Mélodies poétiques EP02 Hamo Sayhan

Իսկ պարդապես ես եմ կնը, ոչ բիկ պարդը չէ մնամ այս աշխարգի։ Եվ ինչ որ բերջիս կա, ասին վերջացներ։ Բողջին սիրելի առաջոն կնդիներ, եթերում է մելոծի փոետիկ Հաղորդաշարը, որը կարող եք լսել յուրականչուր երկու շապթի երեկոյան և գիրակի առավոտյան։ Այս եթերում ձեզ համար առազնացրել եմ Համո Սահյանի Հայրինասիրական բանավտեղծություններից, Ձեզ համար կարդում է լիլիթ կարապետյանը։ Մեր լեզում, Մեր լեզում մեր խիղծ ունետան։ Սուրպ հածը մեր սեղանի, Մեր հոկուկ կանչն է արդար՝ ու համը մեր բերանի։ Մեր լեզում ծողն է մեր տան։ Մեր կշիրն աշխարի մեջ։ Նա աղըն է մեր ինքնության, էրության խորհուրդը մեր։ Մեր լեզում այունն է մեր։ Այունից ավելի թանք մեր բուրմոնքն ու գույնն է մեր։ Մեր լեզում մենք ենք վորջկանք։ Նա պիտի մեր առաջին ու վերջին սել է լինի։ Ինչ հունենք էլ աշխարում, որ այսքան մեր է լինի։ Անունը Ստալիս Հայաստան Անունը Ստալիս ժայրի մեջ մի տուն եմ հիշում։ Ալևոր կամորջի հոնքին ծիծերի մի բույն եմ հիշում։ թեքված մի մատուր եմ հիշում։ Եվ բերխի տեղահան մի դուր։ Ավերակ տաճարի մի վեմ և բեքված մի սյուն եմ հիշում։ Հիշում եմ լգված մի թոնիր, բերանին մամրոտած մի խուպ։ Մամրոտած, որ մի խորոչուն մասրենում վարսատապ մի թուփ։ Աշխարի կարելին մաշված աշխարից խորողված մի թուփ։ Եվ հերվում ինչ որ ուշածած ձիելի դոպյուն եմ հիշում։ Արևոտ մի սար եմ հիշում։ Չագատին գյունի պատարիք։ Սար նի վար բարակ նի արոշ ուղթելին հայրեն մի բուր էս։ Մի բուր էս։ Ասում են մի բուր էս։ Երկից մեջ կարապ ու մամուր էս։ Հաղղի պողգույզ էս ու նուր էս։ Եվ նուրոք մի բաղթ էս երկից մեջ։ Եվ մի հին հնորյա մռմուր էս։ Վայց կյանքում որիշ է ստուկյանքում։ Սասնածվոր կաճերիտ համար և Սահնալաճերիտ համար դու կյանքում ոճախ էս սեպական։ Սեպական տանիք էս ու դուր էս։ Քո շրտունքները։ Քո շրտունքները հայաստանոտ են։ Հայաստանոտ են։ Քո շշուքները։ Քո ժպիտներ ու արտասուկները հայաստանոտ են։ Հայաստան հյուսողք ու այդ ձերքերը։ Քո արդեն գրված ու դերջը գրված բոլ Քո տանջանքներ ու երազանքները հայաստանոտ են։ Եվ դու այնքան էս հայ ու հայաստան, որ մինչև անգամ հայաստանից դուրս Քո անցած բոլոր ճանապարները հայաստանոտ են։ Ախր ես ինչպես վերկենամ գնամ, ախր ես ինչպես ուրիշ տեղ մնամ, ախր ուրիշ տեղ հայրեներ չկան, ախր ուրիշ տեղ հորովել չկա, ախր ուրիշ տեղ սեպական մոխրում, սեպական հոքին խորովել չկա, ախր ուրիշ տեղ սեպական ախր ես ինչպես ուրիշ տեղ մնամ, ախր ուրիշ տեղ հողի մեջ այսքան որնություն չկա, այսքան վաղտակած հոքնություն չկա, ախր ուրիշ տեղ դյունի մեջ արև և արևի մեջ այսքան դյուն չկա, ախր ուրիշ տեղ տեղահան եղած եղած ուսերով առագած սարի ուսերին հենղած սասնատոն չկա, ախր ուրիշ տեղ ամեն մի կարից, առվից, ակովսից, իմ աչքերով իմ աչքերին նայող մանքություն չկա, ախր ես ինչպես ներգինամ գնամ, ախր ես ինչպես ուրիշ տեղ մնամ, ախր ես ինչպես ապրեմ առանց ինձ, կմըտնեն մի պահ աչքերով ինչպես ուրիշ տեղ առանց ինչպես առանց ինչպես առանց ինչպես առանց ինչպես առանց ինչպես առանց ինչպես առանց ինչպես առանց ինչպես առանց ինչպես առանց ինչպես ա մոսահյանիս տեղծագորճություններից, նաև դեռ տեղեկացնել, որ Մելոզի պոյտիկ սրահիրը կարող էց լսել պոտկաստի վրա, նաև բելգահայ հավելվածի վրա. Կհանդիպենք շուտով. Ես փործապես ուզում եմ կնը, ոչպի պարտ չի մունամ այս աշխարգին, և ինչ որ բերջս կա ասին վերջացնում է։ Մի մահոլ ոչ ինչ չի պոխվի կյանքում, ու չի պարկասի աշխարում ոչ ինչ մի լոյս գմարի հինգերոր թարգում։ Կմաթներ մի պատ աչկերը քոջ ինչ, մի լոյս գմարի հինգերոր թարգում։ Կմաթներ մի պատ աչկերը քոջ ինչ, բայց ավքերն էլի հարավ կչվեր, մանուկներն էլի գխաղան բակում, Կմաթներ մի պատ աչկերը քոջ ինչ, մի լոյս գխաղան բակում։ Կմաթներ մի պատ աչկերը քոջ ինչ, բայց ավքերն էլի հարավ կչվեր, մանուկներն էլի գխաղան բակում։ Եթի բակացի ասպարում ոչ ինչ, ինմահով ոչ ինձ շիպովի կյանքում, Եթի բակացի ասպարում ոչ ինչ. Եթի բակացի ասպարում ոչ ինչ, ինմահով ոչ ինձ շիպովի կյանքում, Եթի բակացի ասպարում ոչ ինչ. Կվարվի լույսը հինգերոր թարգում, Կժբտա նորից աչկերը քոջ ինչ. Կվարվի լույսը հինգերոր թարգում, Կժբտա նորից աչկերը քոջ ինչ. Կվարվի լույսը հինգերոր թարգում, Կժբտա նորից աչկերը քոջ ինչ. İzlediğiniz için teşekkür ederim.