öylesine

The speaker, Şeyda, starts by saying that there is no book today, only her thoughts. She feels more comfortable since she doesn't have many listeners. She is recording spontaneously and doesn't know what she will talk about. She mentions feeling great, but everyone around her is trying to feel bad. She thinks we need a solution to this and that people should focus on the good things rather than the bad. She believes everyone needs a little compassion and to look after each other. She tries to do this but it's not always easy. She mentions that believing that people are not bad is nice and that as long as we can see the beauty of the sun, hear the waves, and feel the pages of a book, there is still hope. She thanks the viewers for watching. Merhaba, ben Şeyda. Bugün bir kitap yok. Bugün ben varım. Düşüncelerim var. Zaten çok bir dinleyenim olmadığı için daha rahat edeceğimi düşünüyorum. Bir konum da yok aslında. Şu an spontane direkt kayda girdim ve konuşmak istediğim bir kayıt olacak. Ne konuşacağımı bilmiyorum ama ben şu an. Aaa Neyse hislerimden bahsedebilirim. Evet, harika hissediyorum. Her zamanki gibi. Hep güzel hissetmeye çalışıyorum. Ama çevremde herkes kötü hissetmek için çabalıyor. Buna bir çözüm bulmalıyız bence artık ya. Niye herkes iyi şeylere tutunmak yerine kötü şeylere tutunmak için çabalıyor. Bunun için çabalamalarına da gerek yok aslında. Direkt yapabiliyorlar bunu. Yani böyle, şikayetlerimden bahsedeceğim bir kayıt olacak galiba. Galiba herkesin biraz şefkate ihtiyacı var ya. Biraz karşısındakine iyi bakmaya ihtiyacı var. Yani ben bunu yapmaya çalışıyorum ama her zamanda olmuyor tabi. Kötü insanlara iyi bakmakla hayat geçmiyor. Ama insanların kötü olmadığını düşünmek güzel. Güneşi görebiliyorsak gerçek anlamda görebiliyorsak yani manevi anlamda görebiliyorsak hala umut vardır. Bulutların güzelliği. Denizin hışırtısı. Kitabın sayfalarındaki hışırtı. Böyle... Bu kadar galiba. Sürekli tıkanıyorum. Bence ben bunu çalışıp tekrar başlatayım. Ama beni izlediğiniz için teşekkürler.