podcast 6 Mandy en Marleen harder geluid

This podcast episode is about manifesting your best life. The guest is Mandy, a Body & Mind Balance trainer and coach. She shares her journey of self-discovery after being diagnosed with a brain tumor. She emphasizes the importance of prioritizing oneself and connecting with one's own feelings. Mandy and the host discuss the power of intention and creating a new path for oneself. They both highlight the need to take time for self-reflection and explore one's desires and goals. It is mentioned that often, significant life events are necessary for people to pause and reevaluate their lives. The guest encourages listeners to create space for themselves and embrace their feelings, even without a crisis. Hallo, welkom bij deze podcast van BloemLive die gaat over manifesteren, oftewel het manifesteren van jouw allermooiste leven. Leuk dat je luistert en laat je lekker inspireren. Ja, we zijn weer online. Welkom weer bij deze podcast. Leuk dat je luistert. En vandaag hebben we echt een hele bijzondere gast. Ik heb namelijk Mandy op den kamp uitgenodigd. En Mandy is Body & Mind Balance trainer en coach. En het is haar doel om anderen te helpen om 100% eigenaarschap te nemen over hun body en mind. Ja, en ik ben zelf persoonlijk enorm onder de indruk van haar werkwijze. Zij heeft zulke mooie dingen gedaan, zulke mooie resultaten ook behaald. Dus daar gaan we het straks uitgebreid over hebben. En daarnaast ben ik natuurlijk ook enorm nieuwsgierig hoe zij voor balans zorgt in haar eigen leven. Zowel op privé vlak als op zakelijke vlak. Dus ja, Mandy, van harte welkom. Enorm leuk dat je tijd wilde vrijmaken om vandaag bij mij te gast te zijn. Ja, dankjewel Marleen. En ontzettend leuk om dit samen met jou te mogen doen. Dus ik hou nu al aan jouw lippen. Dus ik hoop dat we straks datzelfde ervaren. Ja, nou misschien is dat wel leuk om te vertellen. Want je voelt voor mij heel vertrouwd. Daar hebben we het ook al eens over gehad. Maar wij hebben elkaar nog nooit in real life ontmoet. Wij hebben elkaar leren kennen via een training en vooral telefonisch contact gehad. Of via internet inderdaad. En toch voelt het altijd heel vertrouwd als ik met jou in gesprek ben. Dus dat is superleuk. Ja, klopt. En dat het geheel weer er zijn. Ja, mooi is dat. En ik weet natuurlijk al een beetje wie jij bent en wat je doet. Maar zou jij daarin ook aan de luisteraars wat meer kunnen vertellen over wie je bent, wat je doet, waar jij op zakelijk vlak ook mee bezig bent, wat je missie is? Ja, zeker. Allereerst is het voor mij heel fijn om te vertellen dat wat ik doe, dat is wie ik ben. En dat heeft alles te maken met de reis met mezelf, naar mezelf, die ik 2,5 jaar geleden ingezet heb. Toen er onverwachts een tumor in mijn hoofd geconstateerd werd. Voor die tijd had ik een goede leidinggevende functie. Ik werkte fulltime. Mijn man was heel lang parttime aan het werken. Dus als je het over balans hebt, die hadden we. Maar toen ook hij moest gaan veranderen, met andere dagen werken, kwam er disbalans. En ik vond mijn werk heel lang nog wel heel leuk. Maar ik merkte ook, dat merkte ik pas later eigenlijk, dat ik aan mijn lichaam ging reageren. En wat doe je dan? Althans, zo was ik onbewust onbekwaam. En dat waren mijn onbewuste overtuigingen. Als er iets met jouw lichaam aan de hand is, dan ga je naar de dokter. En ik had klachten die ook niet te herleiden waren. De ene klacht stopte, maar toen kwam er een andere klacht. Dan ging ik weer naar de dokter en ze konden me geen antwoord geven waar het vandaan kwam. Totdat ik voor uit te slijten een MRI-scan moest maken. En daar kwam het toevallig, want de klachten die ik eerder had gehad, hadden totaal geen link met de tumor. Daar kwamen we dus achter een tumor. En toen ben ik uiteraard na een tijdje gestopt met werken, want ik moest geopereerd worden. En dat loslaten van het werk, dat ging me toen zo makkelijk af. Ja goed, er kwam ook wel een hele forse prioriteit, mijn gezondheid kwam erbij. Maar iets wat ik van tevoren nooit dacht dat ik zo los kon laten, was mijn werk. Want ik voelde me ook toen mijn werk en wat ik deed. En ik was volledig committed en loyaal en ik was goed in wat ik deed. En dat leverde me ook hier wel herkenning en erkenning op. Maar in die tijd dat die tumor in mijn hoofd zat en ik eigenlijk uitkeek naar een operatie. En dan heb je overal een operatie aan je hoofd, waarin dan toch wel alle angsten en paniek voorbij komen. Je hebt twee jonge kinderen, je bent pas 38, je staat er volop in het leven. Toen wilde ik bewust letterlijk uit mijn hoofd en in mijn lijf gaan zitten. Iets wat me dus al die jaren daarvoor nooit gelukt was. Want ja, je zit een beetje vast, jij noemde het ook wel eens, in die red race wat je gecreëerd hebt. En omdat er heel veel mooie en chique en uitdagende dingen in zitten, vergt het ook ongemerkt toch wel een hele hoop van. Je hebt twee jonge kinderen, ik zei het al, sociale verplichtingen. Althans, je voelt als verplichtingen dan toch die job. En in die reis merkte ik dat er nog iets onontdekt was. Ik zat in een tunnelvisie, in een tunnel vast van ooit een opleiding gekozen, ook vanuit onzekerheid als 16-jarig meisje. En in dat stramien ben ik altijd verder gaan bouwen. Maar de wereld was anders, ik was anders, de mogelijkheden waren anders. En in de reis, ja goed, merkte ik echt, ik ging verbonden ademwerk doen, want ik wilde uit mijn hoofd en weer terug gaan voelen. Ik ging mediteren, iets wat ik altijd heel zweverig vond en heel gek vond. En ook hoe de tijd iets voornam, want ja, nee, we gaan maar door, we zijn het leven, we zitten in dat hoofd. Ik ging kakaoceremonie doen en ik merkte dat ik me zo, toen pas weer terug één met mezelf ging voelen. En dat ik de tijd en de ruimte had door niet meer te werken, helaas nooit gedwongen toen. Maar dat ik ging reflecteren op hoe is het leven ontstaan en de keuzes die ik daarin gemaakt heb. En toen merkte ik eigenlijk dat heel veel keuzes vanuit reageren waren ontstaan. Altijd een soort veilige volgende stap, ondanks dat andere mensen misschien zeggen van ja, een leidinggevende functie is helemaal geen veilige volgende stap. Voor mij was dat wel in het proces waarin ik zat, maar wel in het wereldje waarin ik zat. En ik merkte op een gegeven moment dat ik dacht, ja, er is nog zoveel meer te ontdekken over jezelf, met jezelf, bij de mensen om je heen, in de wereld, weet je. Ja, en ik kwam toen in aanraking met een boekje, Je bent het placebo, van Joe de Spenza. Dat was echt in de horrofperiode van mijn tumor eigenlijk, toen ik echt uitkeek of ik moet geopereerd worden. Dat vond ik spannend en dat vond ik eng. En dat boek lezen, waarin eigenlijk alles wat ik wel al doorleefde, maar een beetje onbewust doorleefde. Ik was altijd al van, alles is energie, wat je aanert geeft, dat groeit. Als je moeilijkheden wilt zien, dan zie je moeilijkheden, maar wil je oplossingen zien, dan zie je oplossingen. Maar dat was altijd gewoon iets ontastbaars en iets wat ik, ja, een beetje van die tegeltjeswijsheid, zeg maar. En in dat boek werd dat wetenschappelijk onderbouwd. De quantumfysica, de neurowetenschappen. En ik dacht echt, zie je nou! Ja, een en al herkenning. Ja, een en al herkenning en erkenning. En dan niet zomaar iets wat ik leuk in een poëziealbum ooit geschreven heb of een leuke Instagram post. Nee, maar echt gewoon op basis van onderzoek en wetenschap. En dat gaf mij zoveel kracht. Dat gaf mij zoveel intentie om andere keuzes te gaan maken en dichter bij mezelf te komen. En zo is ook ontstaan wat ik doe. Echt jezelf centraal stellen. De antwoorden wat al in jouw lichaam zitten en in jouw onderbewustzijn zitten naar boven halen. Ja, dat komt misschien straks nog wel op. Twee fantastische methodes. Maar puur en alleen door de keuze te maken jezelf op nummer één te zetten. En al het andere even te parkeren. En eigenlijk jezelf als een nieuw blanco vel te gaan zien. Waar je alles op mag gaan schrijven en gaan creëren. En mag gaan ontdekken wat je wilt. Ja, dat is wat ik dus nu doe. Zowel op fysieke gezondheid als op mindset en mentaal welzijn. Ja, heel mooi. En het is ook heel herkenbaar. We hebben allebei ons eigen verhaal. Maar ook ik herken me daar heel erg in. Dat ik altijd in de waan van de dag leefde. Totdat ik op een gegeven moment voor de tweede keer in een heftige situatie terecht kwam. Waarin het helemaal niet goed met me ging. Dat ook bij mij in één keer een boek op mijn pad kwam. Die alles veranderde. Die ook datgene waar ik op dat moment middenin zat. Zo helder voor mezelf werd. Van hé, maar wacht even. Waar ben ik mee bezig? En wat wil ik eigenlijk? Dus voor mij was dat ook inderdaad een boek wat ik op dat moment aan het lezen was. Die ervoor zorgde dat voor mij alles in verandering werd gezet. Waarbij ik eigenlijk zelf de dingen in verandering ging zetten. Maar ook wel de podcast die gisteren online is gekomen. Of gisteren in de zin van wij spreken nu met elkaar. Maar daarin vertel ik ook dat het zo vaak gebeurt. Dat er eerst een hele ingrijpende levensgebeurtenis moet plaatsvinden. Voordat mensen toch in één keer echt ook stil kunnen staan bij zichzelf. Van hé, wacht even. Wat voel ik? En waar sta ik? En wat wil ik eigenlijk met mijn leven? En dat is ook onderdeel van jouw verhalen. Daar herken ik mezelf ook heel erg in. En eigenlijk is het ook heel erg jammer dat zoiets er eerst vaak voor nodig is. Het zou heel mooi zijn als je dat ook op een eerder stukje in je leven al bij jezelf kunt tegenkomen. Ja, en dat is wel mijn grootste drijfveer. Want als ik terug zoek naar wat wil ik echt wel bereiken en betekenen voor mensen is. Want wat gebeurt er als je zo'n heftig live event meemaakt? Ja, dat is een en al gevoel hè. Helaas in eerste instantie een heel kwetsbaar gevoel. Maar dat maakte voor mij meteen wel ook heel erg helder. Dat ik totdat die tumor geconstateerd werd en ik dus uitkeek of een openhoofd operatie. Dat ik disconnected van mijn gevoel was. Je leeft zo in je denkpatronen en zo in je taken en verantwoordelijkheden. In je to-do's, in de snelheid. Dat je echt vanuit je hoofd leeft. En zo'n naar live event, dat brengt je terug naar je gevoel. En ik hoef het echt inderdaad mensen mee te geven. Creëer jezelf eens die rust. En ga eens op zoek naar, en zowel jij als ik hebben daar natuurlijk hele mooie manieren voor. Om dat gevoel weer te omarmen. En dan niet alleen maar vanuit die intense kwetsbaarheid. Dus wacht niet totdat je je op een kwetsbas voelt. Om je dan zelf belangrijk genoeg te voelen. Om daar tijd aan te mogen geven. Want zo ging dat tussen de mijnen. Toen ik ingestart met die tumor. Ik had ook een man, een prachtige man en twee kids. Bij mijn zoontje. Oudste zoon was jaren daarvoor jeugdreuma geconstateerd. Ja, dan staat je wereld ook wel even op z'n kop. Maar ging het natuurlijk om een zoontje. En zo hoort het ook. Dat is helemaal niks mis mee. Mijn man al acht jaar lang. Colitis ulcerosa met z'n forse downs en ups. Dus daar was ook een hele hoop zorg voor nodig. En aanpassingsvermogen en energie. En in die tijd van de periode. En het floepte me zo eruit. Want ik heb dat altijd met alle liefde gedaan. Daar kies je een leven samen voor. Daar ben je een mamme voor en daar ben je een vrouw van voor. Want dat mijn man een knuffel gaf midden op de dag. En er voor mij was natuurlijk. En dat ik uitsprak. Het voelt zo fijn om nu de zorg te ontvangen. En niet alleen maar te geven. En dat was zo'n moment. En ik zie me nog staan in onze woonkamer. Dat ik dacht, moet je eens zien. Wat is onbewust. Maar ook aan mijn drijfveer. Want ik hou ervan om voor mensen te zijn. Maar wat dus ondertussen wel gebeurd was. Altijd in dienst staan van anderen. En dan jezelf vergeten in dat stukje. Dus dat hoop ik wel heel erg voor mensen te betekenen. Jij zei met alles. Ik heb daar twee mooie methodes voor. Zou je daar iets over kunnen vertellen? Wat je dan precies doet? Ja, zeker. Nadat mijn man natuurlijk acht jaar lang met een chronische aandoening heeft rondgelopen. Wat in de medische wereld niet opgelost werd. Omdat we natuurlijk alleen maar ontikkingsremmende medicatie gaven. Kwamen wij in aanraking met natuurlijke supplementen. En we zagen hem eigenlijk binnen twee weken opknappen. En toen dacht ik, waarom wisten wij dit niet eerder? En als je het hebt over onbewust onbekwaam zijn. Leven op basis van overtuigingen vanuit oudsher. Zoals ik al zei, als iets met jouw lichaam is. Mijn overtuiging was ook. Dan ga je naar de dokter. En die lossen het open. Of althans, die helpen je dan mee. Ben ik in aanraking gekomen met de natuurlijke geneeskunde. En ben ik me daar zelf in gaan opleiden. Want ik dacht, het kan niet zo zijn dat mijn man de enige is die hiermee geholpen wordt. En dan ga je dus een nieuwe wereld ontdekken. En dan ga je dus nieuwe ervaringen. En nieuwe kennis. En nieuwe manieren ontdekken. En ik dacht, dit wil ik ook voor het mensen gaan betekenen. Dus ik heb in samenwerking met een orthomoleculaartherapeut met meer dan 25 jaar ervaring. Heb ik een gezondheidscheck die mensen kunnen doen. Die hun exact in kaart brengt hoe gezond ze zijn. Op basis van onze vier belangrijkste gezondheidssystemen. En dat zijn de zuurbazenbalans. De darmen. De vetzuurstofwisseling. Omega 3, 6, 9 verhouding. En de suikerstofwisseling. En als je die vier systemen in balans brengt of houdt. Dan voorkom je 90% van alle chronische aandoeningen. Want ons lichaam heeft voeding nodig en geen vulling. Maar we zijn ons lichaam gewoon niet meer gaan zien als iets van onszelf. En iets wat je goed moet verzorgen. En ook daar zit er weer onbewust onbekwaamheid in. Want wat heeft nou een duurzaam gezond lichaam nodig? Ja, dat kan ik je allemaal vertellen. Ik ga u niet helemaal uitgebreid doen. Maar dat kan ik mensen in kaart brengen. En vervolgens ook weer aan de slag gaan. Door echt te weten waar sta je met jouw lichaam. En waar heeft jouw lichaam behoefte aan. Om of om klachten af te komen. Of om te voorkomen dat er klachten gaan manifesteren. Want een chronische aandoening heb je niet opeens. Is geen toeval. Dan hebben zich tekorten opgestapeld in jouw lichaam. Waardoor organen minder goed gaan werken. Waardoor de binnenkant van jouw lichaam gewoon achteruit gegaan is. En dat weer te herstellen. Dus dat is een methode. Als je het hebt over body balance. En de mind balance is iets waar ik al jaren ook in mijn leidinggevende functie mee bezig. En dat is de methode DISC. En DISC geeft voorkeursgedrag in kaart. En 90% van jouw voorkeursgedrag is bepaald in jouw vroege kindjaren. In die eerste zeven levensjaren waarin je ontvankelijk bent voor alles wat om je heen gebeurt. Je bent het onbeschreven blad als het maar. Wat je op deze wereld mag gaan ontdekken en ervaren. En dan neem je alles voor waar aan. Alles wat je ouders je laten vertellen neem je voor waar aan. Alles wat je ziet, wat je hoort. En dat maakt dat je voorkeursgedrag hebt. Dat je een voorkeursstijl hebt. Dat je gedrag hebt waar je je comfortabel binnen voelt. En dat kunnen we inmiddels ook weer een online vragenlijn helemaal naar boven halen. In een gedragsanalyse. Waardoor drijveren en stressoren in kaart gebracht worden. Welke prioriteiten heb je hoog in het vaandelstaan. Wat is je communicatiestijl. En toen kunnen we dus ook aan de slag gaan. Hoe helpt jou dat in jouw mooiste leven creëren. Want wat wil je nu. Maar er zullen ook belemmerende factoren in zijn. Want wat je meegemaakt hebt als kind is nu niet meer in het hier en het nu actueel. Maar het speelt wel mee vanuit je onderbewustzijn. En eigenlijk dus twee praktische methodes. Zowel voor jouw lichaam als voor jouw mindset. Die eigenlijk dat stukje van binnen heel erg inzichtelijk maken. Opschrift. Waardoor je echt aan de slag kunt met. Ja wat wil ik nu. En wat wil ik omarmen. En wat wil ik loslaten. Ja en super compleet. En ik kan dat ook zeggen omdat ik zelf ook jouw online training heb gevolgd. Bij de METO zit ook in jouw online training. En ik begon ook met het stuk Body Balance inderdaad. En ik vond het echt mindblowing. En jij heeft ook binnen mijn privé situatie heeft dat natuurlijk doorgecijfeld. Waardoor wij daar nu echt de vlucht van aan het plukken zijn. Maar ik weet nog dat het jouw uitleg hoorde. En dat ik echt dacht waarom wist ik het niet. En jij legt het zo simpel uit. En ineens begreep ik het ook. Dat ik dacht ja weet je wij hebben eigenlijk geen flauw idee wat er bij ons van binnen allemaal gebeurt. In het lijf. En jij legt het uit. En nou ja ook inderdaad van hoe ziet het eruit op het moment dat je dus een onbalans krijgt. En wat voor klachten ervaar je dan. Ja die waren ook zo herkenbaar. Maar ook bij het stukje Disc vond ik ook echt dat ik dacht jeetje. Het was echt een enorme spiegel. Dat ik dacht ja dieren ken ik mezelf gelijk volledig in. Ja ja precies. En die twee dingen samen maakten ook dat het een hele complete training is. Waarvan ik ook echt. Nou ik zei ook tegen jou toen ik die training had gevolgd. Eigenlijk zouden ze dit gewoon bij elke dokterspost. Preventief moeten aanbieden aan alle klanten. Van waarom is dit niet gewoon in onze basis. Waarom is dit gewoon niet een methode. Of überhaupt de kennis alleen al die we gewoon allemaal preventief meekrijgen. Maar jij bent natuurlijk ook preventionist. Ik vind het een hele mooie werk. Klopt. Dus ja ongelofelijk belangrijk wat jij doet. En ik volg jou natuurlijk ook intensief. En ik zie ook de resultaten die jij bij mensen behaalt. Ja echt super mooi. Dus heel belangrijk werk. En wat ik me dan nog wel afvroeg. In welke mate speelt het manifesteren ook een rol in het proces bij jouw klanten? Kun je daar iets over zeggen? Ja goed dat speelt natuurlijk ook mee. Want dat is dé ontdekking die ik gedaan heb toen met de tumor. Dat vuilt om ons heen. Die energie om ons heen. Kijk en ons lichaam alleen al. Al onze cellen reageren op onze energie. Dus als je zelf hoog in de energie zit. In de positieve energie. In de oplossingen. Dan reageert jouw lichaam daar ook positief op. Want je kunt jezelf ziek denken. Maar je kunt jezelf ook beter denken. Dus dat zit er zeker in. En ook als je oplossingen wil zien. En ook als je wel klachten hebt. Je kunt al je aandacht en focus naar die klachten sturen. Dat zal niet heel erg helpend zijn. Daar ging ook laatst een podcast over. Van een mevrouw die bij jou kwam. Maar als je nou de shift maakt naar de andere kant. Naar de oplossing. En naar het positieve. En naar de helpende kant. Ja dan gaat jouw lichaam daar ook op reageren. En dan gaat jouw mind daar op reageren. En dan gaat dat een heel ander proces lopen. Want je bent niet jouw klacht. En je bent niet jouw ziekte. Maar de oplossing zit wel in jouzelf. En in de keuzes die je maakt. En de overtuiging die je wellicht nog moet leren. En dat is ook een aanzet. Als je heel erg overtuigd bent dat medicatie jou helpt. Dan zal je niet van de een op de andere dag de overtuiging hebben. Dat er ook een andere manier is. Dat is een proces. Dat begint met kennis verstraffen. En je zegt het al heel mooi. Het wordt eigenlijk heel simpel. Want ik hou van simpel. Ik hou niet van hele moeilijke termen. Het moet praktisch. Het moet toepasbaar. En het moet herkenbaar zijn. En volgbaar. Om vervolgens dan wel ook aanslag te gaan. Oké, maar wat heb je nodig? En wat zou een eerste stap zijn? En wat wil je? Hoe wil je je voelen? Wil je aan deze kant van de lijn blijven? Of wil je naar de andere kant van de scheidingslijn? En hoe kun je daar komen? En hoe ga je dat doen? En wie kan jou daarbij helpen? Dus het zit er zeker in op het gezondheidsstuk. Maar ook op de mindbalance. We gaan eerst stilstaan in een online programma. Zo van, wat is er al hier in het hier en het nu? Wie ben je? Wat doe je? Wat geeft je leven betekenis? Maar vervolgens gaan we echt een stap maken van, maar hoe wil je zijn? En wat zou het komende halfjaar nou bijzonder maken? En wat kun je daar zelf in betekenen? En ga daarmee aan de slag. Ga daarmee oefenen. En haal dat onderbewustzijn naar boven. En stel je hart open. En ga in die high energy en die high frequency. Want daar gebeurt de magie. Ja, absoluut. Dus dat zit er zeker wel in. Ja, dat is ook waar wij de overlap denk ik wel hebben. Dat komt bij jou terug. En dat is natuurlijk ook waar ik voor sta. En dat is een enorm stuk bewustwording. Waar nog een hele hoop winst te behalen is. Ik krijg dat vaak ook wel terug op de podcast die ik heb gehouden. Mensen zeggen, ik heb er gewoon... Ja, dat zeggen ze letterlijk. Ik heb er gewoon nooit zo over nagedacht. Ik heb er gewoon nooit bij stilgestaan. Hoe ik zelf ook niet ondersteunend ben in dit geval dan vaak in het proces. En zelf heel veel last heb van belemmerende gedachten en overtuigingen. En daarmee dus ook precies datgene uitzend wat je eigenlijk niet wil uitzenden. Wat je wil je graag verbinden met die versie van jezelf die gezond is. Dus dat stukje bewustwording daar is voor ons denk ik nog een heleboel werk aan de winkel. Absoluut, absoluut. Ik gebruik daar natuurlijk DISC echt bij. Wat zit er al. Dus in mijn online programma hoeven de mensen het ook niet eens zelf te gaan verzinnen. Eigenlijk dat wat er al is. Dat wordt dan eigenlijk aangereikt. Binnen zichzelf. Om van daaruit echt te gaan kijken. Oké, nou dit is wat er nu geweest is. Het is gebaseerd op het verleden eigenlijk. En nu kun je aan de slag samen met mij en de training. Om te gaan creëren wat wil je dat er is. En wat wil je dat er komen gaat. En hoe kun je dat omdenken. En hoe kun je die shift maken. Zeggen we ook weleens heel mooi. Loslaten van wat jou belemmert. En gaan creëren wat jou daarin helpt. En dat is een fantastisch mooi proces. Wat ik iedereen gun eigenlijk. Ja, dat is misschien wel een mooi bruggetje. Want kun jij ook vertellen hoe dat voor jou werkt. Want jij hebt natuurlijk ook jouw eigen proces. Ook nu als ondernemer zijnde. Welke rol speelt het voor jou op jouw eigen vlak? Ja, nou echt. De kennis heeft mij daar heel erg in geholpen. Dus daarom zitten bij mij ook al wat kennisaspecten in de training. Maar vooral het herkennen bij jezelf. Ik voel ook nog spanning. En ik voel ook dat ik denk. Even een weekje wat minder consulten. Of klanten. De training loopt misschien nog niet zoals ik zou willen. Qua sales. Maar dan toch herkennen. Van hé Mandy, dit is mijn gevoel. En dit is niet de realiteit. En ik vertrouw zo op het veld. En op de basis die we hier thuis gecreëerd hebben. Het herkennen. En dan weer even stilstaan. Niet door blijven gaan. Dat momentje creëren. Oké, wat zegt dit over mij? Waar komt dit nou vandaan? En is het echt een onzekerheid die ik voel omdat die er zit? Of stel iemand vraagt me. Hé God, hoeveel trainingen heb je al verkocht? En ik zou dan onzeker worden. Omdat ik misschien een ander antwoord aan de ander wil geven. Dus nee, het zegt wat over mezelf. Ik voel om me heen dat we worden gedragen. We worden gedragen door dat veld. Ik word gedragen door de kracht die in mezelf zit. En die heb ik echt ontdekt toen de tumor ontdekt werd. Want ook in die tijd zijn reflecteren op keuzes die ik altijd al vroeger gemaakt had. Ook met betrekking tot werk en carrière. Het waren altijd keuzes aangereikt door anderen. Het was altijd reactief. Ik reageerde altijd. En met die tumor, ik was in shock toen ik geopereerd moest worden. Maar door het boek wat ik gelezen had. En de neurowetenschappen en de quantumphysica. En het verbonden ademwerk en het mediteren. Vond ik echt de rust en de kracht in mezelf. En ik dacht, wat er ook gaat gebeuren, het komt goed. Want het zit allemaal al in mezelf. En het hele mooie is, in die tijd, in die drie, vier weken dat dat zo enorm was het ontdekken. En het ervaren. Kregen we eigenlijk de second opinion. En kregen we daartoe horen dat ik niet geopereerd moest worden. Ja, hoe was dat? Ongelooflijk hè? Ja, dat was echt het antwoord van het universum. Op de kracht die ik in mezelf was het ontdekken. En het geloof in mezelf. De wetenschap, mijn wetenschap, dat er meer is dan dat minuscule bewustzijn. Wat ik tot dan altijd als honderd procent had. En ik hoefde gewoon niet geopereerd te worden. Want bij de eerste chirurg bleek er een ander belang te zijn dan alleen maar mijn belang en mijn gezondheid. En een groter antwoord en cadeau van het universum op de reis die ik er al in gezet heb, kon ik niet krijgen. En dat haal ik dan altijd terug. Dat was voor mij de bevestiging dat alles wat ik nodig heb, en wat eigenlijk iedereen nodig heeft, zit al in mezelf. Dus als ik even onzekerheid voel, dan ga ik terug naar dat nee, terug. Het antwoord zit al in mezelf. Ja, absoluut. En het zit in ons allemaal om ons eigen leven te kunnen creëren. Jij bent daar nu ook op jouw manier mee bezig. En jij hebt dat natuurlijk ook vanuit die situatie heel direct aan de lijve ondervonden. Heel krachtig. En dat geldt ook voor ons allemaal. We zijn niet afhankelijk van omstandigheden. We zijn niet afhankelijk van anderen. Want jij noemt het ook heel mooi van ik was alleen maar aan het reageren. Maar we zijn allemaal in staat om ons eigen leven te creëren. Elke dag dat je opstaat is weer een nieuwe bladzijde. Is weer een nieuwe keuze. Is weer een nieuw moment om weer een nieuw hoofdstuk van je leven te gaan schrijven. En ook zo belangrijk om daarin ook het juiste tegen jezelf te vertellen. En ook daarin ondersteund te zijn. En dat is ook wat bij jou met het disco heel erg naar voren komt. Van ja, wat vertel ik mezelf eigenlijk. Wat komt er uit vroeger. Van alles wat anderen ons hebben opgelegd. Wat we onszelf zijn gaan vertellen. Maar elke dag ben je weer zelf in staat om jezelf weer andere dingen te vertellen. Dingen die helpend en ondersteund zijn. Ja, en daar komt mijn woord. Want eigenlijk zou ik er patent op moeten aanvragen. Dan komt het stukje eigenaarschap nemen in jouw leven. En daar was ik al tijd van. Maar ik was het vooral naar anderen ook uit te dragen. En ik had een prima leven hoor. Ik was niet ongelukkig. We hadden ontzommings op het platteland. Maar toch zat ik. Een man, gelukkig getrouwd. Twee fantastische kids. Niet veel gedoe om ons heen. Maar toch zat ik vast. En ik merkte ook op het werk toch wel wat huilbui. Het werd me te veel. En daar werd ik fantastisch in gesteund. Alleen nu weet ik ook hoe meer ik daarin gesteund werd. Want als je het hebt over discdrijven. Samenwerking en fijne harmonie en loyaliteit. Zijn voor mij grote drijven vanuit het onderbewustzijn. Dus hoe meer steun ik vanuit die fijne samenwerking kreeg. Hoe harder ik eigenlijk mijn best wilde doen. Om op het werk te functioneren. En te doen wat ik daar moest doen. En pas als je daar even uitstapt. Kun je dat vanuit de helikopter. Kun je dat vanuit een stukje neutrale herhouding. Kun je dat gaan afspellen. Want als je daar volop in zit. Dan lukt jou dat niet. Dus drijveren hebben ook een schaduwkant. En dat brengt disc wel heel erg naar boven. Hoe kun je de schaduwkant zo klein mogelijk laten zijn. En hoe kun je er zo goed mogelijk in je kracht staan. Door om te denken. En te benutten wat je wil benutten. Maar ook om los te laten. En te shiften wat je los wil laten. En niet meer wil hebben in jouw leven. Inderdaad. Jij noemde net heel mooi het term eigenaarschap. En ik moet gelijk even terugdenken aan een situatie. Die tussen ons speelde. Ik vind het wel een leuk voorbeeld. Jij weet er waarschijnlijk zo lang niet over. Er zijn mensen die luisteren. Mandy en ik gaan samen naar Curaçao. Ja, vandaag over twee weken. Ja, vandaag over precies twee weken. En daar gaan wij een masterclass op nemen. Onze volgers hebben dat vast wel meegekregen. Want dat willen wij natuurlijk van de daken schreeuwen. Want het is zo ontzettend cool. Maar op een gegeven moment. Wij wisten dat we die masterclass zouden gaan doen. En dat zouden we hier in Nederland doen. En degene die dat met ons zou gaan doen. Die was op dat moment in Nederland. Maar woont op Curaçao. Dus die zou weer terug naar Curaçao. Waardoor wij het bericht kregen. De masterclass die gepland staan. Die worden doorgeschoven naar het voorjaar volgend jaar. En wij hadden daar appcontact over. En wij baalden daar natuurlijk van. Want we dachten, jeetje. Hebben we allebei zo'n mooi product. Willen we allebei graag de wereld inbrengen. Nou, dat is een unieke manier om daar ook bekendheid aan te geven. En dan moeten we een half jaar wachten. En toen op een gegeven moment appte jij van. Nou, dan moeten we maar gewoon naar Curaçao. En dat hij tegen jou zei. Nou, ik vind het eigenlijk helemaal geen gek idee. En voordat we het wisten. Waren gewoon ook al die tickets geboekt. En hoppatee. En toen appte jij ook inderdaad bij mij. Van nou, weet je. Dit is eigenaarschap. En zo voelde het ook. Je kunt heel gauw wachten. Tot de ander tijd heeft voor jou. Of dat de ander dat voor jou organiseert. En wij besloten op dat moment. Om gewoon de touwtjes in eigen handen te nemen. En om het op dat moment ook echt voor onszelf te gaan creëren. En om die kansen te pakken. En ik weet ook nog wel. Dat toen wij die tickets hadden geboekt. Dat ik in één keer volledig in de kroon schoot. En dan dacht ik. Wat heb ik gedaan? Dan komt ook in één keer bij mij de angst een beetje om de hoek. En oh god, wat heb ik nou weer gedaan? Maar ik vond het ook zo'n mooi moment. Want daar gaat het ook om. Je hebt altijd keuzes. En er zijn altijd mogelijkheden. Maar pak je ze ook op dat moment. En voor mij voelde dat euforisch. Dat wij dat moment gewoon echt met twee handen hebben aangegrepen. Ja, ja. Kijk, jij vroeg heel mooi aan mij. Toen ik jou natuurlijk liet weten. Oh, we krijgen voljaar 2024. Jij vroeg letterlijk aan mij gewoon. Hoe is dat voor je? Hoe voel je je daaronder? Dat ik echt zei van. Oh ja, eigenlijk voel ik wel teleurstelling. En toen dacht ik. Oké. Want dat was dan wel heel mooi. Dat is teleurstelling. Dat is lage energie. Ik dacht. Nee. Hoppakee. We moeten naar de high frequency. Naar de hoge energie. En dat is variëren. Dat is proactiviteit. Dat is kansen zien. Dat is benutten. Dat is positiviteit. Empowerment. En zo geschiedde onze reis naar Curaçao over twee weken. En dat is gewoon heel gaaf. Als je dat bij jezelf kunt gaan herkennen. Dat je daar inderdaad een keuzemogelijkheid in hebt. En niet in die slachtofferrol blijft zitten. Maar in het eigenaarschap. Ja. En wat ook wel heel bijzonder was. Want wij hadden al wat langer contact. En ik moest dat vanochtend nog gaan denken. Dat ik jou in augustus toen al appte. Van hoe leuk zou het zijn als wij samen naar Curaçao zouden gaan. En dat ik ook letterlijk ging zeggen. Ik ga manifesteren dat wij met z'n tweeën in Zandvoort gaan. En dat is altijd bij ons beiden. Is dat een beetje de lucht blijven zweven. Dat is altijd. Bij mij ook onderdeel. Ik heb altijd verschillende oefeningen die ik doe. Om mijn intenties te zetten. Om daar ook actief mee aan de slag te gaan. En dat is altijd onderdeel geweest van. En ik vind het dan zo cool. Weet je. En dat is ook altijd wat ik zeg. Weet je. Het hoe moet je loslaten. Want dingen lopen vaak heel anders. Van wat jij van tevoren bedenkt. Of hoe jij het verwacht. Dus ik had het ook nooit op deze manier verwacht. Maar uiteindelijk zitten wij gewoon wel met z'n tweeën. Het vliegt daar over twee leken. Ja. Absoluut. Dat is wel weer een mooi staaltje manifesteren. Moet ik zeggen. Absoluut. Wel weer een mooi voorbeeld. Want ook bij mij hing al sinds vorig jaar. Eind vorig jaar hing al Curaçao in de lucht. Ja. Ja. Op mijn moodboard wat ik toen gemaakt had. Ja. Op die palmstranden. Ja. En dat het dan. Die intentie die zat er. Ja. Maar ja. Zoals jij moest zeggen. De hoe. Nee. Die was er nog niet. Maar toen had ik het nog niet eens. Nee. Om mijn training zat het nog totaal niet op mijn vizier. En toch zie je dan nog geen jaar later wordt het realiteit. Omdat het fout reageert. Ja. Doordat wij creëren. Ja. Klopt. En jij noemt jouw moodboard. Ik maak ook elk jaar een moodboard. En ik heb nooit heel bewust. Op dat moment. Dat was nog veel eerder dat ik die heb gemaakt. Heb ik nooit heel bewust de intentie gezet Curaçao. In ieder geval nog niet in welk stadion. Maar ik had wel allemaal mooie plaatjes van buitenland. En van zon. En van strand. En op een gegeven moment hadden wij die tickets geboekt. En Stéphan die loopt. Mijn man die loopt langs mijn moodboard. En die zegt. Hé. Is dat heel bewust geweest. Dat jij die palmbomen erop hebt gezet. Nou. Nou. Ik zeg nee. Ik zeg het ging me niet om de palmbomen. Maar ik zeg nou dit wordt wel heel letterlijk. Want wij zitten natuurlijk straks vol onder de palmbomen. Ja. Ja. Dat is dan toch wel weer. En ook alweer een hele mooie. Van nou weet je. Wees je bewust van wat je op dat moodboard zet. Ja. Dat is echt wel een hele krachtige. Ja. Nou ja. Als ik kijk wat daar verder allemaal op staat. Dan is echt gewoon bijna alles. Een op een. Is op op wat voor manier dan ook. Is toch dit jaar naar voren gekomen. Dat ik denk. Zo bizar. Weet je. Het is zo. Zo krachtig om. Oh ja. Om daar heel bewust je intenties op te zetten. Absoluut. Ja. En jij noemt al jouw moodboard. Maar heb jij ook een bepaalde manier waarop je verder met jouw intenties omgaat. Of ja. Heb jij ook hele. Daadwerkelijk. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Heb je duidelijk intenties. Heb je hele duidelijk intenties voor jezelf. Nee. Dat doe ik eigenlijk niet heel vaak. Maar dat komt omdat ik. Zoals ik in het begin al zei. Wel all over altijd heel erg proactief. En heel erg energiek. En heel erg creatief ben in. Ja. Doen wat ik leuk vind. Dus. Ik was al altijd zo. En in die tijd van de tumor werd het. Ja. Eigenlijk wetenschappelijk onderbouwd. Dus. Ja. Voor mij werkt dat vooral heel goed. Ik ben van natuur. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja.