Podcast επισοδειο 2 φίλοι

The speaker starts by introducing a new podcast episode and apologizes for missing a week. They mention that the podcast is available on Spotify and YouTube, with visuals on YouTube and just audio on Spotify. They then discuss the topic of friendship and how it has changed over the years. They reminisce about their childhood friends and how those friendships were different from current ones. They talk about the importance of actions in friendships and how they determine whether a friend can be reconnected with after a long time apart. They also mention that friendships can evolve through professional connections and family relationships. The speaker concludes by emphasizing the significance of actions in relationships and how they define a person. Φίλες μου, φίλοι μου, καλησπέρα. Καλησπέρα μέσα από ένα νέο podcast εδώ μαζί για ακόμα μία φορά, για το δεύτερό μας επεισόδιο. Αυτό το σημείο να πω ότι χρωστάω ένα επεισόδιο διότι την περιεργασμένη εβδομάδα δεν ανέβασα. Είπα κάθε εβδομάδα θα ανεβάζω, κάθε Παρασκευή συνήθως. Εδώ στο Spotify και στο YouTube κάθε Κυριακή θα ανεβαίνει. Η εικόνα και η ήχος. Όσοι θέλετε η εικόνα να θαυμάσετε αυτή την απίστευτη ομορφιά, αυτό το θέαμα. Είστε στο YouTube. Όσοι θέλετε να ακούσετε αυτή την καταπληκτική φωνή του αηδονιού θα μπαίνετε στο Spotify και θα τα απολαμβάνετε όλα αυτά είτε με ήχο, είτε με εικόνα. Έτσι λοιπόν και σήμερα, εδώ πέρα μαζί, έχουμε να πούμε κάποια ωραία πραγματάκια σε αυτές τις δύο εβδομάδες που περάσαν για να αναλύσουμε ένα θέμα που αφορά όλους μας και ένα θέμα το οποίο έτσι προβληματίζει κάποιες φορές όλους μας. Είμαστε με τις Γύμνες Αλήθειες λοιπόν και σήμερα μετά από έτοιμα δικό σας, μετά τα δέκα εκατομμύρια που έχω ακολουθούς, το ενακατομμύριο μου ζήτησε, έτσι κάνω μια συζήτηση με τον εαυτό μου, δηλαδή εγώ θα μιλάω και εσείς θα ακούτε. Όποιος θέλει στέλνει και μηνύματα, εννοείται πάνω σε αυτά που λέω. Πότε κάνω πλάκα, πότε μιλάω σοβαρά. Αυτό είναι ένα θέμα γιατί δέχτηκα ένα μήνυμα προσωπικό. Δεν μπορώ λέει να σε καταλάβω. Μάλιστα με είπε η κορίτσι και κύριο Άρη. Κύριε Άρη πότε κάνετε πλάκα, πότε είστε σοβαρός. Αλλά θα ευχαριστήσω τη φίλη μου τη Μπέγγι που μου είπε ότι αυτό είναι το ωραίο, να μην μπορώ να καταλάβω για μένα. Για κάποιους άλλους δεν ξέρω αν είναι ωραίο ή άσχημο. Εγώ αυτό είμαι, έτσι κάνω τη συζήτησή μου έτσι σοβαρό και αστείο. Λοιπόν, έτσι λοιπόν σήμερα έχουμε να σχολιάσουμε, να συζητήσουμε και να πούμε ένα θέμα όπως είπα και πριν. Λιγάκι ταφαρδάμ σαρδάμ όπως πάντα. Λιγάκι έτσι που πολλές φορές νομίζω ότι πρέπει και εσάς να σας έρχεται στο μυαλό με κάποιους ανθρώπους κοντινούς σας. Τους λεγόμενους φίλους. Και για να πω λοιπόν πώς βγήκε να κάνω αυτή τη συζήτηση. Δεν είναι τα αιτήματα του ενός εκατομμυρίου από τους ακολούθους που έχω. Σε ένα τυπουράδικο που ήμουν με δύο φιλαράκια προχθές και αρχίσαμε αυτή τη συζήτηση. Μου δώσανε μια πολύ ωραία πάσα και μου λένε γιατί ρε φίλε δεν το κάνεις και στο βίντεό σου αυτό. Και έτσι λοιπόν θα πω την αποψή μου. Δεν σημαίνει ότι η αποψή μου είναι και αυτό. Απόλυτος δεν είμαι. Είμαι ακουστικός. Ακούω. Θα διαβάσω και τα μηνύματά σας εννοείται. Και ότι θα απαντήσω και απλά λέω την άποψή μου. Τι σημαίνει για μένα λοιπόν η λέξη φιλία. Αν την πιέσω λοιπόν τη λέξη φιλία από τα παλαιά τα χρόνια να πάμε γύρω στο 1989-1990 19... 17, 18, 19 εκεί Ήταν όλοι φίλοι μου. Νομίζω και σε εσάς. Ήτανε για μένα τα καλύτερα χρόνια. Δεν έβαζα το μυαλό μου να σκεφτεί. Δεν έβαζα γιατί μου φέρθηκε έτσι ο Μπάμπης, ο Δημήτρης, η Δήμητρα ή ούτω καθεξής. Και για να είμαστε πιο ειλικρινείς τότε μικρότεροι τις τότε εποχές γιατί τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα. Είχαμε περισσότερο αγόρια φίλους. Οι φίλες ήταν λίγες. Δεν υπήρχανε τότε. Γιατί τότε με το που έβγαινες με ένα κορίτσι σε μια πλατεία κάτι σημαίνει αυτό, κάτι σημαίνε αυτό και σίγουρα το βλέπανε όλοι αλλιώς. Οπότε για να είμαστε πιο ειλικρινείς τα τότε χρόνια ήμασταν περισσότερο αγοράκια φίλοι. Ξανά έρχομαι λοιπόν και λέω ότι εμένα τότε όλοι ήταν φίλοι μου. Όσοι με χτυπάγανε στην πλάτη, όσοι με πηγαίνανε μας πιέ όταν είχα μείνει με το παπάκι ήταν φίλοι μου. Μας πιέ τι σημαίνει τώρα για εσάς που δεν ξέρετε γιατί μπορεί να βλέπουν και κάποια νέα παιδιά όταν χαλάει το παπί και δεν μπαίνει μπροστά έρχεται ο άλλος με το δικό του το μηχανάκι το οποιοδήποτε μηχανάκι βάζει το πόδι του στο πίσω το ακουμπιστήρι που λέμε, μας πιέ και σε πηγαίνει στον προορισμό που είναι για να το φτιάξεις στο σπίτι σου δηλαδή. Τότε λοιπόν αυτές οι εποχές για μένα ήταν οι καλύτερες δεν ήταν οι μαγικές. Ήταν οι εποχές οι οποίες πραγματικά έχω λατρέψει και δεν θα τις βγάλω για κανέναν λόγο μέσα από την καρδιά μου και μέσα από το μυαλό μου. Έχω να θυμάμαι απίστευτα πράγματα με τους φίλους μου και αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια. Καλώς ή κακώς όμως, κακώς θα έλεγα εγώ για μένα τα χρόνια περνάνε. Αρχίζουμε να μεγαλώνουμε, αρχίζουμε να φιλτράρουμε πλέον αρχίζουμε να βλέπουμε πλέον τη ζωή λιγάκι με άλλο μάτι κάποιοι, κάποιοι λέω, όχι αυτό δεν ισχύει για μένα αρχίζουν να γίνονται ανταγωνιστικοί και εννοώντας ότι δεν λέω για μένα γιατί εγώ πραγματικά δεν υπήρξε ανταγωνιστικός σοβαρός ανταγωνιστικός. Υπήρξε χαβαλετής ανταγωνιστικός. Όταν άρχισα να καταλαβαίνω ότι ο άλλος αρχίζει και το σοβαρεύει έκανα πίσω. Πάντα μου άρεσε να κάνω πίσω βήματα και να χαζεύω με τον τρόπο μου αυτούς που κάνανε μπροστά βήματα γιατί τους άρεσε ο ανταγωνισμός. Και το έχω ακόμα και δεν μου έχει πάει και πολύ χάλια αυτό. Μου βγαίνει σε καλό. Έτσι λοιπόν θέλω να ξαναπώ ότι όλοι ήταν φίλοι μου αγκαλιές, φιλιά. Στις δύσκολες στιγμές ήμασταν όλοι εκεί. Ποιος μπορεί και να αμφισβητήσει ότι αυτά τα χρόνια από εμάς που έχουμε ζήσει και όσοι βλέπετε το βίντεο και φιλαράκια ήταν τα καλύτερα. Νομίζω ότι δεν θα διαφωνήσει κανείς. Είπα λοιπόν όμως ότι δυστυχώς τα πράγματα αλλάζουν και μεγαλώνουμε, φτιάχνουμε οικογένειες. Ξεκινάμε επαγγελματικά βήματα. Περνάνε τα χρόνια για να μην τα πάρουμε και τα φιλτράρουμε όλα και λέμε αναδεκαετίες γιατί θα μιλάμε εδώ πέρα γύρω στις 5,5 ώρες. Θέλω να πω βέβαια σε αυτό εδώ το σημείο, το είπα και πριν ότι οι φιλίες ήταν γύρω από αγοράκια περισσότερο. Είχα και φίλες αλλά όχι τόσες, άντε να ήταν μια-δυο οι οποίες δεν υπήρχε πρόβλημα από την οικογένειά τους το να βγαίνει με αγόρια γιατί όποιο κορίτσι έβγαινε με αγόρια υπήρχε πρόβλημα εννοώντας ότι θα λέγανε κάποια λόγια γιατί τότε τα είχαμε εμείς αυτά, θα λέγανε κάποια λόγια οι γείτονες. Έτσι λοιπόν θα αναφέρομαι περισσότερο στα τότε χρόνια θα αναφέρομαι και περισσότερο σε φίλους. Τωρινά χρόνια, στο σήμερα δηλαδή, θα πούμε και για φίλες. Θα πούμε και για φιλίες άντρας γυναίκα, θα πούμε και για γυναίκα προς γυναίκα. Εσείς οι γυναίκες λειτουργείτε λίγο διαφορετικά, είστε λίγο πιο γατάκια. Είστε λίγο στο να βγάλετε λιγάκι περισσότερο το ματάκι της φίλης σας. Αλλά όχι απαραίτητα και απόλυτα για όλους. Ό,τι συζητάμε δεν είναι για όλους, έτσι και αλλιώς. Απλά παίρνουμε το μεγαλύτερο ποσοστό αυτό που βλέπουμε γύρω μας. Έτσι λοιπόν, περνάνε δεκαετίες, αλλάζουν τα χρόνια, ο κάθε άνθρωπος παίρνει το δικό του δρόμο και συναντιέσαι μετά από πολλά χρόνια με κάποιους που τελικά τους έχασες, που τελικά ήταν οι φίλοι της τότε εποχής και βλέπεις ότι αυτούς που έχασες αναρωτιέσαι και λες και εσύ και αυτός γιατί χαθήκαμε. Και αρχίζεις να λες το γιατί χαθήκαμε. Για αυτό, για εκείνο, για το άλλο, για το παράλληλο. Και λες ρε γαμώ το γιατί. Και ξανά υπάρχει μια επανασύνδεση. Δεν ξέρω κατά πόσο λοιπόν εδώ πέρα, είναι το πρώτο ερώτημα που βάζω. Μπορείς αυτόν τον φίλο που είχες τότε, για τα πόσα χρόνια μπορείς να τον είχες, για τα πέντε, για τα εφτά, για τα δέκα. Μπορείς λοιπόν όταν ξανά υπάρχει μια επανασύνδεση, να ξανααισθάνεσαι αυτά που αισθάνθηκες ή μπορείς να τον ξαναέχεις κοντά. Τι παίζει ρόλο για σένα λοιπόν αυτόν τον άνθρωπο που έχασες, να μπορείς να τον ξαναέχεις δίπλα σου και να τον ξαναέχεις κοντά σου και να τον ξαναμπορείς να τον δεις όπως τον έβλεπες τότε φιλαράκο σου και κάνατε ό,τι κάνατε. Αυτό είναι ένα ερώτημα λοιπόν. Καλό είναι όποιος θέλει να το απαντήσει. Η απάντηση δική μου είναι ότι από τη στιγμή που θα ξαναανταμώσεις με έναν άνθρωπο, καταλαβαίνεις τα πάντα από την πρώτη αγκαλιά, καταλαβαίνεις τα πάντα από το πρώτο σφίξιμο, καταλαβαίνεις τα πάντα από τα μάτια του. Εγώ είμαι και λίγο έτσι ψιλορωματικός με αυτά. Νομίζω ότι οι άνθρωποι μπορεί να χανόμαστε, μπορεί να ξεφανιζόμαστε, αλλά το μέσα μας πάντα λειτουργεί με συναισθήματα περίεργα στον καθένα, διαφορετικά θα έλεγα. Είναι ο άνθρωπος που λοιπόν ξαναβλέπεις και μπορείς να ξαναέχεις τη ζωή σου. Επειδή πλέον, εγώ θέλω να πω αυτό έτσι για όλους μας και τις τωρινές φιλίες, επειδή πλέον είμαστε οι πράξεις μας, ο άνθρωπος είναι οι πράξεις του, ξεκάθαρα. Τα λόγια είναι αμύθιτα που μπορούμε να πούμε σ' έναν άνθρωπο. Και εδώ πέρα δεν αρμόζει μόνο, δεν κολλάει μόνο στους φίλους μας. Κολλάει και στις σχέσεις μας, κολλάει και γενικά στους συγγενείς μας, σε όλους. Ο άνθρωπος του σήμερον ημέρα είναι οι πράξεις του. Έτσι λοιπόν αυτόν τον άνθρωπο, αφού θα τον ανταμώσω μετά από πολλά χρόνια, οι πράξεις του και οι πράξεις μου θα είναι αυτές που θα δείξουν αν μπορώ πάλι να τον έχω στη ζωή μου. Η δική μου η απάντηση είναι αυτή σε αυτό το ερώτημα. Έτσι λοιπόν, περνώντας τα χρόνια, έχουμε χαθεί με τα τότε φιλαράκια. Έχουμε κάνει όμως καινούργια φιλαράκια. Έχουμε κάνει φιλαράκια που έχουν αναπτυχθεί μέσα από επαγγελματικές, από επαγγελματικά βήματα. Έχουμε κάνει φιλαράκια τα οποία έχουν αναπτυχθεί μέσα από... Έχουμε κάνει μια οικογένεια και έχουν γνωριστεί οι οικογένειές μας. Η γυναίκα μου με τη γυναίκα του αλλουνού και αρχίζουμε να γινόμαστε φίλοι. Τους εμπιστευόμαστε όλους. Μπορούμε να τους ανόμαστε όλους δίπλα μας. Ξανά λοιπόν η απάντηση για μένα είναι οι πράξεις μας. Θα το πάω μέχρι τέρμα τώρα και θα το κουράσω αυτό το πράγμα. Νομίζω ότι γενικότερα ο άνθρωπος είναι οι πράξεις του, έτσι. Οπότε όσο και να σας κουράσω να σας το λέω, για μένα και αυτός ο άνθρωπος που... Μπορεί να είναι ένας μπαμπάς όπως ποιος, τον γνώριζα στο σχολείο. Επειδή το παιδί μου πηγαίνει, ξέρω που τα παιδιά μου πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο. Γνωρίζομαι με εγώ, γνωρίζομαι με τους γονείς. Άρεσε Άρη, είσαι φοβερός τύπος, είσαι γαμώ τα παιδιά. Και πολύ γουστάρω και πάμε να πιούμε ένα κρασί. Και αυτό και εκείνο και να κάνουμε πράγματα και να πάμε διακοπές. Και να κάνουμε αυτό και να κάνουμε το άλλο. Να ξέρεις ότι αυτό δεν σημαίνει ότι αυτόν τον άνθρωπο ή αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να τους έχει στη δύσκολη. Στη δύσκολη θα σου το βγάζουν μέσα σου αν το αισθάνεσαι. Καταλαβαίνετε πάρα πολύ καλά τι λέω. Δηλαδή σε μια δύσκολη μπορείς να χτυπήσεις την πόρτα τους. Μπορείς να πάρεις το τηλέφωνο για να πληκτρολογήσεις το νούμερό τους. Είναι άνθρωπος ο οποίος ο μπαμπάς αυτός έχεις γνωρίσει σου κάνει, είναι ok. Οι πράξεις του ξεκάθαρα. Για να μην ξεφεύγω από το θέμα όμως για τους παλιούς φίλους. Ξέφυγα λιγάκι. Θα πω ότι αυτό που μου είπε προχθές ο φίλος μου Αντώνης. Μου είπε ότι πόσους φίλους έχεις από τα παλιά. Πόσους φίλους έχω από τα παλιά ή πόσους αισθάνομαι ότι έχω από τα παλιά κοντά μου. Ένα, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε, έξι, γύρω στους οχτώ. Όταν λέμε από τα παλιά μιλάμε τώρα για τριάντα χρόνια πίσω έτσι. Τριάντα, τριάντα δύο χρόνια. Από τους οχτώ θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Τα δύο άτομα, βαριά τα τρία, αν τα χρειαστώ θα είναι εκεί. Ανά πάσα στιγμή. Αυτοί ξέρουν ποιοι είναι. Νομίζω ότι ξέρουν ποιοι είναι. Οι υπόλοιποι είναι απλά για να κάνεις πράγματα. Είναι απλά για να πίνεις ένα καφέ. Είναι απλά για να συζητάς δύο-τρεις καταστάσεις. Είναι απλά για να κάνεις συγκεκριμένα πράγματα. Πάμε να ακούσουμε μια συναυλία στο Λιγαβητό. Ξέρω ποιον θα πάρω. Θα πάρω τον Τάδε. Πάμε να κάνουμε, να δούμε MotoGP στην Ιταλία. Ξέρω ποιον θα πάρω. Θα πάρω αυτόν. Πάμε να πιούμε ένα κρασί σε ένα ταβερνάκι. Ξέρω ποιον θα πάρω. Θα είναι αυτός. Δεν είναι όλοι για όλα. Από αυτούς τους οχτώ, κάνα δύο, δύο δηλαδή σίγουρα. Και ένας τρίτος ταλαντεύεται, που μπορεί να είναι μέσα σε όλα και μπορώ να αισθανθώ ότι είναι δίπλα μου. Και τώρα εδώ θα κάνω το εξής ερώτημα. Εσύ ρε φίλε, εσύ αυτοί σε αισθάνονται. Από τους οχτώ που εσύ βλέπεις, πόσοι σε αισθάνονται εσένα. Σημαντικό. Δεν μπορώ να απαντήσω εγώ για αυτούς. Είμαι, είμαι για αυτούς, οι πράξεις μου. Οπότε για να πάμε στο σήμερα τώρα. Γιατί συμβαίνει αυτό, γιατί έχει γίνει αυτό. Γιατί το απάντησα πριν. Γιατί όλοι έχουν αλλάξει, σε όλους έχει αλλάξει η ζωή τους. Έχουν μπει υποχρεώσεις, έχουν κάνει παιδιά, έχουν κάνει οικογένειες. Θα μου πεις, ρε φίλε, εγώ υπάρχει φίλος ο οποίος τον έχω, ξέρω εγώ, από τότε και είμαστε έτσι και είμαστε κόλλος και βράκι. Σε όλους υπάρχει αυτός ο φίλος. Σε όλους υπάρχει. Γιατί είπα ότι εγώ θα πω την άποψή μου. Δεν σημαίνει ότι αυτό που λέω, αυτό είναι και το σωστό. Είμαι σίγουρος ότι θα δεχτώ σχόλιο ότι είναι κάποιος που είστε μια ομάδα, πέντε άτομα και από μικρή έχετε μεγαλώσει και είστε κοντά και είστε ο ένας για τον άλλον. Σίγουρα υπάρχει αυτό. Δεν έτυχε να υπάρχει σε εμένα αυτό. Έτσι λοιπόν, για να αρχίσουμε να παίρνουμε μια σειρά, να βάζουμε σε μια σειρά τα πράγματα, θέλω να πω ότι οι φίλοι που υπάρχουν στη ζωή μας, κατ' εμέ είναι για συγκεκριμένα πράγματα όλοι. Για όλα τα πράγματα, για όλες τις καταστάσεις, για τον πόνο μου, για την πικρία μου, για τις στεναχώρια μου, δεν είναι όλοι. Εγώ, για μένα, για εσάς μπορούν να είναι όλοι. Απλά αυτή είναι η θέση μου απέναντι σε αυτό το κομμάτι. Τώρα από εκεί και πέρα. Υπάρχει και το εξής κομμάτι εδώ πέρα. Δηλαδή υπάρχει και το εξής θέμα. Υπάρχει άνθρωπος που έχω γνωρίσει τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια, ο οποίος ωραίος τύπος. Δεν λέει πολλά, δεν βρισκόμαστε κάθε μέρα, αντί να βρεθούμε μια φορά το μήνα. Μπορεί και παραπάνω. Και έχει τυχεί σε δύσκολη φάση της ζωής μου να χρειάζομαι βοήθεια, και δεν θα πω οικονομική γιατί αυτό είναι ένα άλλο κομμάτι, γιατί οι φιλίες αρχίζουν να χαλάνε όταν μπαίνει το χρήμα στη μέση και αρχίζουν τα δανεικά και το ένα και το άλλο. Όλοι το ξέρετε, αυτό δεν χρειάζεται να το πω μόνο εγώ. Αν και για μένα δεν ισχύει ποτέ αυτό. Είμαι από τους ανθρώπους που πάντα βοηθούσα, όποτε μπορούσα βοηθούσα. Anyway, λοιπόν. Μου λέγανε, θες να χαλάς τα φιλία σου, δάνεις σε αυτόν. Έτσι δεν λένε όλοι. Τέλος πάντων. Θέλω να πω λοιπόν ότι έχει υπάρξει άνθρωπος ο οποίος έχει μπει στη ζωή μου τα τρία-τέσσερα χρόνια Να κάνω κάτι τέλος πάντων. Να βγω από ένα διέξοδο που είχα και πραγματικά. Είχα ψηλό έτσι βαλτώσει, θολώσει. Αυτός ο άνθρωπος με βοήθησε πάρα πολύ. Και με βοήθησε με το παραπάνω. Με βοήθησε χωρίς να μου προέχει πει λόγια και μεγάλες κουβέντες. Να μου έχει πει φαμφάρες. Πραγματικά δεν το είχα. Αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν, εγώ τον αισθάνομαι κοντά μου. Δεν ξέρω αν τον αισθάνομαι φίλο μου ή κολλητό μου. Αλλά τον αισθάνομαι κοντά μου και είναι πολύ σημαντικό. Και νομίζω ότι το ίδιο αισθάνεται κι αυτός. Δεν έχουμε πει όμως ποτέ ο ένας τον άλλον. Ρε φίλε, είσαι γαμώτα παιδιά, είσαι φίλος μου. Ρε φίλε, είσαι κολλητός μου. Ποτέ δεν το έχουμε πει αυτό. Τώρα μπορεί να καταλάβει ποιος είναι που κάνω αυτό το βίντεο. Και δεν με ενοχλεί κιόλας, δεν με πειράζει. Απλά υπάρχουν και αυτές οι φιλίες και αυτές οι σχέσεις. Δεν ξέρω αν μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε φιλίες ή μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε σχέσεις ανθρώπων. Πάντως είναι ωραίο να το αισθάνεσαι κι αυτό με νέους ανθρώπους που μπαίνουν στον κύκλο σου και στη ζωή σου να το αισθάνεσαι αυτό το πράγμα. Δεν ξέρω τι άποψη έχετε εσείς για αυτό το κομμάτι. Και σε αυτό μπορώ να δεχτώ ένα σχόλιο. Αυτό που θέλω να ρωτήσω εσάς και να μου απαντήσετε είναι ένα δεύτερο ερώτημα. Είναι το εξής. Εσείς μπορείτε να βάλετε νέους ανθρώπους στη ζωή σας ή είστε κλειστοί. Μπορείτε να δεχτείτε ανθρώπους οι οποίοι θα σας βγάλουν κάτι στο οποίο να πείτε αυτός είναι φίλος μου. Νομίζω ότι αξίζει να απαντηθεί αυτό. Από την άλλη τώρα για να αναφέρω και το άλλο που έχουν περάσει τα χρόνια και πλέον έχουμε μεγαλώσει και είπα ότι τότε κορίτσια δεν μπορούσαμε να έχουμε φίλες. Τώρα αυτή τη στιγμή που μιλάμε και κάνω αυτό το βίντεο εγώ έχω τρεις πολύ καλές φίλες. Καλές φίλες όμως οι οποίες έχουν βγει στη διάρκεια της ζωής μου. Είναι φίλες όμως. Είναι φίλες οι οποίες μπορώ το οτιδήποτε να ζητήσω από αυτές μα είναι στις άσχημές μου. Μα θέλω να πιω ένα κρασί γιατί περνάω δύσκολα. Μα, μα, μα, μα... Δυσκολεύομαι κάπου. Μα έχω μείνει με το μηχανάκι και χρειάζεται κάποιος να έρθει να με πάρει. Πραγματικά σας μιλάω. Υπάρχουν γυναίκες οι οποίες μπορεί να λειτουργούν και λίγο καλύτερα από κάποιους φίλους. Πραγματικά σας το λέω. Και είναι ένα ερώτημα πάλι, ένα τρίτο ερώτημα προς εσάς. Εσείς έχετε φίλους άντρες ή εσείς φίλοι μου έχετε γυναίκες φίλες. Σας αφήνουν οι γυναίκες σας. Γιατί να ξέρετε, το μεγάλο θέμα εκεί είναι η οικογένειά μας, η γυναίκα μας. Τη γυναίκα έχουμε. Τώρα, αν έχεις παρελθόν, όπως έχω εγώ, δεν γίνεται να σε εμπιστευτεί και πολύ γρήγορα η γυναίκα σου και να σου πει, εντάξει αγόρι μου την γνώρισες σήμερα, να πιες το βράδυ για ποτάκι, είσαι κολλητή. Όχι. Χρειάζεται λιγάκι, δουλίτσα βέβαια. Αυτό να ξέρετε, η γυναίκα που έχουμε δίπλα μας. Αν μπορεί να μας εμπιστευτεί στο να βγούμε ένα βράδυ ή να πιούμε δύο-τρία ποτά ή μία-δύο πίρες ή ένα κρασί με τη φίλη μας. Για μένα, πάντως, αξίζει να έχουμε γυναίκες φίλες. Και οι άντρες αξίζουν να έχουν γυναίκες, και οι γυναίκες αξίζουν να έχουν φίλους άντρες, οι οποίοι, όμως, να είναι πραγματικά εκεί, να μπορούν να βοηθήσουν. Νομίζω ότι μια γυναίκα, όταν είναι στα κάτω της και έχει ειδικά μια ερωτική απογοήτευση, αν ο φίλος της δεν είναι από αυτούς τους χαζοκάγκουρες που την έχουν πατήσει και είναι από αυτούς τους μισογίνητες που λένε «Α, γυναίκα!» μπορούν να δουν πολύ, πολύ λογικά το θέμα και να βοηθήσουν. Νομίζω ότι μπορούν να δώσουν πολύ καλές συμβουλές οι άντρες σε μια γυναίκα η οποία είναι πληγωμένη. Πραγματικά, όμως. Και να τη βοηθήσουν κατάλληλα. Όχι, δεν μπορούν να το κάνουν οι γυναίκες αυτό, έτσι. Μην τρελαθούμε. Εννοείται ότι υπάρχουν και φίλες προς φίλες. Αλλά νομίζω ότι ένας άντρας λιγάκι έτσι να στέκεται καλά εδώ μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ μια φίλη του. Έτσι λοιπόν, ένα καλό ερώτημα είναι και αυτό. Εσύ τι έχεις. Έχεις καλύτερη... Μάλλον θα το θέσω αλλιώς. Ποιος είναι ο καλύτερος φίλος. Είναι άντρας ή γυναίκα. Αυτό έτσι είναι ένα ωραίο ερώτημα. Να πάρει θέση κάποιος ο οποίος περνάει καλά με κάποιον φίλο του ή με κάποια φίλη του και να μας πει και γιατί. Έτσι λοιπόν, φίλες μου, φίλοι μου, για μένα η κατάταξη των φίλων είναι σε μια κατάσταση στην οποία είναι ξεκάθαρα με το εγώ τι θέλω. Δεν ξέρω πώς σκέφτεστε εσείς. Είναι ξεκάθαρα εγώ που μπορώ να τους τοποθετήσω τους ανθρώπους και που τους βάζω. Το σίγουρο είναι ότι όλοι έχουμε θεναχωρηθεί από φίλους μας και φίλες μας. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο, νομίζω. Αλλά από εκεί και πέρα δεν σημαίνει ότι όλοι βράζουν στο ίδιο καζάνι. Το σίγουρο είναι ότι εδώ μας θεναχωρούν οι δικοί μας άνθρωποι, οι συγγενείς μας δεν θα μας θεναχωρούν φίλοι μας. Πάλι εδώ πέρα έχει να κάνει εσύ τι θέλεις, που θέλεις να τους κατατάξεις αυτούς τους ανθρώπους. Εγώ αυτό που θέλω να κρατήσεις από όλα αυτά που έχω πει, τις όλες αυτές τις βλακίες, είναι πραγματικά όλους να τους μετράς με τις πράξεις τους. Αλλά θα σου πω και κάτι. Εσύ τι κάνεις γι' αυτό. Εσένα πώς αισθάνονται οι άλλοι. Εσύ πιστεύεις ότι είσαι ok, ότι φέρεσαι καλά. Θέλει πολλή δουλειά στο να και εμείς είμαστε ok με τους άλλους, να φερόμαστε καλά, όχι να ζητάμε μόνο. Ξέρεις οι σχέσεις οι φιλικές και γενικά οι σχέσεις, αλλά μιας και μιλάμε για τις φιλικές, δεν είναι μόνο δώσε ή μόνο πάρε. Είναι ντεραβέρι, είναι αλησμερίσι. Εννοώντας ότι μπορεί να δίνεις επί δέκα φορές εσύ, αλλά μια φορά που θα χρειαστεί αυτή τη μια φορά, άμα αισθανθείς ότι τον έχεις εκεί πέρα τον άλλο να, και είναι δύσκολη στιγμή, είναι φίλος. Οπότε, για να πω και να κλείσω, εντελώς με τη δική μου άποψη, φίλε Αντώνη, μιας και το ξεκίνησα για σένα το βιντεάκι αυτό. Για μένα, φίλοι μου, είστε εσείς που μου το δείχνετε χωρίς πολλές, πολλές φαμφάρες. Είστε οι φίλοι μου οι οποίοι αισθάνεστε εμένα δίπλα σας. Αν να πάς στα στιγμή, μπορείτε να σηκώσετε το τηλέφωνο και να πείτε αν πάρω τον Άρη θα είναι εδώ, θα είναι εκεί. Είστε φίλοι μου από τη στιγμή που τόσα χρόνια έχω κάνει λάθη, γιατί όλοι μας έχουμε κάνει λάθη, και μπορείτε να μου τα συγχωρείτε όπως μπορώ να σας τα συγχωρώ και εγώ. Οπότε, για μένα, ναι, υπάρχουν οι φίλοι. Υπάρχουν οι φίλοι, απλά όσο περνάνε τα χρόνια, νομίζω ότι αρχίζει και δυσκολεύει το πράγμα. Μην μπεις ποτέ στη διαδικασία να γίνεις ανταγωνιστικός, μην μπεις ποτέ στη διαδικασία να δεις τι κατάφερε ο φίλος σου όταν τον είδες μετά από πολλά χρόνια, όταν αν αυτός έχει κάνει πέντε ουρανοξύστες και εσείς ακόμα με τον Τσεσεβό δεν σε νοιάζεσαι να αυτό. Αν βλέπεις ότι παραμένει ένας απλοϊκός άνθρωπος, δεν σε ενδιαφέρει τι έχεις καταφέρει στη ζωή του, όπως δεν πρέπει να ενδιαφέρει και αυτόν τι έχεις κάνει εσύ στη ζωή σου. Η φιλία δεν είναι το χρήμα. Γενικότερα το χρήμα δεν είναι τίποτα. Το ξέρω ότι πολλοί διαφωνείτε σε αυτό το κομμάτι. Ίσως είμαι από τους χαζορομαντικούς που εγώ λέω ναι, πρέπει να δουλεύουμε για να ζούμε και να βγάζουμε πέντε τραχμές για να ζούμε, αλλά το χρήμα δεν είναι ούτε η φιλία, ούτε και άλλα πολλά βίντεο που θα κάνουμε εδώ πέρα μέσα γύρω από αυτό. Η φιλία είναι να θέλουμε τον άλλον για αυτό που είναι σαν άνθρωπο. Συζητήσεις απεριόριστες και πάνω στη μάντρα του λικαβητού που έχω κάνει με πολλούς φίλους, με τα κρασάκια μας και τις μπίρες μας. Αυτό είναι η φιλία. Θα κλείσω λοιπόν με ένα ωραίο τραγούδι και θα πω το εξής. Προσπαθείτε όσο μεγαλώνετε να γεμίζετε με Σοφία. Είναι πολύ σημαντικό όσο μεγαλώνουμε να γεμίζουμε με Σοφία. Η Σοφία ξέρετε πώς έρχεται. Από τα λάθη μας και από το να ακούτε. Να ακούτε ακόμα και τα άκυρα που σας λένε οι άλλοι. Νομίζω ότι όσο μεγαλώνουμε και μπαίνει η Σοφία μέσα μας, γινόμαστε φοβεροί τύποι όλοι μας. Και τύπισες. Πάμε για το επόμενο επεισόδιο που θα είναι όποτε είναι. Θα αρχίσω να μιντάζω γιατί υπάρχει πρόβλημα. Οπότε φίλες μου, φίλοι μου, το τραγουδάκι για εσάς στο Spotify για πάρτη σας, για εσάς που με βλέπετε εδώ πέρα. Μπείτε να τα ακούσετε μέχρι την επόμενη φορά. Γεια σας. Με τη σκιά μου να πέτω, να πέτω να πιάνω αστέρια στο βυθό, στο βυθό, βυθό της μουσικής σου. Και όταν θα πέφτει η παγωνιά, η παγωνιά να κάνω κύκλου σαν ολόκλου μολόγιο μου φεγγάρι στη σκηνή σου. Μ' αρέσει να μη λέω πολλά, μη λέω πολλά, μ' αρέσει να κοιτάω ψηλά, κοιτάω ψηλά στα τελειώτα τραγούδια. Με τη σκιά μου να πέτω, να πέτω να πιάνω αστέρια στο βυθό, στο βυθό, βυθό της μουσικής σου. Και όταν θα πέφτει η παγωνιά, η παγωνιά να κάνω κύκλου σαν ολόκλου μολόγιο μου φεγγάρι στη σκηνή σου. Να θα'ν τα φώτα, τα φάβα, τα φάβα να'ν αστέρια φωτεινά, φωτεινά στα χέρια να τα αφήσω. Μάτια μου ψάξε να με βρεις, να με βρεις ψάξε τους τρόμους της σιωπής, μονάχος θα ζήνω τη μορφή μου. Υπότιτλοι AUTHORWAVE