Cafe Vleems

In 1945, a tragedy occurred at Café Vleems in the Dutch village of Wachten. A British bomber dropped a fuel tank on the cafe, causing a devastating explosion. Despite heroic efforts to save others, some lives were lost. The cafe, once a place of community and joy, was left in ruins. The story serves as a reminder of the fragility of peace and the resilience of the human spirit. We must cherish the memories of those involved and learn from the past to build a future of understanding, peace, and solidarity. Welkom bij de podcast Streekverhalen van Jan Veenstra, waar we teruggaan in de tijd en verhalen ontdekken die nog steeds resoneren met ontheden. Vandaag duiken we diep in de geschiedenis van een klein café in het Nederlandse dorpje Wachten, waar zich in 1945 een tragedie voltrok die het leven van velen voorgoed zou veranderen. Café Vleems, een plek waar de lokale gemeenschap samenkwam om te ontspannen, te lachen en hun zorgen te vergeten, was op een fatale dag in 1945 het toneel van een aangrijpende gebeurtenis. Terwijl de Tweede Wereldoorlog tot een einde kwam, overschoelde een golf van emotie dit vredige etablissement. Wat er precies gebeurde en hoe het de levens van de dorpsbewoners beïnvloedde, is een verhaal dat tot op de dag van vandaag wordt verteld in de Straten van Wachten. Luister mee terwijl we de geheimen van dit drama ontrafelen, de mensen erachter eren en de lessen die we kunnen leren uit deze donkere bladtijden van de geschiedenis van dit anders, zo rustige dorp. Welkom bij deze boeiende reis terug in de tijd, naar het hart van Café Vleems in 1945. Op die noodlottige dag van 24 maart 1945, toen de lente in de lucht hing en de oorlog zijn laatste adem leek uit te blazen, voltrop zich een tragedie die diepe sporen zou nalaten in de geschiedenis van Wachten. Café Vleems, een bescheiden door geliefd etablissement waar menig dorpsgenoot zijn verhalen deelde en zijn zorgen vergat, werd het toneel van een verschrikkelijk drama. Een Engelse bommenwerper, wellicht gehavend door gevechten elders, liet zijn brandstoftank vallen in de buurt van Wachten. De tank, nog gedeeltelijk gevuld met kostbare benzine, doorboorde genadeloze dak van Café Vleems, dat tevens diende als de thuisbasis van drie generaties Vleems. Het nieuws van het ongeluk verspreidde zich als een lopend vuurtje door het dorp. Zoon Hendrik en zijn broer Jan, die elders aan het werk waren op het land, renden naar huis bij het horen van de verwoestende klap. Wat ze daar aantroffen was een angstaanjagend tafereel, honderden liters benzine seipelde vanaf de zolder naar beneden, een potentieel dodelijke vloedgolf van brandbaar materiaal. Gelukkig waren de bewoners van Café Vleems snel genoeg om naar buiten te vluchten, althans de meesten. Doch, het noodlot had een andere plannen. Buurvrouw Grootoom, in haar haast om te helpen, vroeg of het vuur in de kachel nog brandde. De gedachte aan een potentieel inferno deed dochter Geesje Vreems beseffen dat het gevaar nog niet geweken was. Ze probeerde het vuur te doven, doordrengt van benzine, maar werd gelukkig tegengehouden door haar buurmeisje Albertje Grootoom, dat moedig haar plaats innam. Een vonk was genoeg. De vrijgekomen benzinedampen ontvlammden in een verblindende explosie en binnen een oogweng stond het eeuwenoude pand in lichte laaien. In de chaos en paniek die volgden, werden de heldhaftige daden van enkelen overschaduwd door het gruwelijke verlies van anderen. Twee dappere buurmannen, Gerrit Grootoom en Rieks Hilbrands, bevonden zich binnen in het brandende inferno. Met niets dan een hooi voor probeerden ze wanhopig de afgeworpen benzinetank naar buiten te duwen. Maar de vlammen waren meedogenloos. Gerrit Grootoom werd later teruggevonden, zijn lichaam verkoopt door het vuur dat geen genade kende. Rieks Hilbrands ontsnapte aan de vlammen, zei het met een hoge prijs. Hij strong van het dak, zijn kleren in brand en rolde wanhopig door het zand en het gras aan de overkant van de straat tot het vuur gedoofd was. Maar zijn verwondingen waren te ernstig. Ondanks een moedige poging om te overleven, bezweek hij die avond aan zijn wonden, zijn naam bijgeschreven in de trieste anale van die fatale dag. Buurmeisje Albertje, hoewel gewond, overleefde de vlammen zee, haar lichaam getekend door littekens van de verschrikkingen die zaad doorstaan. Café Flames, eens een baken van gezelligheid en gemeenschap, was nu een ruïne, haar muren zwart geblakerd door het vuur, haar herinneringen begraven onder de puin. Maar in de harten van de mensen van Wagtum zou de herinnering aan die tragische dag voortleven als een waarschuwing voor de grillen van het noodlot en als een eerbetoon aan de moed en opoffering van degenen die hun leven gaven om anderen te redden. Bedankt dat je met ons mee bent gereisd naar het verleden en naar het hart van Café Flames in 1945. Het was een reis vol emotie, geschiedenis en menselijkheid. De gebeurtenissen die zich destijds afspeelden, herinneren ons eraan hoe fragiel vrede en gemeenschap kunnen zijn, maar ook hoe veerkrachtig de menselijke geest is. Laten we de herinneringen aan degenen die betrokken waren bij dit tragische drama koesteren en hun verhalen blijven vertellen, zodat we kunnen leren van het verleden en bouwen aan een toekomst van begrip, vrede en solidariteit. Dank je wel voor het luisteren naar onze podcast Streekverhalen van Jan Veenstra. Blijf geïnspireerd, blijf leren en blijf luisteren naar de verhalen die onze geschiedenis vormen. Tot de volgende keer! Ondertitels ingediend door de Amara.org gemeenschap