04212

DEAN: The Vietnamese war started in 1946 and involved two sides: the American/South Vietnamese side and the communist side of North Vietnam. The Americans joined the war to fight against communism. LUC: There's a story about a paratrooper named William Pitsenbarger who was killed in the war. He was a hero and received the Medal of Honor for his bravery. VERA: The war ended in 1973 with the signing of the Paris Accords, which called for the reunification of Vietnam through free elections and the withdrawal of American troops. DEAN: Protest and music were also a big part of the war, and one popular song was "Fortunate Son" by Creedence Clearwater Revival. Hallo, en welkom bij deze podcast. Vandaag gaan we het hebben over de Vietnamese oorlog, de hippies, een leuk liedje, hij heeft Dean wat meer over te vertellen. Laat mij ook gelijk brengen naar onze gasten, Dean en Vera, hallo. Hallo. Ja, Dean, wat weet jij over de Vietnamese oorlog? Nou, ik heb even wat opgezocht op Wikipedia. Het blijkt dat de Vietnamese oorlog is begonnen op 23 november 1946, toen de haapstad Haipjong werd gebombardeerd door een Frans oorlogsschip. Interessant. Nou, eigenlijk zelfs meerdere schepen zelfs. Ik heb ook opgezocht dat er twee kanten aan de Vietnamese oorlog waren. Je had de Amerikaanse slash Zuid-Vietnamse kant, die trouwens ook nog werd gesteund door meer sterkere landen, zoals Zuid-Korea, Australië en Thailand. En dan had je de andere kant, dus meer de communistische kant, Noord-Vietnam, Vietnam, die werden natuurlijk gesteund door de Sovjet-Unie, Noord-Korea en China. De reden dat de Amerikanen überhaupt jobben in deze oorlog, natuurlijk ter beschrijving tegen de communisme, vonden ze heel erg leuk. Zeker, ja, heel mooi opgelet. Ja. Dat is gewoon, dat is een beetje wat je moet weten, een beetje de basics over de Vietnamese oorlog. Maar Luc, ik heb ook nog iets gehoord dat jij nog een leuk verhaal had over iets in de Vietnamese oorlog. Ja, een heel leuk verhaal. Oké, dus vandaag volgen we het verhaal over de paratrooper William Pitsenbarger, die wel liefst 250 missies heeft onthooid. Zozo. Dit verhaal komt van de bronnen Wikipedia, Rome of Heroes, Military Hall of Honor en National Museum of the USFA. Het is een minder leuk verhaal, want dit is het verhaal waar hij eigenlijk de nacht van zijn dood... Hij is maar liefst wel vier jaar in dienst geweest, van 1 januari 1962 tot 11 april 1966. En een klein stukje van zijn verhaal, van die nacht van zijn dood, heb ik opgezocht. En die heb ik hier. Nou, laat maar horen, zou ik zeggen. Van de 291 soldaten overleefden er minder dan 20 de nacht van 11 tot 12 april 1966. Terwijl de vijand zich terugdrok uit het ontzimmelde restant van Charlie Company en de totale duisternis van de jungle, glipten burgervrouwen en kinderen onder Vietcong controle door het Kreupelhout om de Vietcong doden en gewonnen te bergen. De enige echte verdediging die de Amerikaanse overlevenden in het donkere regenwoud hadden, kwam van de Amerikaanse ammunitie. Elke 15 seconden van 8 uur 30 maandagochtend tot 7 uur dinsdagochtend vielen er zo'n 5 of 6 seconden artillerie binnen 25 meter van de kleine perimeter om de vijand op afstand te houden. Dit eerste deel van het verhaal geeft al een goed beeld van, ja, hoe het ging tijdens het gevecht van meneer Pitserburger. Nou, hij was er toen niet meer, maar het geeft een beeld van hoe het ging daarin in die oorlog. Ja, je ziet duidelijk dat het wel een beetje heftig was, hè, wat iedereen... Ja, er zijn heel veel mensen doodgegaan. Dat is duidelijk te zien, ja. Maar er is nog toch nog meer wat aan... Ja, ja, maar ik wil ook een beetje jullie mening hebben van de kleine bron die ik op hele monotone stem heb hoorgelezen. Nou, oké. Ga verder. In de duizelis van de vroege ochtend slitten soldaten van het leger de jungle in om een landingsplaats vrij te maken voor de helikopters die erg snel zouden komen om de overlevenden en de lichamen van de doden weg te houden. De helikopters van het leger arriveerden dinsdagochtend. De enige inzetbare helikopter van groep 6, een deel van het leger. De soldaat aan boord was een van de beste vrienden van Pitserburger en Harry Aubert. Zijn helikopter was de eerste die landde en Aubert bewoog zich tussen de doden om drie gewonde soldaten te vinden en de een te laden. Toen de helikopter vertrok bleef Aubert op de grond om gewonden te behandelen en in de helikopter te laden. Terwijl hij zich tussen de lichamen bewoog die op de grond in de jungle wagen, kwam hij een kapitein van het leger naartoe en vroeg of hij de dokter was. Aubert antwoordde dat hij het was. Het spijt me, maar een van uw maten is gisteravond gedood, informeerde hij de soldaat en wees toen naar het poncho-bedekte bundel in de verte. Langzaam kwam Aubert dichterbij om de poncho voorzichtig op te stelen. Daaronder lag het lichaam van zijn bedvriend, William Pitserburger, vier keer neergeschoten. In zijn ene leverloze hand hield Pitserburger nog steeds zijn geweer vast. In zijn andere hand hield hij zijn verbandkoffer vast. Binnen enkele dagen na die onschuldige nacht voorzag de sergeant de luchtmacht van de opgenomen verklaringen bij de heldemoets show. Binnen enkele dagen na die onschuldige nacht voorzag de sergeant de luchtmacht van de opgenomen verklaringen bij de heldemoets van Airman 1st Class William Pitserburger begreep de ondersteuning van de aanbeveling voor de Medal of Honor. Er bleef er maar weinig te zeggen over van de dienst en de opoffering van de jonge paratrooper. Van de 134 soldaten in Charlie Company aan het begin van de missie waren er 106 slachtoffers, slechts twee leden van de sergeant de tienmansgroep hadden het overleefd. Nou, dat kleine verhaal werd dus verteld over de wereldachtige dingen die William Pitserburger heeft gedaan en ook zijn dood helaas. Ik heb in het verhaal genoemd dat hij een Medal of Honor heeft gekregen. Wat is het nou precies? Dit is een medaille die militairen van het Amerikaanse leger krijgen voor dingen die heel heldhaftig zijn. Als ze hun eigen leven in gevaar brengen, wat dus niet hoeft, maar het is wel heel goed, en daarom krijgen ze een prijs omdat ze zo heldhaftig zijn geweest. Nogmaals, deze bronnen komen van Wikipedia, Home of Heroes, National Museum of the USA, and Military Hall. Ja, nou Deen, ik heb gehoord dat jij nog wat meer hebt te vertellen over het einde van de oorlog. Ja, zeker, want ik heb ondertussen nog wat meer onderzocht over deze Vietnamese oorlog. Maar aan Vera laat ik het woord om dat te gaan stellen. Waar is dat? Op 27 januari 1973 werden de Parijse Akkoorden ondertekend. Deze akkoorden bepaalden dat Noord-Vietnam en Zuid-Vietnam per middel van vrije verkiezingen herenigd zouden worden, en dat Amerikaanse troepen binnen 60 dagen het land uit moesten zijn. De Noord-Vietnamese troepen mochten wel in Zuid-Vietnam blijven, omdat het Congres de Geldkraan had dichtgetrokken, dichtgetraind, voor de VS zichzelf. Dat ging goed, denk ik. Hebben we een pauze gezet, Luc? Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, we hebben een pauze gezet. Ja, het was eigenlijk een hele belangrijke oorlog, een van de belangrijkste van de hele koude oorlogperiode. Het is natuurlijk ook vooral over het communisme waar het over ging, dat het niet dooruit Vietnams ging. Nou, eigenlijk Vietnam in geel, maar ja, ik vond het best interessant. Oké. Ja. Ja, wat had jij nu te vertellen, want ik zie dat jij nog iets hebt voor ons. Jazeker! En met oorlog komt natuurlijk protest. Dat is duidelijk te zien ook in DisDNA, als het ware. En bij protest komt natuurlijk ook muziek, en muziek is goed, dus heb ik een mooi muziekje voor jullie voorbereid. Dit mooie muziekje is Fortunate Son. Oh, die ken ik, ja. Die maakt dat. Oh, leuk. Ja. Ja, Fortunate Son, het liedje is gemaakt door Creedence Clearwater Revival, of gewoon voor kort CCR, midden in de periode van de Vietnamese oorlog, gemaakt, oké. Het werd ook vaak gebruikt in de Vietnamese oorlog, films bijvoorbeeld, dat bewijst dat het een populair liedje was. Het idee achter het liedje is namelijk dat een hele normale, simpele man wordt opgeroepen voor de dienstlicht in deze oorlog, en dat deze persoon namelijk gelijk gevecht in moet gaan. Het liedje is geïnspireerd door David Eisenhower. Deze man is een kleinzoon van de voormalig president David Dwight Eisenhower. Het nummer was een groot succes, en werd een van de beste nummers genoemd. Dit verhaal komt van Wikipedia en NPO3, nporadio2.nl. Ja, speel het liedje af. Ja. Ja, de hele liedje zegt het al, en de titel trouwens ook Fortunate Son. Ja, nou, hij is natuurlijk niet helemaal fortunate, zegt ze ook in het liedje I Ain't No Fortunate Son, want dat is niet. Hij is niet voortuiglijk, hij heeft geen geluk, en wordt namelijk gedraft voor de dienstplicht in de Vietnamese oorlog. Nou, het is best wel een raakend liedje, meestal, voor de veteranen, want het is duidelijk te zien dat het ook een beetje met de normale mensen aanspreekt. En dat normale mensen bestaan is zeker waar, maar wat geen normale mensen zijn, zijn hippies. Vera, wat heb jij gaan vertellen over de hippie? Daar heb je inderdaad wat over te zeggen, heb ik gehoord. Ja, ik heb dus Google doorgekeken, en historiek, en hippie is dus een subcultuur, slechts deels cultuur, uit de jaren 60-70. En ze protesteerden vooral tegen oorlog, zoals de Koude Oorlog en de Vietnamese Oorlog, armoede en ook nog honger. Terwijl, kunnen ze niet gewoon beter eten sturen, maar ja. Een van de populaire protesten van hun was een protest van John Lennon en Yoko Ono, waarin ze dus gewoon in bed bij zitten, de hele dag. Dat is in Montreal, en ook in een hotel in Amsterdam. En dat was gewoon een vreemd protest. Ze waren eigenlijk gewoon de hele dag niks aan het doen, met allemaal camera's om zich heen. En ook een beetje bieten roken en zo. Ja, duidelijk. Het waren echt rare mensjes. Ja. En vooral hippies waren vaak in Amsterdam te vinden, omdat ze daar zo'n coffeeshops hadden. En gewoon in het wonderpark rustig konden blooien en zo. En daardoor waren er ook heel veel protesten. En tegen de Vietnamese Oorlog. De hippies waren ook vaak tegen gewoon de opwarming van de aarde en milieubeveiling. Daarom hadden ze ook power power en zo. En ze wilden graag inhoudelijk leven met de natuur. Ja. Ja, dus eigenlijk zijn ze gewoon tegen alles. Ja? Ja. Ze zijn eigenlijk hele erge secondeuren. Ja, dat is waarom ze volgens mij niet meer bestaan. Jawel. Wow, dat brengt ons op het volgende onderwerp. De hippies die er nu zijn. Ja, er zijn namelijk nog steeds protesten gaande over oorlog. En dat noemen wij nog steeds hippies. Of hoe de nieuwe jongere cultuur zichzelf noemt. Nog steeds de hippies, maar volgens mij niet. Eh, waarom noem ik het op? Dankjewel Vera. In het heden zijn er natuurlijk ook nog veel protesten. Nu natuurlijk ook met oorlogen die bezig zijn. En dat zijn dan niet per se hippies, maar veel jongeren willen zichzelf nog steeds gehoord laten worden. En protesteren over de oorlogen en willen graag vrede. Nou. Uiterlijk. Ja. Oorlog en al wordt nog steeds geprotesteerd. Wordt niet van gehouden. Maar het gebeurt nog steeds. Het zijn dingen die gewoon is wereld gebeuren. Ik denk dat dat het wel weer was voor deze podcast. Ja. En eh, nou, eh, een gedag. Ja, we willen u graag bedanken voor het luisteren. En dan zien we u de volgende keer. Doei doei. Doei doei.