Kasia Richter Vol.2.Granice, które lecza

In this radio broadcast, Kasia Richter discusses the importance of setting boundaries to avoid burnout and chronic stress. Chronic stress is caused by financial problems, work-related issues, and personal problems. Burnout can lead to exhaustion, loss of motivation, and questioning of one's abilities. It is important to prevent burnout by setting boundaries and practicing assertive communication. However, many people struggle with setting boundaries due to fear of rejection and low self-esteem. It is crucial to prioritize our well-being and take care of ourselves. Witaj w kolejnej audycji Mistrzostw Osobistych, tutaj Kasia Richter. Dziś granice, które leczą. Czyli o tym, jak stawiać granice, uniknąć zwalenia głowotowego i chronicznego stresu. W tej audycji dowiesz się, czym jest chroniczny stres, czym jest wypalenie zawodowe i jak do tego ma się stawianie granic. Dlaczego ludzie nie stawiają granic i co można zrobić, żeby to zmienić. Jesteście gotowi? Zapraszam. Skąd się bierze wszechobecny stres? Gdzie się nie rozejrzysz, tam widzisz i słyszysz. Jestem zestresowana, ta prasa doprowadzi mnie do grobu. Potrzebuję się odstresować i tak dalej, i tak dalej. Chroniczny albo przewlekły stres jest po prostu długotrwałym stanem napięcia naszego organizmu. Bycie gotowym do walki albo ucieczki. Dlaczego tak się dzieje? Zazwyczaj sprzyjają temu problemy finansowe. Ciągle martwimy się, że może nam nie starczyć, że mamy zobowiązania finansowe, a jednocześnie chcemy mieć nowy model samochodu, większe mieszkanie, wycieczki, różne pragnienia, może sprzęt do domu. No i to wszystko wymaga pieniędzy. Czasami kupujemy różne rzeczy po to, żeby to równać innym, żeby nie czuć się gorszym. No i to wywiera na nas presję finansową. Również przyczyną stresu mogą być problemy w pracy. Niektóre środowiska pracy są bardziej stresogenne niż inne. Niektóre charaktery pracy są bardziej stresujące niż inne. No i czasami zapominamy o tym, nie zdając sobie sprawy. Czasami podejmuję problemy pracy w wydawałoby się fajnej firmie, a potem okazuje się, że zespół albo szef są bardzo toksyczni. No i jesteśmy w takiej sytuacji. Zazwyczaj rozmawiając z moimi klientami na temat wypalenia zawodowego, które jest konsekwencją długo odterminowego stresu, jego przyczyna leży właśnie albo w toksycznych relacjach, a najczęściej w nierealistycznych oczekiwaniach, jeżeli chodzi o nadmiar obowiązków. Oczekuje się od nas zbyt dużo, a my, chcąc sobie coś udowodnić albo innym, że podołamy, że dowieziemy, że jesteśmy dobrym pracownikiem, dobrym menadżerem, bierzemy na siebie dużo więcej niż tak naprawdę jesteśmy udźwignąć. Również przyczyną przewlekłego stresu mogą być problemy w życiu osobistym, układy rodzinne, komunikacja, przeżycia związane z naszą osobistą sytuacją. Czasami trudne doświadczenia, takie jak strata bliskiej osoby, żałoba, ciężka choroba, to wszystko jest częścią życia i jako ludzie potrzebujemy to udźwignąć i sobie z tym poradzić. Problemy związane z życiem osobistym, seksualnym, z ciążą, z macierzyństwem, z pracą, która wymaga od nas, wymusza na nas związek na odległość na przykład. Czasami trudne przemocowe relacje w naszych związkach. Niekoniecznie musi to być przemoc fizyczna, ale może być na przykład psychiczna, finansowa, seksualna. To wszystko składa się na długotrwałe przeżywanie stresu, gdzie nasze ciało próbuje sobie z tym poradzić i jako rezultat jesteśmy w permanentnym napięciu, gotowi właśnie do ucieczki i walki. Długotrwałe funkcjonowanie w takim napięciu psychicznym powoduje szereg różnych chorób, łącznie z wypaleniem zawodowym, depresją, zadłużeniami lękowymi, a także problemami somatycznymi, takimi jak choroby serca albo osłabienie układu odpornościowego. Czym jest wypalenie zawodowe? Kiedy funkcjonujemy w takim stresie, w takim napięciu, w trudnych sytuacjach, z którymi musimy sobie cały czas radzić, przez długi, długi czas dochodzi do wypalenia zawodowego. Jak to się objawia? Po prostu nie mamy energii, jesteśmy totalnie wyczerpani, tak jakby nasze baterie były totalnie na poziomie zero. Czujemy się przyciążeni, wyczerpani, na nic nie mamy ochoty, nie cieszą nas już te rzeczy, które cieszyły nas wcześniej. Co więcej, zaczynamy kwestionować swoje umiejętności, nawet jeżeli wcześniej wszystko było w porządku, to teraz na przykład myślimy o sobie w negatywny sposób, że nie jesteśmy kompetentni, że nie jesteśmy dobrzy w tym, co robimy, że się do niczego nie nadajemy itd. Przez to też mamy obniżoną taką produktywność, efektywność, bo nam się nie chce, nie mamy siły. Jeszcze do tego myślimy o sobie, że jesteśmy beznadziejni. No to wszystko właśnie składa się na to, że tej produktywności i osobistej efektywności po prostu nie ma. Natomiast pojawia się ogromna frustracja z powodu braku postępów, wyników. No i to również napędza to koło kwestionowania swojej wartości, czy to w pracy, czy w domu. Wypalenie zawodowe nie musi występować tylko w pracy, może być po prostu wypalenie, którego przyczyną jest na przykład sytuacja w domu. Czasami ktoś nie spełnia się w roli matki, a na przykład został matką, ponieważ tak wypadała, bo była taka rodzina chciała, albo mąż chciał, albo matka. No i wtedy kobieta na przykład chce się realizować zawodową, ale też musi zająć się dzieckiem. No i wtedy ta sytuacja właśnie w domu będzie dla niej bardziej obciążająca i będzie źródłem wypalenia. Kolejną rzeczą, po której poznasz wypalenia jest tak zwana depersonalizacja. O co tutaj chodzi? To jest generalnie takie podejście bardzo cyniczne. Po prostu brak empatii, brak zrozumienia, traktowanie innych jako obiektów, bardzo przedmiotowo, w taki sposób mało ludzki. Tak po prostu jakby nam już na niczym nie zależało i wszystko było nam obojętne. Dobra wiadomość jest taka, że wypaleniu można zapobiegać. Trzeba tylko wiedzieć jak to zrobić. Trzeba mieć świadomość, że właśnie długoterminowe funkcjonowanie w stresie prowadzi do wypalenia, a wypalenie prowadzi do depresji i różnych innych chorób. No i oczywiście jak mamy depresję, to nie możemy wtedy pracować, więc najczęściej kończy się jakimś zwolnieniem z pracy, zwolnieniem zdrowotnym, hospitalizacją albo zwolnieniem z pracy, albo odejściem. Tak więc warto temu tak naprawdę zapobiegać, tym bardziej, że można. Jedną z takich metod zapobiegania wypaleniu zawodowemu jest właśnie stawianie granic, czyli chronienie swojej strefy komfortu z czym czujemy się dobrze, takie bronienie swojego terytorium można by powiedzieć. No i jak to się robi? No po prostu komunikujemy, że coś nam nie pasuje, że jesteśmy już przeciążeni. Jest to asertywne postawienie sprawy, wytłumaczenie, że na przykład dzisiaj nie biorę już żadnych nowych zadań, czy możemy do tego wrócić jutro. Taka komunikacja pokazuje szanowanie obu stron naszej wartości i pokazujemy również, że słyszymy drugą osobę, że jesteśmy otwarci na to, żeby jej pomóc, natomiast też szanując nasze własne zasoby, zdanie, samopoczucie itd. Podam Ci teraz kilka przykładów sformułowań, jak stawiać granice. Respektuję Twój punkt widzenia, ale ja widzę to inaczej. Nie czuję się komfortowo robiąc to w ten sposób. Proponuję, żeby. Ja takich rzeczy nie robię. Dziękuję za propozycję, ale nie mogę się teraz zaangażować. Kolejna propozycja. To dla mnie zbyt duże zobowiązanie. Nie jestem w stanie tego przyjąć. Załóżmy, że otrzymujemy propozycję współpracy. Koleżanka jest zafascynowana współpracą z nową firmą, daje możliwości dodatkowego zarobku, oczywiście wymaga zaangażowania, no i w jej interesie jest pozyskać jak najwięcej osób do tego projektu, więc będzie nas namawiała do podjęcia współpracy. Chodzi o to, żeby uszanować sytuację koleżanki, okazać jej szacunek, ale jednocześnie wytłumaczyć, że w tym momencie nie jesteśmy się w stanie w to zaangażować. Jak to może wybrzmieć? Aniu, to bardzo fajnie, że podjęłaś współpracę z nową firmą i na pewno odniesiesz duży sukces patrząc na Twoje zaangażowanie. Jeżeli chodzi o mnie, to w tym momencie mam już wystarczająco dużo projektów i chciałabym skupić się na nich. Jak sytuacja się zmieni, to na pewno dowiesz się o tym pierwsza. Tak może to zabrzmieć. Chodzi o to, żeby też ćwiczyć to, żeby być z tym komfortowo, żeby nie pozwalać, aby inni narzucali nam swoje wartości i standardy, tym bardziej, że niektóre osoby naprawdę potrafią mieć silną osobowość, potrafią wybierać presję, dlatego powinniśmy ćwiczyć po to właśnie, żeby czuć się komfortowy. Ktoś na przykład proponuje nam wyjście na piwo w momencie, kiedy właśnie rozpoczęliśmy detoks po to, żeby na przykład schudnąć lub poczuć się lepiej. Tak więc też możemy powiedzieć fajnie, że o mnie pomyślałeś, natomiast w tym tygodniu robię detoks. Może umówimy się w kolejnym tygodniu z przyjemnością, razem z Tobą spędzę czas. Chodzi o to, żeby też wytłumaczyć, robię detoks, ponieważ mam problemy z żołądkiem albo chcę poczuć się lepiej, zdrowie jest dla mnie ważne. Wytłumaczyć, dlaczego robimy to, co robimy. Wydaje to się nam dosyć proste, natomiast sprawy się komplikują, szczególnie jeżeli chodzi o pracę. Dużo osób ma problem ze stawianiem granic, z asertywną komunikacją, jeżeli chodzi na przykład o przyjmowanie nowych obowiązków, nowych zadań albo właśnie o komunikację, szczególnie z szefostwem. Dlaczego tak się dzieje, że ludzie nie potrafią stawiać granic? Zazwyczaj za tym wszystkim stoi strach. Boję się, że stracę pracę. Co oni sobie o mnie pomyślą? Nie chcę wyjść na osobę, która jest leniwa. Czyli stoi tutaj cała masa takich rzeczy, jak właśnie lęk. Lęk przed odrzuceniem, niska samoocena. Ludzie często wolą się zgodzić na przepracowywanie dodatkowych godzin bez dodatkowego wynagrodzenia, ponieważ obawiają się, że odmowa może sprawić, że będą postrzegani jako niekompetentni albo leniwi, albo osoby niebędące dobrymi ludziami. Niebędącymi członkami zespołu. Dlaczego mamy niską samoocenę? Dlaczego mamy te lęki, które właśnie powodują, że nie potrafiamy jasno stawiać swoich granic? Wynika to z wychowania oczywiście, z naszych doświadczeń z dzieciństwa, z tego, jak się wychowaliśmy, co odziedziczyliśmy, co obserwowaliśmy w domu. Też niektóre kultury kładą bardzo nacisk na to, żeby być miłym, żeby być uprzejmym, żeby starszym okazywać szacunek itd. I wiedząc to wszystko, warto zastanowić się, czy okazywanie szacunku np. jeżeli mamy starszego szefa jest ważne i równocześnie ważne jest nasze dobre samopoczucie, nasz dobrostan, nasz well-being, nasz poziom stresu. Dlatego, ponieważ my jako osoby dorosłe potrzebujemy o to zadbać. Jeżeli my nie zadbamy, to nikt nie zadba i warto o tym pamiętać. Też o stawianiu granic, o respektowaniu swoich granic, granic domowych, zawodowych, wskazówki dotyczące wyznaczenia granic, pisałam o tym w mojej książce, która również jest dostępna w polskiej wersji językowej, zrównoważona w biznesie, jak nie dopuścić do wypalenia zawodowego narzędzia i strategii dla przedsiębiorczych kobiet. Tam w jednym z rozdziałów właśnie piszę o pięciu granicach, których potrzebujesz. Bardzo serdecznie zachęcam do lektury. Radio Polish Voice FM zastrzega, że niższa audycja nie stanowi porady medycznej. Prezentujemy informacje ogólne i moje własne opinie. Jeśli takiej porady potrzebujesz, skontaktuj się z lekarzem GP, swojego bezpośredniego kontaktu lub ze mną. Serdecznie dziękuję. Do usłyszenia. Kasia Richter. Napisy stworzone przez społeczność Amara.org Transkrypcja Magdalena Świerczek-Gryboś KONIEC! KONIEC!