Prototype-Kirsten-_-Florine

Two former volunteers discuss their experiences in volunteering. One was a jury member at gymnastics competitions, giving scores to participants. The other was an employment coach for refugees, helping them find work. Both enjoyed their experiences but found certain challenges. The gymnastics volunteer found it tiring after multiple competitions, while the refugee coach had to navigate language barriers and transportation issues. Despite the challenges, both volunteers found fulfillment in helping others and would recommend volunteering to others. They emphasized the importance of choosing volunteer work that aligns with one's interests and being able to have control over their own time. They also appreciated the support and camaraderie of their fellow volunteers. Hallo, welkom terug bij de podcast van Eindhoven Doet. Ik heb nu een aflevering met twee jonge, voormalige vrijwilligers. Zij hebben allebei vrijwilligerswerk gedaan in het verleden en daar gaan we nu over praten. Misschien eerst leuk als jullie even voorstellen. Hi, ik heb vrijwilligerswerk gedaan bij transportwedstrijden als jurylid. Oké, nice. En de ander? Ik heb vrijwilligerswerk gedaan bij vluchtelingenwerk als coach. Oké, interessant. Daar gaan we nu meer over praten, want ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen en wat jullie er allemaal hebben gedaan en wat het allemaal inhield. Dus laten we beginnen bij... Kun je nog een iets uitgebreidere toelichting geven over wat jurylid bij turnwedstrijden? Ja, dat houdt eigenlijk in dat je... Meestal is het een weekend lang. En ongeveer drie of vier wedstrijden. En dat je dan eigenlijk punten geeft voor de turn, zoals die je meekomt doen aan de wedstrijd. En ja, dat is een soort van codetaal voor. En dat moet je dan allemaal noteren en dan komt er een bepaald punt uit. Oké, en heel weekend, zeg je. Dus blijf je dan ook op die locatie van heel weekend? Nee, want meestal is het wel dicht in de buurt. Alleen als het wel aan de andere kant van Nederland zou zijn, want het zijn wel nationale wedstrijden, maar het komt bijna nooit voor dat je helemaal ergens anders naartoe moet. Dus meestal is het wel in de buurt, dan kan je gewoon thuis slapen. Oké, dat is wel lekker, ja. Oké, en heb je zelf ook geturnd, als je mensen punten mag geven? Ja. Zo ben je er ook ingerold, denk ik, in het voorjaarswerk. Ben je ervoor gevraagd, of hoe is het een beetje gelopen? Ja, het is dat elke vereniging die meedoet, ook een jurylid moet meebrengen. En zo komen ze dan ook aan het personeel bij de wedstrijd. Oké, dus het is verplicht wel? Ja. Oké, en toen ben je dat gaan doen, en vond je het toen leuk, of was het echt meer omdat het verplicht was dat je dat bleef doen? Nee, ik vond het wel leuk, want ik heb zelf ook geturnd, dus het is ook wel gewoon leuk om te kijken. Maar het ligt er wel aan, als je al een aantal wedstrijden gehad hebt, dan word je wel moe natuurlijk. Dus ja, de eerste wedstrijd is het leuk, maar op een gegeven moment, hoe lang het duurt, word je wel gewoon moe. Ja. Oké, en welke dingen vond je er dan wel leuk aan, die punten geven? Vind je turnen gewoon leuk om naar te kijken, of wat maakt het voor jou leuk? Eigenlijk vooral turnen gewoon leuk om naar te kijken, omdat ik het zelf ook heel lang gedaan heb. Dus dan brengt dat toch wel gewoon nostalgie. Oké, en dat deed je ook samen met andere juryleden, waren dat vrienden van jou, of wie waren dat? Kan, er zijn meerdere ouders die het ook kunnen, maar er zijn ook ouders, want je moet er wel een soort opleiding voor doen, die dat ook gedaan hebben, omdat je moet als vereniging iemand meenemen, sowieso. Dus ja, iedereen zou het kunnen in principe. En het maakt voor jou niet uit met wie je dat deed, het was echt meer dat je het leuk vond om de turnen te kijken? Ja, want je wordt wel random ingedeeld, want ze willen natuurlijk niet dat je bij je eigen vereniging punten gaat geven. Oh ja, oké, tuurlijk ja. Dus je ging bij andere verenigingen, zodat jij dat kon kijken? Ja. Oké, interessant. En hoe lang heb je dat precies gedaan? Ik denk drie jaar. Oké, dus toch nog best wel... Maar turnwedstrijden zijn niet echt per se heel vaak, dus vijf of zes keer in het jaar. Oh, zo, oké, ja. En toen op een gegeven moment ben je gestopt, was het klaar. Was het omdat je gestopt was met turnen, of wat was de reden dat je was gestopt? Ja, omdat ik inderdaad gestopt was met turnen, en gewoon de druk van dat dingen moeten. Dat vond ik eigenlijk gewoon niet meer fijn. Dat vooral... Dat dingen moeten, dat je verplicht moet op komende dagen? Ja, en omdat mijn vriendinnen waren toen de tijd ook allemaal gestopt, dus ik had ook niet meer het gevoel dat ik daar voor de vereniging nog moest zijn, zeg maar. Oké, dus oké, ja. Ja. Oké, interessant. Dankjewel. Wat voor verenigingwerk had jij ook alweer gedaan? Vluchtelingen. Ja, bij de vluchtelingenwerk. Ik heb daar als arbeidscoach vier dagen in de week gewerkt. Dat was ook mijn stage. En dat hield eigenlijk in dat ik afspraken had staan met vluchtelingen. Zij hadden bijvoorbeeld net te horen gekregen dat zij in Nederland mochten blijven, dus een verblijfsvergunning hadden gekregen. En dan moet je samen dus op zoek gaan naar werk. Maar daar zit heel veel haak aan de ogen aan, want bijvoorbeeld heel veel vluchtelingen kunnen niet fietsen. Oké, hoe komen ze dan bij hun werk? Ze hebben nog geen auto. Moeten ze met het openbaar vervoer, maar daar hebben ze geen geld voor. Dus het moet in de buurt zijn bijvoorbeeld. Welke opleidingen hebben ze gedaan? Zijn die vergelijkbaar met die in Nederland? Of moeten ze vanaf NBO 1 beginnen bijvoorbeeld? Dus daar moesten we heel erg puzzelen naar wat mogelijk was en wat niet. Oké, het klinkt inderdaad best wel ingewikkeld. Ja, maar het was wel heel leuk. Ik had één keer een cliënt. Uiteindelijk zijn we dan gekomen dat zij bij een verpleeghuis vrijwilligerswerk kon gaan doen, want dan kon ze de paal leren en met de mensen in contact komen. En de dankbaarheid die zij had voor mij, dat was heel fijn. Oh ja, dat is echt voldoende. Je hebt echt iemand geholpen. Ontzettend, ja. Oké, en hoe ben je daarin gerold in dat vrijwilligerswerk? Het was heel toevallig. Een vriendinnen van mij deed daar ook vrijwilligerswerk. En ik moest een nieuwe stage hebben. Het leek me wel leuk om daar mijn tijd door te brengen. Ja, uiteindelijk is het gesprek gegaan en toen kon ik meteen aan de slag eigenlijk. En had je al meteen bij dat eerste gesprek zoiets van, dit is wel iets wat bij mij aansluit, of had je toch andere verwachtingen wat het uiteindelijk was? Ik dacht wel dat het bij mij aan zou sluiten, alleen had ik niet gedacht de impact. Omdat ze de taal nog niet weten, of ze het niet zo goed kennen in Nederland. Engels kunnen ze meestal ook niet zo goed. Dus ik had niet gedacht dat die coachgesprekken zo stroef zouden lopen. Ik bleef heel erg tot de oppervlakte. Een beetje met handen en voeten proberen informatie met elkaar uit te wisselen. Dus dat was denk ik wel het lastigste eraan. Ja, daar moest je echt even in komen. Ja, ja. En hoe lang heb je dat vrijwilligerswerk gedaan? Een half jaar. Oké, en toen uiteindelijk was je stage klaar, denk ik. Ja, stage voor je opleiding. Toen was het dus klaar, na een half jaar. Zou je zijn gebleven? Wat maakte het voor jou, voel je het ook goed zo? Of had je wel zoiets van, ik had het op zich nog wat langer willen doen? Wat was een beetje je mening? Ik vond het erg leuk om te doen. En ik denk dat als ik niet met mijn opleiding zat, dat het daarna weer terug zou worden dat ik was gebleven. Maar dan voor minder uren in de week. Ja, precies. Dat het wat meer flexibel is. Maar ik vond het zo leuk om met die cliënten samen te werken. Voor jou was het dus voornamelijk dat je echt mensen hield. Het werk zelf vond jij dan heel erg leuk. En voor jou was het dan meer dat je het ook wel een beetje, het turnen vond je leuk om te zien, zeg maar. Dus het is wel vanuit jullie zelf dat je dat... Eigenlijk allebei zijn jullie begonnen omdat het verplicht was, moest. Ja. Maar het is dus wel omdat jullie het leuk vinden uiteindelijk. Jullie hebben wel positieve ervaringen mee. Ja, zeker. Oké, dat is wel grappig dat jullie dat hetzelfde hebben. En dan wil ik eigenlijk een beetje afronden met, over het algemeen, vrijwilligerswerk. Want jullie hebben dan dus allebei een keer vrijwilligerswerk gedaan. En jullie zijn nu bezig met je opleiding. Zou je het later doen? Zou je het later nog meegeven aan bijvoorbeeld je kinderen? Of hoe kijken jullie een beetje tegen het vrijwilligerswerk aan? Of gewoon met elkaar een beetje? Ik zou het wel aanraden. Ik zou het nog een keer doen. Maar dan, ja... Ik denk vooral voor mij belangrijk dat het binnen mijn leven te plannen is. Dat er ruimte voor is. Dat ik niet het gevoel heb dat ik iets moet doen. Maar dat het gewoon mag en voor mijn eigen voldoening is. Ik denk dat dat voor mij het belangrijkste is. Maar ik zou het zeker nog een keer doen. En jij? Ja, ik ook. Ik hoop wel dat ik mijn kinderen later ga filmen. En dat ik het dan ook goed kan doen. Maar ik denk dat het sowieso in het algemeen ook wel goed is. Voor de ontwikkeling van iedereen. Om het gewoon een keer meegemaakt te hebben. Ja. Maar jullie zeggen zelf van, wel op mijn eigen tijd. Dus dat je zelf mag bepalen wanneer het is. En dat soort dingen. Ja, ik zou wel ook de moed, de verplichting zou ik er wel af halen. Ja, dat was bij jou natuurlijk ook een factor. Dat je dacht van, je hoeft het voor mij eigenlijk niet meer. Ja. Want is dat voor jullie dan het verschil tussen vrijwilligerswerk en normaal werk? Van normaal werk is sowieso een verplichting. En je krijgt er natuurlijk geld voor. Maar vrijwilligerswerk komt meer vanuit jezelf. Is dat dan? Ja, en omdat je het leuk vindt. En vooral als het verplicht wordt, dan wordt het voor heel veel mensen al snel niet meer leuk. Ja. Ja. Ja. Dat klinkt logisch. En wat maakt het voor jullie precies leuk? Als je bijvoorbeeld even losdenkt van jullie specifieke ervaring ermee. Is het dan het werk zelf, de collega's? Wat zijn de factoren wat voor jullie vrijwilligerswerk dan leuk maakt? Bij mij waren mijn collega's heel leuk. Oké. Maar ook andere jonge mensen, dezelfde leeftijd, ongeveer dezelfde opleidingen. Dus we hadden ook echt veel plezier in onze pauzes. En we konden over cliënten praten, van hoe we dat moesten aanpakken. En een hele open sfeer. Maar ook dat je het idee had dat als je met een vraag zat, dat iedereen je kon helpen. En dat was voor mij een heel belangrijke vraag. Oké, ja. Je had echt veel sociale steun ook. Ja. Ja, zeker. Ja. Voor jou lijkt het ook wel met wat best wel heftig vrijwilligerswerk. Misschien juist ook heel fijn met andere jongeren. Ja, zeker. Oké, dus zonder die collega's had je het dan misschien een stuk minder leuk gevonden? Ja, want dan zit je toch alleen met de obstakels die je hebt ervaren bij de cliënt ofzo. En dat lijkt me toch wel wat lastiger. En nu kon ik er gewoon over praten en werd het toch weer echt gerelateerd. Ja, hetzelfde. Ja. Oké, dank je. Ja, ik denk dat ook. Maar ook het stukje dat je er ook oprecht iemand blij mee maakt. Ja. Dat mensen het fijn vinden dat je er bent. Ja. Dat je echt gewaardeerd wordt. Ja. Oké. Super. Ja. Klinkt wel heel erg leuk allemaal en interessante informatie over vrijwilligerswerk. Jullie zouden het allebei dus nog wel een keer doen in de toekomst, maar dan wel vanuit flexibele tijden, zeg maar. Ja. Oké, nou dank je wel. En dan was dit de aflevering voor deze week. Tot volgende week.