2n

Rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeith gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweithio'n fawr iawn, ond rwy'n gobeithio y byddwn yn gweith Ito kasi ang araw na nagpapatulong akong humanap ng mga larawang maaaring gamitin sa aking nalalapit na kasal. Kitang-kita sa larawan ang bungis-ngis na ngiti namin ni Kuya. Gaya ng iba, titikal lang din ang pamilya na meron kami, masayahing magulang at hindi mapakaling mga anak. Ang sayang balikan ng mga nangyari. Tanda ko pa noon ang mapangasar na kwento ni nanay tungkol sa pagpapabinag kay Kuya. Alam mo ba nak, iyang Kuya mo, nguntik pang abuti ng isang taon bago mapapabinagan? Kung hindi komplikasyon sa schedule, sumasabay ang paghihinti niya na naging sanhinang madalas na pagkakaroon niya ng sakit, kaya laging nauudot ang pagpapabinag sa kanya. Buti na nga lang ay umayon na ang lahat noong siya ay siyem na buwang gulang na, doon pa lamang siya napabinagan. Yun yung talaga pag di favorite, di agad na bibinagan. Isa sa mga hilid ko ang asaring si Kuya. Mahigit isang taon lang naman kasi ang agwat ng edad namin. Kasama ko siya sa lahat ng bagay. Parehas nga naman kasing lalaki, kaya magkasundo talaga. Hindi kami mapaghiwalay. Kahit sa hulig kuminyon ni Kuya noong grade 3, ipinilit talaga ni nanay na magsabay kaming dalawa kahit grade 2 pa lamang ako noong panahon na iyon. At talagang patirito ay napilit mo pa si nanay ha? Ayos ka talaga. It is what it is. A second emotion. Siyempre naman, ayaw mo bang sabay tayo? Siguro hindi mo na akong gustong kasama kaya kinekwestiyon mo na ang pagsabay ko sa kuminyon mo. Ayun na nga, hulaan niyo kung anong kaganapan pa sa buhay ni Kuya ang sinabayan ko. Siyempre sa kumpil, hindi ko na rin alam kung ano bang trip ko. Garoon ako kadikit kay Kuya. Sa tuwing may kaganapan sa buhay niya, ay nais ko rin sumama. Hindi na talaga ako mahiwalay sa kanya. Sanay akong gawin ng mga bagay kasama siya. Nagbago lang ang lahat nung nagsimula nang sa high school si Kuya at naiwan ako sa elementarya. Di na kami masyadong nagkakasabay dahil iba na rin ang schedule na aming sinusunod. Madalas na din ang oras ng bonding namin dahil sabi niya ay maraming siyang ginagawa o gagawin. Bagamat hindi na ako ganun kadikit kay Kuya, hindi naman naiba ang trato namin sa isa't isa. Kagaya ng dati, nagkakwento pa rin si Kuya tungkol sa mga nangyayari sa kanya. Lalo na ngayong hindi na kami magkasama sa iisang paaralan. Uy Tol, alam mo ba? Meron kasi akong isang kaklase. Iwan ko, ang ganda niya. Tapos alam mo ba ang nagkatitigan kami kanina sa science subject? Hindi ko alam pero may naramdaman ako eh. Hindi ako sanay sa ganito kasi ngayon ko lang naman siyang naranasan. Ang bilis nang tibok ng dibdib ko. Hindi ako mapakali kaya ayun, pagpaalam na lang ako kay Ma'am na kailangan ko pumunta ng CR. Nakakahiya ka naman Kuya. Pagkatapos mong kapagtitigan, bigla kang papaalam mag-CR? At ba naman tong tao na to? Balew, baas talaga abaw. Hindi ko alam gawag gawin ko. Ganda ng mga mata niya, lahat-lahat sa anya. Sakto pang natamaan siya ng sinag ng araw. Para siyang nagliliwanag kanina. Sino bang hindi matataranta, diba? Awar ka ba na gusto mo siya? Kasi kung hindi, ako na nagsabi sa'yo na gusto mo siya. Nawiwili akong panoorin si Kuyang Mabaliw, kakaisip sa nararamdaman niya. Halata namang gusto niya yung ikinukwento niyang babae. Hindi niya lang maamin sa sarili niya. Nakatutuwa rin dahil hindi siya nangihihiyang ikuwento sa akin ang mga ganung bagay. Lumipas na nga ang ilang taon, ay nagkatuloy ang silang dalawa. Tatlong taon na rin yata sila. Patapos na ako ng high school at si Kuya na may college na. Pinakilala niya na rin sa amin ang misteryosong kaslase niya na nakatitigan niya. Tapos, hinalisan niya noong first year high school siya. Tuwang tawa ang nanay at tatay namin sa girlfriend ni Kuya. Bukod sa maganda at matalino, may sense of humor pa ito. Magkasingilan lang naman kami ni Alex, kaya komportable rin ako makapagbiruan sa kanya. Hindi kalaunan, ay naging malapit na nga si Alex sa pamilya namin. Napapadalas na rin ang pagbisita niya sa bahay. Uy, Iha! Nandito ka pala? Hi po, Tito! Hinihintay ko lang po si Tuli na mag-ayos kasi po may pupuntahan kami ng event sa school. Ah, ganun ba? O sige, may gusto ka ba? Mayinom ko matitita? Kung may gusto ka, magsabi ka lang kay Tita mo. Siya nandun sa kusina. Sige po! Salamat, Tito! Uy, Joven! Kamusta ka? Ang bagal sumilis mong Kuya mo, ha? Okay pa naman. Teka, kakanubogin ko lang. Uy, Kuya! Mahiya ka naman! Si Alex mo talaga naghihintay sa iyo. Ang bagal mo pa kumilos. Hilis naman, Boy! Ito na, ito na! Pababa na! Sigit lang! Tapos naraw siya, pababa na raw. Magpasensya mo na ang kabagalang saglay ni Kuya. Ayos lang. Salamat, ha? Hindi na iba ang suring namin kay Alex. Para na rin siya namin kapamilya. Kapatid, kumbaga. Ramdam namin ang saya kapag nandyan siya. Lalo na pagdating kay Kuya. Ngunit, sa kabila ng mga masasayang araw na iyon, ang buhay ay puno ng hindi inaasahang mga pangyayari. Isang araw, tila nagbago ang simoy ng hangin. Ang dating magaan at masayang kapaligiran ay napalitan ng mabigat at tulungkot na pakiramdam.