Pokrig Navag Ցուցահանդեսից առաջ

Խուցահանբեսիք առաջ Երբ քաղաքի լուսերը քնեցին և գիշևալ ուրությունն արհնացավ, լուսինի բարալիք շողջըքվելով ու բեքվելով նրդ սահես մի պակ պատուհանի պայտեպ պեղկերիս արանքից, թետև կամի պջեց և մի քանի ժամ առաջ նկարված թիտերնիք մի թերնիքի կտիկին ծաղկապուշի տապվեց, նա պրշտալով մի անգամից աշնացավ, ապանրստեց իր նկարի ջերմ ու պայցար արևի տակ, նայած շուր բոլորն ու հիացավ, հրաշալի էր նկարված իր տունը, սաղրերը կանաչ էին, սաղիքների երբ ներանք, ինքն էլ մի հուրի պերի, հրաշկ, չտեսնված ու չլսված գեղեց կուհի, վարտագույն թեվերով դեղնականաչավուն նախշերով և լազուր եզերով, աննկարագրելի երջանի կերթի թերնիք մի թերնիքը, նդուր ծրավ նկարի միջից շրջե� Հանկարծ զզբված հեկիկոցի ձան լսվեց, թիտերնիք մի թերնիքը շտապեց դեպի նկարը, տեղավորվեց արևի տակ ու քնած ձևացավ, զզբված հեկիկոցը կամած կամած դառնում էր անսուսպ, իսկ շուտով վերացվեց աղե մարդ, նա դուրս եկավ, մի կերպրելով մի ուս կտավները, նա ուղեց կիտ ու գրխարկը, շախտովեց վրայ դյունն ու է, հեվալով ասաց, զայն եմ տալիս, զայն եմ տալիս, բայց ավախ, ինձ լսող չկա, անձել տարված զմերայն սուցահանդեսի նկարներից եմ, հազիվ դուրս եկա, ոտքերը զգելով ու թապահարելով առաջ եկավ, սկուսեց ձերքին եղած պոքրիկ � և նարենջահոտ են, նկարիս հեղինակն ասում է, որ նարինչները զմռան արևներն են, ու նոր տարվաբույրը, եթե գրպանում այդ նարինչ ունենաս, ապա միշտ ընկերկ ունենաս, կկիս ես նրա հետ ունեցածը, ու հրաշկ տեղիք ունենաս, եվ ընկերկ ունենաս, եվ նարինչ, այ այդպիսի կախարդական բան է նարինջը, Նալույսը կծես թիտերնիք մի թերնիքի առջև դրված նկարին, այն տեղ ապրում էր մեծ ռնկեղջուր, եվ պարձվեց ու սահատորեն լաս լինողը հենց նա էր, բոլորը զարմացած էին, թե ինչպես այդ մեծ և ուրեխ կենթանի լ լինովեց ուցահանդեսին, իսկ ես այնպես էի ուզում այդ լուսավորդ ուցասրահում հայտնվել, շարոնակ արտասելով ասաց մեծ ռնկեղջուրը։ Իհարք է բոլոր նկաները հասկացան նրավիշտը, շատ անհարմար է կիսատ նկալ ու ունենալը։ Ելուր մնա ռնկեղջուրն առանցականջի, պայլոն ու ուժեղ եղջուրի։ Այդ տարորինակ գույնելով նրան հաստած սահանդրջ չեին թողի։ Հանկար սեղանի ագյունում մնացած մի թղթի կտորից դուր թրավ խզբզիկը։ Ես պատրասեմ, իմական չիշեսնող մասը նվիրել ռնկեղջուրին, ասացնա։ Օ, խզբզիկ, ինչ մեծահոքի ես։ Հիացած բացականչեցին նկարի բնակիցները։ Այս վողջ ընտացքում տակուն հիացմունքով հետևել էր թիտերնիք մի թերնիքի անհայկ դզեզիքին, շատ էր ուզում աչքի են գնել, բայց թիտերնիք մի թերնիքը դռքնած էր ձևանում։ Նայինք կան էլ չեր վստահում այդ անավարդ ռնկեղջուրին, որ նայք կան ուժեղ էր ու արցունքի այդ կան մեծ և խոշոր կատիլներ ուներ։ Հնկեղջուր նուրախացև գոհաբար թափահարեց մեկ այս ականջը մեկ այն։ Հարտավոր է ներկել։ Վրվելալով նկարեցին մեկի թուրչունները։ Ներկել։ Մի անգամ էծ աշխոլոցավ թիտերնիք մի թերնիքը և դուր ծրավ իր նկա ես կնկարեմ, ես կնկարեմ, ես կնկարեմ։ Գույներ շատ եմ սիրում, բերանց բոլոր գախնիքները գիտեմ։ Գիտեք, թե ինչ կան ներկեն ոգտագործել ինձ տեղցելու համար։ Գիտեք, թե գույների ինչպիսին նուվ եվ ճիշտ աջորդականություն ծնում են ինձ տվել թեվիքները, պատմում էր նա սեպական գեղեցկության գովք անելով, ու շարունակում է շնչակը դուր ամեն անգյունում ներկեր պնտրել։ Սավոկ այս տեղ ներկեր չգային, ռնգեղջուրը գրկեց իր մեծ ռունգը, վատ ներկված ականջը և բոլուրինչը ներկված բղզբզիկ ականջը հուսահատ կախեց, շարունակեց խոշոր, շատ խոշոր ասունքներով հիկի կալ։ Տիտերնիք մի թերնիքը որոշեց, որ ինչ է լինի, ինքն անպայման պետք է ներկի ռնգեղջուրի ականջը։ Որոշեց գնալ ու արվեստանոցից ներկեր բերել։ Սպասիր, ես կեզ էդ գգամ, ասած Վնեմարդն ու շարունակեց։ Ես լավ եմ հիշում էր արվեստանոցի տեղը։ Հիմա դերձը մեր է, շատ եմ ուզում մանգալջյան մեջ։ Իզուքո նկարիզ մի փոքր արևի շող վերցրուկ ես էդ, դուրսում ծուրտ է, կմրս ես։ Ես էլ կգամ, կարող եմ սահնակ դարնալ և ձեզ առակ տեղ ասցնել։ Ասած եվ թոշկոտերով նրանց միացավ նայև թիթերնիք միթերնիքի թեվուքներով հիացած խզբզիկը։ Կլորիկ ձնեմարդը մի քող մդրեց նարընջել ապտերիքը, ձյուն վերցվեց և իրան այդ տերով մի կիչ էլ կլորացրեց։ Եղեց կացրեց իրեն, կոճակներն ու գեխարկներն նուղեց ապաճր չռան ձյան միջով ճանապարենքը։ Կար ժամանակատվածում տեղ ասան։ Կիտերնիք Միտերնիքը ներս անցավ բանալու անցքից բացեց իր հարեզատ արվեստանոցի դուրը։ բոլորով ներս մտան իրենց հարեզատ ու ջերմ արվեստանոցը։ Դես խզգսիք, այստեղ ենք մենք ծնվել։ Ահայ ներկերի տուպն ամողջությամբ իմ վրա ենց աղսել։ Սետևը տանքով ասել տիտերնիք Միտերնիքն ու ավելացրեց։ Այս բարակ վրցնով էլ թարթիշներս են ներկել, իսկ այդ վրցնով այս նախշը, սրանով մի հուսը։ Եթ, թոքոցան էծ ձնեմ արդը։ Ես անցաս տարի եմ դուրս եկել այստեղից։ Ինչ հաջելի էր նոր նկարված նկար լիները։ թարմ ներկի հոտ ունես։ Ոլորը գնում գալիս են։ Թեզ են նայում հիացած։ Նմանեցնում են այս կամային հայտնիքը տավին։ Երանի մի օր ես ել նկար դարնամ։ Ինձ երեկ տարեկան հայքն է նկարել։ դրջ կիտեմ ինչ եմ դարնալու։ գուծ է գիտնական լինեմ։ Ոթաչու կամ էլ գեղեցիկ թվեր ունենամ։ Հոսում էր խզբզիկը եմ նշած կերպարների պատկեները ստանում։ Ամեն ինչ էլ հնարավոր է։ Հասեց զնեմ արդը։ Ըրինակի ես պետք է լինեի զունապատն էր, բայց իմ նկարիչը միտքը փոխեց և ես դարձա դպրոցի բայքի զնեմ արդը։ Եվ շատ լավ է, թե չէ առանցքեզ դրվար կլիներ ընկեղջուրին օգնել է։ Եկեք շտապենք վերցնենք այդ վրցիներն ու ներկերը, ընկեղջուրը մեզ է սպասում։ Վրա բերեց թիտերնիք միտերնիքը։ Արդեն տեղ էին հասնում, երս սաստիկ պոտորիկ բարձացավ։ Չարաջիճի կամին սուլում էր աղմկում, զյան մեջ թավող գալիս էր մինչև երկին բարձանում։ Նրպիկ թիտերնիք միտերնիքը բարալիկ ձերկերով ամուր կարճու մատարդ կդարնամ։ Ասացնա ու դարձավ գծացված ծաղկատերդ։ Նագրկերծ թիտերնիք միտերնիքին, բայց աչով պրկերծ չլսված ու չտեսնված բզեզիկին։ Ես կեզ համին երկուսին էլ կշեց։ Ես կեզ համար վագր կդարնամ։ Վարկացացացել պոգրիկն ու դարձավ։ Նա սկսեց կատաղի մրնջալ և ուզում էր ճանկել կամուն։ բայց կամին խարնեց նրան և պրկին խզբզիկ դարձրե� մի տանիքի ծխնելույզի մեջ։ Դիտերնիք Միտերնիքը շատ թույլ էր, հազի վերաչկերը բացում և սարսապելի մրսում էր։ Նկարի միջից վերցրեց իր արևի շողը, որը սկսեր էր մարել։ Այ նյունպես իր նկարի արևի կարիքն ուներ։ խզբզիկը շատ անհանգստացավ ու սավտությունից չգիտել էր ինչ դարնա։ Մտացեց, իսկ եթե արև դարնամ, կարող եմ։ Ապա հավակեց կաջությունն ու ասաց, ես կեզ համար արև կդարնամ։ Նա սկսեց արևի նման գլուրվել ու շող էր գծել, բայց արևի համար տեսքը գիճ էր։ Եվ կեզ համար արև կդարնամ, կեզ համար լույս կդարնամ, կեր ջերմություն կտամ։ Կիտերնիք, Միտերնիք, իշիր, թե որ տեղից ես գալիս, դու լույսի և կյանքի աշխարից ես, եվ դեռ պետք է այն տեղ վերադարնաս։ Հզբզիկն այնպիսի վստահությամբ և հավատով ասաց այս խոսքերը, որ ինգնել չը նկատես, թե ինչպես իր այդ տերը շիգնեցին և նրանից լույս ու ջերմություն սկուսեցին արցակվել։ Այսպես տագացավ թիտերնիք միտերնիքը, ինչև կամու համդարդվել է։ Նրանք իչ անցած գտան պատին կպված զնում արդում ու հոգնեցին նրան պոգվել պատից։ Այսպես տագացավ միտերնիքը, ինչև գտան պատին նրան պոգվել է։ Նրանք իչ անցած գտան պատին նրան պոգվել է։ Վնամ արդոն ուղելուծ գլորիկություն ու վերականգնելուծ եվ ուսերը տեղը գծելուծ հետո նրանք երվերջով տեղ ասան։ Արդեն լուսանում էր, տիտերնիք միտերնիք նարակ առակ ներկես ռնգ եղջուրի ականջը, եղջուրը � ասաս տնեմ արդը խզբզիկին ու ավելացրեց, ստեսություն ռնգ եղջուր, կեզ լավոր եմ մաղթում։ Իպատասխան ռնգ եղջուրը երջանիկ թապահարեց երկու ականջները, բոլորը մտամ իրանց նկարների մեջ և լրեցին։ Կես է ռնգ եղջուրները պատրաստության դեսի համար։ Իսկ ես հիշում էիտ նա գնալու էր անավարդ նկարների հետ նկուղ։ Սարմանքով ասաց ուսուցիճը, բորը վաղ արավոթյան եկել ես նկարները դասավորելու։ Նախնամքով կախեց բոլոր նկարները, շուտով այցելուները եկան, պեսան և հիացան տաղանդավոր աշակերդների վրցնով նկարներով։ Եկավ նայև ռնկեղջուրին կիսատ նկարած տղան, երկար նայեց նրան, հիացավ ու ծուլ-ծուլ երազեց։ Երանի ես էլ իմ ռնկեղջուրին վերցրաց լինեի, հիմանա այստեղ կլիներ։ Ես էլ հպարդ-հպար նրա կոխին կկանգնեի, մարդիկ ինձ կշնորավորեին, կհիանային իմ աշխատանքով։ Մի կանի ռոպե ավսուսանքով երազելուց հետո նա դուրց եկավ պատկերասրահից և ինք նրան խոստացավ, այլևս ոչ ինչ անավար չէ թողնել։ Հուսանք, որ նա կիսա չի թողնեի իր խոստումը։