Audio bij de Bokszak (Afval Expofette) - Tuinstadhuis - maart 2024

The speaker discusses the emotion of anger and how it can be expressed in a positive way. They encourage the listener to remember a time when they were angry and to release that anger by punching a punching bag. They share personal examples of what makes them angry, such as injustice and negligence. The speaker also talks about the importance of addressing anger through communication and collaboration rather than letting it turn into resentment. They suggest taking action and finding constructive solutions to problems. The speaker concludes by emphasizing the power and energy that anger can provide when channeled effectively. They encourage the listener to use their anger to make a positive impact and to not be afraid to express it. Heb je je handschoenen aan? Doe ze eerst maar aan. Ben je wel eens boos? Echt boos? Om iets kleins of iets groots? Is het stil om je heen? Of lopen er mensen, collega's? Ze hoeven het niet te weten. Ga maar eens naar het laatste moment dat je echt boos was. Hef je handen tot bij je gezicht, je linker iets voor je rechter. Neem je bokshouding maar aan. Zoals jij denkt dat dat hoort. Misschien heb je wel eens gebokst of een bokser in een film gezien? Klem je handen tot een vuist en maak je polsen sterk. Denk aan dat moment van boosheid. En geef met links een korte, snelle stoot. Nog een. En nu met rechts. Wat langere, harde stoot. En nog een. Denk aan dat moment. Aan wat er gebeurde. Je bent superboos. Geef een hele serie stompen tegen de zak. Ik zeg maar zoiets als de toeslagenaffaire, daar word ik heel boos van. Ik word boos van onrecht en van wegkijken. Mijn boosheid ontslaat met mensen van huishouding communiceren. Ik was bij de supermarkt en toen hadden ze geen knalzelderij. Als ik degene tegenkom die dit heeft veroorzaakt, dan geef ik hem een rechtse directe met een linkse erachteraan. En toen moest daar de hoofd van groente bijkomen. En die wist gewoon niet wat knalzelderij was. Ja, hoe kan je dan de hoofd van groenteafdeling zijn? We liepen met vrienden een rondje sloten plas. En het was één groot vuilterspeld. Dat niemand verantwoordelijkheid neemt. Ze wijzen allemaal naar elkaar. De supermarkt, de fabrikant, de gemeente, de bewoner. Niemand is thuis. Iemand die zegt, gebiedswakelaar, die doet niks. Die zitten er naast, want die proberen alles te doen wat in de wijk maatschappelijk is. Alleen het systeem werkt gewoon tegen en bewoners zien dat niet en die reageren daarnaast. We gaan alle vuilnis van Nieuw-West verzamelen en leggen het op de stoep van de stopen. Ja. Mag dat? Boos zijn. Boosheid is een emotie die we vaak wegstoppen. Omdat we het zelf niet fijn vinden of om niet teveel gedoe te veroorzaken. Maar als de boosheid dan toch komt, kunnen de stoppen doorslaan. Wat is boosheid eigenlijk? Een gebrek aan goede communicatie. Het is warnhoud, het is frustratie. We hebben ervan bewust dat boosheid eigenlijk voor verdriet zit. Eigenlijk word ik verdrietig, alleen kan je dat verdriet nog niet voelen. Dus je voelt eerst die boosheid. Maar boosheid is ook een grens. Tot hier en niet verder. Dus het is ook het soort dat je in actie komt. Hoe voorkom jij dat boosheid verandert in rancune? Het hele probleem is dat alleen boosheid, dat helpt niet. Je moet samenwerken. Je moet er samen uitkomen. Die agressie wil ik positief omzetten. Niet mijn rotzooi erbij zetten, want dat gebeurt heel veel. Boosheid op de een of andere manier geeft me ook energie. Om altijd weer te zorgen dat ik die boosheid ga vertalen. En dat het belangrijk is in dit geval voor de werkelijkheid. Het helpt sowieso om iets te doen. Alleen boos worden. Of op Facebook, Instagram, of iets een beetje gaan zitten zeuren, dat helpt niet. Het helpt alleen om iets te doen. Ik heb voorgesteld om met de gemeente en met iedereen die daarbij betrokken is te kijken of je niet tot een constantiepe oplossing kan komen. En dat is het vuilnisoproer. Het vuilnisoproer koos er niet voor om het afval van Amsterdam-Nieuw-West op de stoep van de Stopera te dumpen. Oproerkraaiers werden samenwerkingspartners. Mooi verhaal? Of vind je het te soft worden nu? Voor je hangt nog steeds die boksbal. Geef hem nog maar eens een flinke mep. Denk nog maar eens aan wat jou boos maakt. Geef nu tien seconden lang alles dat je hebt. Klaar? Ik tel af. 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0. Lekkere, die energie. Dat is de kracht die in boosheid schuilt. Hoe kunnen we boosheid waarderen, gebruiken? Kun je boos zijn en toch de stad helpen? Kun je juist door boos te zijn iets goeds doen? Word je lid van het vuilnisoproer? Of start je je eigen oproer? Ga je dan samenwerken? Of steek je toch liever iets in brand op de stoep van de Stopera? Het is jouw boosheid. Er gaat erover. Die constructieve manier, die geeft een goed gevoel. En geeft toch ook ruimte aan de agressie die je hebt om echt een oplossing voor te vinden. Ik vind het wel belangrijk dat ik af en toe wil en tegen de gemeente wil zeggen dat ze gewoon niet boos zijn. Alleen door elkaar boos te maken, door eerlijk te zijn en te vertellen wat het probleem is, kun je dingen aanpakken. Dus vooral boos blijven. Stel je voor dat ik hier in die zak zit. Geef me maar een flinke mep als je genoeg van me hebt. Au! Het is oké. Doe er wat mee.