melat 2

Our description of God is like a mirror in which we see ourselves. If thinking of God brings fear and shame, it means we often live in fear and shame. If thinking of God brings love and kindness, it means these qualities are within us. I feel that the rule of Shams has more meaning because the interpretation we have made of God is exactly a reflection of ourselves. The way we see ourselves in the name of God is exactly how we see God. I would like to hear your opinion, please write it to me. کلماتی که برای توصیف پروردگار به کار میبریم، همچون آینه ای هست که خود رو در آن میبینیم. انگامی که نام خدا را میشه نبی، افتدا اگر موجودی ترسان، شرم و فرق به ذهنت بیاید، به این مناست که تو نیست بیشتر مواقع در ترس و شرم به سر میبرید. اگر انگامی که نام خدا را میشه نبی، افتدا اشق و لطف و مهبانی به یادت بیایید، به این مناست که این صفات در وجود تو نیست فروغانست. احساس میکنم قاعده اول شمس بیشتر داره، اینو ممنون میرسونه که تصفیری که از خدا برای خودمون ساختیم دقیقا آینه ی وجود ماست. یعنی هر جوری که خودمون رو میبینیم در نام خدا گاهمون، دقیقا همون رو داریم تصفیر خدا رو میبینیم. دوست دارم که نظر شما را بدونم، بس حتما نظرتون را برام بنویسید.