Janine karlas nieuwe directeur van de Boerderij

Janine Karnas is the new director of the farm in 079. She started as a volunteer and worked her way up. She talks about the transition from volunteer to director and how the farm has evolved over the years. She also discusses the importance of cultural education and how the farm aims to provide opportunities for people to experience live music. The farm is now a cultural podium that attracts both young and older visitors. Janine is passionate about her role and wants to continue making the farm accessible to everyone. Dit is Ondertussen in 079, een podcast van René van Vessel en Hans Ouwekerk. Ze spreken met mensen op de rand van de Soetenmeerse actualiteit. Welkom bij weer een nieuwe aflevering van Ondertussen in 079. En René, we hebben voor de eerste keer een dame vandaag aan de tafel. We mogen Janine Karnas introduceren. En als je Janine zegt, dan zeg je natuurlijk de boerderij. De nieuwe directeur van de boerderij heeft het stokje overgenomen van Arie Heijstee. Hartstikke welkom. Ja, dankjewel. Leuk om hier te zijn. Een mannetje u bent, directeur. Klopt. Eerste vraag, hoe bevalt het? Ja, ik ben nog steeds op mijn vertrouwde plek, om maar zo te zeggen. En hoe voelt het anders? Aan de ene kant wel, aan de andere kant niet. Ik denk wel dat het een rol is waarin je moet groeien. En ik vind het ontzettend mooi dat Arie deze ruimte geeft. Ja, Arie Heijstee. Hij is de vorige directeur. Ja, want hij heeft dat natuurlijk bijna 25 jaar gedaan. Volgend jaar is zijn jubileum. En hij is ook op dit moment nog steeds betrokken, maar in een andere rol. In de rol van adviseur. En ik denk dat dat een hele mooie stap is, dat hij geleidelijk af kan bouwen. En dat hij op die manier de nieuwe programmer en mij als nieuwe directeur op werk kan helpen. Ja, maar je loopt al heel erg lang mee in de boerderij. Je bent begonnen als vrijwilliger. Klopt inderdaad, ja. En dat gevolg is eigenlijk zo'n beetje ingegroeid. Ja. Ik kan me voorstellen dat je genaamd tijd One of Us bent geweest. En dan ben je ineens de baas. Kijken mensen dan anders tegen je? Want de boerderij werkt natuurlijk nog steeds met veel vrijwilligers. Kijkt men dan anders? Nou ja, het klopt inderdaad. We hebben een team van 120 vrijwilligers, dagelijks. Ja, die zich voor ons inzetten. En een kleine vaste bezetting. Er staan nu ongeveer 10 medewerkers. En ja, er worden nu af en toe natuurlijk al wel grapjes gemaakt. Van mijn voorouder directeur. En natuurlijk, je kent elkaar heel goed. Met velen heb ik ook echt wel een lange tijd dat je teruggaat met elkaar. En er waren een aantal vrijwilligers die waren verrast. Niet iedereen krijgt mee hoe de gang van zaken helemaal gaat. Anderen die wat meer betrokken zijn, die hadden wel een idee. Maar over het algemeen krijg je hele leuke reacties. En ik heb wel het idee dat iedereen het je gunt. Dat is wel heel fijn. Even terug naar die tijd, 16, 17 jaar geleden. Als vrijwilligers waren begonnen. Wat trok je zo aan in die boerderij? Waardoor je ook nog steeds bent tot op de dag van vandaag. Wat is de aantrekkingskracht? De aantrekkingskracht, dat is wel een goeie. Daar denk je natuurlijk vaak over na. Waarom kom je hier zo graag? Ik denk dat dat ook voor heel veel bezoekers geldt. Ik kwam in de boerderij voor een concert van Tesla. Bijzelf een hardrockdiefhebber. En dat was best wel een unieke show. Want die band was heel lang uit elkaar geweest. En de boerderij was dus de enige die op dat moment die Amerikaanse band met Nederland haalde. Mijn vader overigens kwam al vaker in de boerderij. Die had ook John Letten gezien bijvoorbeeld. En ik had daar een hele tijd geen beeld van. Als hij er dan was geweest, dan vertelde hij daar natuurlijk wel over. Maar ik ben zelf nog nooit tot op dat moment geweest. En toen ik daar kwam, de setting van het café, waar je vooraf en achteraf kan samenkomen. Maar ook de band ontmoeten. En dat maakt wel indruk. En ik merk het ook in vergelijking met andere zalen. Want ik kwam op best wel veel plekken. Ik ben eigenlijk sinds dat ik twaalf was op heel veel verschillende concertlocaties geweest. Dat was je volk eigenlijk? Ja, dat klopt. Ook deels door mijn vader. Het eerste concert was een stadionconcert. Een totaal andere beleving dan een clubshow. Zeker als je de arena vergelijkt met de boerderij. Niet te vergelijken. Maar beide hebben natuurlijk het samenkomen van mensen die van hun muziek genieten. Alleen bij de boerderij is het ook nog zo dat je merkt dat de mensen die achter de bar werken en verder op andere plekken aan het werk zijn het voelt gewoon heel... Ja, bijna als een familie. En dat heb je dus ook door. Dat iedereen daar met passie staat. En je maakt een praatje. En iedereen... Dat zijn bijna allemaal kenners. Of in ieder geval meer dan geïnteresseerd. In zowel de muzikanten als de bezoekers. Want mensen vinden het ook leuk om een praatje te maken. En toen ik erachter kwam dat je in de boerderij vrijwilliger kon worden toen heb ik me vrijwel meteen aangemeld. Toen was je een jaar of 18? Ja, 19 was het eigenlijk. En letterlijk ben je weggegaan. Toch? Ja. Ik studeerde natuurlijk toen wel. Ik studeerde toen kunst- en cultuurwetenschappen. Dus ik had altijd al een grote voorkeur... Ja, dat is natuurlijk heel breed. En op een gegeven moment... Toen mocht ik ook een zaagjeplek kiezen. Ja, toen lag het natuurlijk voor de hand dat dat de boerderij werd. En toen heb ik ook publieksonderzoek mogen doen. En uiteindelijk ook een eindscriptie geschreven over de vergrijping in de popmuziek. Want we hebben veel oudere bezoekers. Maar ook die jonge aandacht is belangrijk. Dus hoe sta je in dat kader? En die inzichten die ik toen heb opgedaan... Die waren wel heel waardevol voor waar ik nu sta. Dat is wel heel leuk. En met je gedwongen 55e directeur... Wat heb je ermee uitgesproken? Nou, verschillende stappen op de ladder. Ik ben dus begonnen als vrijwilliger en als productielijder. Dus dan doe je eigenlijk de hele begeleiding van die productie. Het was best bijzonder dat je dat als 19-jarige... Ja, die kans. Want vaak zijn dat toch medewerkers die al langer meedraaien. Maar ik mocht gelijk in die functie beginnen. Daarna kwam er een plek vrij op de marketingafdeling. Ja, die kans. Terwijl ik nog studeerde, heb ik wel gegeven. Dus ik heb één jaar gereisd van Utrecht naar Zoetermeer. S'ochtends college. En s'middags zat ik weer in de boerderij. Ik stond af en toe nog steeds in Google. Maar daar kreeg je zoveel energie van. Want uiteindelijk studeer je om een baan te krijgen in die sector. Precies. En die banen zijn ook niet voor het opraken. Dus ik dacht, die kans moet ik pakken. En dat heb ik best wel wat jaren gedaan. En toen ben ik uiteindelijk in de rol van beleidsmedewerker gerold. En ondersteuning van de directie. En toen werd er wel natuurlijk geteld van... Hoe zou jij het vinden als? Fantastische kans natuurlijk. Op een plek die zo'n bijzondere plek heeft gejaard. Heb jij over na overdenken toen je daarvoor werd gevraagd? Toen dacht jij, dit doe ik, punt. Natuurlijk doe ik dat. Ja, maar dat laatste. Natuurlijk denk je wel van... Je bent op sommige vlakken... Af en toe zijn er nog momenten dat ik denk... Ah, ik mis dat marketingwerk wel. En ik ben ook niet... Ik draai mijn handen... Ik heb net nog posters opgehangen, laat ik zo zeggen. Om anderen te helpen. Dat vind ik ook nog wel leuk. Dat blijf je doen. We zijn sowieso een klein team waarbij je voor elkaar klaarstaat. En dat maakt het juist ook zo leuk. Dat je ook als directeur niet de boel bent om een post te ophangen. Dat vind ik wel belangrijk. Het is een vrije vlakorganisatie. En ik vind het ook belangrijk in deze sector... Ook voor Verwillens dat je toegankelijk bent. En dat probeer ik ook in deze nieuwe rol te blijven en te zijn. Maar als je dan op een gegeven moment... De ondersteuning van het bestuur en van de directie... Bijna dan begrijp ik de onvermijdelijke vraag... Zou je dan niet het schopje over willen nemen? Neem je dan ook over van... Nou, dan ga ik het dus even heel anders aanpakken. Nou, heel anders aanpakken... Dat is een... Nee, dat is niet hoe ik erin sta. Uiteraard heb ik wel bepaalde onderwerpen die ik heel belangrijk vind. En die ik zou willen uitbreiden. Eén daarvan is cultuureducatie. Ik vind het belangrijk... Nou ja, niet iedereen krijgt, zoals ik... De kans om met zijn ouders of vader of moeder vroeg mee te gaan naar concerten. En... Dus de vraag is... Hoe kom je daarachter dat dit bestaat? En ik denk dat een hele goede manier is om daarachter te komen... Als je via school een bezoek brengt aan een concertlocatie... Dat je meekrijgt dat het er is. En daarvoor hoef je niet per se muziekinstrumenten kunnen spelen. Want dat wordt vaak gedacht. Ja, maar ik kan niet spelen, dus wat moet ik daar doen? Nee, je kan ook gewoon genieten als luisteraar. En het beleven. Maar als je het nog nooit hebt beleefd, weet je ook niet waar je over praat. En ik vond het in mijn tijd als beleidsmedewerker... Maar ook als marketeer deed ik dat af en toe al. Dan kreeg je een bezoek van de school. Ja, rondleidingen vind ik fantastisch leuk om te doen. Dat je kan vertellen wat er gebeurt. Sommigen hebben er wel een beeld van, sommigen niet. En dat je die interesse wekt. Dat vind ik leuk. En dat is iets waar we als boerderij nu meer mee bezig zijn dan tien jaar geleden. Want het karakter van de boerderij is door de jaren heen ook veranderd. Want lang geleden was het puur een jongerencentrum. Toen was het volgens mij een poppodium. En nu is het een cultureel podium, of net andersom. Dat weet ik niet echt meer precies. Wat is het eigenlijk nu? We hebben inderdaad lang daarna een cultuurpodiumboerderij geampeerd. Op dit moment is het echt een op-podiumboerderij. Omdat wij vonden dat de verlaming beter werkt. En het is inderdaad ontstaan uit een stichting jongerenwerk. Want dat was de naam voorheen. Komen die er wel? Of zijn het vooral oudere jongeren die in de boerderij komen? Er komen nog steeds jongeren. En je ziet vooral, dat is op zich wel leuk om te zeggen. Als je bijvoorbeeld een tributeband hebt van de Doors. Dan zie je heel veel ouders die hun kinderen meenemen. En dat zijn dan eigenlijk maar generaties. De tijdloze muziek die generaties verbindt. En muziek heeft sowieso natuurlijk een grote verbindende factor. En dat vind ik dan wel heel leuk om te zien. Dan zie ik even weer mijn vader en ik voor me zeg maar. Maar er is misschien wel heel veel van vroeger de laatste tijd in de boerderij. Of is dat niet zo? Qua coverband, qua trip to memory lane. Om het maar in slecht Nederlands te zeggen. Dat de boerderij misschien ook wel, natuurlijk waar je vanzelf in. Een plek zou kunnen zijn voor jonge beginnende bands. Maar ook voor muziek soms. Die wellicht wat minder toegankelijk is voor heel veel mensen. Maar voor kleine jazz of whatever. Wie ook. Hoe zit het dan ook weer met zelfvisie daarover de komende jaren? We zijn natuurlijk inmiddels als concertzaal landelijk, regionaal en lokaal bekend. En die tribute scene stelt natuurlijk in op nostalgie. En dat zijn niet altijd alleen ouderen en bezoekers. Maar wat ik zeg. Maar wel veel toch? Het merendeel is, laat ik zeggen, tussen de 45 en de 55 jaar. Daar ligt een beetje de gemiddelde leeftijd. En je ziet ook bij concerten kinderen van 12. En dat is natuurlijk helemaal jong. Dus die halen de gemiddelde leeftijd weer naar beneden. Maar we hebben ook wel veel nieuwe bands. En dat zijn vaak dan de bands die niet iedereen kent. Dus die vallen ook wat minder op. En we zitten natuurlijk op bepaalde genres. Daar staan we onbekend. En dat is poprock, classic rock, jazzfusion. Wel muziek voor kenners. Maar we zijn in de loop der jaren wel in de breedte gegaan. En dat is denk ik ook waar we de komende jaren wel op focussen. Dat je er, je kan er nooit voor iedereen zijn. Maar dat je voor iedereen een aantrekkelijke plek bent. Maar het hoeft niet op dezelfde avond te zijn. Dus dat betekent eigenlijk dat je aanbod iets diverser nog wordt. Maar die jongeren die hebben het ook ontzettend druk. Met school en andere activiteiten. Zijn soms ook moeilijk van het scherm af te trekken. Moet ik zeggen. En hebben ook niet altijd geld te besteden om naar concerten te gaan. En daarom hopen die jongeren ook via die scholen binnen te krijgen. En daar een ontwikkelijke programmering op voor te bedenken. Ja. En dat is dan weer een stapje naar de droom. En ik hoop dat die droom ooit werkelijkheid wordt. Wat er nu ontbreekt is een kleine zaal. We hebben een grote zaal en een podiumcafé. En het gat daartussen is vrij groot. En dat maakt het nu net lastig om jong talent te trekken. Dat is waar. Want bands die net beginnen. Die zijn dan vaak net te groot voor het podiumcafé. Maar die verdrinken in de grote zaal. En heeft Jay-Jay een muziekhoud die daar niet in leent? Vult hij daar ook niet in? Qua capaciteit van een grote zaal. Zien wij een zaal voor ons van drie, vierhonderd man. En dat heeft Jay-Jay ook niet. Die zijn eerder te vergelijken met wat wij doen op het podiumcafé. Maar een kleine zaal. Ja, een kleine zaal. Dus laten we het zo zeggen. Bij de afgelopen jaren zijn we natuurlijk in gesprek geweest. Ja, dat was het logische bruggetje. Hoe gaat het daarbij inmiddels? We zijn gelukkig nog steeds in gesprek. En dit zijn processen van de lange adem. We zijn ook met wethouders alweer in kijk naar verschillende voorbeelden. En er ligt op dit moment een bedrijfsplan. Daar moeten we nog wat kleine aanpassingen aan doen. En met dat verhaal hopen we het college en op een gegeven moment ook de raad te overtuigen. Waarom nieuwbouw zo belangrijk is voor de stad en voor ons natuurlijk. En dat is op het terrein waar de boerderij nu staat. Daar heb je ruimte voor of moet je naar een heel andere locatie zoeken hier? We hebben al een tijd gepraat over het stadshart. Ja. En het stadshart, we zijn zelfs... Dat is een heel goed idee. Ja, we zijn zelfs... Dat is een heel goed idee. Ja, ja, ja. Ja. Inmiddels hebben we begrepen dat daar volgens mij een andere bestemming wordt bedacht. Maar onze huidige locatie is voor ons altijd ideaal geweest. Daar zijn we gewoon eigenlijk heel tevreden. En wij zien ons nieuwe gebouw het liefst op de plek tussen General en de huidige boerderij in. En daar is ook ruimte. Dus daar ligt ook veel onderzoek aan. Ja. Maar als stad kan ik me voorstellen dat de boerderij veel meer waarde zou hebben als het naar het centrum zou gaan. Het lijkt wel dat de uitgaansgelegenheden natuurlijk er wel bij varen. In ieder geval zit natuurlijk een uitvoer. Ja, maar wel een uitvoer waar niemand last van ontheeft. En dat is ook wel weer een groot voordeel. Dat is wel belangrijk. Ja. Ja. Dus op de hoogte... Ja, het minst opgericht gaat de tegenstander met het burgemeester natuurlijk. Dat helpt wel, die locatie. Nou ja, je wil niet op een plek zitten. En dat is het centrum natuurlijk wel. Het is niet alleen geluid, want daar wordt vaak aan gedacht. Maar het is ook natuurlijk de uitstroom van het publiek. En daar hebben we niet tot in de nacht activiteiten. Maar in de nieuwbouw hebben we met hetzelfde ogen een grote zaal voor 1300 bezoekers. Dat is een flink uitstroom. Ja. Ja. En dat rijdt allemaal wat makkelijker weg bij de huidige boerderij dan in het centrum. Ja, zeker. Daar zijn wij in ieder geval van overtuigd. Ja. Maar hoe ver zijn de plannen? Heb je enig idee van dat gaat dit jaar nog door de raad? Of is dat dan nog te verleggen? Of dat er nog definitief wordt gemaakt? Dat is wel de bedoeling. Dat daar in 2024 een beslissing valt. En als je de thermometer erin steekt, wat is ongeveer de temperatuur? Ik heb het gevoel dat men heel graag wil. En het is vooral belangrijk om iedereen mee te nemen in het verhaal. Dat het goed onderbouwd is. En daar zijn we op dit moment mee bezig. Er zullen altijd vragen zijn. En je hebt altijd mensen die andere prioriteiten stellen. Maar ik denk als je een locatie als de boerderij wil behouden en toekomstverstandig wil maken voor de komende 20 jaar, dan zou je iets moeten gaan doen. En het gaat bij het huidige pand niet om een beetje verf. Qua duurzaamheid, logistiek komen we er niet uit. En er zijn verschillende scenario's onderzocht. En daaruit blijkt dat nieuwbouw uiteindelijk nagenoeg even duur is als sleutelen aan het huidige gebouw. Is dat het gebouwstandaard van de gemeente? Het gebouwstandaard, klopt. Eigenaar, ja. En jullie leiden ook eigen inkomsten veel en ook subsidie vanuit de gemeente, stel ik maar zo voor. Ja, we krijgen subsidie vanuit de gemeente. En dat is deels natuurlijk fessa boekzak. Want wij betalen natuurlijk huur. We hadden al oude discussie van hoeveel geeft de gemeente er meer uit. En daar werkt er uit aan de culturele subsidie. Dus daarvoor is het ook belangrijk. Er worden vragen gezet over de capaciteit. Kijk, laat ik eerlijk zijn. We hebben nu een capaciteit van 750 bezoekers. Je wil naar 1300 en dan is er een logische waardewaardigheid. En een zaal wel eerderwijd, toch? Klopt, ja. En die kleinere zaal, daarvan moet je uitgaan. Dat is bij andere zalen in Nederland ook. Die kost geld. Want daar willen we educatieve dingen doen. Daar willen we talentontwikkeling doen in samenwerking met muziekscholen. In het kader van wat kun je verwachten de komende jaren. We hopen, zeker als dat nieuwe gebouw er is, van verrassende samenwerksverbanden te kunnen doen. Crossovers. Maar daar heb je wel ruimte voor nodig om dat samen te doen. En natuurlijk mensen om dat aan en voor elkaar te krijgen. Zijn er in Nederland voorbeelden van dat soort centra waar je je aan spiegelt? Jazeker, ja. Hedon en Zolle is er één die ook heel actief is op cultuureducatie. Dat is één van de oproden die daar het eerst mee is begonnen. Dat is zeker een mooi voorbeeld voor ons. En je ziet het steeds meer. Dus ook Tirolier en Utrecht hebben natuurlijk een stuk meer zalen. En doen ook aan educatie. Het is natuurlijk ook wel een studentenstad. Dus daar moet je ook rekening mee houden qua aanbod. Wat gaan je aanbieden? Want een studentenstad heeft toch een ander aanbod dan waar iets minder studenten zijn. En hoe het geld vrij wordt gemaakt staat het me zo voor, toch? Voor cultuureducatie. De laatste kabinetten in dit land waren er niet al te scheuw voor. Maar je moet ook gelet op de toekomst. Daar heb je ook niet al te rasturige verwachtingen van. Hoe is dat financieel om ook een anoniem te lossen? Nou ja, dat is natuurlijk de vraag. Als je intern kijkt. Je weet natuurlijk wel. Als je het goede aanbod krijgt. Welke concerten uitverkopen. En ook Tribute X. Die leveren we natuurlijk niet op. En met dat geld kun je weer andere dingen doen. Die misschien een maatschappelijke waarde hebben. Dus dat is wel belangrijk. Om daar een goede balans te houden. Dus je hebt gewoon eigenlijk die cash gratis nodig. Zeker. Ik zou kunnen zeggen, daar doen veel mensen plezier mee. Je kan ook krijgen. Dat is een beetje behouden te programmeren. Maar die stellen jou de straat om andere dingen te doen. Ja, in de sector wordt er vaak inderdaad gesproken over veilig programmeren. En dat los je met iets anders op. Veel popzalen doen dat met nachtelijke dansfeesten. Inmiddels hebben we ook geleerd van de periode met Locomotion. Dat die vraag op een gegeven moment afnam. En ook qua bereikbaarheid is het natuurlijk dan. Dat je in de nacht echt een goed nachtnetwerk moet hebben. En met Den Haag als nachtleven in de buurt. Is het wat mij betreft niet de focus die de boerderij moet hebben. En daarbij komt dat als je dat soort dingen doet. En dat gebeurt in andere zalen. Dat je het andere publiek eruit moet vegen. Terwijl bij ons juist het zo belangrijk is dat je nog even in dat toiletcafé kan hangen. Dat je de band kan ontmoeten. Dat je met elkaar kan napraten. Een sociaal aspect. En dat je juist niet het gevoel hebt dat je wordt weggekeken. Omdat de volgende activiteit start. En dat je die huishoudensfeer krijgt. En die je als hij heeft aangesproken. Lachgelegenheid. Zeker. Dat intieme karakter. En dat hoor ik veel. Dat willen we gewoon behouden. Mensen zijn bang dat we dat verliezen. En ik ga je garanderen dat wij allemaal zelf dat gevoel koesteren. En dat we ook weten hoe je die sfeer vasthoudt. Ook in de zaal van 1300. Dat is natuurlijk een uitdaging. En ook het podiumcafé zal dan groter worden. In plaats van 100, 200 man. Dan is het natuurlijk de kunst met de inrichting. Om dat gevoel te creëren. Maar ik ben ervan overtuigd dat dat kan. Maar het toegrijpt nog maar met die programmering. Dat vind ik dan wel interessant. Als je dan wat gelezen hebt. Die kastkranhakers. Ik kan me voorstellen met een zaal van 1300. Dat ze dan naar hele andere artiesten toe gaan. Dat klopt inderdaad. Wat we in de grote zaal voor ons zien. Is dat je ook nationale grote acts kan trekken. En daar zijn we nu ook mee bezig. Dat is natuurlijk ook een bepaald netwerk dat je moet aanspreken. Zo heeft André Hazenhuur het laatste try-out gegeven. Instituut Vermeer. Instituut Vermeer, de boerderij. Ja, dat is wel wat gelijk. Weet jij dat? Nee, totaal niet. Oké, geweldig. Dat was ook een concert op zijn verzoek. Waar hij alleen zijn grootste fans voor uitstoot. Hij was er nog weer. Hij was er vlakbij, laat ik het zo zeggen. Dat klopt, dat klopt. Ik zie die link even niet. Maar goed, die moest op de kast liggen. Kappig. Waarom niet? We hebben nu Wegen staan. Dat zijn toch wel nationale grote namen. Tijdens het bevrijdingsfestival. Toen het in corona tijd omlaag was. Toen we een tijfoon gehad hebben. Dat zijn de namen die je dan... Structureel dan, waar je je mee kunt houden. Klopt, ja. Dus er is niet meer kans op zo'n grote capaciteit. Ja, en vooral ook, heel belangrijk vind ik ook. Talentontwikkeling in een kleinere verhaal. Klopt, ja. Omdat we dat ook niet vergeten. Zeker. Nee, want dat is juist... Die jonge mensen zijn bezoekers en vrijwilligers van de toekomst. En daar moet je wel rekening mee houden. Dat als je daar niet in investeert. Wat is daar weer... Dan krijg je weer sluit op enig moment. Precies. Want die grijze blikade die gaat toch eens recht op. Ja, zeker. Ben je dan als directeur dan ook vooral met die diensten gewoon niet bezig? En minder met de waan van de dag? Nou ja, kijk. In vergelijking met Arie, die natuurlijk die dubbelrol had. Van Pogermeur. Die zat op beide kanten. En dat merk je met zo'n uitgebreide taak. Is dat best lastig om beide te doen. Maar aan de andere kant. Je zit gelukkig wel met elkaar. Dus ik vind het wel leuk om beide te doen. Maar ik merk wel inderdaad. Dat merkte ik al in mijn beleidsrol. Dat je meer op strategie langere termijn zit. Maar je wil natuurlijk ook zichtbaar zijn. En aanwezig zijn bij dingen die nu spelen. Dus die balans tussen het heden en de toekomst. Die probeer ik wel te bewaken. Hoe probeer je dat? Hoe doe je dat? Door wel ook samenwerking met andere partners aan te gaan. Die het nu spelen. Dus we hebben natuurlijk een mooi cultureel aanbod. In Zutphenmeer. We werken ook veel samen op. Nou ja. Ik noem het even. Het niveau van de culturele base herstellingen. En dat was. Café Franks. Klopt, ja. En het Stadstheater. Viaductmuseum. En dat zijn de partners waar je nu dingen mee doet. En iedereen heeft natuurlijk zijn eigen dagelijkse gang van zaken. Maar het is mooi als je die collectieve samenwerking. Collectieve marketing. In het heden kan uitbouwen. Want ik denk wel dat je elkaar kunt en moet versterken op die manier. Ja. Maar vind je zelf ineens wel. Van het laatste concert. Hoe was dat? Waar je echt denkt. Wauw. Dat is geweldig dat hij hier was. En ik stond voor hem. Een beetje springen. Ja. Nou ja. Het laatste. Dat zei ik. Dat was een van de laatste concerten. Ja. Ook weer in de hardrock scene. Met leden van de voormalige Melody Colter. Daar keek ik heel erg naar uit. En dat was ook een geweldig concert. En waar ik nu vooral naar uitkijk is ook Glenn Hughes. Die staat in de boerderij. Ja. Bassist van Deep Purple. En ja. Zo zijn er ontzettend veel mooie regisseurs. Hoe hard is het bij jou? Ik houd wel van melodische hardrock. Dus ja. Je hebt natuurlijk ook nog metal. Kan ik ook nog wel mee dealen. Dat is wel leuk om een brug te maken naar de nieuwe programmer. Want die houdt ook wel van hardere dingen. En je merkt het wel. Als ik dan heb bijvoorbeeld over. Je hebt progressieve rock. En progressieve metal. Dan trekt progressieve rock over het algemeen een wat oudere doelgroep. En de progressieve metal. Waar hij dus ook in zit. Trekt weer een iets jongere doelgroep. Dus hoe jonger kun je het soms zeggen. Dus daar ligt ook wel een wens van hem. En ook voor mij. Want op die manier vernieuw je wel je publiek. Maar het moet niet zo zijn dat mensen zich niet meer thuis voelen. Om wat voor reden. Dus in die grote nieuwe zaal. In een nieuwbouw situatie. Willen we ook proberen zitplaatsen te creëren. Dat die oudere bezoeker ook kan blijven komen. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor oudere bezoekers. We willen gewoon ook toegankelijk zijn. Voor mensen die om wat voor reden ook niet kunnen staan. Maar de boerderij is voor de muziek. Kan je wel een lening verwachten? Een literair café? Een muziekverband? Is dat echt voorbij die tijd? Is het alleen nog muziek? Ik wil niet uitsluiten dat er geen crossovers kunnen plaatsvinden. Zeker als je het hebt over samenwerkingsverbanden. Dan kan het zomaar zijn dat je natuurlijk een combinatie vindt. Maar over het algemeen respecteren we elkaars expertise. En liggen natuurlijk bij ons de focus wel op muziek. En ik zie in samenwerking met het Nationaal Videomuseum. Een hele mooie crossover. Als in muziek speelt een rol in heel veel games. Ik denk dat je moet opzoeken waar je elkaar kan aanvullen. En waar je elkaar kan vinden om een mooie samenwerking te creëren. Dus dan staan straks allemaal van die apparaten op het podium. We hadden laatst een uitwisseling. Dat was tijdens het jongerenfestival dat we organiseerden. En toen hebben we een aantal gasten uit het Videogamemuseum. In het podiumcafé in de hal gezet. Om op de momenten dat er een changeover was. En bands die opbouwden. En dat het lekker een game kon worden. Ik vond het een hele leuke combinatie. En jongeren die even een hoofdgoedje niet kunnen gamen. Die worden natuurlijk bloednerveus en raken in de war. Dus ik vond dat gat in ieder geval ook interessant. Als we het samenvatten had ik het idee dat de boerderij de koers al handhaakt. Met een nieuwe directeur de komende jaren. Maar dat we wel degelijk zeker wat nieuwer door haar accentverschillen gaan leen. Ten opzichte van jouw voorganger Arie Versteeg. En cultuureducatie is toch ook wel een nieuwe dimensie eraan. Vond ik het zo'n beetje goed. Ja klopt zeker ja. Ik denk dat we niet alleen talentontwikkeling op het podium. Maar ook achter de schermen. We willen als er meer ruimte is ook meer een leerwerkbedrijf zijn. En dan kijk ik toch even naar mezelf. De kansen die ik heb gehad. Dat we stagiaires de plek kunnen bieden om ervaring op te doen. En of je nou wel of niet binnen de organisatie blijft werken. Je kunt het wel op je cv zetten. Die ervaring opdoen. Kijken of het iets voor je is. En dat proeven van wat is er nu. En dat doen we bijvoorbeeld nu ook. Er is binnenkort een licht en geluids workshop. Dat we ook de hele technische kant van wat erbij komt kijken. Als je een concept organiseert. Hoe je daarop in kan spelen zeg maar. Wordt dat ook voor een toevallige uitdaging? Het lichte geluid. Is dat ook wat er professioneels gebeuren? Of niet? In het podiumcafé hebben we vrijwilligers op licht en geluid. En voor de grote zaalshows zijn het welbetaalde geluidstechnici. En die zijn schaars op het moment. Dus het is extra belangrijk denk ik. Dat we op deze manier ook investeren in de toekomst. Dat je weet van hé, het is best wel leuk om geluidstechnicus te zijn. Misschien is het wat voor je. En we hebben natuurlijk ook in Suttermeer de Dutch Innovation Factory. Ik hoop daar ook in de toekomst een samenwerking te kunnen opzetten. Waarbij je mensen laat proeven van wat komt er nou kijken bij zo'n concept. Dat je ontdekt van hé, hier ligt misschien wel een kans voor mij. Ja, mooi. Mooie vooruitzicht Zinnie. Ik denk dat we er een... Ik hou wel van dat die hazen zien wat we missen. Ja, dat is niet vooruitgenodigd. Ja, volgende keer blijft het dit hoor. Want Gordon is af en toe gestopt na een contact van drie dagen. Ja, ja, ja. Dat is ook niet zo. Nee, dat is niet normaal. Oké, hartstikke bedankt. Bedankt. We blijven het volk aan de hand trekken. We gaan wel doorgaan, want het klinkt goed. Zeker. Nou ja, we hopen zoveel mogelijk voor Suttermeer te kunnen betalen in dat opzicht. En ik kijk uit naar een roze kleurige toekomst om het nu verder. Dankjewel. Heel erg bedankt. Dank. Dit was Ondertussen in 1979. Een podcast van René van Zeffen en Hans Ouwekerk. Graag tot de volgende keer.