar maður með fyrir steyn. Ó verðum greiðir á hlir á þeir aftar með straffið. Í stað er einn stórið, einn stórið, einn stárið aftar. Ó gríla, ó gríla, ó gríla heiti ganga hættir. Ó grátt er gríl og nett var lóðið heiti kýminu. Váttan grílu er fyrir aftur út af lífinu. Það nættið hafa einn stóttótt og vatkið stjórngríl. Í stað er vímur samanægðið stíkur aftar stíl. Ó gríla, ó gríla, ó gríla er öll að fara þitt. Ó gríla, ó gríla, ó gríla er öll að fara þitt. Ég heiti Helga Veitir, grílaðið með Garði, gæk með henni varði, ófóraðið henni, hjækkanið tókruð henni, trókum Bergmyrlaeyri, Bergtrúið þarifæri. Ég heiti Eldaberni, valgalíflakonar af að klifta á Garðmerskæri, tókum Dantonsnýstjón og slefstiflum Bergnum út, svo trúi ég það færi. Ég heiti Maromer, ég fyrir gríla í Garðofan og hefur á þeirra hala 15. Ég heiti Amanda Nótt, ég er kún með gríla og gægist um hól, hún vilja gríla sig um öll jól. Ég heiti Helgi Jans, hún vilja gríla sig ef því hér eru börn, hún er gráð um hálsen og lapar eins og öll. Ég heiti Fylla, hún er gráð um hálsen og hleypu ofan í fjós, hún vil eftirhofa í það hátíðarjós. Ég heiti Viktar Jávon, hún vil ekki heyra frá hátíðarsvöng, hvertar hún kepp þessi og hvert verðarsvöng. Ég heiti Elisabeth Harpan, hér er komin gríla, grá eins og öll, hún er sér svo vantfætt að vil einnum að börn. Ég heiti Stefanija Gráa, hún er sér svo vantfætt að verðlega börnum góð, heldur þeir sem hafa miklu sveinur og hljóð, heldur þeir sem lög eru af löstur og svöng. Ég heiti Dröstirrapp, þeir eru henni fælið ef það eru húnarsvöng, þeir eru henni fælið ef það veit ég nú visst, ef þeir þekktu grílu þá gerður þeir þetta síst. Ég heiti Rómaniars, gríla píla alltaf sína mestu skóinn ofan í sjóið, með þegar hún komast að landi var hann þúklað að sandi. Ég heiti Karl Manuel, gríla og sé líti bát ræðum fyrir sandi, þegar hún heyri barna grátflýtunum fyrir landi. Ég heiti Katrín Frönn, gríla kallar á börnum sín, þegar hún fer að sjóða til jóla komið hingað öll til mín ykkur vilja bjóða. Ég heiti Marja Auð, leppur, skreppur, lápur, skrápur, langlögur og skjóða, völustakur og bóla. Að lókumarkum við að syngja vægi, það og að gefa börnum bröð eftir jólum viðar. Takk fyrir okkur, gleli jól. Takk fyrir okkur, gleli jól. Takk fyrir okkur, gleli jól. Því það fengtum stöð sem er mærgast á rólóðunum. Jólu hann að syngja þegar hún á rólóðunum. Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan Sjóðan