Ներկայ եւ անցեալ անկատար ժամանակները

Մերկա ժամանագի փայեր, այսինքն գկրեմ, գլողամ, գմեգնիմ, գգարծամ, Մերկա ժամանագը քանիմը բարակաց ույցխուդ է։ Առաջին, հիմա գադարվող կործողությունմա, ես հիմա գխոսիմ գամ մարդը գկալ է։ Երորդ բարակա, ընթայն ավես գադարվող կործողությունմա, ես կսիրեմ կիտ կարծալ, ոչ թե հիմա կսիրեմ, այլ ընթայն ավես կսիրեմ կիտ կարծալ։ Երորդ բարակա, որվես խոստում ավակային գադարելու համար, վաղը գբադրաստեմ ուզազեց, խոստասա, որ վաղը բիրի բադրաստեմ։ Շորորդ բարակա, որվես բայման գամ հրաման։ Այս կործը մինչև վաղը գգադարեց։ Հրամայական երանակ չէ, պայց հրաման է։ Ուսուսիչիտ խոսկը մդիկ կնեն։ Նույնվեց հրամայական երանակ չէ կործավեցի, պայց հրամա� անսյալին է սկսանց, պայց չել է չասած։ Երեկ, բարդագանությունը կկրեի, հանգած եղբայրը ստեմիակ մդավ։ Երորդ, սույց կուդա անսյալին որբեց սովորություն գադարգող կործողությունմը։ Այսինքն սովորությունմը, որ անսյալին կգադարվեց։ Ըրինակ, ժամանագին մարդիկ մոմի լույսին դարդ կաշխադեին։ Երորդ, անսյալ անգադար ժամանագը սույց կուդա կործողությունմը, որուն մեջ երբ հապակ, երբ ապսոսանք ձա։ Մի այն հապակ չէ, կիչ մնալ ապսոսանք։ Ես ալ գերկայի այդ համերքին։ Այսինքն գպապակեի ես ալ երբ այդ համերքին։ Եվ ապսոս, որ չկացիք։ Ուրիշ որինակմը, եթե արդուշուդ արդնայի, պոլոր կործերը սալ գվերջացնեի։ Նույն բարական է։ Եթե թունալ ուզեց սորվիլ հայերեն գամ զարկացնել հայերենի իմասությունը։ Անծնագալ նամագովմը գրնաս կապվիլ այսեցին։