2 audioa

Gure familia nahi kondiada. Amairo nahi arrebatatik zarren anaiz. Azkarirak urtzen itzagatzen ikasi nuen, eta errikoa paisa gaitsotu zenean, klaseak ematen azi nintzen, eta hau zolagun karriei zanda, agi da zanda, ze balortu dudana lortzeko lagundu nau. Miare txerontakoetan maikan, nire senarrarekin eskondu nintzen, primidaz urtasun, eta gizonau ba okina eta bertzolaritzan aritzen da. Beharekin, ze jala bai azindituen iruñan, eta nafarroan gidabaimena lortu zuen bigarren emakumea izan nintzen. Euskera nire bihotzean dagoen iskuntzada, garai hartan esan nintzen emakumea izatea, eta aragoziago, euskera zidaztea. Baina nire itzatoz balitzua zen gure iskuntza eta kultura sustatzea, eta horregatik azindu nintzen mundu honetan eta euskerazko kronikak idazten. Guztiok dakizuenez, gerra zebila oso une gogorra izan da mundu guztiaren zat. Eta gerra ostean, bai daztaria utzi behar izan nion, nire familia gertatukoarekin lagundu alizateko, eta behin hori guztiak onponduta nire pasiarekin jarraitu nuen, ilurugeta marra garren amarkalan, berri de daztaria zin nintzen, eta esperientzia eta gogoeta guztiak kontatu nituen pasatutako guztia. Nire alde dago asko guztioko dut, baina harro zentitzen naiz. Euska dena farizituak eta euskal txandiak nire lanak argitaratu izana, hori handia da niretzat. Inoiz argitaratu diren testuak izan da, harrakastan diadukidute, eta berta nire loitzapenak, bisipenak eta inbat bertsu partekatzea, eta horrela beste emakume batzuei, inspirazio hori ematea, niretzat oso garrantzitsua da. Bera, ez dago asko nik ezateko. Hauzatak izan baitezela, eta ametsak jarraitzeko, beraien lurak lortzeko zeltasunak egonaren, beti aurrera jarraitu behar dutela, eta horrela gauza guztiak lortuko dute. Gure kultura eta izkuntza zainuntasuztatu behar ditugu, eta horretarako denon elkarlana behar dugu, eta hau oso puntu garrantzitsua da. Hau oso momentu behar dizkia izan da. Txorondo ez izenarekin sinatu nuen, eta ez nuen esperoa, inbeste jendeit interesatuko zitzaionik. Baina nire testuak hoi hartzen aizan zuten, eta hau motibazioa eman zidan, horrela jarraitzeko, eta idazkigelago idazteko. Hori horrela da, testu horiek euskaraz idazten jarraitzeko, indarra eman zidaten. Eta gainera, emakume bakarre hitzakoa nintzen, ezba, arlo honetan, berezia sentitzen nintzen. Buf, momentu asko izan dira. Baina, agian, unkigarriena, nire idazkiak berriro argitaratu zituztenunea, pues izan zen. Erabat, aztu tanituen gauza asko, eta bergoratu dizkit, eta jende asko aurka izan arren, zer gogorra izan nahi zen, ikusarazi dit. Eta hau, oso baliotzua iruditzen zait, eta asko postua iten dau. Bai, ala da, nire bihotzeko diskuntza jatzen nuenean, nire bihotza euskaraz hitz eiten ahal izen. Bueno, hau, modu metaforikoan, nozki. Baina, sentimendu guztiak berta anihilatuta daude. Nozki, zior guztatuko zaiela. Nire bihotzeko diskuntza, zure bidez mundua ikus dezaket, zure hitzak nire bihotzan, eguneroko bizitzan, eta nama txato. Asko guztatu zait, gaur emean, zurekin egotea, primeran pasatu dut, ni asker gomitaztu ba, izan agatik, eta bueno, hurrengor arte.