Narratief

The speaker initially had reservations about volunteering at a senior care center, feeling inexperienced and unsure of what to talk about with the elderly residents. However, their experience turned out to be rewarding and educational. They were assigned a personal companion, which they were initially hesitant about. But when they visited their companion, they were warmly welcomed and had a pleasant conversation. The speaker realized that they often take things like traveling for granted, while for older generations, it was a rare and special experience. This made them appreciate their own life and feel grateful. Even after the volunteering ended, they continued to visit their companion, realizing that helping others can be valuable for oneself. Overall, the speaker had a meaningful and memorable experience in their volunteering work. Toen ik twee jaar geleden begon met vrijwilligerswerk in een verzorgingscentrum voor oudere mensen die wat extra hulp nodig hebben, had ik daar aan het begin, zag ik er toch wel een beetje tegenop. Ik was niet helemaal zeker of ik wel die taken op me kon nemen, omdat ik zelf niet heel veel ervaring heb met werken met ouderen en ik het idee heb dat ik niet echt iets heb om over te praten met die mensen en ik ook misschien een beetje het beeld heb dat die oudere mensen ook niet per se met mij willen praten. Dus ik vond het best wel spannend en ja, zag er toch, ik had er niet heel veel zin in in ieder geval. En uiteindelijk is het allemaal heel erg meegevallen en heb ik heel veel dingen ervan geleerd die ik niet bij mijn andere banen heb geleerd. Een voorbeeld, een ervaring die me heel erg bijblijft, is dat op een gegeven moment alle vrijwilligers een maatje kregen, dus naast de groepsactiviteiten die je met alle vrijwilligers deed en meerdere bewoners, kreeg je nu ook dus een persoonlijk maatje, wat ik opnieuw best wel spannend vond en eigenlijk ook liever niet wilde, omdat ik dat dus spannend vind en niet zo goed weet wat ik daarvan moet verwachten en omdat je dat alleen doet, je ook niet kan terugvallen op een andere vrijwilliger. En op een gegeven moment kreeg ik dus het huisnummer van het maatje, want die maatjes hadden zichzelf wel opgegeven voor het maatjesproject, dat vrijwilligers bij hun langs zouden komen, dus die wisten er natuurlijk wel van, maar niet precies aan wie ze gekoppeld zouden worden. En ik vond het ook spannend om bij die persoon op een gegeven moment aan te bellen, omdat ik heel erg dan vanuit een oogpunt kijk van, ik zou het zelf bijvoorbeeld wel vervelend vinden als iemand zomaar langskomt die ik niet ken, maar ja, dit is natuurlijk een andere situatie, maar zo beredeneer ik het dan en vond ik dat dan vervelend, omdat ik iemand niet wil storen. Maar ik belde aan en die mevrouw die was meteen heel enthousiast en liet me binnen en ik vertelde natuurlijk wel wie ik was, maar ja, ze was super gastvrij en gaf me wat te drinken en wat te eten en ja, het klikte gewoon op zich goed en wat ik vooral heel mooi vond was de manier waarop die mevrouw vertelde over haar familie en hoe trots ze was op haar kleindochters die aan het studeren zijn en dat ze het altijd heel leuk vond, als ze langskomen en ik zag ook allemaal kaarten op de kast staan met dieren erop, dus volgens mij een olifant en een giraf, dus toen vroeg ik haar naar en toen begon ze ook te vertellen over haar dochter volgens mij, of ook een kleindochter, die een wereldreis aan het maken was, dat ze nu in Afrika is en straks doorgaat en ook naar Zuid-Amerika gaat en naast dat die mevrouw er heel enthousiast over vertelde en dat je merkte dat ze trots was, ook wel bezorgd, maar ook wel gewoon trots, deed het me ook beseffen dat voor mensen van mijn leeftijd dat soort dingen als normaal worden gezien of ja, in ieder geval in mijn kringen, studenten misschien, dat best wel veel dingen als normaal worden gezien en dat je er niet echt bij stilstaat, dat het best wel bijzonder is en dat je best wel trots mag zijn op de dingen die je doet of ja, die je onderneemt. Ik heb zelf geen buitenlands ervaring, maar mijn zus bijvoorbeeld wel en veel vrienden van mij ook en dat is natuurlijk hartstikke gaaf en ik ben ook altijd wel heel erg geïnteresseerd, maar het is niet iets waar je heel erg stil bij staat en de manier hoe die mevrouw erover vertelde en vertelde van ja, vroeger zijn wij nooit buiten de stad geweest of buiten het dorp, de plek waar ze vandaan kwam en een uitje was dan bijvoorbeeld naar Amsterdam gaan en dat was dan, ging ze daar ook over vertellen, over zo'n dagje Amsterdam. En ja, het deed mij gewoon beseffen dat het leven nu tegenwoordig best wel snel en misschien tot zekere hoogte ook wat extreem misschien is met buitenlands ervaringen of dingen die je moet doen of moet hebben gezien en ja, dat je best wel soms daar stil bij mag staan van dat het niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is of was. Dus daardoor ben ik ook meer gaan beseffen van, of meer gaan kijken naar mijn eigen leven van waar ik eigenlijk ook eens wel trots op zou mogen zijn of over na mag denken dat dat toch wel bijzonder is en dat ik daar dankbaar voor moet zijn. En dat is iets wat ik zelf heb geleerd van die mevrouw en ja, dat vond ik gewoon een hele mooie ervaring. En ook toen het vrijwilligerswerk stopte zijn we alsnog, ben ik alsnog een paar keer langs geweest omdat we in dezelfde stad wonen en dat had ik eigenlijk van tevoren nooit hebben verwacht omdat ik niet per se iemand ben die ja, zeg maar als het vrijwilligerswerk af is of als mijn baan klaar is, dan is het ook gewoon klaar of zo. En dan om dan nog door te gaan, is het helemaal vrijwillig. En ja, toen besefte ik gewoon van, voor andere mensen iets doen kan ook voor jezelf heel waardevol zijn en het hoeft niet altijd iets aan te hangen als in van dat ik er iets aan heb en ja, dat was dus een hele mooie ervaring op mijn bijblijf van vrijwilligerswerk.