Generale repetitie (Kirsten)

Kirsten, a psychology student, discusses her experiences with volunteering. She coached refugees in finding work, facing challenges such as language barriers. Kirsten also volunteered in Greece, protecting sea turtle nests from tourists. She learned perseverance and assertiveness in this physical work. Volunteering taught her interpersonal skills and the importance of working towards a common goal. Zou je in de toekomst nog een keer vrijwilligerswerk doen? Ja, dat kan zijn. Welkom bij de podcast van Eindhoven Toet. Mijn naam is Emma en in de komende afleveringen ga ik jonge vrijwilligers interviewen over hun ervaringen met vrijwilligerswerk. In deze aflevering hoor je hoe fysiek zwaar het is om eieren op te graven en hoe een simpele actie iemand leven kan veranderen. Welkom Kirsten. Dankjewel. Leuk dat je hier wil zijn. Zou je jezelf even kunnen voorstellen? Ja, ik ben Kirsten, 24 jaar. Ik doe momenteel studeren bij Toegepaste Psychologie in Eindhoven. Ik zit in mijn laatste jaar, dus dat is wel druk. In mijn vrije tijd doe ik graag met vrienden afspreken en doe ik wel wat creatieve dingetjes zoals schilderen of sieraden maken. Je zit hier natuurlijk omdat je vrijwilligerswerk hebt gedaan. Daar gaan we het over hebben. Kun je uitleggen wat voor vrijwilligerswerk je hebt gedaan, wanneer dat was en hoe je werkzaamheden eruit zagen? Even denken, ik heb twee jaar geleden vrijwilligerswerk gedaan voor een half jaar samen met vluchtelingen. Ik deed toen de vluchtelingen coachen naar werk toe. Dat waren de mensen die al asiel hadden gekregen in Nederland of verblijfsvergunning en die een nieuwe start mochten gaan maken. Daar heb ik ze bij begeleid. Klinkt wel interessant. Ja, dat was zeker heel veel geleerd daar. Dat is wel apart ook. Het was met een doelgroep waar ik niet zo snel in aanraking mee kwam. Dus dan kom je ook tegen obstakels aan die je niet zo snel zou verwachten. Dus ja, heel interessant. Kun je daar een voorbeeld van geven, van die obstakels? Ja, nou de taal is nummer één en dan zijn denk ik alles, logisch. Maar mij werd toen verteld dat ze toch wel al goed Nederlands zouden kunnen spelen. Dat het wel wat makkelijker was om ze te coachen. Want het ging vooral erom dat als je keek naar de basis die ze al hadden van de opleiding, en dan gekeken werd, oké wat kan je hier dan in Nederlands tekenen. Maar dat viel dan toch een beetje tegen, hoe goed ze de Nederlands taal spraken. Ja, het was echt basis Nederlands en misschien nog minder, waardoor je echt met handen en voeten moest gaan proberen om uit te leggen hoe het bijvoorbeeld in Nederland werkt. Om informatie uit te krijgen over wat voor werk ze al hebben gedaan, ervaringen. En wat ze graag wilden doen in hun leven. Dus dat was best wel lastig. Maar uiteindelijk ook wel leuk om daar werkeltjes omheen te vinden, om oplossingen te vinden. Google Translate was wel mijn grootste vriend. Oh ja, oké. Dus dat hielp. Dat hielp erg, ja. En soms ook een vertaler erbij. Dus dat kwam uiteindelijk wel goed. Hoe zag een beetje die organisatie eruit? Ik had heel veel jonge mensen om me heen. Er waren meerdere die stage moesten lopen. Er waren ook heel veel vaste vrijwilligers. Dat waren vooral wat oudere mensen. Die bijvoorbeeld hun hele leven lang binnen commerciële organisaties hebben gewerkt. En toen ze in het begin van hun carrière in Nederland waren, Toen ze bijvoorbeeld hun hele leven lang binnen commerciële organisaties hebben gewerkt. En toen ze met pensioen gingen dachten, nou ik ga iets voor de mensheid doen. Met die mensen kon ik het allemaal supergoed vinden. Hele fijne mensen. Want ik kwam daar aan en ik wist helemaal niks over de organisatie of over mijn werk. Wat ik moest gaan doen. En hun hielpen mij enorm. Ze stonden heel erg open voor mijn vragen. Niks was te dom om te vragen. Hun hebben wel echt de basis gelegd. Dat ik ook een beetje zelfverzekerd werd in het coachen van mijn cliënten, denk ik. De collega's maakten het ook vooral leuk. Je kon goed op hun terugvallen, zeg maar. Ja, precies. Met de oudere vrijwilligers, daar kon ik heel erg mijn professionele ei kwijt. Heel veel vragen stellen en het was ook gezellig. En met de jonge vrijwilligers was het vooral gezellig. Ja, precies. Hoe zou je aan het begin van dat je er heel veel hebt geleerd, daar iets meer over kunnen doen? Ik denk vooral samen met die cliënt kijken wat het beste past. Wat ook weer heel logisch is. Want je bent iets aan het regelen voor die persoon. Er waren bijvoorbeeld heel veel obstakels. Iemand wilde graag een opleiding doen. Maar de opleiding lag verder weg. Diegene kon niet fietsen en had geen geld voor openbaar vervoer. Hoe ga je dat dan regelen? Ik heb vooral geleerd om echt samen in gesprek te gaan over wat diegene nou echt wilt. En samen oplossingen te bedenken. En deed het alleen? Moest je dan alleen met die vluchtelingen in gesprek gaan en oplossingen vinden? Of werd je daarin begeleid? Ik kreeg heel goed begeleiding. De eerste paar keren kreeg ik mijn begeleider erbij van de stage. Eerst kon ik meekijken hoe hij de gesprekken deed leiden met de cliënt. Daarna deed ik het zelf. Zat hij er gewoon bij en zei hij niks. Kreeg hij mij dan feedback. En uiteindelijk was hij tevreden met hoe ik het deed. En vertrouwde hij me gewoon dat ik het alleen kon. Dus je had wel het idee dat je goed begeleid werd en dat je uiteindelijk ook wel klaar was om alleen die gesprek te doen? Ja, zeker. En naast de gesprekken met de cliënt deed ik ook met mijn begeleider dan bespreken wat de volgende stappen waren. Welke ik wilde ondernemen met de cliënt. En hij gaf mij nog tips hier en daar. Of ik weet nog iemand. Dus dat ging heel goed eigenlijk. Merkte je ook dat er verschillen lagen tussen jou en de oudere vrijwilligers? Ik denk het verschil in hart voor de zaak. Hart voor de mensen. Want ik was dan net en ik was vooral bezig met het leren van hoe ik het vrijwilligerswerk moest doen. Maar hun deden het al jaren. En we hadden heel veel gezien al. Heel veel problemen bij de cliënten ook. Ze hebben heel veel verhalen gehoord over wat ze allemaal hebben moeten meemaken. Dus ik denk dat dat wel een heel groot verschil is. Dat ze makkelijk eruit konden halen van echt grote problemen en wat kleine problemen waren. Heb je in het verleden ook wel vrijwilligerswerk gedaan? Ja. Ik had mijn middelbare school afgemaakt. Ik heb toen een tussenjaar gehad. Toen heel veel gewerkt. En toen dacht ik echt van oké. Ik moet uit Nederland. Ik moet iets doen voor de wereld. Voor de natuur. Dus toen heb ik nog een tweede tussenjaar gepakt. En ben ik drie maanden naar Griekenland gegaan. Daar bij de stranden in Griekenland komen heel veel zeeschappen. En die leggen daar de nesten. En die nesten kunnen verstoord raken door toeristen of de wilde honden die die eieren opeten. Dus daar was een vrijwilligersorganisatie die dan de nesten deed beschermen met zo'n metalen hekje. Dus dat heb ik drie maanden lang gedaan. Op de camping daar gezeten. Heel veel nieuwe mensen. Internationale mensen leren kennen. En ontzettend veel geleerd over de natuur. Die schilderen daar hebben heel erg last van die toeristen. Is dat de reden dat ze beschermd moeten worden? Ja, het is een beschermde diersoort. En de toeristen op het strand, ook de lokale mensen trouwens, vinden het leuk om een kampvuur op het strand te maken. Heel gezellig. Is ook leuk, ja. Maar het is daar niet handig, want dan worden die eieren gekookt. Dus daarom is het belangrijk dat we ze kunnen vinden, de nesten. Maar ook dat de mensen wel eens duidelijk gemaakt dat als een nest niet gevonden is en ze ergens bijvoorbeeld een kampvuur maken. Dat dat wel gevoel kan hebben voor de nesten. Ja, je zei omdat je een tussenjaar wilde doen. Of je had een tussenjaar gehad en je wilde weg uit Nederland. Omdat je ook houdt van de natuur en van dieren, denk ik. Dus dat zijn allemaal redenen waarom je bent begonnen. Ja. En wat was de voornaamste reden voor jou? Ik wilde op avontuur. Oké, even iets anders. Even iets helemaal anders. Omdat ik zoveel had gewerkt in dat tussenjaar had ik ook wat geld opgespaard en dacht oké, ik wil naar het buitenland. Maar ja, ik voelde echt, ik miste iets van een doel, een purpose of zo. En dat wilde ik even heel graag terugvinden. Ik zag op Instagram allemaal van z'n vrijwilligers reizen. En ik dacht, nou ik ga gewoon ze googlen. En toen heb ik letterlijk ingetikt vrijwilligerswerk in het buitenland. En dan had je in Mexico lama's helpen. In Italië dolfijnen redden. Maar je bent dus wel echt specifiek op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk. Want je had ook natuurlijk normaal werk kunnen doen. Wat maakt het dan toch voor jou dat je na het vrijwilligerswerk ging? Ik denk een gevoel van samen staan voor een doel. Dat groepsgevoel, dat leek me wel fijn dat je er samen zat te werken. En je hebt er zelfs totaal geen profit van. Uiteindelijk krijg je er geen geld voor. De slaapplaats werd niet betaald of zo. Je moest het allemaal zelf regelen. Uiteindelijk krijg je er wel internationale vrienden van. Daar heb je ontzettend veel geleerd. Maar iedereen had hetzelfde interesse, de natuur helpen. En dat prakte iedereen bij elkaar. En dat idee vond ik al zo fijn dat ik gewoon vrijwilligerswerk wilde gaan doen. Je zegt dat je bij deze organisatie of dit vrijwilligerswerk ook veel hebt geleerd. Is dat vergelijkbaar met de dingen die je hebt geleerd bij je vluchtelingenwerk? Of zijn dat wel echt andere dingen die je hebt geleerd? Toch wel andere dingen. Bij het vrijwilligerswerk met de schildpadden leer ik om assortief te zijn en door te zetten. Bijvoorbeeld assortief met de toeristen aanspreken. En met het doorzetten, vooral wanneer we het strand af moesten gaan voor de nesten te zoeken. Dat was echt dool buiten soms. Omdat het een drie kilometer strand was. En soms moest je wel twintig mogelijke nesten graven. Dat was heel intensief werk. Om dat zand weg te krijgen. Dus het was heel fysiek? Ja, dat wist ik helemaal niet. Want die eieren zitten dan vijftig centimeter onder het zand. Die moeten we letterlijk zien en vinden. En dan kunnen we er iets van doen. Dus heel fysiek. En dan bij het werk met de vluchtelingen. Dat was heel interpersoonlijk. Het directe contact met de mens. Dat werd bij mij verder ontwikkeld. Hoe je de juiste vragen deed stellen. Hoe je deed meedenken met de ander. Ik denk dat ik dat vooral daarop gelegd heb. Ik hoorde je zeggen in Griekenland. Dat je samen een doel hebt van behelpen deze schildpadden. En daarvoor doen we het. Had je ook heel erg dat gevoel bij dat vluchtelingwerk? Ik kan me voorstellen dat het ook best wel een gezamenlijk doel was. Dat je echt iets bijdraagt van behelpen deze vluchtelingen. Had je dat daar ook? Honderd procent. Ja. Honderd procent. Het werd nog groter toen de oorlog in Oekraïne startte. Toen kwamen er ook veel vluchtelingen vanuit daar. Opeens kwam iedereen samen. Het is een nieuwe situatie. Want de andere vluchtelingen zijn al jaren aan de gang. Dat is bekend uit welke landen. En wat ze allemaal nodig hebben daarvoor. Oekraïne is een nieuwe situatie. Wat kunnen we daarvoor doen? Daardoor werden er hotels geregeld voor de Oekraïnse vluchtelingen. Moesten er vertalers komen. Was er heel veel onduidelijkheid. En hadden ze mensen nodig om dat duidelijk te maken. Dus je merkt opeens van... Oké, er is iets nieuws aan de hand. Wij hebben kennis daarvan. Wij gaan iets doen. En dat was heel mooi om te zien. En heel mooi om te ervaren dat ik daar deel van was. Wat is voor jou het verschil met de dingen die je leert? Met betaald werk versus vrijwilligerswerk. Ik denk met het betaald werk... had ik het idee dat het... waardigheden vergroten die ik ook later in mijn werk kon gebruiken. Met het vrijwilligerswerk merkte ik dat het meer... zelfontwikkeling was. Omdat het echt interesses waren die dicht bij mij lagen. Zoals het coachen of het helpen van mensen. En het helpen van de natuur. Waardoor ik merkte dat ik dichterbij kwam bij de persoon die ik wil zijn. Dus echt heel veel zelfontwikkeling daarin. Natuurlijk kan ik dat ook gaan gebruiken in mijn professionele werkveld. Maar het deed me aanvullen als mens zijnde. Voor jou als persoon die het vrijwilligerswerk heeft gedaan. Jong persoon. Wat zou een organisatie moeten doen om jongeren aan te spreken? Wat is voor jou dat je denkt dat helpt met het aantrekken van jongeren? Ik denk dat het heel erg zou helpen als er... als de werktijden misschien flexibel kunnen zijn. Bij het vrijwilligerswerk dat ik heb gedaan waren... intensief voor een langere tijd. Het is heel veel uur waardoor ik het nou niet kan doen. Omdat ik bijvoorbeeld aan het afstuderen ben. Het neemt heel veel tijd in beslag. En dat vind ik wel jammer. Want ik zou nu ook graag vrijwilligerswerk willen doen. Dus ik denk misschien promoten van... dat je maar een uurtje per week al kunt bijdragen. Of dat dat al voldoende is om te helpen binnen de organisatie. Want daardoor ligt de drempel ook wat lager. En dan denk ik dat mensen zich dan meer denken van... dat uurtje heb ik wel. Of twee uurtjes of een halve dag. Dan kan ik op een vrijdagavond of een zaterdagochtend wel even snel doen. Ik hoor dus dat je nu eigenlijk ook vrijwilligerswerk zou willen doen? Ja. Maar dat het gewoon qua tijd lastig is? Ja, zeker omdat ik het idee heb dat als je vrijwilligerswerk doet... dat het dan meteen veel tijd in beslag neemt. Ja. Maar ik moet zeggen, ik heb ook niet actief gezocht... naar plekken die dan weinig tijd verrijzen. Maar ik denk, als het meteen duidelijk is bij de organisatie... met heel weinig tijd kan je al heel veel helpen. Dat dat zal helpen om jongere mensen aan te trekken. Ja. Ik ben er wel nieuwsgierig. Want ik kan me ook heel goed voorstellen dat organisaties denken van... of oudere vrijwilligers denken van... maar die optie is er niet. Zo werkt het niet. Kan je daarin vinden? Ja, ik begrijp wel dat het lastig kan zijn. Want voor heel veel vrijwilligerswerk heb je er ook gewoon ervaring nodig... en heb je ook wat langere tijd nodig om er een beetje in te komen. Bijvoorbeeld, ik kon niet meteen cliënten alleen gaan coachen. Nee, dat gaat niet. Je moet daar een beetje in komen. Dus het lijkt me inderdaad lastig om dan vrijwilligers te hebben... die maar heel weinig uren komen draaien. Aan de andere kant denk ik dat het wel goed is om beide te hebben. Dus dat je mensen hebt die de lange uren komen draaien... en die diepere kennis hebben. Zoals bijvoorbeeld de oudere werknemers of oudere vrijwilligers... op de organisatie met de vluchtelingen. Want daar kon ik ook echt mijn vragen stellen over hoe het allemaal werkt. Ik hoorde jou ook zeggen aan het begin van dit gesprek... dat na een paar keer dat iemand mij begeleidde bij het voeren van die gesprekken... kreeg ik wel de verantwoordelijkheid om die gesprekken alleen uit te voeren. Is dat ook iets voor jou dat je denkt, dat vind ik wel belangrijk... dat ik het gevoel dat je verantwoordelijkheid krijgt? Ja, ik vind dat heel belangrijk eigenlijk. Want daardoor kan ik ook een beetje mijn eigen draai draaien geven... en mijn eigen dingen die ik wist... wat ik heel goed kan doen... die kon ik er ook in stoppen. Omdat we die verantwoordelijkheid zouden geven. Als je jezelf zou moeten verkopen aan vrijwilligersorganisaties... jij zelf als persoon, maar je kan het misschien ook groot trekken als jongere... wat zouden die voor meerwaarde hebben voor een vrijwilligersorganisatie? Hebben jongeren volgens jou wat heel waardvol kan zijn? Ik denk misschien cliché, maar een diverse blik. Ik heb het idee dat dat altijd over jongere mensen wordt gezegd. Ja, die komen met nieuwe ideeën. Maar dat is echt zo. Wij zitten bijvoorbeeld meer op social media. We krijgen op andere manieren dingen mee van de wereld. Als er een nieuwe trend is, hebben we die ook meteen te pakken. Dus ik denk dat dat heel erg goed kan helpen... om een organisatie niet vast te laten zitten. Om steeds met de tijd mee te gaan, want dat is wel belangrijk. Om steeds jezelf aan te passen aan wat er nu weer gaande is. En waarom vind je dat belangrijk? Ik denk dat op die manier ook de mensen of dieren het beste kunnen helpen. Want uiteindelijk ben je afhankelijk van anderen in vrijwilligersorganisaties. Je hebt mensen die komen helpen. Je hebt ook mensen die doen doneren. En mensen veranderen constant. Dus ik denk dat het belangrijk is dat een organisatie met de tijd meegaat... zodat die zich ook doet aanpassen op de mens. Want daar werken ze wel mee samen. Wat zijn kanten van jou of van jongeren waarvan je denkt... dat is misschien iets wat nu lastig is voor organisaties... waar ze misschien wat minder blij mee zouden zijn? Ze kunnen soms een beetje koppig zijn. We zoeken wel steeds naar nieuwe oplossingen. Maar doordat we met nieuwe ideeën komen... heb ik het idee dat we ook wat koppiger kunnen zijn... en dat andere ideeën goed zijn. Maar nog niet de ervaring hebben om te zeggen of het echt zou kunnen werken. Wat is een ervaring die je hebt gehad in vrijwilligerswerk... die je echt bijblijft? Waar je denkt, daar heb je echt zoveel aan gehad. Dat vond ik zo leuk. Zo'n fijn moment. Bij het werk met de vluchtelingen had ik één cliënt... en zij wilde heel graag met mensen werken. Ze had twee kinderen, jong. Dus we moesten een beetje een weg vinden hoe zij met mensen kon gaan werken... terwijl zij op de kinderen moest passen. Dus uiteindelijk hebben we vrijwilligerswerk gevonden... bij een verzorgingstehuis. Want daar kon ze eerst een taal goed leren... en daarna kon ze verpleegkunde gaan doen. Het was zo'n goede match met het verplegingstehuis. Zij mocht meteen aan het werk. Ze mocht soms zelfs de kinderen meenemen. Dat vond mijn ouderen helemaal gevaarlijk. Zij heeft mij daarna zoveel bedankt. Het is voor mij een vrijwilligersplek geregeld. Maar voor haar betekende dat zoveel. Dus dat raakte me wel enorm. Dat onthoud ik heel goed. Want voor jou was het zo van... dit is mijn werk. Niet zo'n big deal, maar dat was het dus wel. Het voelde voor mij van... super, we hebben een oplossing gevonden voor een probleem. Je kan nu verder. We hebben het boven de stap gezet. Maar voor haar betekende dat zoveel. Want ze kon eindelijk meedoen aan de samenleving hier. Ze wilde de taal leren. Er ontstonden voor haar heel veel mogelijkheden. Dat is wel een moment dat mij heel dierbaar is. Uit het gesprek met Kirsten... lijkt het een kans om jezelf persoonlijk te ontwikkelen... en het gevoel samen naar een gemeenschappelijk doel te werken... redenen zijn waarom vrijwilligerswerk zo waardvol is. Bedankt voor het luisteren.