Avareh

دلنوشت  و اجرا تورج توجی اینقدر آواره گشته ام زخم در جان خورده ام که گویی از جنگی هزار ساله برگشته ام اگر دست از دنیا کشیده ام اگر به کنجی بی آدم خزیده ام آخر تو که نمیدانی من چه ها که نکشیده ام بعد از رفتنت وقتی در میان آوارها داشتم دنبال خودم میگشتم هر کس به هر نحوی یکی با طعنه هایش یکی با خنده هایش یکی با دادهایش یکی با شلاق و دیگری با تهمت هایش اینقدر بر دلم خون کردند انگار که نیشتر در استخوانم فرو کردند ملالی نیست ما عادت کرده ایم اینان به درشتی کردند و ما هم به درستی نشنیدن عادت کردیم