Mélodies Poétiques EP01 Aznavour

Բողջյուն Սիրելի Հադյուն Կնդիներ Բողջյուն Սիրելի Հադյուն Կնդիներ Այսու հետ հրավիրում եմ ձեզ լսելու Մելոզի փոետիք հաղորդաշարը, որը կարող եք լսել բելգահայ ռայդոյի եթերում յուրականչյուր երկու շապթի և թիրակի, և իհարկ է վայելել հաջելի գրական ռոպեներ։ Այս եթերում լսելու ենք մեծ ընշանսոն է շարլ ազնավորի ստեղթագործություններից, կարճում է լիլիտ կարապետյանը։ Իմ կրիվը միշտ եղել է իմ սրտի հետ, հավատիս հետ, որ ննջել է հոկուս խորքում։ Իմ կրիվը իմ մարմին է հոշոտել է բյուր բոցերով և իր կանչով ստիպել է որ երազն երջանքության, սիրո մասին։ Մի կրիվ, որ բոլոր-բոլոր մաղկանացու էակները իրենց հերքին միշտ մողում են ի հեջուկը զվահատության, սիրո մասին։ Որը միակ բարիքն է, որի վերուստ են մեշնորհում, որ է ծոր ու ամեն վարկյան ավելի մեծ երանդով ու մեծ հավատով։ Իմ կրիվը բոլոր մարդկանց լուր պայքարն է, հանուն իրենց իրավունքի և երջանիք ապագայի։ Իմ կրիվը միշտ եղել է իմ սրտի հետ, հավատիս հետ, որ ննջել է հոկուս խորքում։ Իմ կրիվը իմ մարմինը հոշոտել է բյուր բոցերով և իր կանչով։ Եվ իր կանչով ստիպել է, որ երազեմ երջանքության, սիրոնասին։ Իմ կրիվը ես նղել եմ շատ կատաղի ու մոլեգին, ուրախության փոնքնդույելով սրտիս ձայնին։ Իմ կրիվը, այդ կրիվը ես շահել եմ կյանքի գնով, որ ես ու դու սեր ունեն ենք մի օր։ Այո, ես տավել եմ իմ կրիվը։ Երբ կեզ եմ նայում, ամբողջորը կեզ հեռու ես պահում, բայց երբ մցնում է գիշերն է իչնում, գալիս ես ինձ մոտ, ու կողքիս պարգում։ Ես մորանում եմ ամենիչ կյանքում, իսկ հոգիս գիտես ոնց է փոթորկում, երբ շուր ես գալիս ու խաղախ կնում, սիրո դրներն իմ արչես պակում։ Երբ կեզ եմ նայում, լոր հարաչանք է սրտիցը սպոգվում, գորալ եմ ուզում, նաև ծիծաղ է, լաց էլ եմ ուզում։ Երբ կեզ եմ նայում, ես տագնապում եմ, նույնիսկ վախենում, չես պատկերացնի, թե իմ կյանքում ինչ տեղ ես գրավում։ Երբ կեզ եմ նայում, սիրտս ուզում է դուրդ հրչել բնից, ես տարապում եմ, տեղս չեմ գտնում, միայն այն մտխիս թե դու կարող ես ուրիշին սիրել, նրա հետ կիսել այն խինդերը, որ մեզ են պատկանել։ Երբ կեզ եմ նայում, վաղն է այդ պահին գալիս ինձ այցի, որ հոգուս խեղթված ջիչը դուրդ գորզի։ Ես ուզում եմ կեզ զայն տալ, արդնացնել, տեսնել, ինչպես է դեմքը դգունատվում, թալվել կեզ վրա, գրգել ու գո այց, բայց դու ավելին էս կան իմ կյանքն է, ավելին էս կան թե մահն է, ու նիսկ սերն է պակած հզոր այն ամենից, ինչ մեզը միածնում։ Դու աշխար էս, որտեղ մեր սերն է թեվածում և հավերն է թակավորում։ Մի աշխար էս, որտեղ բոլոր երազանքներն են պատատվում գրգում իրար։ Մի աշխար էս շատ իրական։ Նու անքնություն էս, իմ ծավն ու ուրախությունն էս որի ու չար մեր սրտերում, որտեղ միայն տեղ կա ինձ ու կեզ համար։ Դու այն ձերքերն էս, որ մոլորվել են իմ մարմի ելվեժներում։ Նու այն կյանքն էս, որ կարչել է մահից, բայց դու ավելին էս կան իմ կյանքն էս, ավելին էս կան թե մահն էս։ Նու ինձք սելն է պակաս հզոր այն ամենից, ինչ մեզ իրար է միածնում։ Նու մի աշխար էս, որտեղ մեր սելն է թեվածում և հավերն է թակավորում։ Մի աշխար էս, որտեղ բոլոր երազանքներն են պատատվում գրգում իրար։ Մի աշխար էս շատ իրական։ Նու մի աշխար էս, որտեղ մեր սելն է թեվածում և հավերն է թակավորում։ Նու մի աշխար էս, որտեղ բոլոր երազանքներն են պատատվում գրգում իրար։ Նու ինձք սելն է պակած հազոր այն ամենից, ինչ մեզ իրար է նիացնում։ Նու մի աշխար էս, որտեղ մեր սելն է թեվածում և հավերն է թակավորում։ Նու մի աշխար էս, որտեղ բոլոր երազանքներն են պատատվում գրգում իրար։ Նու մի աշխար էս, շատ իրական, դու անքնություն էս, իմ ծավ նուրախություն էս, կյանքի շունչն էս։ Քորաց եմ անհիս։ Երջանիքները պատմություն չուն են, իսկ ես մեկնում եմ, հիմա կպատմեն։ Մի աղջիք կար ինձ-նիս գողացող ժպիտըց վերջին և իր հետ տարավ իմ հույսը վերջին։ Երջանիքները ապրում են խաղաղ, առանց աղմուկի և չուն են ճիչեր։ Սալիս են անձայն առանց արցունքի։ Իմ սիրտը սակայն միահազանգ է հնչեցնում հիմա։ Կանզի երբ ինձնից ընդմիշտ հերացար կորացեման հույս։ Ինչպես թագավոր, որ գաղ չունի։ Կորացեման հույս ինչպես մի տանար, որ զրգվում է հանգարծ իր զայնից։ Ինչպես անհավատ հոգեղորական կամ դաշնակահար, որ մատներ չունի։ Աղ հրարանց կեզ կորացեման հույս, աղ իմ սիրելի։ Կորացեման հույս ինչպես կյանքն առանց պարասիրության։ Կորացեման հույս ինչպես նավաստին, որ բաց ծողում տեսադաշ չունի։ Ինչպես երկիր առանց օրենքի։ Ինչպես երեխան, որ մոլորվել է խորքում անտարի։ Աղ հրարանց կեզ կորացեման հույս, աղ իմ սիրելի։ Այն ժամանակ, երբ ի՞նձ սիրում էիր, թե հասկանայի վարջաններն անգամ կսանձահար էի։ Եվ վարջանները, եվ ժամանակը։ թե հասկանայի այդպես էլ կան էի։ Բայց երբ հասկացա, ես մենակ էի, ու ինձ լկել էիր։ Այդ որվանից եմ մենակ եմ անհույս, ինչպես պետակը, որ մեղոջ ունի։ Քորաց եմ անհույս, ինչպես օրն առանց արևի լույսի։ Ինչպես եղնիկը հալատանքներից ուժասպար եղած, ինչպես խարույկը, որ կրակ չունի։ Ախ իմ սիրելի, ախ առանց կեզ կողլոծ եմ, կուրած։ Այս կանը սիրելիներ ես, դուք լսեցիք մեր աշխարահարճակ Մեծ ընշանսոնիեր շա լազնաբուրի ստեղծագործություններից։ Ծերջում առաջարկում եմ լսեղ շանսոնիերի գեղեցիկ կատարումներից, ծտեսություն։ Այս կանը սիրելիներ ես, դուք լսեցիք մեր աշխարահարահարճակ Մեծ ընշանսոնիեր շանսոնիեր շա լազնաբուրի ստեղծագործություններից։ İzlediğiniz için teşekkür ederim. İzlediğiniz için teşekkür ederim. İzlediğiniz için teşekkürler. İzlediğiniz için teşekkürler. İzlediğiniz için teşekkürler. İzlediğiniz için teşekkürler. İzlediğiniz için teşekkürler.