Β.Ακτσαλής: Δεν υπάρχει ακρίβεια, υπάρχουν χαμηλά εισοδήματα

In this radio interview, the host welcomes Vangelis Achtsalis, the president of the Creation Party. They discuss the positioning of the party in the political spectrum and how it combines left and right principles. They also talk about the party's past collaborations and the recent split with Konstantinos Bogdanos. Achtsalis explains that the party promotes liberal ideas and believes in freeing the Greek economy from excessive state control. He emphasizes the need for political change and offers solutions based on innovation and entrepreneurship. Despite facing challenges, Achtsalis is committed to politics and wants to create a better future for his children and all Greek citizens. He believes that the country needs a strong government to implement necessary reforms. Εδώ στο στούντιο του Radio Me φιλοξενούμε έναν πρόεδρο κόμματος ο οποίος βρίσκεται στο Ιράκλιο και φυσικά έχει πολλές υποχρεώσεις από εδώ και πέρα. Φιλοξενούμε στο στούντιο του Radio Me τον πρόεδρο του κόμματος δημιουργία και γιατρό τον κύριο Βαγγέλη Αχτσαλή, τον οποίον και καλημέριζομαι κύριε Αχτσαλή καλώς ορίσατε. Καλημέρα κύριε Σπυριδάκη καλημέρα σε όλο το Ιράκλιο και όλη την Κρήτη. Βέβαια θα ξεκινήσω με μια τυπική ερώτηση. Σε ποιο σημείο του πολιτικού τόξου θα τοποθετούσατε το κόμμα σας κύριε Αχτσαλή. Πολύ καλή και πολύ συχνή ερώτηση. Συνήθως λέμε αριστερά και δεξιά όμως με βάση επανειλημμένες δημοσκοπήσεις έρευνες κοινής γνώμης αυτές έχουν δείξει λοιπόν ότι το δίπολο δεξιά αριστερά για τα δύο τρίτα του συνόλου των ελλήνων πολιτών και ειδικά για τις νεότερες ηλικίες ακόμα περισσότερο περίπου τα τρία τέταρτα αυτό το δίπολο το θεωρούν παροχημένο, ξεπερασμένο, αναχρονιστικό. Εμείς λοιπόν επιβαίνουμε σε αυτό το πλειοψηφικό άρμα και επίσης πιστεύουμε ότι οι λύσεις πλέον στις μέρες μας της 2024 δηλαδή πάνω από έναν αιώνα μετά την Οκτωβριανή επανάσταση αν θέλουμε να μιλήσουμε επαναστατικά πλέον οι λύσεις δεν έχουν αριστερό ή δεξιό πρόσημο έχουν αποτελεσματικό ή μη αποτελεσματικό πρόσημο. Οπότε εμείς στο δίπολο αριστερά ή δεξιά λέμε μπροστά. Συνδυάζουμε αριστερές ιδέες με δεξιές αρχές. Ας πούμε αν μιλήσουμε για ισχροκέρδεια και για ένα αξιοπρεπές δημόσιο σύστημα υγείας σίγουρα θα ακουστούμε αριστεροί γιατί πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει έλεγχος της αγοράς και όχι ασίδωτος νέο φιλελευθερισμός ή ασίδωτος ανεξέλικτο να τρέχει η αγορά ή να πιστεύουμε βαθύτατα ότι πρέπει να υπάρχει ένα αξιοπρεπές δημόσιο σύστημα υγείας. Αν μιλήσουμε για το δημογραφικό ενδεχομένως και για το λάθρο μεταναστευτικό ίσως ακουστούμε κάπως δεξί. Συνεπώς συνδυάζουμε τα καλύτερα από τις δύο ιδεολογίες για να πάμε τη χώρα μπροστά. Πάντως σίγουρα ως κόμμα έχετε περάσει από συνεργασίες, από πολλές περιπέτειες στην εθνική δημιουργία όπως λεγόταν μέχρι το καλοκαίρι το κόμμα σας στις περασμένες εκλογές. Βρέθηκε ο Θάνος Τζίμερος ως πρόεδρος και αντιπρόεδρη η κυρία Φαΐλος Κρανιδιώτης και ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος μέχρι που τα σπάσατε με τον κύριο Μπογδάνο για να τραβήξουν μετά το 0,8% στις εκλογές του περασμένου καλοκαίριου διαφορετικούς δρόμους οι κύριοι Τζίμερος και Κρανιδιώτης. Ο πρώτος εγκατέλειψε την πολιτική από ό,τι ξέρουμε και ο δεύτερος ανακοίνωσε ότι στηρίζει τη Νέα Δημοκρατία. Όλη αυτή η κατάσταση σας έχει στοιχήσει στη συνέχεια κύριε Αφιθαλή. Κοιτάξτε, η Δημιουργία είναι ένα κόμμα με βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία. Είμαστε ένα κόμμα 12 ετών. Είμαστε ο μόνος αξιόπιστος φιλελεύθερος φορέας στη χώρα. Και από εκεί και πέρα είμαστε ένα ζωντανό κήτερο της ελληνικής κοινωνίας διότι στα 500 μέλη ψήφισαν στο πρόσφατο διαδικτυακό συνέδριο που κάναμε το οποίο είχα τη χαρά και τιμή να με εκλέξει για νέο πρόεδρο της Δημιουργίας. 500 άτομα δεν είναι λίγα να ασχοληθούν και να έχουν καταβάλει τη συνδρομή τους που σημαίνει ότι είναι ενεργοί. Από εκεί και πέρα εμείς πιστεύουμε ότι οι τραγουδιστές είναι για να τραγουδάνε στην πίστα. Οι ομάδες να παίζουν ποδόσφαιρο. Συγχαρητήρια στον Πάουχ αν και δεν είμαι για χθες. Και τα κόμματα για να κατεβαίνουν σε εκλογές. Κατεβαίνουμε κανονικότατα σαν Δημιουργία. Κοινότητα πολιτών είναι το hashtag που θα μας βρουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης Έτσι μας βρίσκουν οι ψηφοφόροι στο ψηφοδέλτιο. Και όπως είπα, πρεσβεύουμε αυτό που λείπει από το μεγάλο κενό στην πολιτική εντός εισαγωγικών αγορά, το οποίο είναι ο φιλελευθερισμός. Όλα τα κόμματα, ακόμα και το κυβερνόν που ψευδεπίγραφα αυτό αποκαλείται φιλελεύθερο, πρεσβεύουν κάποιο ισχυρό μείγμα κρατισμού. Από το KΚ που είναι μόνο κράτος, μέχρι τα κέντρο αριστερά. Ακόμα και τα θρησκόληπτα πατριδοκαπηλικά του δεξιού φάσματος του τοξου που βρίσκονται στο Σπινοβουλίο. Όλα όμως πρεσβεύουν ένα ισχυρό μείγμα κρατισμού. Εμείς πιστεύουμε ότι οι απόγονοι του μυθικού προσώπου Μεν, αλλά του πολυμήχανου Οδυσσέα, αλλά και του πιο πρόσφατα πολυμήχανου Αριστατέλη Ωνάση, δεν μπορεί αυτοί οι άνθρωποι, εμείς δηλαδή οι Έλληνες πολίτες, να έχουμε αποκτήσει αλλεργία στο ρίσκο και στην επιχειρηματικότητα. Υποστηρίζουμε ότι εάν απελευθερωθεί η ελληνική οικονομία από τα δεσμά ενός αδιφάγου και ασφυκτικού κρατικού ελέγχου, που ουσιαστικά με τη γραφειοκρατία και την πολυνομία δεν μας αφήνει να κάνουμε αυτό που οι Έλληνες πάντα ξέραν να κάνουν καλύτερα, δηλαδή να επιχειρούν και να δημιουργούν και να μεγαλουργούν, εάν λοιπόν αφεθούμε ως αυτενεργούμενοι, τότε θα προκόψουμε και πάλι. Αυτό ακριβώς πρεσβεύουμε και αυτό συνεχίζουμε. Αυτές είναι οι πυρήνες των αρχών και των αξιών που υποστηρίζουμε εδώ και 12 χρόνια. Ο κύριος Τζίμενος γιατί εγκατελείψε αλήθεια την πολιτική? Καταρχήν να τον συγχαρούμε γιατί ήταν από τους ελάχιστους πολιτικούς άρενες ή και γυναίκες που δεσμεύτηκε για κάτι, τήρησε το λόγο του και το έκανε πράξη. Συνήθως έχουμε συνηθίσει σε πολιτικούς άντρες ή γυναίκες οι οποίοι δεν τηρούν την υπόσχεσή τους ή τη δέσμευσή τους. Νομίζω ότι, ιδανικότερος για να ρωτήσετε θα ήταν ο ίδιος βέβαια, αλλά υποθέτω ότι μετά από 12 χρόνια που δεν κατάφεραν να διαβεί το κατόφλι Εθνικού ή Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, υπέθεσε ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να παραδώσει σκυτάλι, αν και δεν πήρα σκυτάλι ή δαχτυλίδι. Όπως είπα προηγουμένως, το διαδικτυακό αμοιγό συνέδριο που έγινε τον Γενάρη με μηδαμινό αποτύπωμα άνθρακα, δεν μετακινήφθη κανένας, γίνανε όλα διαδικτυακά με ανέδειξε με μεγάλη πλειοψηφία. Θέλω να πω, δεν μου παρέδωσε το δαχτυλίδι, έγιναν εσωκομαντικές αρχαιρεσίες. Τώρα κύριε Αξάλη, καθώς οι δημοσκοπίσεις αλλά και τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών δεν φαίνεται να σας ευνοούν, έχετε σκεφτεί ποτέ να εγκαταλείψετε την πολιτική και να αφιερωθείτε με το επάγγελμά σας ως γιατρός. Αφενός με να τονίσουμε ότι είμαι οικογενειάρχης πλαστικός χειρουργός. Θα μπορούσα να την εγκαταλείψω, αλλά μόλις την ξεκίνησα. Βλέπετε, δεν είμαι παιδί του κομματικού, Σολίνα. Ασχολούμαι την ενεργοπολιτική μόλις ένα χρόνο τώρα. Πρώτη φορά ήμουν υποψήφες βουλευτής στις εκλογές που γίναν ακριβώς πριν έναν χρόνο. Νομίζω τον 21 Μαΐου, σήμερα είναι 20. Και είμαι πρόεδρος του κόμματος της Δημιουργίας εδώ και τέσσερις μήνες. Δεν έχω... Ο λόγος που ασχολούμαι δεν είναι... Βασικά, μ' αρέσει να είμαι αιρετικός. Είναι καθαρά ιδιωτελής, δηλαδή για το δικό μου καλό. Και συγκεκριμένα, επειδή την χάρη να έχω δύο κοριτσάκια που δεν θέλω να φύγουν στην Τζενιτιά, όπως συμβαίνει με πολλά χιλιάδες Ελληνόπουλα ετυσίως, θέλω να δημιουργήσω ή να συμβάλλω τουλάχιστον στο να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε αυτά τα παιδιά, όπως και όλα τα παιδιά, να μπορούν να ευμερίσουν και να έχουν πρόοδο και προκοπή, εδώ στον τόπο μας. Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος. Δεν είχα καμία διάθεση να αφήσω τη δουλίτσα και τη φαμίλια μου και να τρέχω ανά την Ελλάδα, κυρίζοντας τον νόμο του φιλελευθερισμού και κυρίως του αυτονόητου. Όμως εδώ, όπως σας είπα και προηγουμένως, βλέπω ένα μεγάλο κενό στην πολιτική αγορά, όλοι στις κοινωνικές συναναστροφές, στις οικογένειες και στη δουλειά μας, αναρωτιόμαστε τι θα ψηφίσουμε αυτό το βουητό, το τι θα ψηφίσουμε αυτή βουβή Ελλάδα, οι πολιτικά ορφανοί, οι κομματικά άστεγοι της δημιουργίας, της παραγωγής, που δεν έχει σχέση με κομματικούς μηχανισμούς, που δεν εξαρτάται από το αλισβερίσι με τον κρατικό κορβανά. Αυτή λοιπόν η Ελλάδα είναι πολιτικά ορφανή, είναι κομματικά ανένταχτη και ευελπιστώ να αποτελέσουμε τον αξιόπιστο φιλελεύθερο φορέα, που ακριβώς αυτή την Ελλάδα της καινοτομίας, της εξωστρέφειας και της παραγωγής, όπως είπα, ή αλλιώς της δημιουργίας, μιας και είμαστε δημιουργία, ευελπιστούμε να τους εκφράσουμε και έτσι να βρουν στα μάτια μας ή στα ψηφοδελτιά μας, εν προκειμένου πιο κυριολεκτικά, να βρουν αυτή την εναλλακτική που θα τους κάνει να ψηφίσουν με θετική αντέντα, να ψηφίσουν λύση, πρόταση και όχι το μη χείρον βελτιστό, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα. Θέλω να τονίσω ότι κύριε Σπυριδάκη, ότι εκτός από τις φωνές διαμαρτυρίας εκεί έξω, πλέον να μάθουν οι ακροατές σας και όσο περισσότεροι Έλληνες πολίτες γίνεται, ότι υπάρχει και η φωνή δημιουργίας. Μια αξιόπιστη εναλλακτική που προτείνει δοκιμασμένες, τεκμηριωμένες λύσεις, όπως εφαρμόστηκαν εκεί έξω, εκτός συνόρων, και γίνανε άλλα κράτη υπό δεύτερα ημών, πριν 30-35 χρόνια πίσω από το Σιδρούν παραπέτασμα, κανονικές χώρες, ενώ εμείς ακόμα υπολειπώμεθα και είμαστε ουραγοί στην Ένωση. Έχετε καταλάβει τι φταίει γι' αυτό κύριε Αχτσαλή? Φυσικά. Γι' αυτό ασχολούμαι για να το διορθώσω. Η χώρα θέλει τομές. Οι τομές δεν γίνονται, διότι υπάρχει μια κακώς νοούμενη παλεοκοματικής νοοτροπία, η οποία θέλει το πολιτικό κόστος πάνω απ' όλα, οπότε δεν σπάμε αυγά για να μην δυσαρεστήσουμε μικρές μεν, αλλά θορυβόντες μειοψηφίες, οι οποίες κρατάν τα μικροσυφέροντά τους για μικροπολιτικούς λόγους, και έτσι αντί να δράει κυβέρνηση προς όφελος όλης της κοινωνίας, προσπαθεί να χαϊδεύει αυτιά. Αυτό το πράγμα, επειδή εμείς σαν δημιουργία δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί, αλλά πολίτες που είμαστε επαγγελματίες, δεν έχουμε αφενός μεν το πολιτικό κόστος να νοιαστούμε. Η χώρα θέλει μια κυβέρνηση κομμάντο, που σε τέσσερα χρόνια θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Αφενός μεν ως πολίτες έχουμε τριβή με την πιαθημερινότητα, ξέρουμε προβλήματα και λύσεις, δεν είμαστε την κομματικούς όλοι να επαναλαμβάνω, και αφεντέρου δεν έχουμε, σαν προαπαιτούμε, δεν θέλουμε να θρέψουμε κομματικούς στρατούς, δεν έχουμε πολιτικά ή βιολογικά παιδιά να μας ακολουθήσουν, και έτσι δεν έχουμε αυτόν τον βραχνά του πολιτικού κόστος, και μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα, αν μας δώσει φυσικά τη δύναμη ο ελληνικός λαός, και διαβούμε το κατόφλι ευρω-ή εθνικού κοινοβουλίου, αν μας δώσει λοιπόν τη δύναμη ο ελληνικός λαός, θα μπορούμε να προτείνουμε ή να εφαρμόσουμε ακόμα περισσότερο λύσεις, που ναι, μέν θα πονέσουν αρχικά, αλλά εις βάθος χρόνου ή και μεσοπρόθεσμα, ότι η κοινωνία παραμένει δέσμια μιας εισιθνής, αλλά θορυβόδους, κακομαθημένης μειοψηφίας. Διαβάζοντας τώρα τις θέσεις σας στο site του κόμματός σας, εκεί συμπληρώνεται μια κακομαθημένη μειοψηφία που έχει μάθει να πατά στην κυριολεξία επιπτωμάτων. Τι εννοείται. Τρεις είναι οι πυλώνες που υποστηρίζει η δημιουργία από καταβολής της, και που τονίζω εγώ σαν νέα ηγεσία τώρα. Μείωση φορολογίας, απλοποίηση φορολογικού, προκειμένου να προσελκύσουμε επενδύσεις. Τι κάνουν οι επενδύσεις. Δημιουργούν καλά αμοιβόμενες θέσεις εργασίας εδώ, δεν φεύγουν τα παιδιά στην ξενιτιά, τα Ελληνόπουλα μένουν και ευημερούν στη χώρα μας. Επίσπεση στην απονομή δικαιοσύνης, δεν μπορεί μια δίκη να θέλει πέντε χρόνια να τελεσυδικήσει, είναι σκάνδαλο. Και στο και τέλος, αξιολόγηση και αξιοκρατία. Αυτό που εννοούμε είναι ότι αν αξιολογούνταν πρόσφατα, παρένθεση πρόσφατα, εξήγηλο πρωθυπουργός πριν αποδοτικότητα στους δημοσίους υπαλλήλους, πριν παραγωγικότητας. Τι πριν παραγωγικότητας θα πάρουν άνθρωποι που δεν έχουν αξιολογηθεί με βάση την παραγωγικότητά τους. Άρα θα δοθεί οριζόντια, άρα σε όλους. Άρα ένα μήνα πριν τις εκλογές τι κάνει νιάου νιάου, άλλο ένα ψηφοθηρικό επίδομα. Συνεπώς εμείς λέμε ότι εάν, χωρίς να είμαι πυρογνώμων σιδηροδρόμων, εάν είχε αξιολογηθεί ο επίμαχος σταθμάρχης εκείνη τη νύχτα, θα μπορούσαμε να έχουμε γλιτώσει δεκάδες αθώα θύματα. Εμείς αυτό που λέμε είναι ότι το τελευταίο ευρώ του Έλληνα φορολογούμενο θα πρέπει να αξιολογείται που πηγαίνει και αν πιάνει τόπο, αν δηλαδή παράγει το κόστος για το οποίο τον αμύβει το σύνολο του ελληνικού λαού. Εκεί ακριβώς αναφέρουμε ότι αυτοί οι κακώς νοούμενοι, έχουμε τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι αξιολογούν, φυσικά εκπαιδεύουν, αλλά και μεταξύ άλλων αξιολογούν τα παιδιά μας, ενώ έχουμε το οξύμωρο να μην αξιολογούνται οι ίδιοι. Αυτό το ότι το ελληνικό δημόσιο είναι παγκοσμίως ο μόνος εργοδότης που δεν αξιολογεί τον προσωπικό του, πρέπει κάποτε να αλλάξει. Για αξιολόγηση γίνεται τώρα στην εκπαίδευση. Η αξιολόγηση που έγινε κ. Σπυριδάκη κατέριξε 95% των δημοσίων υπαλλήλων αρίστους. Εσείς έχετε την αίσθηση ότι ζείτε σε μια χώρα με 95% αρίστους δημόσιους υπαλλήλους, γιατί εγώ δεν έχω αυτή την αίσθηση. Μάλιστα. Άρα είναι επίπλαστη αυτή η αξιολόγηση. Στη Θεσσαλονίκη έχετε μια ιδιαίτερη ευαισθησία, ως Μακεδόνες βέβαια, με την Μακεδονία. Πώς βλέπετε τη συμφωνία των Πρεσπών και όλα αυτά που γίνονται τις τελευταίες ημέρες στην γείτονική μας χώρα. Η συμφωνία των Πρεσπών απ' την αρχή, σαν δημιουργία, λέγαμε ότι ήταν μια κάκιστη συμφωνία, καθότι δώσαμε τα πάντα για να πάρουμε μια γραβάτα. Εν τούτοις, εφόσον ψηφίστηκε, εφόσον μάλλον υπογράφηκε αντίμερος, παραμένει μια διεθνώς κυρωμένη συμφωνία. Συνεπώς θα πρέπει να τις ευώμαστε, τόσο εμείς όσο και οι γείτονες. Εάν οι γείτονες αλλάξουν παεράκι και θελήσουν να την αμφισβητήσουν την πράγμαση όπως συμβαίνει τώρα, μιας και αμφισβητούν ουσιαστικά το συνταγματικό τους όνομα. Έχουν μονομερός αφαιρέσει το Βόρεια. Συνεπώς θα πρέπει να τεθεί ξανά σε διαβούλευση, να δούμε και εμείς να έχουμε ένα αραγές εθνικό μέτωπο. Προφανώς η εξωτερική πολιτική και η άμυνα δεν είναι πεδία όπου πρέπει να ασκείτε ή όπου μπορεί να ασκείτε μικροπολιτικά συμφέροντα. Θα πρέπει να έχουμε ένα αραγές μέτωπο, αλλά θα πρέπει να επανεξετάσουμε ποια θα είναι η στάση μας εναντί αυτής της κάκιστης συμφωνίας, που ακόμα και έτσι η γείτονα χώρα δεν την τηρεί. Συνεπώς, ίσως κάθε πρώτες γαλό, είναι ευκαιρία να την επαναδιαπραγματευτούμε και να δούμε τους όρους της. Έχετε κάνει και αρξαλή τις διαπιστώσεις σας για το τι φταίει για την ακρίβεια. Είναι εισαγόμενοι όπως λέει η κυβέρνηση φταίει, η κυβέρνηση φταίνεται, ο Λιγοπόλια και οι πολυδιεθνικές ή η αδυναμία να ελέγξουμε την αγώνα. Μάλιστα ο πρωθυπουργός έστειλε και επιστολή απ' ό,τι ξέρουμε στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ζητάει να παρέμβει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Εσείς τι λέτε. Εμείς λέμε ότι είναι στάχτη στα μάτια αυτή η επιστολή και επίσης επειδή μας αρέσει να είμαστε αιρετικοί, όπως είπαμε και πριν, πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει ακρίβεια. Αυτό που υπάρχει είναι χαμηλή μισθή. Το κατά μέσο όρο το κάθε προϊόν εδώ στη χώρα μας δεν στοιχίζει πολύ διαφορετικά ή στοιχίζει κάπως διαφορετικά σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Αυτό που κάνει την τεράστια διαφορά είναι ο βασικός μισθός των 700 ή 800 που παίρνει ο Έλληνας σε σχέση με τα 1.800 του Ιταλού και τα 2.800 του Γερμανού. Αυτό λοιπόν είναι η μεγάλη διαφορά. Και αυτό συμβαίνει αφενός με επειδή αυτή η πολυνομία και η γραφειοκρατία δεν αφήνει να προσελκύσουμε επενδύσεις ώστε να αποκτήσουμε επιτέλους πρωτογενή τομέα. Ο πρωτογενής μας τομέας παραμένει σχεδόν αποκλειστικά γεωργικός που δεν έχει, είναι πολύ καλός, μας διατρέφει, αλλά δεν έχει ψηλή προστιθέμενη αξία. Και από εκεί και πέρα οι ασφαλιστικές εισφορές είναι τρομακτικά μεγάλες στη χώρα μας. Ας πούμε ενδεικτικά ένα παράδειγμα γιατί μου αρέσει να μιλάμε παραδείγματα και με νούμερα. Για να πάρει ένας εργαζόμενος 1.700 εδώ κ. Σπυριδάκη στην Ελλάδα, θα πρέπει, που είναι ένας σχετικά αξιοπρεπής μισθός, με 1.700 μπορούμε να πούμε ότι ζεις αξιοπρεπός, θα πρέπει λοιπόν στην Κύπρο 2.300 θα ήταν το σύνολο του εργοδοτικού εξόδου για τον εργοδότη, και εδώ είναι κάτι πάνω από 3.000. Αυτή τη διαφορά λοιπόν από τα 2.300 ως τα 3.000, καταλαβαίνετε ποιος την καρπώνεται. Την καρπώνεται το ελληνικό δημόσιο. Για ποιο λόγο, ώστε αφενός μεν είναι ασφαλιστικές εισφορές που δεν έχουν ανταποδοτικότητα, δηλαδή εάν θες να χειρουργηθείς για κύλιοι θα περιμένεις δύο χρόνια, γιατί εκεί πηγαίνουν ασφαλιστικές εισφορές, εάν θες να πάρεις σύνταξη είναι αμφίβολο άνθρωποι της ηλικίας μου και κάτω, κάτω από 45 δηλαδή, αν και όποτε θα πάρουνε ποια σύνταξη θα πάρουνε. Άρα καταβάλουμε ένα υπέρμετρο τίμημα για δυσανάλογα λιγότερες υπηρεσίες. Και μέρος αυτού του τιμήματος που τελικά καταβάλει ο εργοδότης και ο εργαζόμενος στον κρατικό μηχανισμό, επιστρέφει ψηφοθηρικά, μικροπολιτικά, υπό τη μορφή επιδόματος. Άρα, οι λύσεις αυτό που λέτε είναι να μειώσουμε τις ασφαλεστικές εισφορές, να μειώσουμε τη φορολογία, να προσερκίσουμε επενδύσεις και έτσι όλος ο κόσμος να δουλεύει αξιοπρεπέστερα και με καλύτερα αμοιβόμενες εργασίες. Να έχει καλύτερη θέση εργασίας. Θα έλεινε το πρόβλημα η μείωση του ΦΠΑ στα βασικά είδη που λέει η αντιπολίτευση. Κατά τη γνώμη μου, ναι, είναι βασικά είδη και είναι πολύ ψηλά το ΦΠΑ για βασικά είδη. Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις. Εμείς ούτως ή άλλως μιλάμε για flat tax 15%. Πιστεύουμε ότι αυτό είναι το απλούστερο. Δηλαδή, για να καταστεί η φοροδιαφυγία σύμφωρη, θα πρέπει να είναι καταρχήν ο φόρος χαμηλός, ώστε να έχεις κίνητρο και αφετέρου να αναγνωρίζεται σαν έξοδο, ώστε να έχεις κίνητρο και να έχεις αντικίνητρο να φοροδιαφύγεις, γιατί το 15% είναι με ένα σχετικό χαμηλός φορολόγικο συντελεστής. Εντάξει, η κυβέρνηση λέει ότι δεν θα άντεχε κάτι τέτοιο ο ελληνικός προϋπολογισμός μας, όπως επίσης λέει ότι εγώ αυξήσεις έχω δώσει στους μισθούς. Όπως καταλαβαίνετε, αυτές οι αυξήσεις, όπως καταλαβαίνετε, δεν θα ήθελα να πω στα γόνα στα νοκιανό, αλλά πάντως σίγουρα δεν αντισταθμίζουν το κύμα ακρίβειας. Και αφετέρου, ο αντίλογος είναι ότι δυστυχώς η κυβέρνηση, όπως και όλα τα υπόλοιπα κόμματα, Μίζωνος και Ελλάδος, Αντιπολιτεύσεις, σκέφτονται μέσα στο στενά μικροπολιτικό παλαιοκομματικής νοοτροπίας κουτίτους. Και δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι 28 Ιουνίου, ξέρετε τι είναι κ. Σπυριδάκη, δύο μεγάλα πράγματα είναι, το 90 γενέθλιά μου. Το άλλο είναι η ημέρα ελευθερίας. Το ΚΕΦΗΜ, Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών, πρόσφατα έψαξε και βρήκε ότι αν αφρήσουμε τις φορολογικές εισφορές και ό,τι δίνουμε στο κράτος, μέχρι την 28 Ιουνίου, σχεδόν δηλαδή για το πρώτο εξάμηνο, δουλεύουμε για το κράτος, και από την 28 και μετά δουλεύουμε για την τσέπη μας. Αυτό καταλαβαίνετε ότι τα μισά-μισά, να σας το πω αλλιώς, αν πάρουμε μία ατομική πίτσα και τη φάμε οι δυο μας, θα έχουμε φάει από μισή πίτσα. Εσείς είστε το κράτος και εγώ είμαι εγώ. Αν πάρουμε μία οικογενειακή και εσείς φάτε το N3, το N4 και εγώ το υπόλοιπο, τελικά εσείς θα έχετε φάει περισσότερο σε σχέση με τη μισή ατομική, γιατί οι οικογενειακοί είναι πολύ μεγαλύτεροι. Εμείς λοιπόν λέμε ότι αν μειώσουμε τη φορολογία και κυρίως απλοποιήσουμε το φορολογικό και την πολυνομία γραφειοκρατία την πατάξουμε, τότε θα υπάρξει τέτοιο κύμα δραστηριότητας οικονομικής που τελικά, ακόμα και το λιγότερο για το ελληνικό δημόσιο, το 15 δηλαδή της εκατό, θα καταστεί περισσότερο του σημερινού 24. Εικόνα από την Κρήτη έχετε. 15 μήνες αγροτικός, έμεινα αρκαδίου street στο Ρέθιμνο, downtown, γιατί ήμουν αγροτικός γιατρός ενέτη 2000 στην Αργυρούπολη Ρεθίμνου και είχα στη διοικηοδοσία μου τα Μυριοκέφαλα και τους, ναι, κάτω πόρος, οχτώ χωριά τέλος πάντων, τα οποία ήταν χωριού για τότε, υποθέτω τώρα και οι τελευταίοι κάτοικοι μπορεί να έχουν αποβιώσει. Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Κρήτης. Αναμφίβολα το μεγαλύτερο πρόβλημα της Κρήτης, αφενός μεν από πλευράς πρεστής και ήμαντς, είναι το ότι προσγειώνεται ένας Ελβετός ου ιδός ή ακόμα και ο Κρητικός που επαναπατρίζεται στο Καζαντάκης. Αυτό είναι η ντροπή που υπάρχει αυτό το αεροδρόμιο. Είναι άλλο φυτό ότι κατασκευάζεται άλλο και αυτό έχει αφεθεί στη μοίρα του και είναι έτσι όπως είναι μια λαμαρινό κατασκευή. Αλλά εν πάση περιπτώσει, ουσιαστικότερο, αυτό είναι το φαίνεστε, το ουσιαστικότερο φυσικά πρόβλημα από τότε που ήμουν εγώ το 2000, βλέπετε, αυτό είναι. Το βασικό πρόβλημα της χώρας είναι η κεκτημένη αδράνεια. Το ότι ταθύνουμε τα πράγματα έτσι. Εγώ ήμουν το 2000 εδώ, τώρα είναι 24, σε λίγο θα είναι 25. Εν τέταρτο αιώνος μετά, ο ΒΟΑΚ παραμένει ζητούμενο, ότι θα υπογραφεί, θα σχεδιαστεί και θα και θα και ο δρόμος είναι ίδιος εδώ για 25 χρόνια. Εντάξει, το σημείο πρατήθηκε. Έχει μπει σε μια σειρά. Αυτά τα γραφειοκρατικά, εγώ σαν γιατρός νηστέρι έχω να πω. Καταλάβατε, δηλαδή άμα είναι να ετοιμάζουμε το χειρουργείο 25 χρόνια για να το βάλουμε, στο τέλος ο ασθενής θα αποβιώσει. Αυτό που βλέπει ο Έλληνας πολίτης είναι άσφαλτο. Αν έχει άσφαλτο, αν έχει προστατευτικό και αν τελικά το αμάξι του τσουράει σαν ένα καινούριο δρόμο. Εγώ ξέρω ότι 25 χρόνια μετά, εν τέρατο του αιώνα μετά, το μετρό Θεσσαλονίκης κατασκευάζεται 18 χρόνια. 9 χιλιόμετρα ευθείας μας παίρνει 18 χρόνια. Ο ΒοΚ που σκοτώνονται, δεν ξέρω αν είναι καθημερινά, πάντως πολύ συχνά, κυρίως νέοι άνθρωποι, αυτό λοιπόν είναι σκανδαλόδευτο ότι δεν έχει και ίσως θα μπορούσε η Κρήτη να έχει και ένα μέσο σταθερής τροχιάς. Αεροδρόμιο έχει, δύο μεγάλες και δύο μικρότερες πόλες έχει. Νομίζω αυτό θα ήταν το ιδανικό. Προσγλήψεις στην υγεία γίνονται, που λέει ο Πρωθυπουργός στο τηλεοπτικό του ΣΠΟΤ. Και σας ρωτάω, επειδή και εσείς είστε γιατρός, τον ζήτε το χώρο της υγείας. Όλοι ξέρουμε ότι έχει τρομακτικές ελλείψεις η υγεία. Απορώ πώς θέλουν να κάνουν απογευματινά χειρουργία και γιατρέα, γιατρέα γίνονται ήδη αλλά τα χειρουργεία πώς θα γίνουν, από τη στιγμή που υπάρχουν ελλείψεις. Πάλι και αυτό το πώς θα κάνεις προσγλήψεις, δηλαδή από παντού ζητάς λεφτά, και αυτό πηγαίνει στο προηγούμενο, ότι αν σκεφτούμε πιο οραματικά, με έμπνευση, με φαντασία, με πείσμα, με μεράκι, αν στελεχώσουμε δύο τομείς μόνο, υγεία και παιδεία, αν κάθε χωριό της Παραμεθέρωης ή της Ιππέθρου είχε ένα δάσκαλο και μία νοσηλεύθεια με έναν γιατρό, τότε αυτά όλα τα πανέμορφα χωριά, μιλάω για ζαγοροχώρια κυρίως στο βορρά αναφέρομαι, αλλά σίγουρα και εδώ. Η Κρήτη βέβαια, επειδή έχει αυξημένη τουριστική ροή, ίσως κάποιοι ξένοι συνταξιούχοι ήδη μένουν στη Κρήτη. Εν τούτοις, αυτό θα μπορούσε να γίνεται μαζικά. Να είμαστε, όπως χαρακτηριστικά μου έχει πει κάποιος, να είμαστε η Φλόριντα της Ευρώπης. Να έρχονται εδώ και να περνάνε τα τελευταία χρόνια της ζωής τους, όλοι οι συνταξιούχοι Ευρωπαίοι που έχουν κάποιο βαλαντίο, με μία μόνο προϋπόθεση. Αν σε κάθε μέρος, από τα μικρά νησιά, με κατοίκους ελάχιστο αρκιούς, μέχρι τη Δράμα, τα ζαγοροχώρια, το Πήλιο, όποιο μέρος θέλει ο καθένας, αν είχαν όλα αυτά ένα καλά στελεχωμένο κέντρο υγείας σε ακτίνα 25 χλμ και ένα σχολείο με δύο δασκάλους. Αυτό, λοιπόν, είναι μισθή. Είναι έξοδα. Αλλά σκεφτείτε, οι συνταξιούχοι που θα έρθουν, λόγω κυρίως του κέντρου υγείας, αλλά ακόμα και οι ψηφιακοί νομάδες, εάν υπάρχει ένα καλά στελεχωμένο σχολείο, τι προστιθέμενα αξία θα αφήσουν σε κάθε μέρος και πόσα πολλαπλάσια από αυτά που θα δαπανίσουμε τελικά. Αλλά δεν είναι μία δαπάνη, είναι μία επένδυση η υγεία και η παιδεία και προφανώς δεν βαντίζουμε σε αυτή την κατένθηση ελίψη ενός οραματικού συνεκτικού νέου εθνικού σχεδίου και οράματος που θα μπορούσε να καταστήσει αυτό εφικτό. Λοιπόν, κύριε Αρτισσαλής, σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Η χαρά ήταν όλη δική μου, κύριε Σπυριδάκη. Ευχαριστώ πάρα πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να εκθέσω τις απόψεις και μην ξεχάσω, γιατί θα με μαλώσει ο μάνος που είναι έξω, στις 7.30 ώρα στο Πολύκεντρο της Νεολαίας, στην καρδιά του Ιρακλείου. Θα έχουν την ευκαιρία όσοι παρευρεθούν να ακούσουν την κεντρική μου προεκλογική ομιλία εδώ στο Ιρακλείο, απόψε, 7.30 ώρα, Πολύκεντρο Νεολαίας. Στην Ανδρόγειο, βέβαια. Λοιπόν, κύριε Αρτισσαλής, σας ευχαριστώ. Καλή επιτυχία στις εκλογές και καλή μέρα σας. Ευχαριστώ πάρα πολύ.