Zeur of ziek aflevering 1 snippets

The speaker experienced severe pain and other symptoms related to her menstrual cycle, but multiple doctors dismissed her concerns. Eventually, she was diagnosed with a condition called endometriosis, where the lining of the uterus grows outside the uterus. The speaker emphasizes the frustration of not being taken seriously by male doctors and highlights the difference when she finally found a female doctor who took her symptoms seriously and provided treatment options. Ja, dat het zolang duurt. 7,4 jaar voordat hij een genootswoord gesteld, dat is bizar. Dat ik heel veel buikpijn had en dan echt gewoon op de grond lag of moest overgeven van de pijn of zelfs gevoel fluiten vallen. En toen ben ik ook naar de gynaecoloog gegaan en die zei eigenlijk, ja ik zie helemaal niks, ik weet het niet. Waarschijnlijk is het gewoon die menstruatie, moet je eraan wennen, je bent jong. Kijk het even aan, je kunt aan de pil beginnen als je dat wil. Ik dacht ook, het is niet normaal dat je zoveel pijn hebt dat je gewoon echt op de grond ligt. Mijn klasgenootjes zie ik dat niet doen met hun menstruatie. Maar die arts die deed een beetje alsof ik me aanstelde, alsof ik gewoon maar door moest gaan en moest doen alsof het er niet was. De huisarts wist ook niet echt wat hij ermee aan moest en de gynaecoloog zei, ja ik zie niks. Dus dan werd ik weer teruggestuurd naar de huisarts. Zo bleef ik eigenlijk heen en weer gaan en ik verhuisde tussendoor ook dus dan had ik weer een nieuwe arts en die zag ook niks. Mijn vierde gynaecoloog die zei, oh maar ik zie wel wat. Voor de rest had hij het advies, je hebt al een spiraal dus prima. Bizar zeg, wat duurde dat lang. Maar er is toen dus niks op vervolgd of je had er verder nog niks aan? Nee, de behandeling was het spiraaltje wat ik al had. Als ik dat niet had gehad, maar de pil was blijven nemen of een andere hormonale anticonceptie of niks, dan was het waarschijnlijk nog veel groter geweest. Om even voor de luisteraars een beeld te schetsen, bij mijn een-na-laatste MRI-scan was de grootte 7,5 cm. Dus dat is ongeveer zo groot als een sinaasappel. Ja, je hebt die foto naar ons gestuurd en ik schrok me eruit. En elke keer was het antwoord, nee want je bent te jong. Je hebt nog geen kinderen. Nee, want dat doen we pas wanneer je 38 bent geweest. En wat nou als je later een man tegenkomt die wel kinderen wil, dan heb je spijt. Ja, het is baarmoederslijmvlies. En dat baarmoederslijmvlies zit in de spier van de baarmoeder. Dus dat zit eigenlijk als een soort bolletje erin. En elke keer dat je dus een bloeding hebt, dan bloedt dat stukje ook. Maar omdat het ergens heen kan, omdat het in die spier zit, groeit dat dus. Ja, moet je nagaan. Het is zo heftig om te horen dat je vanaf je veertiende bijna iets serieus moet opnemen. Er wordt bestemd dat het fijn wordt, je voelt je niet gehoord. Nu heb je eindelijk de diagnose, je hebt de oplossingen, je hebt een doel, een wil. En er wordt nog steeds niet naar je geluisterd. En dat vind ik echt, echt te erg om te horen. En ik vind het, oh, ja sorry. Wat voor verschil merk je eigenlijk, dat het nu een vrouwelijk diagnosticoloog is? Het grootste verschil is dat zij wel iets doet. En dat ging heel hard, maar ik heb bij haar eindelijk een stapje verder, waar ik eigenlijk jaren om gevraagd heb. Ik loopt al sinds mijn veertiende naar het pijn en doe er wat aan. En dat is eigenlijk altijd mijn vraag geweest. En het is gewoon zo frustrerend dat artsen er zo lang over doen om er wat aan te doen. Omdat ik jong ben, omdat het invloed heeft op de vruchtbaarheid, omdat andere artsen zeggen dat ik het niet moet doen. En dat waren allemaal mannelijke artsen. En ik weet niet of het daar specifiek mee te maken heeft, maar ik weet wel dat het mannelijke artsen zijn geweest. Die zeiden, het is je menstruatie, wen er maar aan. En de vrouwelijke artsen zeiden, ik snap dat je hier last van hebt, we gaan kijken wat we kunnen.