Wandelmeditatie

This is a guided walking meditation that encourages focusing on the present moment and connecting with nature. The meditation prompts the listener to pay attention to their feet, surroundings, and senses while walking. It suggests letting go of any distracting thoughts and focusing on the breath. The meditation also encourages listening to the body and exploring any sensations or tensions that arise. Towards the end, it invites the listener to bring attention to their heart area and ask themselves how they can make the day even better. The meditation concludes with a reminder to continue walking mindfully and wishes the listener a beautiful day. Welkom bij deze wandelmeditatie. Ik ga je vandaag meenemen in een meditatie die misschien wel anders is dan je tot nu toe gewend bent of in ieder geval dacht hoe een meditatie zou moeten zijn. Deze meditatie mag je dus gaan doen terwijl je in beweging bent, terwijl je wandelt. Dus zorg dat je goed geluid hebt zodat je mijn stem kunt volgen en dan kun je tijdens deze meditatie die zo'n vijftien tot max twintig minuten duurt, ondertussen gewoon in beweging zijn. En ga eens ervaren voor jezelf hoe dat dan is en wat jou dat brengt. En dan mag je als eerst eens met je aandacht naar je voeten gaan. Voel hoe je voeten contact maken met de ondergrond, hoe je stap voor stap jezelf verplaatst. En ervaar ook hoe het voelt, dat contact met die ondergrond. Misschien is de ondergrond waar je nu op loopt heel hard of juist zacht. Voelt het heel stevig of juist wat wiebelig. Hoe is dat nu voor jou? Hoe voelt het contact met die ondergrond? En dan vanuit daar kijk je zo rustig om je heen. Wat zie je allemaal? Misschien zie je een vogel vliegen, een vlinder, een mooie boom of bloem. Of is er iets anders dat je aandacht trekt? Naast dat je je ogen gebruikt, is het mooie aan het buiten zijn, in de buitenlucht, dat je ook je andere zintuigen kunt gebruiken. De wind die langs je heen raast, de warmte van de zon, als je ergens tegenaan loopt of het is het contact dat je voeten met de ondergrond maken. Daarnaast ook de geuren die je kunt hebben in de natuur. Dus wat ruik je? Terwijl je hier nu zo loopt, gaan er misschien wel ook hele andere gedachten door je hoofd over je werk, over wat je zo dadelijk nog moet doen. En dat is helemaal oké. Wat je mag proberen te doen, is dat je die gedachten, dat je er niet verder op ingaat. Maar dat je ze aan je voorbij laat gaan. Dus de gedachte komt bijvoorbeeld over een taakje dat je vandaag nog te doen hebt. En dan laat je het daarbij. En vanuit daar kun je jezelf de regie pakken door iedere keer dan weer terug te gaan met je aandacht naar je voeten. Naar hoe je voeten het contact maken met de ondergrond waarop jij wandelt. En blijf eens met je aandacht bij je voeten en merk dan voor jezelf eens op dat jouw looptempo is op dit moment. En jouw pasfrequentie. Hoe groot zijn jouw passen of juist hoe klein? Het fijne aan een wandelmeditatie is dat juist die zintuigelijke prikkeling van de natuur van het buiten zijn, die meer naar het nu brengt. En het ook heel mooi is als het je kan helpen om te vertragen in het moment. En dat vertragen kun je ook echt doen door letterlijk te vertragen in de zin van langzamer te gaan lopen. Dus als je nu opmerkt dat er best wel een tempo in jou wandelen zit, pas dat tempo eens wat aan. Ga eens wat rustiger, wat langzamer lopen. Maak je pasfrequentie wat lager. En hervaars wat dat met je doet. Wat verandert er dan? En als gelijk een mooi moment om met je aandacht helemaal naar je ademhaling toe te gaan. Dan mag je via je neus inademen, wat dieper dan je normaal gesproken zou doen. Dan hou je hem heel even vast, zo'n twee tellen. En dan via je mond mag je uitademen. En dat mag je dan een paar keer herhalen. Ik doe een keertje met je mee. Adem die pin via je neus. Je houdt hem even vast. En adem rustig uit. Herhaal dat dus nog een paar keer. Zodat je ademhaling ook wat vertraagt. Pak hem nog één keer. En vanuit daar laat je je ademhaling gewoon gaan, terwijl ze nu wil gaan. Dan past ze zich aan op het looptempo dat jij nu hebt. En ga dan weer met je aandacht naar de sensaties die je ervaart. Ontbrengt het buitenzijn jou? Wat voel je? Hoe is het om rustig in beweging te zijn? Dan kan het zomaar zijn dat er een bepaald lichaamsdeel, een bepaald deel van je lichaam, een bepaald deel van je lichaam, een bepaald deel van je lichaam, een bepaald deel van je lichaam, een bepaald deel van je lichaam, een bepaald deel van je lichaam, misschien wel een aandacht vraagt, dat je die ineens heel erg voelt. En als dat zo is, dan is dat een uitnodiging om ook even helemaal daar naartoe te gaan. Dus ga er met je aandacht heen. En je kan daarbij ondersteunend werken met je ademhaling, dus dat je er ook naartoe ademt. Het kan zijn dat je een bepaalde spanning in een bepaald lichaamsdeel voelt. Het kan ook meer een kribbelig gevoel zijn of iets anders, wat het ook is. Ga er maar even helemaal heen. Adem er maar naartoe. Weet dan dat op je uitademhaling iedere keer de spanning of de sensatie die je dan ook voelt, dat je die mee kan geven en daarmee los kan laten. En zo kan je dan eigenlijk steeds stapje voor stapje meer naar het nu komen. En als je merkt dat het dus toch een gedachte is, die blijft oppoppen, steeds een andere gedachte. Dan ga je met je aandacht weer naar je voeten. Dan voel je heel bewust hoe die ondergrond en hoe die afrolling van je voeten voelt. Door zo rustig in beweging te zijn en bewust bij jezelf te blijven, kun je steeds meer op ontspanning zoeken. En als je die ontspanning nog helemaal niet voelt als dit de eerste keer is, is dat ook helemaal oké. Wees daarin ook vooral niet te streng naar jezelf. En geef jezelf weer ruimte om te ervaren wat het jou brengt. Dan nodig ik je nu uit om met je aandacht naar je hartgebied te gaan. En als de plek waar je nu loopt voor jou oké voelt om je hand echt op je hart te leggen, dan kun je dat doen en anders ga je gewoon met je aandacht naar je hartgebied. Dan adem je daar een aantal keer rustig naartoe. Rustig naartoe. En weet dat in je hartgebied je wensen, je verlangs zich ook schuil houden. En die mogen zich iets meer gaan laten zien. En naast dat je hart daarin heel veel informatie kan geven, wordt het nu ook de uitdaging voor jezelf om iedere keer ook die verbinding zowel met je hart als met je hoofd te behouden. Ik neem je mee. Ik neem je mee. Zowel je nog een keer heel diep naar je hartgebied inademt en weer uitademt, mag je jezelf de vraag stellen, hoe kan deze dag nog mooier worden? Hoe kan deze dag nog mooier worden? En het is dan de kunst om er niet te hard over na te gaan denken, maar gewoon nieuwsgierig te zijn naar wat er omhoog komt. En het kan iets zijn dat misschien heel erg in de lijn der verwachting ligt voor jou, maar het kan ook iets zijn waarvan je denkt, dat het een verrassing is. En ook dan weet je er nieuwsgierig naar, dus kijk gewoon wat er omhoog komt. En als er niet gelijk iets komt, dan is het ook helemaal oké. En het kan zijn dat je hoofd gelijk er van alles van vindt wat er omhoog komt. En ook dan mag je proberen, net als bij de andere gedachten die voorbij kwamen, dat je die gedachten daarover voorbij laat gaan. Dus je hoofd mag er ook wat van vinden, maar blijf in eerste instantie bij wat er vanuit je hart omhoog komt. En als er wat omhoog gekomen is, mag je dat een aantal keer herhalen voor jezelf. Dus misschien zou je vandaag nog heel graag iets voor jezelf gaan doen. Misschien heb je juist heel erg de behoefte om iemand te bellen. Maar het kan ook iets heel anders zijn, dus weet dat alles oké is. En dan laat je wat er omhoog gekomen is, en weet dus ook dat het echt iets heel kleins mag zijn. Dus mocht je merken dat er iets omhoog komt, bijvoorbeeld op vakantie gaan, en je mind zegt eigenlijk, ja, dat kan helemaal niet. Kijk dan hoe je hem kleiner kunt maken, zodat het ook iets is wat je echt vandaag zou kunnen doen. En dat heeft dus ook alles te maken met die verbinding tussen hoofd en hart. Als het alleen vanuit je hoofd komt, dan kan het zijn dat het niet voldoende vanuit je wens, vanuit je verlangen, zijn. Als het alleen vanuit je hart komt, dan gaat je hoofd zich ermee bemoeien en vindt er van alles van. Dus zoek naar iets wat voor beide oké is. Wees dus nieuwsgierig. En als er iets omhoog gekomen is, maak het dus concreet. Zonder gelijk te denken, dit kan niet. Dat zou je vandaag daarin wel kunnen doen. En dan kan je ook iets doen, en dat kan je ook doen, dat zou je vandaag daarin wel kunnen doen. En hetgeen dat omhoog gekomen is, mag je dus een aantal keer voor jezelf blijven herhalen. En dan ook daarbij voor jezelf, ik ben het waard om deze dag nog mooier te maken. Ik ben het waard om deze dag nog mooier te maken voor mezelf. Zo creëer je die ruimte ook. En adem het in, hetgeen dat je vandaag nog wil doen, adem het in. Hou even vast, waarbij je als het ware het vastzet in je hartgebied, en dan laat je hem rustig los. Adem in, zet het vast, veranker het als het ware in jezelf, en dan laat je hem weer los. Misschien voelt het fijn om dat stilstaan te doen, dus daar kun je ook voor kiezen. Echt met beide voeten stevig op de grond stil te staan. Te verankeren in je lichaam. En als je dat gedaan hebt, loop je vanuit daar weer rustig verder. En als je verder loopt, ga je weer met je aandacht naar de ondergrond. Voel hoe ze contact maken. En dan ga je weer rustig verder. En dan ga je weer rustig verder. En dan ga je weer rustig verder. En dan komen we bijna aan het einde van deze wandelmeditatie. Je voelt hoe je lichaam contact maakt met de harde of de zachte, de stevige of de wiebelige ondergrond. En je kijkt weer eens om je heen. Wat je ziet. En wat je ruikt. En vanuit deze vertraging, en de intentie die naar boven is gekomen, om je deze dag voor jezelf nog mooier te maken, sluiten we deze wandelmeditatie af. En natuurlijk kun je voor jezelf nog in alle rust verder wandelen. En wens ik je in ieder geval een hele mooie fijne dag verder.