Կէտադրութեան նշաններ 1 (վերջակէտ, միջակէտ)

Հայերեն խոտելու, բայց մանավանդ հայերեն կրելու համար բետք է կիտնանք գեդացության նշանները։ գեդացության նշաններս թրեթը պոլոր լեզուներն այլ ունիմ։ Անոնքներ շադերը իրարուղ նմանիմ, սագան կործավության մեջ գունենամ դարթերություններ։ Հայերենի գեդացության նշաններեն են վերջագետը, միջագետը, գստորագետը և թութը։ Վերջագետը սվիսկուդա նախատացության մը ավարդը։ Եթե վերջագետ տնենք, ասել ուզենք, որ նախատացությունը ավարդազ է։ Նախատացության նվադագը միտք մը պոխանցելն է։ Այդ միտքը գրնանք պոխանցել գաշ նախատացությամբ, գրնանք պոխանցել երգար նախատացությամբ։ Որինակ, հայրս թերս կգարծավ։ Հոս տեսանք գաշ նախատացությունմը։ Նախատացությունները երգար այլ գրնանալալ։ Որինակ, վուտբոլի աշխարահարջակ խաղացողներեն լիոնել Մեծսին հերածավ բարձելոնա ագումպեն եվ նիածավ պարիս տեն ՋՅրմըն ագումպին։ Մից կպոխանցել է ես վերջագեծ կթնենք։ Անգրերենի, արապերենի և այլ լեզուներում մեջ այս բարականերում կկործազվի մեկ գեդը։ Այս մեկ գեդը հայերենի մեջ մի ճագեցն է։ Վերատության այս նշանը հայերենի մեջ ուրիշ բարականերում կկործազվի։ Հայրս ասավ, ազաց ճամերը թվի վատներ։ Եթե մեգումը խոսկը ուղագի օրեն հիշել ուզենք, բետք եզ այն գամ ճագերդի մեջ տնենք գամ ալ նոր դողին ըսկիստը խոսակցագան կզիգին գովը։ Մի ճագեց կտնենք այսպես։ Հայրս ասավ, մի ճագեց, կպանան հայրս ասավ, մի ճագեց, գիչնենք նոր դողվ, գտնենք խոսակցագան կզիգ, վաղը բիբի ջամփորտենք, վեր ճագեց, մի ճագեց գտնենք նաև, երբ ուզենք նախատասության մկովը ուրիշ նախատասություն ալտնել, որ զամպո տարերը գծաղգին, հոս իրարմի անգախ երբու նախատասություն դեստանք, հայցանով կապված են իրարու և սևովմը գամբողջացնեն զիրաշ, Միճագետը գկորդրազենք նաև պար մգրջադելու համար։ Ըյնակ գգրջադենք սուրդ պարը, կրելոր սևովը Միճագետ, ինչպես սուրդ մեծով մաշտոց, այսպես, գրնանք գրջադել հայտնի մարսումը անունը, գքերենք անվան առաջին դարը, ապա միճագետ, այսպես, մհե մգրջյան, անուն մագանունը ամբողջով ինքրելու պոխարեն, գքերենք մեն միճագետ մգրջյան։ Հայցորվան համար այսքան է, կհանցիվինք շուտով, լավ էր եք, հաշողություն բոլորից։