Troufii

Μπράβο, μπράβο, μπράβο Να ξέρετε ευκαιδοπάτη κανείς Σε πήγαμε στις τρίχες, έχασες ότι πάρει αν είσαι Σε ζουν ο ψάρφος κι απ' τις ευκαιδες, έρχονται σας μαζευκές Αγάθα μη φοβάσαι, ξέρουμε πως δεν κοιμάσαι Στο τηλέφωνο σου απάνταναμε, μπούμε μπου τη βέραντα Έγιναμε τέξας, έγιναμε γκάν, καθίσα από κρυψιένια για πράγκ Είσαι πίστης, είσαι χοχώστα, σαν γλυκιά πάντα πρώτος Δεν πιέρω νόεν, τόσο νόπλαιον έχασες το χρόνο Νιώθεις πλέον μόνο πόνο, sorry, μα εγώ γέλω Αν θυμάσαι εκείνη τη μέρα που έκαμε σε μέτω Άϊχες, ρε χοχώ, κι εσύ το ταξινάφ και ρότο Στεφάες, ρε άιδη, αδολειωμένον παγωτό Κάθε Χουλίων εμπατώ, όμπερ και χειροεμέτω Ό,τι τρώεις κι ό,τι κάμεις, σε θέλω καν να θωρώ Φίλε Νικόλη, να ξέρεις, μια ζωή θα υποφέρεις Να ξεφυγείς, απ' τους άλλους λακκάδες θα καταφέρεις Μπαίνει ο σπίτις, άλλους να ζει, γιατί χαρίστηκε η βολή Ξέρω σε που μισθείς, θυμάσαι που παίζαμε μακρομαζί Δεν έχω καθόλου αντροπή, είναι να σου δείξω σπουέν εσύ Κάτι παλμιάν και καρδιακόν, όταν μαθείς στο γωνιακό Νομίζεις ότι τελείωσε τούτο το κακό, να έρω πορεία θα είμαι στρατόλ Τούτα τα τρία χρόνια καλύπτερα να σου σε κομμά Θα σε βάλουμε στο χώμα αν τίποτε δεν είναις ακόμα Είμαστε πέντε ψηλά στενείς, τα καταλήψεις είν' τα δικοί Χωρίς συναισθήματα, ψυχοβαθείς, ένας σκοτός όπου να τρομεθεί Του αγάσα ρε η μάνα, είναι η πιο πουτάνα Και μπαίνω μέσα στο τραγούδι, σταμπίνω τουμπάνα Είσαι και τον πέντε ίπιο με άλλη πουτάνα Ξέρω με παράξεις θα το κάμε κάτι φλακά Ψάχνει το πίπλο, είναι κατσαρτικός, ήσουν ανυπόφορος, κουραστικός Και εκείνα που έκαμε, εμεθυκός, καλύπτερα να είσαι νεκρός Οπότε το βρεις, το μαύρο σου ύπνο, τα χώνια σε τρέμεις, πάει ν' αγχωστείς Αγάθα μου νύμ, κομμουνιστής, στο Αβιέτιμιο έγινε σοκιαστής Θέλω να δεις, να κοιταχτείς, σε ψυχολόγο να απαιτηθείς Έκαμα το άλμπο μόνο για σένα, για να αυτοξωνήσεις και όλη την ημέρα Μοναδική σου παρέα, το αϊκό και τα φτερέα Μοναδική σου παρέα, το αϊκό και τα φτερέα Το μείγκα σου, γύρι σου, είναι δίπλο καμπινός Πορτίζω με νύψα, να είδα ποιο φορκάτικός Πάτε γύρω στην αισία, οικογενειακός Και δεν ξέρεις το πράσινο, είναι το δίπλο καμπινός Μπαίνεις μέσα, πρώμεις πίτσον, του μανιναϊκός Μπροστά ο άνθρωπος με ψηάρων και αμανικό Ασούρα!