Ontspanning

In this podcast episode, the hosts discuss the theme of relaxation and self-care during vacations, particularly when traveling with children and a partner. They share their own experiences and challenges of finding time for themselves while on vacation. One host talks about taking walks alone to recharge, while the other mentions the importance of apologizing to her children when she becomes overwhelmed. They also discuss activities they enjoy doing together as a family, such as reading. Goeiemorgen, goeiemiddag of goeieavond, wanneer je deze podcast gaat luisteren. Welkom bij de tweede aflevering van Closertussen, de podcast. Ik lijn lijst het hier samen met Ilke om tafel. En wij gaan vandaag voor jou een nieuwe aflevering opnemen. En nu de meivakantie net achter de rug is, maar ook de zomer lekker nog voor ons ligt en de zomervakantie in het fissier komt, vonden we het een mooi thema om eens met elkaar in gesprek te gaan over het thema ontspanning en zelfzorg op vakantie. Met kinderen en een partner en misschien ook wel ga je met nog meer andere gezinnen op vakantie, is het soms best wel een uitdaging om ook in de vakantie goed voor jezelf te blijven zorgen, zodat je ook echt even op je eigen manier die voor jou werkt, kunt opladen. Zodat je ook op vakantie in evenwicht, in balans, afgestemd op jezelf kunt zijn. Mooi, mooi verwoord Leila. We gaan natuurlijk in deze podcast ook altijd gewoon vooral lekker in op onze ervaringen, onze successen, maar vooral ook waarvan we denken, dit kan anders, dit had zelden anders gekund. En daar heb ik ook wel weer een paar mooie voorbeelden van, in ieder geval vanuit mezelf van afgelopen vakantie. Daar gaan we dus vandaag meer over delen, maar ik ben als eerst benieuwd, Leila, kan jij even eens kort aangeven wat jij deze vakantie hebt gedaan? Laten we daar eerst even op inzoomen. Ja, ik was een weekje kamperen, in Nederland gewoon. In Brabant hadden we een hele fijne camping gevonden, midden in de natuur. En je merkt toch wel weer elke keer dat op zo'n vakantie, dat de kinderen weer wat ouder worden. Dus ook dit jaar was het weer iets makkelijker dat ze zelf konden gaan spelen en zichzelf konden vermaken. En dat je daarin steeds minder als het ware hoeft te doen. Het gaat steeds makkelijker, ze vinden steeds makkelijker hun weg en durven steeds wat verder vandaan. Dus dat is dan altijd wel weer fijn, om dat even te merken. Iedereen zegt altijd, ja het wordt steeds makkelijker. En om dat dan aan de lijst te mogen ondervinden is altijd weer zo geruststellend eigenlijk, dat het echt zo werkt. Ja, en we zaten echt wel midden in de natuur met zoveel te doen op de camping. Dat we ook eigenlijk nauwelijks de camping zijn afgegaan, behalve voor de boodschappen. Omdat er een heel fijn horecatentje was en er was zoveel ruimte om te spelen en zoveel te doen. Dus qua activiteiten, ondernemen op vakantie, hebben we deze vakantie wel echt heel erg rustig aangedaan. En dat was ook heel fijn, om dat te merken. Dat we niet per se iets hoefden te doen, om een fijne dag te hebben en vooral een bevredigende dag te ervaren, zo aan het eind. Dat is mooi. En als jij dan terugkijkt op dat weetje op de camping, had jij dan al vooraf dat jullie op vakantie gingen, heb je er toen voor jezelf bij stilgestaan van, dit wil ik in ieder geval voor mezelf doen? Nee! Nee! Had ik wel moeten doen. Nee, daar heb ik gewoon simpelweg niet over nagedacht. Nee, ik ben gewoon weer vol in de vuilkool getrapt. Na een paar dagen totaal geen meetime oprijden hebben gehad. Waarbij mijn gezinsleden een beetje mijn neus uitkwamen. Want ik dacht, oh yeah, shit, it happens again. Maar goed, dan is natuurlijk de uitdaging om in ieder geval zacht en mild te blijven naar mezelf. Niet te veel te oordelen en alsnog dan maar op dat moment wel te gaan voelen van wat heb ik nodig. En in mijn geval is dat dan eigenlijk gewoon lekker eventjes een wandeling van misschien een half uur, drie kwartier. Helemaal alleen over de camping of daarbuiten. Om in ieder geval eventjes in beweging te zijn in de natuur. En ook heel even mijn eigen gedachten te kunnen afmaken en te kunnen relativeren. Ik ben daar dus een half uur mee over de vakantie mee begonnen. Maar toen, en nog heel even terug, ga ik je heel even onderbreken. Want wat was dan het moment dat jij voor jezelf dacht van, oh shit, nu heb ik dat echt even nodig. Hoe merk je dat bij jezelf? Ja, dat ik gewoon super chagrijnig ben op iedereen en heel kort afreageer. En ik ben ze gewoon echt letterlijk even zat. Ik heb tijd alleen nodig waarbij ik gewoon heel erg voel van laat me met rust. Dat ik gewoon mijn overvraag voel eigenlijk. En niet meer opgeladen. Beetje leeg. Maar goed, het is me weleens wel gelukt om daarin zacht en oordeelloos en mild naar mezelf te blijven. Dus dat is dan sowieso wel fijn. Om dat te merken. Dat ik daarin dan niet heel erg hard in het oordeel ga. Mooi. Want dat helpt natuurlijk zeker niet. Nee. Maakt het alleen maar erger. Ja. Ja, dat klinkt mooi. Dat je daar voor jezelf ook dus de ruimte voor neemt. En hoe deel jij dat dan met je partner en de kids? Zo van, nu ga ik even echt iets voor mezelf doen. Ja, nou ja, een blokje omlopen is iets wat ik eigenlijk wel heel vaak al doe. Dus dat zijn ze op zich al van me gewend. Dat ik eventjes alleen ga wandelen. Dat is ook niet per se heel erg gek. En mijn partner is natuurlijk gewoon een heel ander type. En die heeft natuurlijk veel minder tijd alleen nodig. En die gaat ook heel goed op de rikkels. Dus hij heeft de behoefte niet. Maar hij weet wel dat ik dat wel heb. Dus daarin kunnen we elkaar heel goed onszelf laten zijn. En ruimte geven aan ieders behoefte. Dus hij vindt het dan ook heerlijk om juist even alleen met de jongens op pad te gaan. En ik ook alleen. Dan is het eigenlijk gewoon alleen maar win-win voor iedereen. Ja, mooi. Ja. Soms is het ook gewoon lekker om even alleen met je kinderen iets te doen. Dat je alles weer op je eigen manier kan doen. Maar toch is dan het voelen van die ruimte innemen voor mezelf op vakantie. Ja, daar heb ik nog wel stappen te maken. Ja. Hoe is dat voor jou? Ja, als ik terugkijk. In deze vakantie zijn we een dag of vijf weg geweest met z'n viertjes naar Nijmegen. En ik merk, daarnaast ben ik ook wel veel met kinderen thuis geweest. En wat ik dan eigenlijk merk is, als ik weg van huis ben, dan vind ik het eigenlijk makkelijker. Ik denk ook nog om die ruimte voor mezelf te nemen. Maar denk ik ook dat ik sowieso meer ontspanning voel. We zijn lekker veel buiten geweest. Dus toen was die behoefte er ook niet. Al heb ik daarin ook echt wel tijd voor mezelf gepakt. Maar juist de momenten dat ik dan ook thuis met de kinderen ben, en dat we thuis zijn, dan vind ik dat lastiger soms. En dan komen ze me echt m'n neus uit. En dan merk ik gewoon bij mezelf op een gegeven moment de grens dat ik te veel meegaan in wat zij graag willen. En dan op een gegeven moment is het klaar, zeg maar. En dan is het ook goed om te bedenken van, oké, wat ga ik nu voor mezelf doen? En hoe reageer je dan op het moment dat het klaar is? Word je dan juist heel fel? Of trek je juist helemaal terug dat je alleen maar met ja en nee antwoordt? Ik kan wel fel worden. Zijn kinderen zeggen ook, dat vind ik een mooie verwoording daarvoor, papa is strenger, maar jij kan soms ineens heel boos worden. Dus dat is wel, dan ga ik eigenlijk te ver toch. En dan ben ik er op een gegeven moment echt ineens klaar mee. En dan kan ik ook, ja, eigenlijk wel meer onredelijk zijn. En dan achteraf. En dat is wel wat ik voor mezelf heel belangrijk vind, ook naar de kinderen toe. Is dat dat soms gebeurt. Nou, daar ben ik ook wel mild in naar mezelf. Maar ik kom me altijd op terug bij de kinderen. En dat ik dan ook zeg van, dat was niet goed hoe ik dat had gedaan. Maar ik had heel even rust voor mezelf nodig. Dus dat ik me wel verontschuldig in die zin. Ook voordat het meer bij mij lag, dan wat zij op een moment zeg maar deden. En doe je dat dan één op één met je kinderen? Dat je een één op één momentje pakt? Of doe je dat in één keer bij beide kinderen tegelijkertijd? Je verontschuldigingen aanbieden. Het wisselt, dat denk ik. Soms doe ik het samen, maar soms kies ik er ook wel voor, om het even echt op een rustig één op één momentje te doen. Dat ik het echt even kan uitleggen. Ja, mijn kinderen zijn natuurlijk tien en zeven. Dus daarin lukt zo'n gesprekje ook wel. Dus dat is dan wel heel fijn. Verder is voor mij in ieder geval hetgeen wat ik altijd dan wel doe, is hardlopen. Dus dat is ook echt mijn moment, dat ik gewoon echt helemaal voor mezelf heb. Maar als je weer leuk was mee op de fiets, toch klopt. Maar dan vind ik het ook niet zo moeilijk om te zeggen, dat ik dat dan gewoon even niet handig vind. Nee. En nu, toen wij weg waren, dan ga ik ook een rondje lopen. Super mooie route. En dan zie ik een mooi plekje waar ik even kan zitten. Dan ga ik ook wel gewoon even tien minuten rustig zitten. Dus dat vind ik dan wel super fijn. Mediteren midden in de natuur. Ja. Ja. Ja, heerlijk. Zeker. Lekker. Dus in jouw geval is opladen en niet wijn ook sporten. Jij vangt als waar het mee vliegt in één klap. Even de beweging in de natuur. Je kan er ook zoveel van. Helemaal. Yes. Wauw. Dat kan ik zeker. Moet ik wel zeggen, dat ik voorheen ook wel met het hardlopen soms iets meer op de prestatie zat. En dan valt die ontspanning natuurlijk wel weg. Dus dan gaat het echt gewoon meer om lekker lopen, zonder hoe snel ik ren of wat dan ook. En dan kan dat zeker. Ja. Ja. Zeker. En heb jij momenten of activiteiten die jij kunt doen waarbij je wel echt samen bent of in dezelfde ruimte met je partner en je kinderen dat je ook voelt nu kan ik toch even echt ontspanning ervaren voor mezelf of even helemaal naar jezelf toegaan als vader. Nou, toevallig sinds een paar weken ben ik begonnen met lezen. Ik las vroeger altijd heel veel. Ik vond het heerlijk om het ene boek na het andere boek te verslinden. Maar ja, ik had altijd ongeveer mijn hele leven al een abonnement op de bieb. En ik heb dat zodra ik bevallen was zo opgezegd. Ik kreeg natuurlijk in één keer twee kinderen tegelijkertijd. En dat was zo heftig dat ik geen bladrijden meer heb gelezen ongeveer de afgelopen jaren. En als ik dan een boek las dan ging het vaak over opvoeden. Dus dat is ook niet helemaal voor de ontspanning. Maar toevallig ben ik weer begonnen met lezen enkele weken geleden. En dus ook waar de kinderen bij zijn. Ik heb nu dus ook een e-reader. En dat is op een scherm. Maar ja, die jongens zien alleen maar letters. Ze bewegen verder niks. Ze vinden daar eigenlijk helemaal geen reden aan. En ze willen dan wel graag naar de volgende pagina. Maar ja, daar leven ze weer te langzaam voor. Dus dan zijn ze alweer met iets anders bezig. Dus ik ben eindelijk sinds bijna 4,5 jaar ben ik weer begonnen met lezen. Maar dus ook inderdaad in gezelschap. Dat ik gewoon beneden, binnen, buiten lees. En dat de rest er ook is. En die doen dan weer iets anders. Dat is nieuw. En ik dacht, ik probeer het gewoon. En soms wordt je natuurlijk echt honderd keer gestoord op één bladzijde. Zeker als het ontspannend is. Is dat dan ook alweer heel erg irritant en frustrerend. Maar soms kan ik wel een paar bladzijden achter elkaar lezen. En ja, ik merk dat ik daar echt enorm van kan opladen. En van kan ontspannen. Omdat ik echt wel een beetje kan verdwijnen in een boek. En verder nog helemaal geen andere prikkels meer krijg. Terwijl je tegelijkertijd dus wel beschikbaar bent voor je kinderen. Want ik heb begrepen als kinderen vooral wat ouder worden. Die van mij zijn natuurlijk pas 4. Dat kinderen eigenlijk willen dat je een soort van kamerklant bent. Dus wel eigenlijk een beschikbaar tijd. Ook een mooie vergelijking. Ja, heb ik een keer gehoord. Maar vooral ook gewoon op afstand. Niet te aanwezig. Dat ze ook gewoon lekker de ruimte krijgen om vooral... Voor hen is het natuurlijk ook lekker als ze niet elke keer gestoord worden. Dus door hun moeder en vader. Dat ze ook helemaal in hun eigen wereldje kunnen gaan. Ja, precies. Dus jij bent al levend de kamerklant. Ja, en kijk ik ben gewoon niet van de tijdfristen. Want dat is natuurlijk nog makkelijker bij kinderen. Want het zijn vaak hele korte artikelen. Maar ja, dat is gewoon niet echt mijn ding. Ik vind het te vluchtig of zo. Ik heb dan liever echt een boek. En ja, een boekje kan je gewoon heel makkelijk weer oppakken waar je gebleven bent. Dus ja, dat vind ik wel fijn om te doen. Mooi. En dat je dus ook ervaart wat dat je brengt. En dat de jongens dan ook wel weer hun eigen gang laten gaan. Ja, en tuineren vind ik ook heel ontspannend om te doen. Maar goed, in de winter ligt dat natuurlijk wel echt stil. Dan hoeft er bij ons in ieder geval echt niks te gebeuren. Maar we hebben ook niet zo'n hele grote tuin. Dus het is niet echt dat ik elke week een hele ochtend bij wijze van spreken... in de tuin staat voeden, wielen en dat zij om me heen aan het... Nou, dat vind ik zelf vermaken terwijl ik er mee bezig ben. Dus dat is iets wat ik wel heel erg van oplaad. Gewoon met mijn handen in de aarde. Maar nou ja, wat nu praktisch gezien niet zo heel vaak aan de orde is. Maar vind ik wel heel fijn. Herken jij dat? Ja, mooi. Ja, ik herken wel van het lezen. En dat is dan met name wel... Ik vind dat binnen wel echt lastiger, merk ik. Dus het is niet vaak zo dat ik als wij bijvoorbeeld beneden hier zijn... dat ik dan een boek ga lezen. Maar ik herken wel het op vakantie zijn. En dat ik dan ook wel echt boeken mee kan nemen. En nou ja, af en toe denk ik... Oh, ik had er gewoon nog één meer bij me kunnen hebben. Of soms van Iri daar. En dan kun je alsnog even iets opzoeken. Dus dat vind ik dan ook wel echt wel heel lekker. Om daar echt helemaal in te verdwijnen, als het ware. En verder merk ik dus thuis dat ik het wel lastig vind... dat zodra die kinderen gewoon om me heen zijn... dan blijf ik toch te veel aanstaan. Terwijl dat helemaal niet nodig is. Dus het ligt echt meer bij mij... dan dat mijn kinderen per se om de minuut iets van mij vragen. Dus dan kies ik er ook wel soms echt heel bewust voor... om naar een andere ruimte te gaan dan waar zij bezig zijn. En zij kunnen echt wel superleuk samenspelen. En dan kunnen ze dat ook best wel een hele tijd volhouden. En een hele tijd is dan echt wel twee uur. Maar dan moet ik ze echt vooral ook helemaal hun eigen gang laten gaan. En dan kan het ook beter zo zijn dat ze mij niet zien, bij wijze van. Want als ze mij zien, dan gebeurt er iets... en dan gaan ze toch weer een beroep mij doen. Dus dan is het... blijft het een uitdaging... maar kan ik zeker iets voor mezelf doen. En dan ga ik dus juist als zij binnen spelen. En dan vind ik het heel fijn om juist in de tuin bijvoorbeeld iets te gaan doen. En ik vind het ook wel heel fijn om zelf een beetje te schrijven... of soms ga ik gewoon wat tekenen. Maar ik kan ook dan gewoon heerlijk niks doen. Dus gewoon als het weer een beetje lekker is... dan ga ik gewoon wel lekker in het zonnetje zitten. Dus dat zijn wel dan de momentjes waar ik van kan genieten. En daarnaast weet ik dan steeds voor mezelf echt dat ik... want mijn partner kan dat dus ook veel beter. Die kan echt met alle reuring om hem heen... gewoon helemaal iets voor zichzelf gaan doen. En die heeft dan niet eens meer door wat er onder mij in gebeurt. Maar ik kan dat echt prima. Dat kan ik dus niet. Dat zou wel de winst zijn als ik daar beter in zou worden. Hoe ik dat ga doen... Ja, dat aanstaan herken ik wel hoor. Dat je dan altijd wel jezelf niet helemaal toestaat om te ontspannen. Maar sowieso natuurlijk heel lekker dat wij samen zo kunnen spelen. En zo lang ook, omdat dat natuurlijk ook niet dagelijks gebeurt wellicht. En het is natuurlijk altijd lekker als jij dan weer klusjes kunt doen. Maar ik herken er dan heel erg van dat je toch op een bepaalde manier aanstaat. En dat het dus toch ook energie kost in plaats van dat je dan echt kunt opladen. Dat volgt echt iets wat je dus toch voornamelijk doet... zonder kinderen avonds of inderdaad als je dus zelf weg bent... om iets leuks te doen waar je van op kunt laden. Ja, dat vind ik wel. Kijk, het verschilt natuurlijk nu kinderen ouder zijn. Dat is bij jou natuurlijk ook wel zo. Mijn kinderen hebben echt niet mij de hele tijd nodig. Maar ze zijn wel van ochtend 8 uur tot avond 9 uur wakker. Dus er is niet op voorhand dat je weet, bijvoorbeeld met een slaapje of iets voorheen... van oh, dan heb ik in ieder geval even dat rustmoment. Dus dat vind ik... Ja, dat lijkt me wel een uitdaging te vinden. Ook avonds, dat ik dan denk als ze eenmaal op bed liggen... oké, nu begint dan voor je gevoel soms het moment echt voor jezelf. Dus dat de uitdaging blijkt hoe je dat meer dus ook overdag kunt creëren voor jezelf. Ja, het is natuurlijk ook een superlange dag aan het verhaal van 8 tot 9 inderdaad. Dus je zou eigenlijk sowieso dan voor jezelf moeten kijken... of je inderdaad op wat voor manier dan ook een ontspanningsmoment zou kunnen creëren... van wellicht een uur en hoe je dat dan besteedt. En dat zou je op dat moment zelf wellicht kunnen aanvoelen. Maar goed, dan moet je natuurlijk wel dat moment kunnen creëren... door middel van een partner of wellicht opa of oma die er even is. Dat je echt even uit kan staan, al is het misschien maar een kwartier. En ja, daar heb je dan toch wel weer anderen bij nodig. Ja, ook weer een schermpje. Ja, dat is wel echt wat wij veel vakantiedagen ook doen... als we verder niet kijken of je bent gewoon lekker op pad of zo. Maar dan gaan we wel vaak toch ook dat we zo op hetzelfde moment... als een uurtje op de iPad of zo mogen. En dan is het even een uurtje. En dan weten we ook. O, oké. Dan zien we ze niet. O, ja. O, oké. Oké. O, ja. En bij ons kan Beau, als we dat heel lang volhouden... die kan alleen maar goed tv kijken. Maar Luc, die is zo bewegelijk. Ja, die is na 20 minuten, hij heeft het wel weer gezien. Hij moet gewoon bewegen. Dus dan wordt er toch wel weer een broek op ons gedaan. En dan, hij begint gewoon zelf te bewegen. Hij begint weer overal te klimmen en te klauteren. Dat is echt een klimgaai. Ja, alweer. Gewoon bewegen. Dus hij houdt het fysiek gewoon niet vol. Nee. Dus die wil echt na 20 minuten weer actie. Ja. Ja. Wat ons misschien ook brengt bij... Ja, dat wij het zelf ook wel een mooi moment vinden om naar een afronding toe te gaan werken. Omdat we ook allebei heel belangrijk vinden dat je zo'n podcast kan afluisteren... zonder dat het je meteen een uur van je tijd kost. Dus we willen graag afleveringen maken die inderdaad uiterlijk 25, 30 minuten duren. Waardoor ze gewoon toegankelijk blijven, ook als je gewoon heel erg druk bent. En het allermooiste zou natuurlijk zijn als het afluisteren van deze podcast jou wellicht eventjes... voor jou een ontspanningsmoment is. Als je luistert en je wellicht dit doet terwijl je aan het ontspannen bent. Op bed liggen, op de bank of ondertussen. Iets anders. Ja. Kunt doen, wandelen. Ja. Ja. Ja, precies. Is er iets wat jij nou nu nog wilt toevoegen, Eelke? Nee, dat was hem denk ik wel voor nu. Mooi... Nou ja, benieuwd of we kunnen inspireren. Of er herkenning in zit. Dus als je het leuk vindt om een reactie of iets daarover achter te laten, dan zien wij die graag verschijnen. Zeker, absoluut. En je kan ons ook altijd volgen of contacten via Insta, het Closerzussen. Dat was hem denk ik voor nu. Dankjewel voor het luisteren en heel graag tot de volgende aflevering. Mooie dag. Ciao.