Σ.Δανέλλης: Δεν αμφισβητούμε τον Κασσελάκη, αλλά την τακτική «one man show»

Θα πάμε να συνομιλήσουμε τηλεφωνικά με ένα πολιτικό πρόσωπο, πρώην βουλευτής και πρώην ευρωβουλευτής επίσης, σημαντικό για αυτό, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο Σπύρος Δανέλης, ο οποίος είναι στην τηλεφωνική μας γραμμή. Κύριε Δανέλη, καλημέρα σας. Καλημέρα κύριε Γιακουβή, καλημέρα στους ακροατές σας και καλό μήνα βέβαια και ευχαριστώ πολύ για την παρουσία. Να είστε καλά. Λοιπόν, σας καλέσαμε για να συζητήσουμε την πολιτική επικαιρότητα και κυρίες και κύριοι οι συμφωνίες που έχετε στο κόμμα σας, αλλά ακριβώς λόγω της επικαιρότητας και λόγω των εξελίξεων που έχουμε, έχουμε ένα εκλογικό αποτέλεσμα στην Καλλία. Θα ήθελα ένα πρώτο σχόλιο, πώς το είδατε εσείς αυτό το αποτέλεσμα και τι θα πρέπει να περιμένουμε στο δεύτερο γύρο την ερχόμενη Κυριακή. Ναι, όπως όλοι περιμέναμε και μάλιστα πολύ πιο έντονα, έχουμε ένα θρίαμβο του Εθνικού Συναγερμού. Είναι πρώτη φορά που η ακροδεξία καταφτά μια τέτοια περήφανη νίκη. Ο ένας στους τρεις ψηφοφόρους, έτσι, γύρω στο 34% επέλεξαν στον πρώτο γύρο του Εθνικού Συναγερμού. Είναι πρώτη φορά, λοιπόν, στην ιστορία που έχουμε ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Το οποίο, βεβαίως, αφορά και την Γαλλία, έτσι, με ένα φόβο για ένα αντισυστημικό blackout. Και αφορά, βέβαια, και την Ευρώπη ολόκληρη, την ΕΕ. Διότι, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Γαλλία είναι η δεύτερη οικονομική δύναμη, η πρώτη στρατηγική δύναμη της ΕΕ. Έχει το 16,2% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Φανταστείτε ότι η Ελλάδα έχει μόλις το 2%. Τα μεγεθή είναι αυτά. Και κανείς δεν ξέρει, στο δεύτερο γύρο, αν ολοκληρωθεί αυτός ο θρίαμβος, αν ενταθεί και όλα, για να αποκτήσει το Εθνικό Συναγερμό την απόλυτη πλειοψηφία. Και σχετική μάλλον θα την έχει. Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο η συνένωση άλλων δυνάμεων να μπορέσει να πάρει την πρωτιά από τον Εθνικό Συναγερμό, ο οποίος ελπίζει και στη στήριξη μέρους τουλάχιστον των Ρεμπουργλικανών, που ήρθαν τέταρτοι, με ένα 10% περίπου. Αλλά σας θυμίζω την προεκλογική συζήτηση και εκεί, την δραματική συζήτηση των Ρεμπουργλικανών, όπου ο ηγέτης, με ένα ίσως σημαντικό ποσοστό, επιθυμούν την συνεργασία με το Εθνικό Συναγερμό. Αυτό που νομίζω ότι πρέπει επίσης να σημειώσουμε, είναι ότι οι ηγέτες ο Μελανσόν, κυρίως από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, το οποίο ήρθε δεύτερο προς πόντας περίπου το 28%, αν δεν κάνω λάθος, των ψηφοφόρων, ζητάει, όπως και ο σημερνός Πρωθυπουργός, ο Αταλή, έχει πει, ούτε μία ψήφος στον Εθνικό Συναγερμό, ούτε μία έδρα στον Εθνικό Συναγερμό στο δεύτερο γύρο. Και πρέπει να πούμε εδώ ότι είναι λίγο περίπλοκο το εκλογικό σύστημα στη Γαλλία, όπου οι περισσότερες έδρες κατανέμονται σε μικρές, μόνο ευρικές περιοχές, όπου ο πρώτος με τον δεύτερο δεν παίζει ένας περίπτωσης έτσι. Και αυτό που ελπίζουμε όλοι είναι ότι αφενώς η συνοχή του Νέου Λαϊκού Μετώπου θα κρατηθεί, γιατί υπάρχουν πολλές ταχύτητες μέσα στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο, βεβαίως, και διαφορετικές προσεγγίσεις, αλλά και ότι και ο Μακρόν θα τηρήσει αυτό, ότι θα υπάρξει μια τακτική αντιμετώπισης του Εθνικού Συναγερμού στο δεύτερο γύρο, όπου όποιο κόμμα είναι τρίτο να αποσύρει τον υποψήφιό του, έτσι ώστε ο δεύτερος, είτε είναι το κόμμα του Μακρόν, είτε είναι το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, να μπορέσει να αποσπάσει την έδρα από τον Εθνικό Συναγερμό. Αλλιώς, απειλεί ο Εθνικός Συναγερμός με μια πλήρη επικράτηση και εκεί θα έχουμε καράσια προβλήματα, αν ελέγχει πλήρως το Κοινοβούλιο ο Εθνικός Συναγερμός, με μια πολύ δύσκολη συγκαντήκηση με τον Πρόεδρο Μακρόν. Αυτά είναι τα τεχνικά. Τώρα, το ουσιαστικό είναι ότι ο κ. Γιακουβή είναι, δυστυχώς, αυτό που βλέπαμε να έρχεται, χρόνια τώρα, ήρθε και ήρθε πολύ γρήγορα. Φανταστείτε ότι ο Εθνικός Συναγερμός το 1922 είχε πάρει 4,2 εκατομμύρια ψηφοφόρων και τώρα παίρνει περί τα 12 εκατομμύρια ψηφοφόρων. Είναι συντριπτική, έτσι, αυτή η εξέλιξη. Και αυτή η αντισυστημική ψήφος, όπου βεβαίως εκμεταλλεύεται το Εθνικό Συναγερμός, εκμεταλλεύεται αυτή την αβεβαιότητα, την αμασφάλεια, τη συνεχή κατακύλλα της ποιότητας ζωής των μεγάλων πολιτών, της κύριως εργατικής τάξης, σας θυμίζω και την Αγιλέκτα, και της μεσαίας τάξης. Δηλαδή, η αβεβαιότητα για ένα αύριο που δεν μπορεί να προδιαγράψει και που όλα δείχνουν ότι θα είναι χειρότερα από το σήμερα και πολύ χειρότερα από το χτες. Η άφηση των ανισοτήτων, όπου όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες νιώθουν να πιέζονται προς την έξοδο από την κοινωνία, όλα αυτά ρίζως πρακτικοποιούν προς τα ακροδεξιά την ψήφω και την κοινωνία. Λοιπόν, κάτι αντίστοιχο ακριβώς έχουμε και εδώ ενίσχυση της Ευρώπης και όλη την Ευρώπη, αλλά εγώ θα χρειαζόμουν, θα αξιοποιήσω τώρα τις εξελίξεις αυτά και αυτά που έγιναν στη Γαλλία για να σας φορέσω στα δικά μας, επειδή είδα ότι επικαλείστε κάτι σχετικό και στο τελευταίο άρθρο που δημοσίασατε, επικαλείστε το παράδειγμα της Γαλλίας για να πείτε, να μιλήσετε για τη συνεργασία των κομμάτων του προοδευτικού χώρου. Εκεί στη Γαλλία, εν πάση περιπτώσει με αυτόν τον τρόπο που έγινε, που είπατε ότι υπάρχουν και διαφορές, υπάρχει ένα πεδίο συνεννόησης και είχαμε μια εκλογική συνεργασία τουλάχιστον. Εδώ τώρα, στα χώρια τα δικά μας, να ξεκινήσουμε με αυτό και να έρθουμε στο ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια. Πώς τα βλέπετε τα πράγματα, έχει ανοίξει σχετική συζήτηση, ακούμε τη συζήτηση, αλλά πιστεύετε ότι μπορεί να οδηγήσει σε κάποιο είδους συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων της αριστεράς και της κεντροαριστεράς. Κοιτάξτε, αν διαβάσει κανείς πιο ήχεμα το εκλογικό αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών της προπερασμένης εβδομάδας, νομίζω ότι σ' αυτό το συνέδρασμα καταλήγει. Είναι για πρώτη φορά που τόσο ευανάγνωστα βλέπουμε την αγωνία έτσι, την λαϊκή και την εντολή τη λαϊκή, βρείτε τα, συνεργαστείτε, συνεννοηθείτε προς τις προδευτικές δυνάμεις αντιπολίτευσης. Αυτό είναι το μήνυμα, διότι δεν διαβάζεται διαφορετικά η κυρία Πουΐ το να πέφτει η κυβερνήσα παράταξη, όχι, ας μην δούμε τις μονάδες, να μην δούμε τα ποσοστά των κομμάτων, να δούμε ότι έχει χάσει η παράξενη Νέα Δημοκρατία, μέσα σε ένα χρόνο, έχει χάσει ένα εκατομμύριο ψηφοφόρων. Και αντί να υποφεληθούν τα κόμματα της προδευτικής αντιπολίτευσης, κατά το ελάχιστο, βλέπουμε το ΜΕΝ ΣΥΡΙΔΑ να χάνει 350.000 ψηφοφόρων και το ΠΑΣΟΒ να χάνει 120.000 ψηφοφόρους. Αυτό δεν διαβάζεται διαφορετικά. Η κουτομπόνυρη προσπάθεια, να μην έχω στο πίσω άλλο όρο, όλων των ηγεσιών των κομμάτων να πούνε ότι χάσανε οι άλλοι, οι άλλοι χάσανε περισσότερο από τους ίδιους και άρα εμείς είμαστε μια χαρά, δεν οδηγεί πουθενά. Και οδηγεί σε ένα εφησυχασμό και σε το να πετάξουμε την μπάλα ξανά στην ΕΞΕΔΡ, να πάμε παρακάτω, πράγμα που ομιγέννητο θα μας φέρει σε μια αντίστοιχη κατάσταση που έφερε τις δυνάμεις της αριστεράς στη Γαλλία, όπου πριν από 15 μέρες κατάφεραν να συμπίξουν μια συνεργασία, το νέο εθνικό, το νέο λαϊκό μέτωπο, το οποίο ελπίζω να μην αποδειχθεί θυμησιγενές και να μπορέσει να αντιστάθει και την επόμενη Κυριακή. Πάντως πολύ γρήγορα ήταν το άνθρωπο να κάνει αυτό. Και για να μην το κάνουμε, αυτό αναγκάστηκαν, προσέξτε, κανείς δεν το ήθελε. Ούτε η ανιπόταχτη Γαλλία του Μελάνσον, ούτε οι σοσιαλιστές, ούτε οι κομμουνιστές, ούτε οι αριστερές συνεισθώσεις αυτού του νέου λαϊκού μετώπου. Αλλά το κάνανε. Εδώ δεν θέλετε κανείς να με το θέλει. Το κάνουμε όμως. Αναγκάστηκαν, προσέξτε, αναγκάστηκαν οι λεσίες των κομμάτων αυτών, αναγκάστηκαν να συνδείξουν αυτό το νέο λαϊκό μέτωπο για να αντιμετωπίσουν αυτό που έβλεπαν να έρχεται. Δηλαδή αυτή την τεράφια διόποση των δυνάμεων της ακροδεξιάς του εθνικού συναγερμού. Για να μην το κάνουν λοιπόν οι λεσίες των κομμάτων της προοδευτικής αντιπολίτευσης αυτό πάνω στις τάχτες και υπό την απειλή της καταστροφής πρέπει να το κάνουν συνειδητά και να το κάνουν στέρεα και μέσα σε ορθολογικές δημοκρατικές διαδικασίες σε συνεννόηση βεβαίως με τη λαϊκή τους βάση όλα τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης έτσι ώστε να φύγουμε από αυτό τον εμφύλιο. Εγώ δεν λέω να συνεννοθούν ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ ή με άλλες κινήσεις δυνάμεις έξω από αυτά τα κόμματα. Δεν λέω ότι είναι όριμες οι συνθήκες να πάμε σε κάτι τέτοιο αλλά το ελάχιστο είναι ότι πρέπει να φύγουμε από τον άτυπο εμφύλιο στον οποίο βλέπετε τα τελευταία χρόνια να έχουμε πέσει και να συνεννοηθούμε για τα ελάχιστα και τα ελάχιστα είναι να αντιμετωπίσουμε μια δεξιά έως ακροδεξιά σε διάφορους τομείς πολιτική της νέας δημοκρατίας η οποία βλέπετε ότι κάνει και την κοινωνία να δυσφορεί και ένα σημαντικό ποσοστό ακόμα και των ψηφοφόρων της συντηρητικής παράδειξης να τους απομακρύνει. Με συγχωρείτε να ρωτήσω τώρα, πρέπει να συνεννοηθούν και πρέπει να συνεννοηθούν και τα κόμματα. Εγώ διαπιστώνω και όχι εγώ, διαπιστώνουμε μάλλον όλοι ότι υπάρχει δυσκολία συνεννόησης ακόμα και στο εσωτερικό των κομμάτων. Νομίζουμε ότι υπάρχει αναταραχή και στο Πασόγκ, υπάρχει και αναταραχή και στο κόμμα σας και ειδικά η επιστολή αυτή την οποία την υπογράφετε κι εσείς, είστε ένα από τα ευρωβουλευτά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που την υπογράφουν, έχετε κατηγορηθεί ότι ουσιαστικά ξεκινάτε ξανά μια συζήτηση με χαρακτηριστικά εσωστρέφειας. Τι έχετε εσείς να πείτε, τι θέλατε να πετύχετε με την επιστολή αυτή που στείλατε την προηγούμενη βδομάδα προπυροδότησε νέες συζητήσεις τώρα στο ΣΥΡΙΖΑ, αμφιβητείτε τον κ. Κασελάκη στην ηγεσία. Όχι, όχι δεν υπάρχει μια τέτοια αμφιβήτηση διότι δημοκρατικά εκλέχθηκε και γι' αυτό ήταν αμφιβητή. Άλλο, το ανακολουθήσαμε έναν ορθολογικό τρόπο εκλογής προέδρου, αυτή είναι μια άλλη ιστορία και έχουμε αυτό το αποτέλεσμα. Αλλά το αποτέλεσμα είναι σεβαστό διότι αποδεχτήκαμε τους κανόνες του παιχνιδιού. Από την άλλη πλευρά όμως, ένα κόμμα δημοκρατικό και δί ένα κόμμα της αριστεράς, δεν μπορεί να λειτουργεί έτσι με τον ηγέτη και τους περιαυτών χωρίς να υπάρχουν καθόλου συλλογικές διαδικασίες. Το κόμμα έχει καταρριγηθεί. Δεν έχει προηγούμενο ιστορικό να μην συνεδριάσει καν για τους τύπους. Να μην συνεδριάσει το ανώτατο όργανο που είναι η Κεντρική Επιτροπή, έξι μήνες. Και προσέξτε, πήγαμε σε εκλογές με ένα ψηφοδέλτιο το οποίο συντάχθηκε όπως συντάχθηκε, με διάφορες συστηρικές διαδικασίες, μια χαρά, αλλά δεν κλήθηκε η Κεντρική Επιτροπή ούτε για τους τύπους καν να το νομιμοποιήσει και στη συνέχεια να μιλήσει για την ταυτική την προεκλογική, να μιλήσει για τις τέσσερις ενόψεις των εκλογών. Και βεβαίως δεν συγκλείθηκε αφόμα, συγκαλείται την άλλη Κυριακή, για να αποτιμήσει τα αποτελέσματα και να χαράξει την παραπέρα πορεία του κόμματος μετά από αυτά τα αποτελέσματα της προεκλογής. Και να θυμίσω εδώ ότι ο κύριος Κασαλάκης, μαθαίνοντας ότι υπάρχει ένα κείμενο, το οποίο είναι εξαιρετικά ύπη, όχι εξαιρετικά προσεγμένο, έτσι, αλλά και βάζει θέμα λειτουργίας και σύγκλησης των οργάνων, ενημερώμενος λοιπόν ότι υπάρχει αυτή η κίνηση, τότε ανακοίνωσε ότι πάμε σε συνεδρίαση της πολιτικής δερμαντίας την Πέμπτη την ερχόμενη και στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής την Κυριακή, δεν το είχε εξαγγείλει πριν. Το κείμενο όμως δεν οδηγήσε σε σωστέφια, επαναφέρει ένα θέμα λειτουργίας. Υπήρχε μια απόλυτη αυτολογοκρισία όλων όσοι διαφωνούσαν με διαδιάφορα ζητήματα μέχρι της ευρωεκλογίας. Είναι πρώτη φορά που δεν υπήρχε κανένα φάλτσο, δεν υπήρξε καμία αλληφωνή, δεν υπήρξε καμία άλλη δημοσιοποίηση διαφωνίας από κανένας τέλεχος. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό και μάλιστα σε ένα κόμμα ζωντανό όπως ήταν πάντα ο ΣΥΡΙΖΑ ή τα προκάτωχα κόμματα τους στην αριστερά. Με πολυφωνία, με με με. Και πρώτη φορά η επιλογή του γιέτη ήταν ουσιαστικά ένα one man show, έτσι δεν είναι. Συνεχώς ο ίδιος κινιόταν από τη μια μεριά στην άλλη της Ελλάδας και καλά το έκανε, αλλά ήταν ο μόνος που έδινε το χαρακτήρα, ο μόνος που εξέφραζε πολύ το λόγο, ο μόνος που είχε πάρει πάνω του χωρίς να παρέμβει κανένας και να τραμποδήσει ή να δημιουργήσει οποιαδήποτε παραφωνία, αφήνοντάς τον να ακολουθήσει την τακτική που επέλεξε. Και τώρα πρέπει να καμποδιάσουμε όλα αυτά και να προτιμήσουμε αν αυτά τα αποτελέσματα είναι τα αναμενόμενα ή δεν υπάρχει δίδυμα. Το οποίο πρέπει να δούμε. Εγώ τώρα θα σας βάλω το θέμα που μπαίνει από την πλευρά του κ. Κασελάκη. Λέει ο κ. Κασελάκης, ούτε λίγο ούτε πολύ με αυτή την περίφημη ανάρτηση που έκανε το Σάββατο, ότι τελικά όλες αυτές οι κινήσεις και το δικό σας κείμενο, αυτό εγώ συμπαίρνω ότι λέει, αλλά και μέχρι τώρα που σε διάστημα λίγων μηνών δεν έχει αμφιλβητηθεί ούτε λίγο πολύ, ότι όλα αυτά έχουν σχέση τελικά με τον Αλέξη Τσίπρα και δεν καλεί τον Αλέξη Τσίπρα να τον στηρίξει στην ηγεσία ή να γυρίσει ποιος το αναλάβει αυτός. Εσείς τώρα πώς το βλέπετε, πώς θα αντιμετωπίσετε. Και τελικά πίσω από αυτή την επιστολή του 1987 που συνυπογράφεται κι εσείς, αυτό είναι ο συλληγετικός κρίκος, ότι η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα. Κοιτάξτε, σας διαβεβαιώ ότι προφανώς δεν είναι πράγμα που ο καθένας που έχει στοιχειώδη κρίση και γνώση των γεγονότων ή μπορεί να εκτιμήσει τα πρόσωπα τα οποία τα γνωρίζουμε όλοι, όπως είναι το πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα, προφανώς και δεν έχει ο ίδιος την παραμικρή ανάμειξη σ' όλη αυτή την ιστορία. Αυτό που επισημένουμε στο κείμενο, και όπως είδατε η 1987, δεν συνιστούμε μία τάση, δεν συνιστούμε μία ομάδα, δεν είναι ομοιογενής η σύνθεση του 1987. Και αυτό δείχνει το πόσο ζωντανό και το πόσο επιτακτικό ήταν και το πόσο απασχολεί σε πάρα πολλά στελέχη στο να φτάσουμε σήμερα, στο να κοινοποιήσουμε έτσι τις απόψεις μας σε στοιχειώδη ζητήματα και την ανάγκη να λειτουργήσουν ως κόμμα και όχι ως ο ηγέτης με μια στενή ομάδα γύρω του. Βεβαίως ο κ. Κασελάκης είναι εικρίνης, τα έχει πει αυτά. Έχει πει ότι πιστεύει στην αδιαμεσολάδητη σχέση του με την κοινωνία, με τους πολίτες, δεν χρειάζεται κόμμα, δεν χρειάζεται μεσαία στελέχη, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Ο ίδιος αποφασίζει με ένα μικρό κύκλο, ο ίδιος σκέφτεται και ο ίδιος προτείνει. Αυτό δεν έχει σχέση με η δημοκρατία, ούτε με αριστερά. Αυτό με τον φωτισμένο ηγέτη και το πόπολο από κάτω δεν έχει καμία σχέση με τη δημοκρατία. Αυτό έχει σχέση με το λαϊκισμό, με τον ποπουλισμό, είναι ο ορισμός του ποπουλισμού. Έτσι όμως δεν πάμε παραπέρα και δεν μπορεί να πάει ένα τέτοιο κόμμα παραπέρα. Άρα ο κ. Κασελάκης θα πρέπει να... εντάξει δεν θα κρίνω εγώ, νομίζω ότι καθένας μας κρίνει την πατροκτονία, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τον Τσίπρα. Και βεβαίως θεωρώ ότι ήταν ανήκεια αυτή η ανάρτηση που έκανε προχθές το βράδυ από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου καλεί τον Τσίπρα να τον στηρίξει, να μην τον υπονομεύει και όλα τα υπόλοιπα. Με όλα αυτά, αυτά δημιουργούν την αισθοστρέφη, κ. Διακουβή, και όχι η διαπίστωση και η αγωνία. 87 στελεχών, γιατί είμαστε 7 βουλευτές και 80 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, αυτοί που συνυπογράφουμε αυτό το μικρό κείμενο. Εμείς την αγωνία μας εκφράζουμε ότι το κόμμα δεν πάει έτσι. Υπάρχει όμως κι άλλο κείμενο που ετοιμάζεται να καταθέσετε μαζί εν όψη τώρα της συνεδρίας της Κεντρικής Επιτροπής, γιατί αυτό θεωρολογείται. Όχι, κοιτάξτε, στη Κεντρική Επιτροπή δεν ξέρω ποια θα είναι και η εισήγηση του πρόεδρου και ποια θα είναι η προτεινόμενη απόφαση. Θα τη δούμε για όλα τα θέματα τα οποία θα μας απασχολήσουν. Θα αντιμετωπιστεί το ποιο κείμενο απόφασης, από τον καθένα από εμάς, με τη συνείδησή του, την αρχοψή του, την αντίληψή του για το πώς πρέπει και το πού πρέπει να πάει το κόμμα. Νομίζω ότι είναι σαφώς κρίσιμες τις συνεδριάσεις και της πολιτικής γραμματείας την Πέμπτη και της Κεντρικής Επιτροπής. Σίγουρα κύριε Αντώνη. Κύριε Ανέλη με συγχωρείτε γιατί σίγουρα δεν θα προλάβουμε εμείς να συνεχίσουμε τη συζήτηση τώρα γιατί έχουμε φτάσει τη 10 αλλά μέχρι την Κυριακή που είναι η συνεδρίαση και σίγουρα μετά από αυτή τη συνεδρίαση να δούμε τα συμπέρασματα ελπίζω να έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε ξανά. Με πολύ χαρά. Σας ευχαριστώ πολύ για την ώρα. Πραγματικά όλοι πρέπει να προβληματιστούμε και να δούμε αν είμαστε ικανοποιημένοι με τη μέχρι τώρα πορεία μας. Γιατί δεν νομίζω να είναι κανείς ευχαριστημένος και να μην βλέπει κανείς τα ξύνατα τα οποία πικρώνουν συνεχώς πιο πάνω από την Ελλάδα. Ας παραδειγματιστούμε από τη Γαλλία. Να μην τρέχουμε μετά. Σαν φτάσει αυτό που λέτε. Σας ευχαριστώ πολύ και πάλι. Καλημέρα σας. Εγώ ευχαριστώ πολύ. Καλή συνέχεια.