carballocalerosansadurnino-falamesansadurnino-ivoox51119659

Fuga l'Unavel e no qual se rabarizca o sofrimento do mestrino e do vaciato. Non fute mis cursos, porque ao principio restaba todavia na cárcel. O sé que l'home é o curso finales. O vaciato, sí. E l'home era el sexto e sétimo, non sei se tamén o quinto. L'esforço máis tarde foi xico fingole. Fuga l'Unavel e cuñi moito trato con él. Entonces, díxeme se xa había algunha historia. Pois que eu xa escribi sobre tradiciós galerias e tal. Entonces, eu havia, tinha un vecinho, que eu dixo era o parente, un señor maior, Nastio López, que xente contaba historias da familia e de todo eso. Entonces, dixi, ai, que moi ben. Entonces, eu cabeía aos fines de semana, non sei se fodo nun verano. Iba máis tarde, xito l'home e cuñía notando o que me decía. Entonces, contoume a historia, é unha historia da familia, moitas cosas. Aún no acorde xa o que me dixo. Pero, bueno, contudo, xo he descrito a xente da barreira. Contoume a Nastio López. É descrito a xente da barreira. A barreira, xa vale a barreira a finca donde xa nosa casa. Entonces, contai a historia, escribi unha. Incluso, xa empecé a estudiar na universidad, dixi que xa presentaban en Santiago a unha sogrunha, non sei se era aos estudios galegos ou que xea. Un presenteira. O xo que me contou a mí era que era unha persona listísima. É xa que contaba historias. Bueno, xa sabía de todo. Contaba unhas historias. Por xa, algunho que morreda en un xerbo que havia ensoñado con as tocas. É o fútbol e nonotas. Das notas que xa originin, xa decí a unha hora que fixo ao libro. A parxa das tocas. A parxa das tocas, xa.